Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ BREMAIN ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΕ
Του ΜΙΧ. ΑΡΤΙΝΟΥ
Τα διλήμματα στην πολιτική και στη ζωή δεν τα αποφασίζουμε πάντα εμείς, έρχονται, συνήθως, χωρίς να τα επιλέγουμε.
To να σηκώνουν ορισμένοι στηνΑριστερά τα χέρια ψηλά και να κρατούν μια παθητικά ουδέτερη στάση απέναντι σε σκληρά διλήμματα που εκ των πραγμάτων τίθενται από την τροπή των εξελίξεων, δεν είναι η καλύτερη δυνατή στάση.
Μπορεί να αποδειχθεί και η χειρότερη.
Με εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η πρόσφατα αναδειχθείσα ''αριστερή'' ,υπό τον Κόρμπιν , ηγεσία τουΒρετανικού Εργατικού Κόμματος έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Bremain, στολίζοντας τη σχετική θέση της με αρκετές φαντασιοπληξίες για την δημοκρατική αλλαγή στην ΕΕ και άλλα παρήγορα.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι και η πέραν του Εργατικού Κόμματος, μικρή είναι η αλήθεια σεμέγεθος, Αριστερά τάσσεται και αυτή, με ένα φανατισμό που εκπλήσσει, κατά του Brexit.
H δικαιολογία που προβάλλουν οι πλέον νηφάλιοι, εκ των αντιτιθέμενων από ''αριστερά'' στο Brexit, είναι ότι το Brexit υποστηρίζουν συντηρητικές έως ακροδεξιές δυνάμεις με έντονη λαϊκίστικηφρασεολογία και ορισμένες με ξενοφοβικό προσανατολισμό!
Είναι αυτό, όμως, επαρκής λόγος για να μην αναδειχθεί και να προβληθεί ένα αριστερό Brexit, συνδεδεμένο με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα προοδευτικών μετασχηματισμών στην οικονομίακαι την κοινωνία;
Εκτός και αν υπάρχει αυταπάτη ότι μπορεί, στο πλαίσιο της ΕΕ, η οποία αντιδραστικοποιείταισυνεχώς και γίνεται όλο και πιο ολοκληρωτική, να γίνει δυνατή η κατανίκηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και η προώθηση ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου.
Δυστυχώς, η Βρετανική Αριστερά, πλην κάποιων ισχυρών φωνών με απήχηση στις γραμμές της, αφήνει ένα μεγάλο κενό να το εκμεταλλεύονται κάθε λογής λαϊκίστικα συντηρητικά ρεύματα.
Και αυτό το κενό αφορά την πλήρη απουσία κάθε ίχνους καταγγελίας του αντιδραστικότατου ρόλουτης ΕΕ και της χρηματιστικής ολιγαρχίας.
Το κενό αυτό αφορά την απουσία μιας ανατρεπτικής στάσης απέναντι στην υπαρκτή ΕΕ.
Και μιλάμε για ανατρεπτική στάση απέναντι στην ΕΕ, διότι η ΕΕ, όπως έχει εξελιχθεί, δεν βελτιώνεταιούτε μεταρρυθμίζεται θετικά αλλά μόνο η ανατροπή της μπορεί να αφήσει χώρο και δυνατότητες γιααλλαγές στα κράτη μέλη της, εκτός και αν τα τελευταία ακολουθήσουν προοδευτικούς μετασχηματισμούς με προοπτική τη σύγκρουση, απειθαρχία και στην πορεία αποχώρηση από την ΕΕ.
Τάσσομαι αναφανδόν υπέρ του Brexit, διότι μπορεί να κλονίσει την ΕΕ της ευρωπαϊκής αντίδρασηςκαι να επιτρέψει, κάτω από προϋποθέσεις, να υπάρξουν, με τους αγώνες των εργαζομένων και τωνλαών και την παρέμβαση της Αριστεράς, θετικές εξελίξεις στην ευρωπαϊκό χώρο και σε επί μέρουςχώρες.
Ο κίνδυνος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, αντίθετα, ενισχύεται, πράγμα το οποιο βιώνουμε όσο επικρατεί παντοδύναμη η αντίδραση και ο άγριος νεοφιλελευθερισμός των Βρυξελλών.
Αν επικρατήσει το Bremain και μάλιστα με διαφορά, πράγμα που επιδιώκουν με φανατισμό και μεαθέμιτα μέσα, όλοι οι κύκλοι της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τότε η υπό την Γερμανική ομπρέλα'' ιερά συμμαχία'' της ΕΕ, περισσότερο ενδυναμωμένη, θα πλακώνει ακόμα πιο αγέρωχητους λαούς με τον καταθλιπτικό αντικοινωνικό χειμώνα της.
Στις σημερινές περιστάσεις ταιριάζει εξαιρετικά η γνωστή φράση: αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση!
ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΤΙΝΟΣ