Ν. Μπογιόπουλος: «Ξετσιπωσιά»; Όχι, καλέ, μια απλή δερματίτιδα…

Πριν από 25 τόσα χρόνια, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η μαθηματική αποτύπωση της κοροϊδίας ήταν εκείνο το απίθανο 0+0 ίσον… 14%!


Σήμερα, σε συνθήκες… «Αριστεράς», ο πασοκισμός, αυτό το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της αλήθειας – είτε κυβερνούν οι μεν, είτε κυβερνούν οι δε – εκφράζεται έτσι: Σας αυξάνουμε τους φόρους (κι άλλο), σας μειώνουμε τις συντάξεις (κι άλλο), αλλά το αποτέλεσμα θα είναι… «δημοσιονομικά ουδέτερο»!

Οι κύριοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αυτοί που έκαναν τις «κόκκινες γραμμές» τους ροζ κομφετί κορδελίτσες για το καρναβάλι, έβαλαν την κατ΄αρχήν υπογραφή τους σε ένα ακόμα πακέτο κοινωνικής ανθρωποφαγίας και πάνε να το περάσουν κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις την λέξη «αντισταθμίσματα».

Αλήθεια, ποιο είναι το «αντιστάθμισμα» στη βαρβαρότητα; Τι λέει το «αριστερό» εγχειρίδιο του Τσακαλώτου; Τι λέει ο καθρέφτης του κ.Τσίπρα; Ο ίδιος καθρέφτης μέσα από το οποίο μας ζήτησε ο υπουργός του, ο κ.Νίκος Παππάς, να δούμε τα πράγματα;…

Κι αφού ό,τι κάνουν θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο», αφού όπως λένε «για κάθε ένα ευρώ που θα παίρνουν, ένα ευρώ θα δίνουν», τότε γιατί το κάνουν; Για να κινείται το χρήμα;

Οι πάντες αντιλαμβάνονται. Όντως. Ένα θα παίρνουν κι ένα θα δίνουν. Το ερώτημα είναι από ποιους θα παίρνουν και σε ποιους θα δίνουν. Αλλά αυτό το ερώτημα έχει απαντηθεί. Εφτά χρόνια τώρα.

Για μια ακόμα φορά βαφτίζουν το κρέας – ψάρι. Και τον δεσπότη – Παναγιώτη. Ωστόσο, και παρότι ακολουθούν την πεπατημένη όλων των προηγούμενων, θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι έχουν προσθέσει νέα «ποιοτικά» στοιχεία στο σπορ της πολιτικής απάτης και στην ορολογία της πολιτικής εξαπάτησης. Θυμίζουμε:
«Πρόγραμμα γέφυρα»: Έτσι αποκάλεσαν από την έναρξη της διακυβέρνησής τους, την πρώτη τους υπογραφή κάτω από τα προηγούμενα Μνημόνια (που θα τα «έσκιζαν) με την οποία άνοιγαν τον δρόμο για το τρίτο.
«Δημιουργική ασάφεια»: Έτσι αποκάλεσαν την πορεία της καταστροφικής σαφήνειας, όταν πια μας ξεφούρνισαν πόσο καλό ήταν το «70% του Μνημονίου» (που θα το «έσκιζαν») και ξεκίνησαν να διακηρύττουν την αξία του «λιτού βίου». Έπειτα ήρθαν τα… γεμιστά της κυρίας Φωτίου.
«Έντιμος συμβιβασμός»: Έτσι αποκάλεσαν την διαδικασία των περίφημων «17 ωρών» της «αριστερής» τους διαπραγμάτευσης, αφού είχαν πια ξεπουλήσει και το δημοψήφισμα, αποδεικνύοντας πως όταν η πολιτική αναισχυντία φτάσει στον κατήφορο τότε δεν υπάρχει πάτος.
«Πρόγραμμα»: Έτσι βάφτισαν την τρίτη Μνημονιάρα. Ένα Μνημόνια «να», με το συμπάθιο. Αλλά γι΄ αυτούς δεν ήταν Μνημόνιο. Ήταν «πρόγραμμα»…
«Αντίμετρα»: Είναι η νέα τους εφεύρεση. Ναι, λένε, θα επιβάλουμε νέα μέτρα (αυτά που δεν θα επέβαλαν), αλλά θα τα αντισταθμίσουμε με… «αντίμετρα»! Σαν τους κονκισταδόρες. Έκλεβαν, αλλά έδιναν «αντίμετρα». Μοίραζαν καθρεφτάκια.

Φυσικά ενδιάμεσα στις παραπάνω κεντρικές «ομορφιές», είχαμε και έχουμε πλήθος ορεκτικών:

Κάνανε την τρόικα (που θα την έδιωχναν) «θεσμούς». Κάνανε το 99ετές (!) ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας «αξιοποίηση». Κάνανε το φιλοδώρημα των 300 ευρώ στους συνταξιούχους «13η σύνταξη»! Την κωλοτούμπα την κάνανε «ρεαλισμό». Και «αντίσταση»!

Είναι προφανές ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την πάγια τακτική των προηγούμενων που επί 40 χρόνια την λιτότητα την βάφτιζαν… «σταθεροποίηση». Την αποστέρηση του λαού από εισοδήματα… «διόρθωση». Την ισοπέδωση… «ανάπτυξη». Την καταστροφή… «σωτηρία».

Το μόνο που απομένει πια στο πλαίσιο της χυδαίας προπαγάνδας τους είναι να εμφανιστούν ενώπιον των «ιθαγενών» και να ορίσουν με νέο τρόπο το νόημα και της λέξης «ξετσιπωσιά».

Διότι αν το να μειώνεις το αφορολόγητο (κι άλλο), το να μειώνεις τις συντάξεις (κι άλλο), το να σακατεύεις τις εργασιακές σχέσεις (κι άλλο) είναι κατιτίς το «δημοσιονομικά ουδέτερο», ε τότε και η «ξετσιπωσιά» δεν είναι έλλειψη φιλότιμου, ντροπής και συστολής. Μια απλή δερματίτιδα θα είναι…

*Πηγή:enikos.gr

Read more...

Η Ελλάδα ”μεζές” της συνάντησης Merkel – Lagarde. Δυστυχώς, ο Τσακαλώτος δεν χάθηκε. Επανεμφανίσθη!

Μαρία Βλάσση

Και στα χειρότερα και πιο αδίστακτα χρόνια της αποικιοκρατίας δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί. Δυο ”σιδηρές” κυρίες, Merkel και Lagarde, που κρύβουν τον κυνισμό τους πίσω από ένα τεχνητό μειλίχιο προσωπείο, να καθορίζουν στην πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού νεοϊμπεριαλισμού, το Βερολίνο, το μέλλον μιας χώρας, λες και είναι το νοτιοανατολικό παράκτιο εξ ημισείας οικόπεδο τους.

Η Ελλάδα ήταν ο λαχταριστός ”μεζές” της συνάντησης Merkel – Lagarde, με το υπηρετικό ελληνικό πολιτικό προσωπικό σε θέση παρατηρητή, να αναμένει τις εντολές που θα εκτελέσει.

Είναι πιθανόν, αν και αμφισβητείται εντόνως από τους πιο βαθείς γνώστες, ότι ανάμεσα σε Merkel και Lagarde υπήρξε μια ατμόσφαιρα συμβιβασμού. To μέγα θύμα αυτού του συμβιβασμού, στο βαθμό που είναι πραγματικός και όχι εικονικός, ήταν η Ελλάδα και κυρίως ο ελληνικός λαός.

Η Lagarde μοιάζει να απεδέχθη κάποιες κόκκινες γραμμές της Γερμανίας.

Τα τρισμέγιστα πρωτογενή, μετά το 2019, πλεονάσματα ύψους 3.5% του ΑΕΠ, παρ’ όλον ότι είναι άπιαστα.

Μάλλον δέχθηκε, επίσης, να παραμερίσει την αδήριτη ανάγκη για κούρεμα του χρέους, έναντι ελάφρυνσης ”μαϊμού” (μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση) που θα αρχίσει να συζητείται μετά την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης και πάντως όχι πριν τις Γερμανικές εκλογές.

Από την άλλη, η An. Merkel απεδέχθη πλήρως όλες τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για σκληρά μέτρα και σαρωτικές ”μεταρρυθμίσεις” (νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις), τις οποίες μόνο αν ερημώσει η χώρα μπορούν να εφαρμοσθούν.

Παράδειγμα, φέρεται πως συμφωνήθηκε η δραστική μείωση του αφορολόγητου και η νέα μείωση των κύριων συντάξεων, πράγματα που αν εφαρμοστούν θα εξαθλιώσουν πλήρως την κοινωνία, γιατί θα πλήξουν τα πιο φτωχά στρώματα της χώρας.

Με δυο λόγια, ο ”μεζές” της συνάντησης υπήρξε ο ελληνικός λαός και η χώρα μας , την ώρα που το κυρίαρχο πολιτικό μνημονιακό μπλοκ, άβουλο και μοιραίο, επιδίδετο σε ανούσιες αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό της χώρας για την καρέκλα της εξουσίας στην παρακμασμένη νεοαποικία, μοντέλο των προτεκτοράτων του 21ου αιώνα.

Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Η γελοιότητα αυτών των εσωτερικών αντιπαραθέσεων αναδείχθηκε από το γεγονός ότι η αξιοθρήνητη αντιπολίτευση αναγόρευσε ως μείζον θέμα την ”εξαφάνιση” του Τσακαλώτου από το προσκήνιο.

Το δυστύχημα για τον τόπο ήταν ότι ο Ευκλ. Τσακαλώτος δεν εξηφανίσθη, σιγά μην εξαφανιζόταν, και έκανε αισθητή την παρουσία του, επιβεβαιώνοντας τις πιο αρνητικές σκέψεις μας για τα όσα συνομολόγησε στο Eurogroup.

Ο Ευκλ. Τσακαλώτος δεν διέψευσε κανένα μέτρο απ’ όσα το ΔΝΤ ζητούσε και πρόβαλλε ως κατ’ αρχήν συμφωνηθέντα στο Eurogroup.

Παρέπεμψε απλώς άτεχνα και ένοχα στις αποφάσεις που θα ληφθούν στις διαπραγματεύσεις.

Απολύτως περιφρονητικά της νοημοσύνης μας, ο Ευκλ. Τσακαλώτος παρέπεμψε στον Moskovici για να επιβεβαιώσει πως το πακέτο των μέτρων (μέτρα και ”αντίμετρα”) θα είναι net, δηλαδή δημοσιονομικά ουδέτερο.

Ο κατά τ’ άλλα καθηγητής ξέχασε να μας πει ότι το πακέτο θα είναι, αν είναι (!), δημοσιονομικάουδέτερο, αφού η Ελλάδα πιάσει τον υπέρογκο στόχο του 3,5% του ΑΕΠ πρωτογενές πλεόνασμα και μόνο για το επιπλέον ποσό, ενώ δεν διευκρίνισε ότι το δημοσιονομικά ουδέτερο σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει και κοινωνικά και ταξικά ουδέτερο.

Αντίθετα, μπορεί να υπάρχει δημοσιονομική ουδετερότητα (πράγμα μάλλον ευχολόγιο τύπου παράλληλου προγράμματος) με την πιο φτωχή κοινωνική πλειοψηφία, όχι μόνο να επιβαρύνεται αλλά και να εξαθλιώνεται στην κυριολεξία.

