Υπέρ του Brexit τάσσονται οι Βρετανοί

Οι Βρετανοί ψηφοφόροι στρέφονται υπέρ του "ναι" στο Brexit στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί τον επόμενο μήνα, σύμφωνα με δύο δημοσκοπήσεις που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την εταιρεία ICM.

Μία τηλεφωνική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας Guardian έδειξε ότι το 45% των ψηφοφόρων τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ το 42% θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής.

Οι τηλεφωνικές δημοσκοπήσεις έδιναν μέχρι τώρα σχεδόν όλες τους προβάδισμα στο στρατόπεδο της "Παραμονής" στην ΕΕ. Μία προηγούμενη δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας, στις 16 Μαΐου, έδειξε ότι η "Παραμονή" προηγείτο της "Εξόδου" με διαφορά οκτώ μονάδων.

Η ICM επισήμανε ότι η σημερινή δημοσκόπηση είναι η πρώτη τηλεφωνική που διεξάγει η εταιρεία και δίνει προβάδισμα στους υποστηρικτές του Brexit.

Σε άλλη δημοσκόπηση, που έγινε μέσω του διαδικτύου από την ίδια εταιρεία, δείχνει ότι το "Brexit" προηγείται με 47% έναντι 44% της παραμονής.

Η στερλίνα έπεσε αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της δημοσκόπησης, χάνοντας περίπου ένα σεντ έναντι του δολαρίου.

Στην τηλεφωνική δημοσκόπηση συμμετείχαν 1.004 ψηφοφόροι ηλικίας άνω των 18 ετών και στη διαδικτυακή 2.052.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: Μια νύχτα στην Ακρόπολη…

    Τη νύχτα της 30^ης προς 31^η Μάη του 1941, μέσα στη βαθιά Κατοχή, πριν από ακριβώς 75 χρόνια, ο Μανώλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας κατεβάζουν τη μισητή σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη.  

    Ανάμεσα στις άλλες μαρτυρίες για τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς, συγκλονιστική είναι η περιγραφή του ίδιου του Λάκη Σάντα, αυτού του σεμνού αγωνιστή, στο βιβλίο του «Μια νύχτα στην Ακρόπολη…» (εκδόσεις «Βιβλιόραμα»).   

    Ποιός Έλληνας δεν είναι περήφανος για εκείνη την πράξη;

    Ναι, αλλά τότε υπήρχαν και εκείνοι που έλεγαν αυτά:  

«Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξήρεσαν εν ώρα νυκτός, την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. (…) Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο (…) πράξιν (…).  Το Ελληνικό Έθνος αποδέχθη την σημαίαν του Νέου Ράιχ, που δημιούργησεν η μεγαλοφυής διάνοια του Αδόλφου Χίλτερ, ως σημαίαν ενός υπό πάσαν άποψιν μεγάλου και ανέκαθεν φίλου προς την Ελλάδα λαού, ως εν σύμβολον αποκαταστάσεως μιας ειρηνικής περιόδου, ως εν σύμβολον δικαιοσύνης (…) και πολιτισμού. Και είναι βέβαιον ότι αν ο δράσται του εγκλήματος της, περιήχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας».

Η εφημερίδα «Βραδυνή» της 1^ης Ιουνίου 1941 καταγγέλλει σαν «παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας» αυτούς που κατέβασαν την χιτλερική σημαία η οποία αξίζει «την προσήκουσαν τιμήν και τον ειλικρινή σεβασμόν»…

    Μέσα στη ναζιστική σκλαβιά ορθώθηκε το ανάστημα του αδούλωτου λαού για την αποτίναξη του φασιστικού ζυγού, για την εθνική απελευθέρωση και την αναδημιουργία της Ελλάδας.

    Ο λαός ακολούθησε το δικό του μεγαλειώδη δρόμο, τον αγώνα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, όπως τον είχε περιγράψει ήδη από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου – μέσα από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας – ο Νίκος Ζαχαριάδης στο ιστορικό του πρώτο γράμμα της 31 Οκτώβρη 1940:

    «Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…)»

Και το γράμμα του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κατέληγε:

«Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».