Και εκεί οδηγούνται τα πράγματα με ταχύτητα και δουλικότητα, αν δεν αποφασίσουμε να κινηθούμε μετωπικά για να τους ανατρέψουμε.

ΜΑΡΙΑ ΒΛΑΣΣΗ

ΥΓ1: Η κυβέρνηση με την ”συμφωνία” του Eurogroup έκανε ένα νέο και το μεγαλύτερο μέχρι τώρα πραξικόπημα, μια κίνηση χωρίς καμιά νομιμοποιητική βάση και ασφαλώς μια κίνηση χωρίς να ρωτήσει το λαό και ερήμην του.

Χωρίς καμιά λαϊκή εξουσιοδότηση.

Συνομολόγησε αντιλαϊκά μέτρα πέραν και αυτής της θητείας της.

Στην ουσία συνομολόγησε τέταρτο αντισυνταγματικό, πραξικοπηματικό μνημόνιο με σκληρά μέτρα και μάλιστα χωρίς καν χρηματοδότηση.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά το Σύνταγμα πρέπει να φυλάττει το δημοκρατικό πολίτευμα και την δημοκρατική νομιμότητα και όχι να αποτελεί την ομπρέλα κάλυψης μιας νέας μνημονιακής χούντας.

Μιλάμε για μείζονα πολιτικά εγκλήματα, συνέχεια των προηγούμενων για τα οποία θα στηθούν Ειδικά Δικαστήρια. Να είναι βέβαιοι!

ΥΓ2: Παρά τα επιφαινόμενα, ας μην θεωρούμε απόλυτα δεδομένη και ας μην προεξοφλούμε την συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Το ΔΝΤ ζητά για να υποχωρήσει, σχεδόν, τα μαλλιά της κεφαλής του από μέτρα και μεταρρυθμίσεις.

Ο δρόμος για μια τελική συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί πολύ μακρύς και περιπετειώδης, αν το ΔΝΤ φουσκώνει κάθε τόσο στην πράξη το λογαριασμό, έχοντας δεύτερες σκέψεις και αποβλέποντας σε σκοπιμότητες.

Το ΔΝΤ μπορεί να κάνει τακτική, έχοντας περίπου προδιαγράψει την στρατηγική του για εγκατάλειψη του προγράμματος και διάλυση της ευρωζώνης ή μπορεί να κρατάει στάση αναμονής μέχρι την τελική του απόφαση.

Read more...

Τι πέτυχε ο Ισημερινός σε δέκα χρόνια με τον Ραφαέλ Κορέα

Χτύπημα στη φτώχεια και ανάπτυξη της οικονομίας, ακόμη και απέναντι σε δυο από τις σοβαρότερες κρίσεις της ιστορίας του Ισημερινού, καταγράφει έρευνα του αμερικανικού Κέντρου Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών (CEPR).

Εξετάζοντας την περίοδο της τελευταίας δεκαετίας, η έρευνα διαπιστώνει ότι ο Ραφαέλ Κορέα, αφήνει την προεδρία έχοντας πετύχει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 1.5% για μια δεκαετία, από 0.6% που ήταν την προηγούμενη τριακονταετία.

Η φτώχεια μειώθηκε κατά 38% και η απόλυτη φτώχεια κατά 47% ενώ ιδιαίτερα σημαντική ήταν και η μείωση της εισοδηματικής ανισότητας.

Οι δαπάνες για την υγεία διπλασιάστηκαν ενώ συνολικά οι κοινωνικές δαπάνες αυξήθηκαν από το 4.3% του ΑΕΠ το 2006 στο 8.6% το 2016.

Συνολικά οι δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν από το 4% του ΑΕΠ το 2016 στο 14,8 το 2013 και σταθεροποιήθηκαν στο 10% το 2016.

Ο Ραφαέλ Κορέα δεν ήταν ριζοσπάστης πολιτικός ούτε περιφερόταν σε φεστιβάλ με σημαίες του Τσε Γκεβάρα δηλώνοντας μαρξιστής οικονομολόγος.

Αντίθετα η κριτική που δέχθηκε από τα αριστερά για τον τρόπο διακυβέρνησής του ήταν σκληρή – και δικαίως τη δέχθηκε.

Ο Ραφαέλ Κορέα, πριν γίνει πρόεδρος ήταν μετριοπαθής υπουργός Οικονομικών, ο οποίος αρνήθηκε να παραδώσει τη χώρα του στο ΔΝΤ και τις αμερικανικές τράπεζες. Ριζοσπαστικοποιήθηκε και έγινε «ηγέτης» λόγω της αντίδρασης του κόσμου στο παλαιό καθεστώς.

Από τα πρώτα χρόνια της προεδρίας του διέγραψε περίπου το 70% του ομολογιακού χρέους αφού πρώτα πραγματοποίησε λογιστικό έλεγχο.

Η πολιτική του ήταν εξαιρετικά μετριοπαθής αλλά φαντάζει ριζοσπαστική αν είσαι προδότης και έχεις εξαργυρώσει την προσωπική σου (αριστερή) διαδρομή για μια θεσούλα στην κυβέρνηση.

Ο Ραφαέλ Κορέα επίσης δεν περίμενε να ωριμάσουν οι «αντικειμενικές συνθήκες», να καταληφθούν τα χειμερινά ανάκτορα και να έρθει η λαοκρατία για να λάβει ορισμένα μέτρα για τους ανθρώπους που τον ψήφισαν.

Στην Ελλάδα δηλαδή θα τον είχε απορρίψει σύσσωμη η δεξιά. Πρώτα όμως θα τον είχαν κατακρεουργήσει τα κόμματα της Αριστεράς. Ποιος θέλει να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις όταν μπορείς να ασκείς μόνο κριτική;

Α.Χ

Read more...

”Συμφωνία” χαριστικής βολής στην Ελλάδα. Τέλος στις συντάξεις, εξαθλίωση της μισθωτής εργασίας. Ανάγκη πολιτικού μετώπου

Η συμφωνία του Eurogroup εξελίχθηκε σε ένα βατερλό για τον τόπο και την οικονομία.

Η συμφωνία είναι σαφέστατη στα σκληρά μέτρα που θα πρέπει να προνομοθετήσει και να προωθήσει η Ελλάδα αλλά απολύτως ασαφής, διφορούμενη, δυσερμήνευτη και αβέβαιη σε όλα όσα υποτίθεται λειτουργούν, έστω και εν μέρει, αντισταθμιστικά των καταθλιπτικών επιβαρύνσεων.

Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ έσπρωξαν λίγο και όπως όπως, προς τα πίσω τον δραματικό ελληνικό πονοκέφαλο, εν όψει κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο, έχοντας την οικτρή αυταπάτη ότι συν τω χρόνω θα μπορέσουν να προσπεράσουν πιο μαλακά στο επόμενο διάστημα.

Η εκτός τόπου και χρόνου ευρωπαϊκή γραφειοκρατεία δεν θέλει να αντιληφθεί ότι η ελάφρυνση των πονοκεφάλων τώρα θα φέρει ιλίγγους τους επόμενους μήνες.

Η Ελλάδα είναι μια ωρολογιακή βόμβα για την ευρωζώνη, η οποία ευρωζώνη έχει μπροστά της μια συνολικότερα ναρκοθετημένη πορεία μέχρι το τέλος του χρόνου, την οποία είναι αμφίβολο αν μπορέσει να τη διανύσει.

Το ευρωπαϊκό όνειρο έχει εξελιχθεί σε πραγματικό εφιάλτη.

Ο Ευκλ. Τσακαλώτος είπε πολύ κατηγορηματικά ότι είναι παράλογο να νομοθετηθούν τώρα μέτρα για μετά το 2018. Αυτό ακριβώς όμως συμφώνησε στο Eurogroup.

Συμφώνησε να προνομοθετήσει μέτρα που θα μειώνουν αφορολόγητο μέχρι και τις 5.000 ευρώ, θα περικόπτουν δραστικά τις κύριες συντάξεις από 30%-40, θα απελευθερώνουν τις απολύσεις, θα ξεπουλάνε τον δημόσιο ενεργειακό τομέα και μια ντουζίνα άλλων, τα ονομαζόμενα προαπαιτούμενα.

Και ενώ τα παράλογα αυτά μέτρα θα ψηφισθούν τώρα, χωρίς να μπορούν να ακυρωθούν, τα λεγόμενα ”αντισταθμιστικά μέτρα’‘ ισοδύναμου δημοσιονομικού αποτελέσματος θα θεσπισθούν, αν και εφ’ όσον θεσπισθούν, πράγμα πολύ αμφίβολο, εφ’ όσον η Ελλάδα υπερβεί μετά το 2018 τα τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% επί των οποίων συμφώνησε.

Τέτοια ”αντισταθμιστικά” μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος αποτελούν φύλο συκής, είναι ”παράλογο” να έχουν αποφασιστεί, είναι μάλλον αδύνατο να γίνουν δεκτά από τους πιστωτές, θα χρειαστούν ατέρμονες διαπραγματεύσεις και σε κάθε περίπτωση δεν θα αναπληρώνουν με τίποτα τα εισοδήματα εκείνων ακριβώς τα έχασαν.

Για παράδειγμα, αν μειωθεί, ως αντισταθμιστικό μέτρο, ο ΦΠΑ της εστίασης από 24% σε 13%, ουδόλως μέτρα σαν και αυτό, θα αποκαθιστούν μειώσεις εισοδημάτων από τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων.

Η συμφωνία του Eurogroup (20/2), ακόμα στα περισσότερα αόριστη και αδιευκρίνιστη, έρχεται να δώσει την χαριστική βολή στην οικονομία και τον τόπο, αντιπροσωπεύει το τέλος των συντάξεων, την βαθιά εξαθλίωση των μισθωτών στρωμάτων και την ριζική απορρύθμιση του οικονομικού προτύπου με το ξεπούλημα του δημόσιου ενεργειακού τομέα, το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου και τον ενταφιασμό των εναπομεινάντων εργασιακών κατακτήσεων.

Η Ελλάδα, με τέτοια αδυσώπητα μέτρα, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να βγει στις αγορές και συντηρείται, για πολύ λίγο, όμως, από τους πιστωτές ως περιφερόμενο οικονομικό και πολιτικό πτώμα, μόνο και μόνο για να αποφύγουν, ματαίως, το άμεσο πολιτικό κόστος.

Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς σε άτακτη χρεοκοπία μέσα σε μια ευρωζώνη και μια ΕΕ που αποσυντίθεται.

Ας κινητοποιηθούμε και ας οικοδομήσουμε ένα μεγάλο μέτωπο, πριν το μακάβριο τέλος επισυμβεί.

ΜΑΡΙΑ ΒΛΑΣΣΗ

Read more...

Ν. Ιγγλέσης: Grexit 3+1 σενάρια

Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται. Μετά επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων», το σχέδιο των επικυρίαρχων δανειστών έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο. Το ελληνικό «πειραμοατόζωο» πνέει τα λοίσθια και οι θεράποντες ειδικοί – Ευρωζώνη και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – διαφωνούν για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο.

Το 2010 η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, μ’ ένα βιώσιμο επιτόκιο, από τις «αγορές» για να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια του Δημόσιου Χρέους της και ουσιαστικά χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ. Για να μην καταρρεύσει το ενιαίο νόμισμα και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, Ευρωζώνη και ΔΝΤ άρχισαν να δανείζουν τη χώρα μας προκειμένου αυτή να αποπληρώνει τα ομόλογα που κατείχαν οι «αγορές». Οι επίσημοι δανειστές λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ της χώρας μας και των «αγορών». Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) δανείζεται από τις «αγορές» με ομόλογα (μερικά από τα οποία έχουν διάρκεια σαράντα ετών) και με τα χρήματα που παίρνει δανείζει στη συνέχεια την Ελλάδα. Τα λεφτά που παίρνει η χώρα μας δεν είναι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αλλά από τις χρηματαγορές.

Το ελληνικό Δημόσιο Χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο» (εξυπηρετήσιμο) υποστηρίζει το ΔΝΤ γι’ αυτό απαιτείται να «κουρευτεί», ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού (πριν την πληρωμή των τόκων) πρέπει να περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ, για να έχει η χώρα μια ελπίδα ανάπτυξης. Το ΔΝΤ προβλέπει ότι χωρίς «κούρεμα», το χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ το 2060, από 185% σήμερα. Αντίθετα ο «Γενικός Επιτελάρχης» της Ευρωζώνης, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε θεωρεί ότι το χρέος είναι, για την ώρα, βιώσιμο άρα δε χρειάζεται «κούρεμα» και η Ελλάδα μπορεί να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. Τελικά οι δανειστές κατέληξαν σ’ ένα συμβιβασμό σε βάρος της Ελλάδας – όχι δε θα τα εύρισκαν τα συνεταιράκια -, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση: όχι «κούρεμα» του χρέους, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ και πρόσθετα μέτρα 3,6 δις. ή 2% του ΑΕΠ για να θεωρηθεί – από το ΔΝΤ – το χρέος βιώσιμο. Από τα πρόσθετα μέτρα τα μισά θα εφαρμοσθούν άμεσα και τα υπόλοιπα θα θεσμοθετηθούν τώρα αλλά θα εφαρμοστούν από το 2018. Όλα αυτά για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι την έκτη!

Όσα μέτρα κι’ αν πάρουμε, όσο κι’ αν καταστρέψουμε την οικονομία μας, όσο κι’ αν διαλύσουμε την κοινωνία μας, σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει. Το πρόβλημα ξεκίνησε από το 2002 που η Ελλάδα μετέτρεψε το σύνολο του χρέους της στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα δεν μπορεί να εκδίδει ευρώ. Θυμίζουμε ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές (εσωτερικό χρέος) και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα. Άρα το 75% των τοκοχρεολυσίων πληρώνονταν σε δραχμές που μπορούσε να εκδίδει η Ελλάδα. Έτσι μεταξύ του 2002, που η χώρα εισήλθε στο ευρώ, και του 2016 το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 109% (από 156 σε 324 δις.) ενώ το ΑΕΠ μόνο κατά 34% (από 131 σε 175 δις.). Το ξένο νόμισμα, το ευρώ, υπερδιπλασίασε το χρέος.

Το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό σύστημα αλλά και οι δανειστές γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θ’ αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη. Προς το παρόν θέλουν ν’ αποφύγουν ένα Grexit πριν από τις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και ενώ θα υλοποπoιείται το Brexit. Η συζήτηση έχει ανοίξει στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό και οι διάφορες πλευρές δίνουν στο Grexit τη μορφή και το περιεχόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να καταγράψουμε τέσσερα πιθανά σενάρια:

1ο Σενάριο (παράλληλο νόμισμα)

Μπροστά στην αδυναμία στοιχειώδους λειτουργίας του κράτους και τεράστιου πολιτικού κόστους η μνημονιακή κυβέρνηση αποφασίζει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος «ΙΟU» (I Owe You = σου χρωστάω) το οποίο θα κυκλοφορεί μαζί με το ευρώ.

Τα «IOUs» θα είναι, με νόμο, υποχρεωτικώς αποδεκτά στις συναλλαγές με το Δημόσιο. Έτσι το κράτος θα μπορεί να πληρώνει το σύνολο ή μέρος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων αλλά και τους προμηθευτές του, όπως και να επιδοτεί τα ασφαλιστικά Ταμεία και τα νοσοκομεία εκδίδοντας «νέο νόμισμα» χωρίς να χρειαστεί να βγει η χώρα από την Ευρωζώνη. Παράλληλα τα ευρώ που θα συγκεντρώνονται από τη φορολογία, τις εξαγωγές, τον τουρισμό και τη ναυτιλία θα χρησιμοποιούνται για την πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων του Δημόσιου Χρέους εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των δανειστών.

Το «ΙΟU» θα εισαχθεί σε ηλεκτρονική μορφή και με αρχική ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ (ένα «ΙΟU» προς ένα ευρώ). Στην αγορά το «ΙΟU» θα αρχίσει από τις πρώτες μέρες να υποτιμάται μειώνοντας την αγοραστική αξία μισθών και συντάξεων. Θα δημιουργηθεί μια ερμαφρόδιτη νομισματική κατάσταση, αφού κανείς δεν θα εμπιστεύεται το παράλληλο νόμισμα και θα προτιμά το ευρώ. Οι εισαγωγές, ο τουρισμός και οι πωλήσεις μεγάλης αξίας θα γίνονται σε ευρώ δημιουργώντας μια παράλληλη οικονομία. Στην αγορά η τιμή ενός προϊόντος θα καθορίζεται ανάλογα με το αν ο πελάτης πληρώνει σε «ΙΟU» ή σε ευρώ.

Το παράλληλο νόμισμα αποτελεί ένα ημίμετρο προκειμένου η χώρα να μην αποδεσμευτεί από το ευρώ και να παραμείνει μια ελεγχόμενη οικονομική ζώνη. Είναι αυτό που εμφανίστηκε ως «σχέδιο Βαρουφάκη» μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών. Θυμίζουμε επίσης ότι, αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας το 1941, οι Γερμανοί έθεσαν σε κυκλοφορία παράλληλα με τη δραχμή τα λεγόμενα «κατοχικά μάρκα». Το «ΙΟU» αποτελεί παγίδα που θα εξαθλιώσει περαιτέρω τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που θα συναλλάσσεται με ένα νόμισμα που συνεχώς θα υποτιμάται. Είναι λυπηρό ότι και κάποιοι από τους υποστηρικτές της εξόδου από την Ευρωζώνη επιλέγουν την λύση του παράλληλου νομίσματος ως ενδιάμεσο στάδιο.

2ο Σενάριο (η γερμανική δραχμή)

Οι δανειστές είναι απρόθυμοι να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει το πολιτικό κόστος της λήψης, συνεχώς, νέων επώδυνων μέτρων. Συμφωνείται έτσι η προσωρινή έξοδος («time out») από το ευρώ για μια περίοδο π.χ. πέντε ετών.

Η προσωρινή έξοδος θα προβλέπει την παραμονή της χώρας ως άτυπου μέλους της Ευρωζώνης που, αφού υποτιμήσει το εθνικό νόμισμά της, τη δραχμή, και αφού κάνει όλες τις απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις» θα μπορεί να ζητήσει την επανένταξή της στο ενιαίο νόμισμα. Η συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής θα καθοριστεί με τη βοήθεια της ΕΚΤ ενώ η χώρα μας κατά τη διάρκεια του «time out» θα εποπτεύεται από μια θυγατρική του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), τον ESM-2.

Το σενάριο αυτό είχε παρουσιάσει το 2011 ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ το είχε υποστηρίξει δημοσίως ο πρώην οικονομικός σύμβουλος της Άνγκελα Μέρκελ και πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς-Βέρνερ Ζιν. Ο Σόϊμπλε είχε επαναφέρει την ιδέα αυτή με εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που παραδώθηκε στον Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, πρόεδρο του Eurogroup, στις 11 Ιουλίου 2015, μια μέρα πριν συμφωνηθεί στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής (12-7-15) η υπογραφή της τρίτης Δανειακής Σύμβασης – Μνημονίου.

Η γερμανική πρόταση δεν περιλαμβάνει καμιά αναφορά στο χρέος, που θεωρείται ότι πρέπει να αποπληρώνεται κανονικά σε ευρώ. Βέβαια ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κατά τη συνάντησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, είχε προτείνει τη χορήγηση στην Ελλάδα 50 δις. ευρώ για ανθρωπιστική βοήθεια, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα πρόκειται για δωρεάν βοήθεια ή δάνειο. Μάλλον το ποσόν αυτό θα χρησιμοποιούνταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων του χρέους, το πρώτο χρονικό διάστημα.

Ασφαλώς η «φιλική» αυτή έξοδος από το ευρώ αποσκοπεί στην «εξυγείανση» της ελληνικής αποικίας με τις δικές της δυνάμεις, με το δικό της κόστος, για να επανέλθει στη συνέχεια προς εκμετάλλευση, μέσω του ευρώ, στη δικαιοδοσία του γερμανικού imperium. Είναι ένα σενάριο για την έξοδο από το ευρω-μάρκο και την εισαγωγή της γερμανικής δραχμής.

3ο Σενάριο (η δραχμή της χρεοκοπίας)

Η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της τυπικής χρεοκοπίας. Οι δανειστές, που μετά το πλήγμα του Brexit βλέπουν τη ραγδαία άνοδο «αντι-ευρώ» πολιτικών δυνάμεων, σε πολλές σημαντικές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, αρνούνται να εκταμιεύσουν νέα ποσά για την ανακύκλωση του χρέους και οι «αγορές» είναι κλειστές για την Ελλάδα. Η ετεροπροσδιορισμένη κυβέρνηση σε κατάσταση πανικού αναγκάζεται να αποφασίσει, σε συνεργασία με τους πιστωτές, την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Η δραχμή εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ ή γίνεται μια προκαταβολική υποτίμηση, π.χ. 1 ευρώ προς 1,2 ή 1,5 ή 2 δραχμές κ.ο.κ. και στη συνέχεια, κατ’ απαίτηση των δανειστών, αφήνεται σε ελεύθερη διαπραγμάτευση. Το νέο νόμισμα δέχεται θηριώδη υποτίμηση της αξίας του, όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους. Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων αυξάνονται δραματικά ενώ τα ομοειδή εγχώρια αγαθά διαμορφώνουν παραπλήσιες τιμές. Ένας αχαλίνωτος πληθωρισμός διαλύει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνει περαιτέρω μισθωτούς, συνταξιούχους και όλα τα μεσαία στρώματα.

Το τραπεζικό σύστημα παραμένει υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί το χρέος και συνεχίζει την αποπληρωμή του «στραγγίζοντας» την οικονομία από τα ευρώ και επιβάλλοντας ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Θα πρόκειται για την «τέλεια καταιγίδα». Ήδη στο γερμανικό τύπο έχουν εμφανιστεί άρθρα και δηλώσεις πολιτικών που ζητούν τη δημιουργία μηχανισμού για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας ενός κράτους εντός της Ευρωζώνης.

Το σενάριο αυτό οι γραικύλοι ευρωφετιχιστές παρουσιάζουν ως το μοναδικό δρόμο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με στόχο να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό ούτως ώστε να πειστεί ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ. Παράλληλα παρουσιάζεται το τραγικό φαινόμενο κάποιοι οπαδοί του Grexit να υποστηρίζουν την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής και να θεωρούν ότι η υποτίμησή της θα είναι υπέρ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καταναλώνουν κυρίως εγχώρια προϊόντα! Οι υποστηρικτές αυτοί του εθνικού νομίσματος παρουσιάζουν τα ίδια επιχειρήματα με τους οπαδούς του ευρω-μονόδρομου και καλλιεργούν τη σύγχιση και το φόβο στους πολίτες.

4ο Σενάριο (εθνική επιλογή)

Μια νέα πατριωτική κυβέρνηση αναλαμβάνει τις τύχες της Ελλάδας με τη θέληση να απαλλάξει τη χώρα από την ευρω-κατοχή και να επαναφέρει την εθνική κυριαρχία. Έχοντας εκ των προτέρων καταρτίσει ένα, καλά μελετημένο σ’ όλες τις λεπτρομέρειές του, στρατηγικό σχέδιο αποφασίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Το νέο εθνικό νόμισμα εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή, μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Όλα, μισθοί, συντάξεις, εισοδήματα, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, τα δάνεια και όλες οι άλλες αξίες θα μετατραπούν, από την πρώτη στιγμή, στο νέο εθνικό νόμισμα μ’ αυτήν την ισοτιμία. Αμέσως μετά η ισοτιμία αυτή θα «κλειδώσει». Η Νέα Δραχμή δε θα είναι διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος και δε θα μπορεί να δεχτεί κερδοσκοπικές – υποτιμητικές επιθέσεις. Έτσι η μετάβαση θα γίνει ομαλά, και το κυριότερο, δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων αγαθών και υπηρεσιών και άρα δε θα υπάρξει πληθωρισμός.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας ενός νομίσματος είναι εθνική επιλογή μιας χώρας και δεν εξαρτάται από ξένα κέντρα όπως κυβερνήσεις, χρηματιστήρια κλπ. Ουσιαστικά το «κλείδωμα» καθορίζει την ισοτιμία που οι εγχώριες τράπεζες θα πωλούν συνάλλαγμα, έναντι δραχμών, στους ενδιαφερόμενους π.χ. εισαγωγικές εταιρείες. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα για 20 χρόνια είχει «κλειδώσει» τη ισοτιμία της δραχμής με το δολάριο (ένα δολάριο προς 30 δραχμές). Πρόσφατα η Ελβετία, από το 2011 μέχρι το 2015, «κλείδωσε» την ισοτιμία του φράγκου με το ευρώ. Η Βουλγαρία έχει «κλειδωμένη» την ισοτιμία του λέβα με το ευρώ.

Οι υπάρχουσες καταθέσεις θα έχουν ρήτρα ευρώ ώστε να μην υπάρχει κανένας φόβος στους πολίτες για τυχόν υποτίμηση της Νέας Δραχμής. Επειδή από την πρώτη στιγμή όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα, όταν εκταμιεύονται οι καταθέσεις στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα, ενώ όταν εκταμιεύονται για εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών, για εξωτερικό τουρισμό, για σπουδές στην αλλοδαπή και για λόγους υγείας σε ευρώ.

Παράλληλα θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διατηρηθεί ισοσκελισμένο το Ισοζύγιο Αγαθών και Υπηρεσιών που επιτρέπει στη χώρα μας να πληρώνει σε συνάλλαγμα όλες τις εισαγωγές που κάνει σήμερα από τις εισπράξεις των εξαγωγών, του τουρισμού και της ναυτιλίας. Το ισοσκελισμένο Ισοζύγιο μας εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξουν ελλείψεις αγαθών στην εσωτερική αγορά και ούτε δελτίο χρειάζεται να επιβληθεί σε βασικά προϊόντα (καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα κ.ά).

Με όπλο το εθνικό νόμισμα και τη δυνατότητα αύξησης της κυκλοφορίας του, η κυβέρνηση θα αρχίσει να χρηματοδοτεί ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων για την ανάπτυξη (όχι μεγέθυνση) της ελληνικής οικονομίας και βελτίωση της παραγωγικότητάς της. Οι επενδύσεις προοδευτικά θα αυξάνουν τον πλούτο της χώρας, θα βελτιώνουν τα εισοδήματα και θα μειώνουν την ανεργία. Τέλος, όποιο τμήμα του Δημόσιου Χρέους αναγνωρίσει η Ελλάδα, έπειτα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, αυτό θα αποπληρωθεί σε δραχμές, αφού το σημερινό χρέος δεν είναι σε συνάλλαγμα αλλά στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα της χώρας.

Απ’ όλα τα ανωτέρω είναι φανερό ότι το Grexit θα είναι σωτήριο μόνο αν είναι ελληνική επιλογή και όχι επιλογή των δανειστών.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 17-2-2017.

Read more...

Νέα απανωτά κύματα σφαγιαστικών μειώσεων στις συντάξεις

Αντίσταση τώρα, πριν δανειστές και κυβέρνηση τις εξαερώσουν.

Μειώσεις-σοκ, που φτάνουν και στο 30% στις νέες συντάξεις του Δημοσίου, προκαλεί ο νέος τρόπος υπολογισμού με τις ρυθμίσεις του νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016), που μπαίνουν σε εφαρμογή με τρεις υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες εκδόθηκαν πρόσφατα.

Οι μειώσεις θα είναι στην πράξη μεγαλύτερες, τόσο για τους δημοσίους υπαλλήλους όσο και για τους ασφαλισμένους όλων των άλλων Ταμείων, καθώς ο υπολογισμός των νέων συντάξεων για όλους τους συνταξιούχους τελεί υπό την αίρεση ενός κρυφού “κόφτη” των συντάξιμων αποδοχών.

Ο “κόφτης” αυτός είναι ο δείκτης αναπροσαρμογής μισθών για το σύνολο της οικονομίας, που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου, αλλά δεν έχει βγει ακόμη από την Εθνική Στατιστική Αρχή, για να συμπληρωθεί το τελικό “παζλ” των παραμέτρων, που λαμβάνονται υπόψη ως βάση υπολογισμού των συντάξεων για όσους αποχώρησαν με αίτηση συνταξιοδότησης από 13/5/2016 και μετά.

Επίσης, με τις πρόσφατες εγκυκλίους του υπουργείου Εργασίας αποδεικνύεται ότι την λεγόμενη εθνική σύνταξη, ύψους 384 ευρώ για όσους έχουν 20 έτη ασφάλισης και 345 ευρώ με 15 χρόνια ασφάλισης, δεν θα την παίρνει ολόκληρη το σύνολο των συνταξιούχων, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά θα δίνεται σε εξαιρετικές μόνο περιπτώσεις με ιδιαίτερα αυστηρές προϋποθέσεις, που θα επηρεάζουν αρνητικά τα δικαιούμενα ποσά των συντάξεων με κύρια θύματα τα άτομα με αναπηρία και όσους βγαίνουν από την εργασία με μειωμένη σύνταξη λόγω γήρατος.

Σε νέες, όμως, ακόμα πιο σφαγιαστικές μειώσεις συντάξεων έως και 45% για 2,65 εκατομμύρια συνταξιούχους θα οδηγήσει η περικοπή των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες συντάξεις, που έχουν μπει στο στόχαστρο των δανειστών της χώρας μας.

Πρόκειται για μία από τις πλέον σκληρές και απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίοι ζητούν από την κυβέρνηση να ψηφίσει τώρα την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις καταβαλλόμενες συντάξεις και να τεθεί σε ισχύ από το 2019 προκειμένου να μειωθεί η υψηλή, όπως ισχυρίζονται, συνταξιοδοτική δαπάνη στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση, στην ουσία έχει αποδεχθεί αυτό το συνταξιοκτόνο μέτρο, δεν διαπραγματεύεται τίποτε με τους δανειστές, γιατί δεν έχει ή δεν θέλει να έχει εναλλακτική πρόταση απέναντι στις πιστώσεις και στους εκβιασμούς τους. Το μόνο για το οποίο τους παρακαλά γονυπετής είναι να της διασφαλίσουν ένα επικοινωνιακό πολιτικό περιτύλιγμα. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση εκλιπαρεί τους δανειστές να συμπεριλάβει το συγκεκριμένο μέτρο στον μηχανισμό του κόφτη, υπό την αίρεση να εφαρμοστεί μόνο εαν οι δημοσιονομικές ανάγκες το απαιτήσουν μετά το 2018. Οι δανειστές, όμως, επιμένουν στην άμεση νομοθέτηση αυτού του μέτρου, για να τεθεί σε εφαρμογή σε κάθε περίπτωση από το 2019 και η κυβέρνηση είναι έτοιμη να παραδοθεί άνευ όρων.

Η εφαρμογή αυτού του βάρβαρου μέτρου θα αποτελέσει ακόμη ένα βαρύ πλήγμα για τα εκατομμύρια των συνταξιούχων στη χώρα μας, οι οποίοι, όπως έχει ήδη αποκαλυφθεί, κατά την περίοδο των Μνημονίων (2010-2016) έχασαν 50 δισ. ευρώ, λόγω μείωσης των κύριων και επικουρικών συντάξεων τους κατά 35 έως 50%.

Οι ετήσιες απώλειες εισοδημάτων για τους 2.650.000 συνταξιούχους, λόγω της περικοπής των προσωπικών διαφορών στις καταβαλλόμενες συντάξεις τους, θα είναι περίπου 2 δισ. ευρώ.

Η ένταση της επίθεσης, που δέχονται οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι είναι πρωτοφανής. Από μόνοι τους δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα απέναντι σους δανειστές και την κυβέρνηση, αλλά και απέναντι στη μνημονιακή «αντιπολίτευση» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ), που πιέζει για πιο γρήγορη αποδοχή των απαιτήσεων των δανειστών. Η διατήρηση και αναβάθμιση της ενότητάς τους και ο αγωνιστικός συντονισμός τους με τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που έχουν να αντιπαλέψουν την προωθούμενη νέα εργασιακή κατεδάφιση, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες και επιστήμονες, που οδηγούνται στην καταστροφή από την εξοντωτική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και των φόρων τους, και τους αγρότες, που ήδη είναι στους δρόμους για τα δικά τους προβλήματα, είναι ζητήματα άμεσης προτεραιότητας για την ίδια την επιβίωσή τους.

Οι αριστερές, αντιμνημονιακές, δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις, αντί να διυλίζουν τον κώνωπα είτε λόγω αλαζονικής αυτάρκειας είτε λόγω ιδεολογικών και πολιτικών αγκυλώσεων, θα πρέπει να ανταποκριθούν στην ανάγκη των καιρών. Δηλαδή να συγκροτήσουν ένα ισχυρό πολιτικό, κινηματικό και εκλογικό μέτωπο στη βάση κοινού αντιμνημονιακού ριζοσπαστικού προγράμματος, που θα συνοδεύεται από την έξοδο από την ευρωζώνη, την έκδοση εθνικού νομίσματος και την διακοπή αποπληρωμής και αμφισβήτηση του δημοσίου χρέους. Κι αυτό πρέπει να το κάνουν, όχι σε προεκλογική περίοδο για λόγους εκλογικής επιβίωσης, αλλάΤΩΡΑ, πριν σαρωθούν και οι τελευταίες οι ασφαλιστικές, κοινωνικές, δημοκρατικές και εργασιακές κατακτήσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος εδώ και 150 χρόνια.

Αυτός είναι και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος, για δώσουν μία νικηφόρα πολιτική προοπτική και ως εκ τούτου νέα ώθηση και έμπνευση σε ενωτικούς αγώνες των συνταξιούχων, των εργαζομένων και γενικότερα στους λαϊκούς αγώνες για την απόκρουση των νέων προωθούμενων μνημονιακών μέτρων εργασιακής – ασφαλιστικής κατεδάφισης και φορολεηλασίας του λαού και για τηναντιμνημονιακή ανατροπή.

Read more...

Στήριξη των χωρών που επιθυμούν να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη ζητά η ευρωομάδα της Αριστεράς

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL) κατέθεσε χθες Εναλλακτικό Ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με αφορμή τη συζήτηση της Έκθεσης για τη Δημοσιονομική ικανότητα της ζώνης του Ευρώ.

Εκεί εκφράζει τις βασικές θέσεις της για την Ευρωζώνη και καλεί σε στήριξη των χωρών που επιθυμούν να αποχωρήσουν από την Ευρωζώνη, επειδή η συμμετοχή τους έχει καταστεί μη βιώσιμη και αφόρητη.

Επίσης διεκδικούν την αποκατάσταση της οικονομικής και κοινωνικής ζημιάς που έχει προκαλέσει το Ευρώ και η Τρόικα στις χώρες αυτές και την ακύρωση του παράνομου χρέους.

Πιο συγκεκριμένα, η πολιτική ομάδα της GUE/NGL, που ενώνει αριστερές, κομμουνιστικές, πράσινες και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη, στο Εναλλακτικό Ψήφισμα ασκεί δριμεία κριτική στην Ευρωζώνη και στις πολιτικές που αυτή επιβάλει στους λαούς της Ευρώπης.

Σημειώνει ότι «το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης αποδείχθηκε στην πραγματικότητα αντιπαραγωγικό, καθώς υποχρεώνει τα κράτη μέλη να υιοθετούν φιλοκυκλικά μέτρα, δεν εξυπηρετεί και αντίκειται στα συμφέροντα τόσο των εργαζομένων όσο και του λαού και συνιστά ισχυρό ανασταλτικό παράγοντα της προόδου των κοινωνιών», καθώς επίσης, ότι «η ΟΝΕ, οι κοινές πολιτικές και η ενιαία αγορά δεν έχουν ενισχύσει τη σύγκλιση, τη συνεργασία ή την αλληλεγγύη, αλλά αντιθέτως την οικονομική κυριαρχία, τις αποκλίσεις και τα άνισα επίπεδα ανάπτυξης».

Στη συνέχεια του Ψηφίσματος, τα κόμματα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο τονίζουν ότι «η καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος έχει εξαλείψει δοκιμασμένες και ελεγμένες επιλογές πολιτικής για την αντιστάθμιση ασύμμετρων κραδασμών όπως η αναπροσαρμογή των συναλλαγματικών ισοτιμιών» και προτείνουν:
«τη δημιουργία ενός προγράμματος στήριξης και, εφόσον ζητηθεί από τα εν λόγω κράτη μέλη, η δυνατότητα να εντάσσονται σε ένα μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τη συμμετρική σταθεροποίηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών εκείνων των κρατών μελών που θα ήθελαν να διαπραγματευθούν μια ομαλή έξοδο από το ευρώ επειδή η συμμετοχή τους σε αυτό έχει καταστεί μη βιώσιμη και αφόρητη».
«επαρκή αντιστάθμιση για την κοινωνική και οικονομική ζημία που προκάλεσε η συμμετοχή των εν λόγω κρατών μελών στην ΟΝΕ».
«κατάρτιση σχεδίου έκτακτης ανάγκης για τη στήριξη της οικονομίας των χωρών που έχουν πληγεί από την παρέμβαση της τρόικας».
«δημιουργία νομικής σαφήνειας σχετικά με την ομαλή έξοδο από το ευρώ στο πλαίσιο της συμμετοχής στην Ένωση και την ανάγκη για εφαρμογή κεφαλαιακών ελέγχων, συμπεριλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης χρέους και της απομείωσης του χρέους, με βάση τις αρχές της lex monetae, σύμφωνα με την οποία οι οφειλέτες μπορούν να εξοφλούν οφειλές στο νόμισμα της προτίμησής τους».
«να μειωθεί το βάρος του χρέους, μέσω επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους (ποσά, διάρκεια και επιτόκια) και να ακυρωθεί το κερδοσκοπικό και παράνομο μέρους του».
«να καταργηθεί η Συνθήκη για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση, όπως και το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, δεδομένου ότι αποτελούν έναν αντιδημοκρατικό οικονομικό ζουρλομανδύα που έχει δυσμενή επίδραση στις οικονομικές επιδόσεις των κρατών μελών και την κοινωνική ανάπτυξη».

Read more...

EReNSEP: Σχεδιάζοντας τη λύση: απευθείας από το cine Αλκυονίς

Read more...

«Καθημερινή» – Χρυσή Αυγή: Συζεύγνυνται κατά του «κατασκόπου» Μπελογιάννη

Κείμενο πρώτο: «Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης». Κείμενο δεύτερο: «Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη (…).Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του (…) η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;». Βρείτε τις διαφορές…

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:

Η Βουλή με απόφαση του πρόεδρου της θα τιμήσει, όπως γράφεται, τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη με αφορμή την συμπλήρωση 65 χρόνων από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952

Σημείωση: τώρα το πώς «κολλάει» να τιμάει τον Μπελογιάννη μια κυβέρνηση που επιδίδεται σε ταξίδια νομιμοποίησης των ναζί στην Ουκρανία και κάνει στους Αμερικάνους – που εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη – κωλοτούμπες, όπως εκείνες του Τσίπρα κατά την επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, είναι κάτι που έχει πολλές εξηγήσεις. Η πιο αθώα εκ των οποίων είναι πως «ό,τι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»…

Ας δούμε τη συνέχεια:

Με αφορμή την είδηση, τα χιτλεροειδή της Χρυσής Αυγής αφήνιασαν:

«Η λογική λέει ότι το να τιμάται από το Κοινοβούλιο μας Χώρας ένας καταδικασμένος για κατασκοπεία εναντίον της Πατρίδος του αποτελεί όχι απλώς μη υπαρκτό φαινόμενο αλλά μακάβρια φαντασίωση προσβολής της Ιστορικής Μνήμης».

Αυτά γράφουν – με τα μακάβρια «ελληνικά» τους – για τον «σοβιετικό κατάσκοπο» Μπελογιάννη τα ουγκανόφωνα ναζιστόμουτρα (Πέμπτη 9/2/2017, ). Λογικό. Τι ναζιστόμουτρα θα ήταν, άλλωστε.

Και τότε ποιος έρχεται προς συνδρομή των «πατριωτών» (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Καιάδας, Παναγιώταρος και όλα τα ναζιστάκια που τα είδαμε να διασκεδάζουν στα ναζιστικά πάρτι τους στο βίντεο που δημοσιοποίησε η Εφημερίδα των Συντακτών); Μα το… «συνταγματικό τόξο». Αυτό που έχει εισηγηθεί και τη θεωρία της «σοβαρής Χρυσής Αυγής».

Θαυμάστε, λοιπόν, τι έγραψε στην «Καθημερινή» ο συντάκτης της Στέφανος Κασιμάτης, ακολουθώντας τρεις μέρες αργότερα τους χρυσαυγίτες (Κυριακή 12/2/2017):

«Αξίζει την τιμή;

Η Βουλή, πληροφορούμαι, ετοιμάζεται να τιμήσει τη μνήμη του Νίκου Μπελογιάννη. Μάλλον από λεπτότητα στη μνήμη του νεκρού (διότι ο Μπελογιάννης αγωνιζόταν για να καταργήσει τη Βουλή…), η εκδήλωση δεν θα γίνει στο γνωστό κτίριο που δεσπόζει της πλατείας Συντάγματος, αλλά στην Αμαλιάδα, τόπο καταγωγής του Μπελογιάννη. Ωστόσο, ο Μπελογιάννης καταδικάστηκε για κατασκοπεία εις βάρος της πατρίδας του και εξ όσων γνωρίζω δεν έχει υπάρξει ποτέ αναθεώρηση της δίκης. Μπορεί, λοιπόν, η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε τότε να ήταν σκληρή και, ενδεχομένως, άδικη· όμως η καταδίκη του ήταν δίκαια και εξακολουθεί να ισχύει. Δεν είναι παράλογο η Βουλή να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του;»

Περιττό φυσικά να πούμε ότι μετά από αυτό το κείμενο του Κασιμάτη και της «Καθημερινής» οι Χρυσαυγίτες επανήλθαν επιδαψιλεύοντας δάφνες στον Κασιμάτη, τον οποίο και επαινούν αποδίδοντάς του ναζιστικές τιμές καθώς – όπως γράφουν – λέει τα «αυτονόητα» για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη

Ας πάμε λίγο πιο πίσω τώρα. Έτσι για να δούμε πως στρώθηκε το έδαφος του χρυσαυγιτισμού:

Ήταν η «Καθημερινή» που στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ήδη από τις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος…

Ήταν, επίσης, η «Καθημερινή» που στις 16/09/12 (σσ: τώρα πρόσφατα, δηλαδή…) που φιλοξενούσε άρθρο με τίτλο «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία», όπου ο συντάκτης (ποιος άλλος; Ο Κασιμάτης) τόνιζε με πάθος:

«Όσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης (…).

Ανεχόμαστε στελέχη ή ακόμη και βουλευτές του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζονται καταλήψεις πανεπιστημιακών κτιρίων από λαθρομετανάστες, να εμποδίζουν τη λειτουργία επιχειρήσεων που υφίστανται νομίμως (π.χ., το χρυσωρυχείο στην Χαλκιδική), να επιβάλουν με το ξύλο την υποχρέωση της απεργίας σε ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν (…). Και αν ως τώρα ήταν ο φόβος που συγκρατούσε τους πολιτικούς, ας είναι καλά τα “λεβεντόπαιδα με τις μαύρες μπλούζες” και τα καμώματά τους, που δίνουν την ευκαιρία στον αστικό πολιτικό κόσμο να υπερβεί το δέος της εξ αριστερών “ιεράς αγανακτήσεως” και να αποδείξει ότι η δημοκρατία μπορεί να υπερισχύσει εκείνων που επιβάλλουν τη βία, είτε μαύρη είτε κόκκινη (…).

Αν ο Σαμαράς εννοεί αυτά που έλεγε προεκλογικά, αν ο Βενιζέλος καταλαβαίνει ότι μόνον ως αστική σοσιαλδημοκρατία μπορεί να έχει μέλλον το ΠΑΣΟΚ και αν ο Κουβέλης πιστεύει στη διαφορά της δημοκρατικής Αριστεράς από την Αριστερά της βίας, ιδού η ευκαιρία κύριοι! Η Χρυσή Αυγή, χωρίς να το καταλαβαίνει, ανοίγει τον δρόμο για την επιβολή της νομιμότητας προς κάθε πλευρά: κουκουέδες, συριζαίους, χρυσαυγίτες – όλοι τους βλάπτουν τη δημοκρατία εξίσου. Πρόκειται για ευκαιρία, την οποία η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει (…)».

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», λοιπόν, όπως ο Κασιμάτης, μας το είχαν πει εδώ και 5 χρόνια: «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»…

«Όσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», μας τα είχαν πει εδώ και 10 χρόνια. Τι δημοκρατία; Ε, να, σαν εκείνη του «φιλολαϊκού» καθεστώτος Μεταξά…

«Οσοι πιστεύουν στη δημοκρατία», όπως ο Κασιμάτης και η «Καθημερινή», πως είναι δυνατόν να διαφωνήσουν με τη Χρυσή Αυγή για τον «κατάσκοπο» Μπελογιάννη. «Δίκαια» η καταδίκη του, μας λέει ο Κασιμάτης…

Ορισμένες σκέψεις:

Πρώτο: Όταν η αντιδραστική θεωρία περί «άκρων», περί «μαύρης και κόκκινης βίας», η επιστροφή της ασφαλίτικης (ή ασφΑΛΗΤΙΚΗΣ;) αναγόρευσης της κομμουνιστικής δράσης σε «κατασκοπία» αποκτά τόσο αναβαθμισμένη θέση στις σελίδες ενός παραδοσιακού οργάνου του αστικού κόσμου, όπως η «Καθημερινή», σημαίνει ότι η «μαυρίλα» κατέχει κεντρική θέση – με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυοφορεί – στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο του κράτους των κεφαλαιοκρατών, της λιτότητας, της καταστολής και των Μνημονίων.

Δεύτερο: Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της δεν έχουμε να κάνουμε με μια λαθεμένη εκδοχή κάποιας αφηρημένης και γενικής καταδίκης της βίας, που σε άλλες περιπτώσεις θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια ευγενική αλλά ουτοπική ουμανιστική στάση. Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της, το θέμα δεν είναι να επαναλάβεις ότι, για παράδειγμα, η βία της Επανάστασης του ’21, η βία της Αντίστασης εναντίον των ναζί στην Κατοχή, η βίαιη κατάληψη των Βερσαλιών, η μάχη του Στάλινγκραντ από την πλευρά των αμυνόμενων, η αιματοβαμμένη πάλη για το 8ωρο, ήταν ιστορικά αναγκαίες και δικαιωμένες μορφές πάλης.

Στην περίπτωση της «Καθημερινής» και του συντάκτη της έχουμε μια «μαύρη», διεστραμμένη και χυδαία επιχείρηση διαστρέβλωσης, παραχάραξης και παραποίησης. Εχουμε, στην πιο «κίτρινη» εκδοχή της, την επιδίωξη οι λαϊκοί, μαζικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες που αντιτίθενται στην πολιτική της πλουτοκρατίας (και επειδή ακριβώς αντιτίθενται στην πλουτοκρατία), να ταυτιστούν, να συκοφαντηθούν και να εξομοιωθούν με τον ναζισμό (τον βγαλμένο από τα πολιτικά σπλάχνα της πλουτοκρατίας), ωσάν να έχουν ή να είχαν ποτέ οποιαδήποτε σχέση (!) με τις τραμπούκικες ναζιστικές συμμορίες της ρατσιστικής, της φυλετικής, της μισαλλόδοξης, της φασιστικής βίας και τρομοκρατίας.

Τρίτο: Η «πρόοδος» της «Καθημερινής» και του συντάκτη της είναι εμφανής: Προ 5ετίας ήθελαν να διαχυθεί στην κοινή συνείδηση το σχήμα πως «η ναζιστική και χρυσαυγίτικη βία οφείλεται στην αριστερή και κουκουέδικη βία»

(σσ: Αυτό δεν είναι καινούριο. Αν ξύσει κανείς τη σκουριά αυτής της πολυκαιρισμένης προστυχιάς θα θυμηθεί, για παράδειγμα, τη θεωρία της εποχής των γερμανοτσολιάδων. Τότε που οι «Τσολάκογλου» κατηγορούσαν το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ επειδή έκαναν Αντίσταση. Τότε που οι «Τσολάκογλου» ζητούσαν να σταματήσει η Αντίσταση, αφού, όπως έλεγαν, προκαλούσε – η Αντίσταση – τα αντίποινα των Γερμανών, δηλαδή τις θηριωδίες των ναζί. Θηριωδίες για τις οποίες, σύμφωνα με τους «Τσολάκογλου», υπεύθυνοι δεν ήταν οι Γερμανοί ναζί, αλλά το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, επειδή έκαναν Αντίσταση…).

Σήμερα, 5 χρόνια μετά, δεν έχουν λόγο να κρύβονται πίσω από την Χρυσή Αυγή. Σήμερα, κάποιοι απ’ αυτούς, για να πουν τις βρωμιές της τάξης τους, της αστικής τάξης, παρατάσσονται δίπλα ακριβώς στη Χρυσή Αυγή, και – ειδικά όταν μιλούν για τους κομμουνιστές – λένε ό,τι και η Χρυσή Αυγή. Άλλωστε και οι χρυσαυγίτες των ταγμάτων εφόδου και ο χρυσαυγιτισμός με… πολιτικά, την ίδια τάξη υπηρετούν.

***

Τέτοιου είδους κείμενα σαν το τελευταίο της «Καθημερινής» που μέμφεται τη Βουλή «να τιμά έναν καταδικασθέντα για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας του» δεν αποκαλύπτουν την ποιότητα του συντάκτη της.

Βασικά, εκείνο που αναδεικνύουν είναι το είδος της κληρονομιάς που κουβαλάει η άρχουσα τάξη αυτής της χώρας, όπως και την κληρονομιά των εντύπων που απηχούν προνομιακά, όπως η «Καθημερινή», τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης.

Ειδικότερα και σε ό,τι έχει να κάνει με την κληρονομιά της «Καθημερινής»,

της «Καθημερινής που σήμερα ξανακαταδικάζει τον Μπελογιάννη σαν «κατάσκοπο»,

της «Καθημερινής» που πριν 5 χρόνια διαλαλούσε «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία»,

της «Καθημερινής» που πριν 10 χρόνια στο αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά έγραφε ότι η διακυβέρνηση Μεταξά πορεύτηκε με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος,

θα περιοριστούμε να υπενθυμίσουμε τι υποστήριζε η «Καθημερινή» επί εποχής Βλάχου, στις 29 Απρίλη 1941.

Δυο μέρες, λοιπόν, αφότου οι ιδεολογικοί και πολιτικοί πρόγονοι της «Χρυσής Αυγής», τα γερμανικά «Βάφεν Ες Ες», είχαν μπει στην Αθήνα,

η «Καθημερινή» έγραφε:

«Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

Αυτά γράφονταν τότε. Από την «Καθημερινή».

Σε μια περίοδο, δηλαδή, που ο «χρυσαυγιτισμός» δεν είχε ανάγκη, όπως σήμερα, να κυκλοφορεί… με πολιτικά.

Ήταν τότε που οι «κατάσκοποι» σαν τον Μπελογιάννη πολεμούσαν τους ναζί κατακτητές. Αλλά η «Καθημερινή» (δεν έγραφε τότε ο Κασιμάτης) διακήρυτταν ότι οι Γερμανοί ναζί «είναι φίλοι μας»…

*Πηγή:thepressproject.gr

Read more...

Ο Dijsselbloem μιλάει για πτώχευση, ο Τσίπρας παραδίδεται και ο Μητσοτάκης εμφανίζεται πιο Schäuble από τον Schäuble

Ωμά και κυνικά αλλά και έντονα απειλητικά και εκβιαστικά ο Dijsselbloemπαραδέχτηκε, αυτό που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε, ότι αν φύγει τοΔΝΤ από το πρόγραμμα, η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς την άτακτη χρεοκοπία.

Και βαδίζει προς την άτακτη χρεοκοπία διότι αν το ΔΝΤ, αυτό το ιερό τέρας των αγορών, το οποίο χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, δεν θέλει και να δανείσει τη χώρα, γιατί φοβάται οτι θα χάσει τα λεφτά του, τότε η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει στις αγορές, αφού οι τελευταίες δεν πρόκειται να την δανείσουν.

Και επειδή τέταρτο χρηματοδοτικό πακέτο προς την χώρα μας από την ΕΕδεν πρόκειται να υπάρξει (μόνο μέτρα) τότε η ελληνική χρεοκοπία είναι βεβαία το πολύ στο τέλος του 2017 ή τις αρχές του 2018.

Φυσικά ο Dijsselbloem δεν προειδοποίησε την Ελλάδα για την επικείμενη χρεοκοπία προκειμένου να προετοιμαστεί για να εφαρμόσει εναλλακτική λύση.

Ο Dijsselbloem έκανε λόγο για ελληνική χρεοκοπία αν το ΔΝΤ δεν μπει στο πρόγραμμα για να τρομοκρατήσει και να για να πει ποιος κάνει κουμάντο στις περίφημες διαπραγματεύσεις.

Για να τρομοκρατήσει τους έμφοβους των Αθηνών αλλά και τους εκτός τόπου και χρόνου κύκλους του ευρωπαϊκού κατεστημένου τύπου Moscovisi, οι οποίοι ψάχνουν για δήθεν συμβιβασμούς.

Και στους μεν και στου δε ο Dijsselbloem λέει με σαφήνεια ποιος είναι το “αφεντικό”. Είναι το ΔΝΤ.

Επομένως η θέληση του αφεντικού είναι “νόμος”. Τα πιο σκληρά μέτρα που ζητάει το ΔΝΤ πρέπει να θεσπιστούν και να εφαρμοστούν, ειδάλλως άτακτη χρεοκοπία και ασύντακτα έξω από το ευρώ.

Προειδοποιεί, όμως, ο Dijsselbloem και τους διάφορους σκληροπυρηνικούς αλλά και αφελείς, γερμανικούς και βορειοευρωπαϊκούς κύκλους που ζητάνε την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ. “Μην παραβλέπετε”, τους λέει κομψά αλλά αυστηρά, “πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά από οικονομική και πολιτικήάποψη σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ”.

Όσοι μιλάνε για σχέδιο Schäuble εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, μάλλον δεν ξέρουν τι λένε. Ο Dijsselbloem είναι αυτοκόλλητος και παρακόλουθος του Schäuble. Ο Dijsselbloem μιλάει για τη ζημιά της εξόδου από το ευρώ της Ελλάδας στο όνομα του Schäuble αφού ο τελευταίος θα πρέπει για διαπραγματευτικούς λόγους και όχι μόνο, να το παίζει άνετος, πανίσχυρος και να μπλοφάρει.

Αν υπάρχουν αφελείς στην Γερμανία και Βόρεια Ευρώπη που μιλάνε εύκολα για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, δεν υπάρχουν αφελείς στην Ελλάδα που υποστηρίζουν την άνευ όρων παραμονή στην ευρωζώνη. Είναι απολύτως ιδιοτελείς και απολύτως παραδομένοι.

Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Τσίπρα, αγκιστρωμένο εθελοντή αλλά και στον Κυρ. Μητσοτάκη ο οποίος στο πρόσφατο ταξίδι του στην Γερμανία τα κατάφερε να εμφανιστεί ως πιο Schäuble από τον ίδιο τον Schäuble!

Μια και το έφερε η κουβέντα για αφελείς, τέτοιοι υπάρχουν πολλοί (εκτός εάν….) κυρίως στον δημοκρατικό αντιμνημονιακό χώρο. Και είναι αφελείς (πάντα ομιλούμε επιεικώς) διότι ενώ βλέπουν την χώρα (εκτός εάν….) να πνίγεται στην αφάνεια και τον μηδενισμό, αντί να ενώνονται και να συμπαρατάσσονται για έξοδο από ευρωζώνη και ριζοσπαστικές λύσεις, διαιρούνται και ερίζουν όλο και περισσότερο. Μωραίνει ο Κύριος!

Π.Λ

ΥΓ: Ας μην νομίσουν οι διάφοροι εθελόδουλοι μνημονιακοί ότι ακόμα και αν υιοθετήσουν όλα τα σκληρά μέτρα του ΔΝΤ (πάντως το ΔΝΤ δεν τους είπε να υπογράψουν πολυετή πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ), θα πείσουν το ΔΝΤ να μείνει στο πρόγραμμα και αν μείνει, πράγμα αμφίβολο και τότε, λόγω ΗΠΑ, θα γλυτώσουν την χρεοκοπία.

Με τέτοια σκληρά μέτρα όπως αυτά του ΔΝΤ η άτακτη χρεοκοπία είναι έτσι κι αλλιώς βεβαία. Το ζήτημα είμαι θέμα χρόνου και ταχύτητας και μόνο.

Read more...

Μήνυση της Μάγδας Φύσσα στον χρυσαυγίτη που της είπε «που είναι τώρα ο Παύλος;»

Μήνυση πρόκειται να υποβάλλει η Μάγδα Φύσσα για φραστική επίθεση που δέχθηκε από χρυσαυγίτη κατά την διάρκεια των επεισοδίων, που έγιναν το πρωί στο Εφετείο στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Η μητέρα του 34χρονου μουσικού, που έπεσε νεκρός από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά, καταγγέλλει πως κατά την διάρκεια των επεισοδίων που σημειώθηκαν το πρωί, κάποιος από το κοινό της Χρυσής Αυγής απευθύνθηκε σε αυτήν λέγοντάς της ειρωνικά, «που είναι τώρα ο Παύλος;»

Με την μήνυση οι δικηγόροι της οικογένειας Φύσσα θα ζητήσουν εντός του πλαισίου του αυτοφώρου να εντοπιστεί από την Αστυνομία εκείνος που απευθύνθηκε στην μητέρα του μουσικού, η οποία, όπως εκτιμούν οι συνήγοροι, μπορεί να τον αναγνωρίσει.

Ο συνήγορος της οικογένειας Ανδρέας Τζέλλης, κάνει λόγο για «αυξανόμενη επιθετικότητα των Χρυσαυγιτών που αντιδρούν όλο και πιο έντονα όσο βλέπουν ότι η δίκη βαίνει σε βάρος τους».

Read more...

Ο Στουρνάρας, υπάλληλος του Ντράγκι και της τρόϊκα, αντί να είναι υπόδικος, επιδίδεται σε άνευ προηγουμένου τρομοκρατία για τη δραχμή

Το Grexit απόλυτη καταστροφή, με δραχμή θα συλλαμβανόμεθα στα σύνορα, θα γίνουμε Βόρειος Κορέα, τώρα να υπογράψουμε τα σκληρά μέτρα για τη δεύτερη αξιολόγηση αύριο θα είναι πολύ αργά, άγρια τρομοκρατία για το τι θα συμβεί αν δεν κλείσει τώρα η δεύτερη αξιολόγηση, είναι ορισμένα και μόνο από την εμετική κινδυνολογία την οποία εξαπέλυσε ενώπιον των άφωνων βουλευτών όλων των πτερύγων ο Γ. Στουρνάρας, παρουσιάζοντας την Ενδιάμεση Έκθεση Οικονομικής πολιτικής της Τράπεζας της Ελλάδος.

Ο Γ. Στουρνάρας με αυτές τις εμετικές τοποθετήσεις εκφοβισμού, που δεν τολμά να τις εκστομίσει κανένας άλλος στην Ελλάδα και στην ΕΕ, επιβεβαίωσε πλήρως τον ρόλο όχι του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας αλλά του υπαλλήλου και τοποτηρητή της γερμανικής ΕΕ στην χώρα μας.

Ο Γ. Στουρνάρας υπόλογος για μεγάλα σκάνδαλα όπως αυτά του τεμαχισμού, διάλυσης και παράδοσης της ΑΤΕ και του ΤΤ, αντί να βρίσκεται ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, χωρίς κανένα σεβασμό στη διαφορετική άποψη και επιλογή, πλήττει πισώπλατα τη χώρα και ενισχύει ως δούρειος ίππος τους πιστωτές, διακηρύσσοντας πως η Ελλάδα δεν διαθέτει καμιά άλλη επιλογή από την πλήρη και άνευ όρων παράδοση της ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις των κηδεμόνων της.

Δυστυχώς γι’ αυτήν την χώρα ο Γ. Στουρνάρας, ο οποίος ουδέποτε ετέθη υπό την κρίση του ελληνικού λαού, είναι το πραγματικό αφεντικό και ο άνθρωπος κλειδί της νεοαποικιοκρατίας στη χώρα μας, με τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων σε ρόλο διεκπεραιωτή και εκτελεστή προδιαγεγραμμένων επιλογών.

Γι΄ αυτό και η Τράπεζα της Ελλάδας πρέπει να φύγει από την μπότα της ΕΚΤ και της Φραγκφούρτης, να περάσει υπό εθνικό έλεγχο και να αποκτήσει το εκδοτικό προνόμιο με το πέρασμα της χώρας σε εθνικό νόμισμα, για να συμβάλει στο πλαίσιο μιας λαϊκής κυβέρνησης στην χάραξη μιας εθνικής νομισματικής πολιτικής ανάπτυξης και απασχόλησης, σε μια Ελλάδα χωρίς μνημόνια και λιτότητα.

Στη συνέχεια η Iskra παρουσιάζει αναλυτικά ρεπορτάζ με τις τοποθετήσεις του Γ. Στουρνάρα στη Βουλή:

Οι τρομοκρατικές τοποθετήσεις του Γ. Στουρνάρα στη Βουλή

«Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ» – «Ανοησίες ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ» είπε ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος – Πρότεινε «ναι» στα μέτρα που ζητούν οι δανειστές με ρήτρα ανατροπής – Έκανε κριτική στο ΔΝΤ που προέβλεψε νέα ανακεφαλαιοποίηση κάνοντας λόγο για αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Παρουσιάζοντας την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική» στα μέλη της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εξέφρασε ξεκάθαρα την άποψή του ότι τα πράγαματα θα γίνουν χειρότερα αν καθυστερήσει η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης. «Δεν υπάρχει ορθολογική επιλογή μεταξύ ολοκλήρωσης της αξιολόγησης τώρα ή αργότερα. Αργότερα οι συνθήκες θα είναι πολύ χειρότερες. Αργότερα ίσως θα είναι πολύ αργά». Κάλεσε δε τόσο την κυβέρνηση όσο και τους πιστωτές «να κάνουν ένα βήμα πίσω. Δεν νοείται, μετά τις τόσες προσπάθειες, τις θυσίες και την ήδη επιτευχθείσα προσαρμογή, αποτυχία», τόνισε ο κ. Στουρνάρας.

Στη συνέχεια, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος εκλήθη να απαντήσει σε ερωτήσεις βουλευτών της επιτροπής για το Grexit, τη δραχμή αλλά και την εκτίμηση του ΔΝΤ ότι ενδεχομένως απαιτηθούν πρόσθετα κεφάλαια 10 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Η έξοδος από το ευρώ θα είναι η απόλυτη καταστροφή

Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία οικονομική ανάλυση. Η βελτίωση ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Οσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ ας ταξιδέψουν στην Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε.
Ναι στα προληπτικά μέτρα με ρήτρα ανατροπής τους

«Σε μια διαπραγμάτευση υπάρχουν πολλές παράμετροι και δίνεται το δικαίωμα στα μέλη για συμβιβασμό. Πάντα έτσι γίνεται. Σήμερα η κατάσταση είναι εύκολη για τους κυβερνώντες από ότι στο παρελθόν καθώς έχει επιτευχθεί το 90% των απαιτήσεων. Δεν δικαιολογείται αποτυχία» ανέφερε ο κ. Στουρνάρας για να εξηγήσει: «Το κόστος να κλείσουμε είναι πολύ μικρό σε σχέση με το όφελος που θα έχουμε. Το κόστος θα είναι τεράστιο αν δεν κλείσουμε».

Κληθείς να σχολιάσει την στάση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τα σενάρια που τον συνδέουν με το Grexit, ο κ. Στουρνάρας είπε: «Διαφωνώ με τον κ. Σόιμπλε στο βαθμό που έχει μιλήσει για Grexit. Δεν το έχω ακούσει με τα αυτιά μου. Στο βαθμό που το έχει πει είναι λάθος από ένα φιλοευρωπαϊστή. Ακόμα και με την θεωρία παιγνίων δεν είναι σωστή τακτική γιατί κανείς δεν το θέλει. Δεν το δεχόμαστε γιατί έχουμε κάνει πρόοδο μέσα από μεγάλες θυσίες».

Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος επισήμανε ότι το μίγμα της «μείγμα» της ασκούμενης πολιτικής στηρίζεται στην υπερφορολόγηση και είναι υφεσιακό.

Ωστόσο, για το αφορολόγητο όριο, ο κ. Στουρνάρας είπε: «Μπορεί να γίνει μείωση αφορολόγητου αρκεί να εξαιρέσουμε οικογένειες με παιδιά. Μπορεί να γίνει κλιμάκωση σε σχέση με τέκνα». Επίσης, υποστήριξε ότι «μπορούν να γίνουν μειώσεις κρατικών δαπανών με παράλληλη μείωση φορολογικών συντελεστών. Ποιες δαπάνες; Να δούμε πως δίνονται επιδοτήσεις – επιχορηγήσεις στους ΟΤΑ . Μήπως οι αυτοτελείς πόροι δίνονται αυτόματα ως ποσοστό των φορολογικών εσόδων; Μήπως αυξάνοντας το ΦΠΑ πηγαίνουν αυτόματα έσοδα στους ΟΤΑ. Μήπως θα ήταν καλύτερα να χρηματοδοτούνται οι ΟΤΑ με βάση συγκεκριμένα πρότζεκτ και όχι μέσω της φορολογίας;». Για τις κοινωνικές δαπάνες ανέφερε ότι « η Ελλάδα σήμερα δαπανά πολλά για την 3η ηλικία εις βάρος των νέων. Υπάρχει περιθώριο βελτίωσης του μείγματος» για να υπογραμμίσει σε άλλο σημείο «μείωση συντάξεων ή αύξηση φόρων μειώνει το εισόδημα. Όμως η αύξηση φόρων χτυπά το παραγωγικό κομμάτι. Το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής γέρνει προς την φορολογία. Αυτό σημαίνει υπερφορολόγηση». Αναφορικά δε με τον τομέα εργασίας είπε ότι «Δεν πρέπει στην αγορά εργασίας να αντιστρέψουμε οφέλη που έχουμε αποκτήσει. Σήμερα έχουμε πετύχει σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ας μην χαθούν τα οφέλη αντιστρέφοντας μέτρα».

«Δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα άρσης των capital controls» ανέφερε απαντώντας σε σχετικό ερώτημα ο κ. Στουρνάρας, επισημαίνοντας παράλληλα πως «αν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και η ΕΚΤ μας βάλει στην ποσοτική χαλάρωση τότε θα είναι θέμα χρόνου να βγει χρονοδιάγραμμα άρσης».

Επανερχόμενος δε στις συνέπειες που θα έχει η καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης, ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος είπε: «Το περιθώριο χρόνου είναι μικρό. Οι εταίροι θα κατεβάσουν τα μολύβια και θα επανέλθουν μετά τις εκλογές όταν πια θα είναι πολύ κοντά η αποπληρωμή ομολόγων. Ο εφιάλτης του πρώτου εξαμήνου 2015 θα επιστρέψει».
Με δραχμή, η Ελλάδα θα γίνει Βόρεια Κορέα

Ο διοικητής της ΤτΕ κληθείς να σχολιάσει δηλώσεις βουλευτών του κυβερνητικού κόμματος αναφορικά με την δραχμή είπε: «Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία οικονομική ανάλυση. Η βελτίωση ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα δεν θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Οσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δεν θα συμβεί και τίποτα αν φύγουμε από το ευρώ ας ταξιδέψουν στην Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε».
Διαφωνώ με τα σενάρια ΔΝΤ για ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών

«Διαφωνώ με το ΔΝΤ για τα 10 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης. Δεν προκύπτει από τα στρες τεστ. Η υπόθεση να μπουκώσεις τις τράπεζες με κεφάλαιο δεν είναι σωστή. Όχι μόνο ιδιωτικοποίηση δεν θα γίνεται αλλά δεν θα λειτουργούν οι τράπεζες. Στην πράξη κρατικοποιούνται οι τράπεζες και αυτή την επιμονή του ΔΝΤ δε την καταλαβαίνω» σχολίασε σε άλλο σημείο για να προειδοποιήσει «Όμως το θέμα με τα 10 δισ. ευρώ δεν είναι απλό. Όταν λέγεται από το ΔΝΤ ίσως είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία γι αυτό ας είμαστε προσεκτικοί».
Πρέπει να γίνει τώρα η εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος

«Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος τα έχει δεχθεί το Eurogroup αλλά έχει πει ότι θα εξειδικευτούν μετά το 2018 και εφόσον απαιτηθεί. Ειπα ότι είναι λανθασμένη προσέγγιση καθώς τώρα που υπάρχουν χαμηλα επιτόκια πρέπει να γίνει η εξειδίκευση. Το πακέτο ιδανικά πρέπει να έχει δέσμευση εφαρμογής των μεσοπρόθεσμων μέτρων. Μιλάμε για επέκταση λήξεων. Εχουν περιγραφεί ποιοτικά όχι ποσοτικά» ανέφερε σχετικά με τις συζητήσεις για την ρύθμιση του χρέους για να προσθέσει «Η ΕΚΤ δεν περιμένει το ΔΝΤ για να κάνει ανάλυση βιωσιμότητας χρέους όμως θέλει νομική δέσμευση από τον ESM ή από το Eurogroup ότι θα υλοποιηθούν. Ετσι θα ενταχθούμε στο QE».
Στουρνάρας: Αν καθυστερήσει η ολοκλήρωση της αξιολόγησης ίσως να είναι πολύ αργά

Την ανάγκη άμεσης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης επισήμανε ο κ. Γιάννης Στουρνάρας προειδοποιώντας πως ενδεχόμενη καθυστέρηση θα αποφέρει επώδυνα αποτελέσματα.

Παρουσιάζοντας την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική» στα μέλη της επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής υπογράμμισε κατά την έναρξη της τοποθέτησής του ότι «Δεν υπάρχει ορθολογική επιλογή μεταξύ ολοκλήρωσης της αξιολόγησης τώρα ή αργότερα. Αργότερα οι συνθήκες θα είναι πολύ χειρότερες. Αργότερα ίσως θα είναι πολύ αργά». Κάλεσε δε τόσο την κυβέρνηση όσο και τους πιστωτές «να κάνουν ένα βήμα πίσω. Δεν νοείται, μετά τις τόσες προσπάθειες, τις θυσίες και την ήδη επιτευχθείσα προσαρμογή, αποτυχία».

Ο κεντρικός τραπεζίτης εξήγησε ότι «Ο σημαντικότερος και αμεσότερος κίνδυνος είναι η μη έγκαιρη κατάληξη των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος. Δεδομένων των εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων σε μία σειρά από χώρες-μέλη της ευρωζώνης στο άμεσο μέλλον, ο χρήσιμος χρόνος που απομένει είναι πολύ μικρός. Υπενθυμίζεται ότι η δεύτερη αξιολόγηση έπρεπε, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, να είχε ολοκληρωθεί πέρυσι το Φεβρουάριο». Πρόσθεσε δε ότι ενδεχόμενη καθυστέρηση «πέραν του τρέχοντος μηνός» θα έχει τις εξής συνέπειες:

– Θα τροφοδοτήσει ένα νέο κύκλο αβεβαιότητας

– Θα καταστήσει δυσχερέστερη την επίτευξη συμφωνίας

– Θα υποσκάψει την προβλεπόμενη ανάκαμψη της οικονομίας.

– Θα καταστήσει ενδεχομένως αναγκαία τη λήψη νέων μέτρων για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων με αποτέλεσμα να μειώσει περαιτέρω το ρυθμό ανάπτυξης.

– Ένα τέτοιο αρνητικό σπιράλ θα μπορούσε να επαναφέρει την οικονομία σε ύφεση και στην επανάληψη των αρνητικών εξελίξεων που έλαβαν χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2015.

«Στο εσωτερικό εξακολουθούν να υφίστανται αρκετά εμπόδια που επιβαρύνουν το επιχειρηματικό κλίμα και δυσχεραίνουν την υλοποίηση επενδύσεων, πέραν της αβεβαιότητας που σχετίζεται με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης» ανέφερε σε άλλο σημείο για να προσθέσει «Ορισμένα από αυτά συνδέονται με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες της κεντρικής διοίκησης, αλλά αφορούν και τα προσκόμματα που θέτουν διάφορα μικρά ή μεγάλα κατεστημένα συμφέροντα και παράγοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω, καθυστερούν σημαντικές επενδύσεις. Αν δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα εμπόδια στην πράξη που αποθαρρύνουν τις επενδύσεις, τότε οι προοπτικές ανάκαμψης της οικονομίας μπορεί να μην επιβεβαιωθούν, καθώς ένας από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της οικονομίας τα επόμενα χρόνια είναι η προσδοκώμενη άνοδος των επενδύσεων».

Επίσης, προειδοποίησε πως «λαμβάνοντας υπόψη ότι η δημοσιονομική προσαρμογή στηρίζεται ως επί το πλείστον σε μέτρα από την πλευρά των εσόδων, υπάρχει ο κίνδυνος η αυξημένη φορολόγηση να έχει μεγαλύτερες του αναμενομένου αρνητικές συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα. Συνεπώς, θα ήταν ευκταία η βελτίωση του μίγματος οικονομικής πολιτικής».

Ο κ. Στουρνάρας ενημέρωσε ότι η διάχυτη αβεβαιότητα λόγω της καθυστέρησης στο κλείσιμο της 2ης αξιολόγησης επανέφερε την εκροή τραπεζικών καταθέσεων τις πρώτες εβδομάδες του 2017.

Συγκεκριμένα, είπε για το 2016 πως «Καταγράφηκαν ανακαταθέσεις τραπεζογραμματίων στις τράπεζες αξιόλογου ύψους και σε ορισμένες περιπτώσεις επιστροφή κεφαλαίων από το εξωτερικό. Είναι απολύτως αναγκαίο η τάση αυτή να διατηρηθεί, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν αποτυπώνεται στα στοιχεία των πρώτων εβδομάδων του 2017. Αυτό αποδίδεται κυρίως στην αύξηση της αβεβαιότητας που συνδέεται με την καθυστέρηση της ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης. Αποτελεί ευθύνη όλων μας να εργασθούμε για την ταχεία αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης στην ευρύτερη καταθετική βάση ώστε να είναι εφικτή η άρση του συνόλου των περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων.

Τα στοιχεία αυτά υποδηλώνουν τη σημασία διαμόρφωσης θετικού κλίματος στην οικονομία, καθώς η παράταση της αβεβαιότητας και η ενδεχόμενη υστέρηση στους κύριους μακροοικονομικούς δείκτες μπορούν να πλήξουν τα μεγέθη των τραπεζών και ιδιαίτερα τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας ενόψει των Stress Tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το 2018».

Παράλληλα, επισήμανε την ανάγκη αντιμετώπισης των «κόκκινων δανείων» καθώς όπως είπε «Ο λόγος των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων προς το σύνολο των ανοιγμάτων των εγχώριων τραπεζών σε ατομική βάση σταθεροποιήθηκε στο 45,2% κατά τους πρώτους εννέα μήνες του 2016. Ιδιαιτέρως υψηλά είναι τα ποσοστά των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων μεταξύ των χρηματοδοτήσεων προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες και μάλιστα στους επιμέρους κλάδους της εστίασης, της κλωστοϋφαντουργίας, της βιομηχανίας χάρτου και ξύλου, όπως και στους κλάδους των κατασκευών και του εμπορίου». Σε άλλο σημείο δε ανέφερε ότι: «Όπως προκύπτει από την πρώτη Έκθεση για τους επιχειρησιακούς στόχους μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων που πρόσφατα δημοσίευσε η Τράπεζα της Ελλάδος, οι συστημικές τράπεζες δεσμεύθηκαν για μείωση του ποσοστού των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων κατά περίπου 38% (ή περίπου 40 δισ. ευρώ) μέχρι το τέλος του 2019. Η μείωση αυτή αναμένεται να επιτευχθεί κυρίως μέσω μακροπρόθεσμων ρυθμίσεων και οριστικών διευθετήσεων και επιλεκτικών διαγραφών δανείων».

Read more...

ΔΕΣ ΤΟ! Στη δημοσιότητα video του Erensep για την επιστροφή σε εθνικό νόμιμα (Video)

Ένα μίνι ντοκιμαντέρ-οδηγό για την μελέτη που θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στην Αθήνα παρουσίασε το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής.

Ακολουθώντας τη δομή της μελέτης, το video παρουσιάζει τους λόγους που οδήγησαν στην αποτυχία της Ευρωζώνης, τις επιπτώσεις των μνημονίων στην ελληνική οικονομία και δίνει μια πρόγευση των προτάσεων που θα παρουσιαστούν για συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας.

Ακολουθώντας μια σπονδυλωτή δομή το μίνι ντοκιμαντέρ επιτρέπει στον θεατή να περιηγηθεί σε άλλα video, όπου ο καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας αναλύει με περισσότερες λεπτομέρειες τα κεφάλαια της μελέτης.

Οι συγγραφείς της μελέτης, Κώστας Λαπαβίτσας, Θόδωρος Μαριόλης, Κώστας Γαβριηλίδης καθώς και άλλα μέλη του ΕΔΕΚΟΠ, θα παρουσιάσουν την μελέτη στις 15 Φεβρουαρίου στον κινηματογράφο Αλκυωνίς στην Αθήνα. Στην εκδήλωση θα μιλήσει επίσης ο Stefano Fassina, Βουλευτής και πρώην Αναπλ. Υπουργός Οικονομικών Ιταλίας και ο Sergi Cutillas, Οικονομολόγος – Ερευνητής, Ekona Research Center

 

 

 

 

 

 

Read more...