    Ο λαός μας, αρνούμενος την καταχνιά της κατοχής που πλάκωσε τη χώρα τον Απρίλη του ’41, πιάνοντας το νήμα του ‘21, απειθαρχώντας στα κελεύσματα της συνθηκολόγησης, χωρίς να διαπραγματευτεί τίποτα από την τιμή και την Ιστορία του, τράβηξε το δρόμο του μεγαλείου και της θυσίας, όπως ακριβώς περιγραφόταν σε εκείνο το πανό του ΕΑΜ:

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»       

    Ναι, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπήρχαν και εκείνοι οι προσκυνημένοι, τα ελληνόφωνα όργανα του κατακτητή, τα φασιστικά Τάγματα Ασφαλείας και της θηριωδίας, προς τα οποία επιδαψίλευαν δάφνες ο Χίτλερ και ο Χίμλερ:

    Το κατέβασμα του αγκυλωτού από την Ακρόπολη ήταν και είναι πράξη υψιστου συμβολισμού. Ημέρα μνήμης και τιμής για τους πραγματικούς πατριώτες, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά. Και ο όρκος τους ήταν αυτός:

   «Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του» (Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).

    Αλλά και τότε δεν έλειψαν εκείνοι που βρέθηκαν απέναντι στον ελληνικό λαό. Εκείνοι που βγήκαν από τις τάξεις του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και τα χωριά. Υπήρχαν οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες.

    Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:

«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».

(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

    Η τιμή, λοιπόν, για εκείνους που ‘έδωσαν τη ζωή τους για την τιμή και την λευτεριά αυτού του τόπου, πάει χέρι – χέρι με την αιώνια καταισχύνη που θα κουβαλάνε όσοι πρόδωσαν κι όσοι προσπαθούν να κρύψουν την απουσία των προγόνων τους και τη δική τους πίσω από την «αθώα» φρασούλα: «Τότε όλοι οι Έλληνες ήταν “ένα”»….                    

    Ε, όχι βέβαια!

• Ο ελληνικός λαός που πολεμούσε τους Γερμανούς στις πόλεις και στα βουνά, σε σχέση με τους άλλους, εκέινους που είχαν πάρει τον «πατριωτισμό» τους - μαζί με το χρυσό της χώρας – και τον είχαν φυγαδεύσει στα ασφαλέστατα «χαρακώματα» του Καΐρου και του Λονδίνου, δεν είναι «ένα», είναι «δυο – και μάλιστα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους – πράγματα». 
• Ήταν άλλο πράγμα το ΕΑΜ κι άλλο εκείνοι που συνεργάστηκαν με τον Χίτλερ, οιδοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι γερμανοντυμένοι. Στους οποίους, αν και προδότες, οι του Καΐρου και του Λονδίνου, όταν επέστρεψαν, στο πλαίσιο της «εθνικής τους ενότητας», επιδαψίλευσαν τιμές και αξιώματα..
•  Άλλο πράγμα οι εκτελεσμένοι στον τοίχο της Καισαριανής κι άλλο πράγμα οι «Τσολάκογλου» και οι «Ραλληδες». Άλλο πράγμα ο Έκτωρ Τσιρονίκος, ο  δοσίλογος και συνεργάτης των Γερμανών επί Κατοχής. Ο αντιπρόεδρος στη γερμανοδιορισμένη «κυβέρνηση» του Ιωάννη Ράλλη, της κυβέρνησης δηλαδή τωνγερμανοτσολιάδωνπου ίδρυσε τα «Τάγματα Ασφαλείας». Κάτι τέτοιοι σαν τον Τσιρονίκο, με τέτοια «πατριωτική» προϋπηρεσία, είναι που απαρτίζουν τους «ήρωες» της Χρυσής Αυγής. Έτσι, στο περιοδικό της Χρυσής Αυγής, στη δεύτερη σελίδα, μέσα σε ειδικό πλαίσιο ώστε να τονίζεται ευδιάκριτα ο ναζισμός τους, δημοσιεύτηκε κείμενο (τεύχος Δεκέμβρη 1983) υπό τον τίτλο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ», το οποίο καταλήγει ως εξής: «Γιατί ΕΜΕΙΣ, μόνο ΕΜΕΙΣ είμαστε ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ, μελλοντικοί ανατροπείς της διαφθοράς, μελλοντικοί Δημιουργοί της Πολιτείας του Ήλιου, της Πολιτείας του Ελληνικού Μεγαλείου, τηςΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ». Η υπογραφή του εν λόγω δημοσιεύματος (και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα) είναι: «ΕΚΤΩΡ ΤΣΙΡΟΝΙΚΟΣ».

• Άλλο πράγμα αυτοί που έδωσαν την ψυχή, την καρδιά και το αίμα τους για τη λευτεριά της Ελλάδας και για τη σωτηρία του λαού, κι άλλο οι μαυραγορίτες, τα κόμματά τους και οι εφημερίδες που έφταναν να δίνουν ακόμα και το παράγγελμα των εκτελεστικών αποσπασμάτων (!), αυτοί που κράδαιναν ενάντια στο μεγαλειώδες κίνημα της Αντίστασης τη «νομιμότητα» του κατακτητή και των ντόπιων οργάνων του και έγραφαν: 

    «Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών» («Καθημερινή», 1/6/1941).                  

• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολεμούσαν και τραγουδούσαν «το ΕΑΜ μας έσωσε απ' τη πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά» κι άλλο πράγμα οι «παπατζήδες» που (στις 2-5-1944) σε ομιλία τους στην Αλεξάνδρεια, παρουσία των αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού, έκαναν λόγο για τη «βρωμιά του ΕΑΜ»!
• Άλλο πράγμα ήταν αυτοί που πολέμησαν τον Χίτλερ και με τα ίδια όπλα πολέμησαν τον Τσόρτσιλ και τον Βαν Φλιτ, κι άλλο εκείνοι που για να καταπνιγεί κάθε εγχείρημα λαϊκής κυριαρχίας στον τόπο ζητούσαν «εντυπωσιακή» ιμπεριαλιστική επέμβαση ξένων δυνάμεων στην Ελλάδα και τηλεγραφούσαν (Γεώργιος Παπανδρέου, 22/9/1944), στον Τσόρτσιλ τα εξής: 

«Δύναμαι να σας διαβεβαιώσω ότι η σταθερότης της ελληνικής κυβερνήσεως θα διατηρηθεί πλήρως κατά τας επικείμενους κρίσιμους στιγμάς. Δεν γνωρίζω τους λόγους διά την απουσία της Βρετανίας. Μόνον η άμεσος παρουσία εντυπωσιακών βρετανικών δυνάμεων εις την Ελλάδα και ως τας τουρκικάς ακτάς θα ήτο δυνατό να μεταβάλει την κατάστασιν» (Γ. Παπανδρέου: «Κείμενα», τόμος Β’ «Η απελευθέρωσις της Ελλάδος», εκδόσεις «Μπίρης», σελ. 147, Γ.Πετρόπουλος, Ριζοσπάστης, 1/12/2002).

• Άλλο πράγμα ήταν να κατεβάζεις την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη κι άλλο πράγμα να εξεγείρεσαι εναντίον «της αντεθνικής ταύτης ενεργείας» («Αθηναϊκά Νέα», 2/6/1941)

    Να λοιπόν πουη Ιστορία και η αλήθεια είναι πεισματάρικα πράγματα. Και επιμένουν: Όπως και σήμερα, έτσι και τότε, «μαζί» και «ενωμένος» ήταν, πράγματι, ο ελληνικός λαός. Οι δοσίλογοι και οι πατριδοκάπηλοι ήταν - και θα είναι πάντα - στην άλλη μπάντα.

Read more...

Α. Χατζηστεφάνου: «H νέα γαλλική άνοιξη»

Σε μια μάχη που θα καθορίσει για πολλά χρόνια το μέλλον του εργατικού κινήματος στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη μετατρέπεται η αντιπαράθεση των Γάλλων εργαζομένων με τον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ. Ο τελευταίος, σαν να ήθελε να αποδείξει τα συμφέροντα ποιας τάξης εκπροσωπεί, επέλεξε τη σύνοδο των G7 στην Ιαπωνία για να ανακοινώσει ότι δεν θα υποχωρήσει στην υλοποίηση της εργασιακής νομοθεσίας, την οποία επέβαλε παρακάμπτοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Η γαλλική κοινωνία, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις αντιδρά σε ποσοστό 70% στα νέα μέτρα, και στηρίζει κατά 62% τις κινητοποιήσεις, κλιμακώνει την αντίδρασή της από τη Δευτέρα δημιουργώντας το σκηνικό γενικής απεργίας. Οι λιμενεργάτες προχωρούν σε κλείσιμο λιμανιών ενώ οι εργαζόμενοι στα τρένα και τις αερομεταφορές ξεκινούν επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις ή απεργίες διαρκείας.

Η απεργία στον ανεφοδιασμό καυσίμων αλλά και η είσοδος στη μάχη των εργαζομένων στα πυρηνικά εργοστάσια έχει κάνει το ένα τρίτο των βενζινάδικων να στερεύσει ενώ φέρνει πιο κοντά και το ενδεχόμενο διακοπών στην ηλεκτροδότηση. Ενδεικτικό της επιτυχίας των κινητοποιήσεων στον τομέα της ενέργειας είναι ότι η κυβέρνηση αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τα στρατηγικά αποθέματα, που διατηρεί για καιρό πολέμου ή για περιόδους μεγάλων φυσικών καταστροφών.

Την ίδια ώρα, βλέποντας τη μαχητικότητα των διαδηλωτών να αυξάνεται, η κυβέρνηση προχωρά σε όλο και πιο άγρια καταστολή εκμεταλλευόμενη και το καθεστώς διαρκούς εξαίρεσης – το οποίο τμήματα της οικονομικής ελίτ επιχειρούν να περάσουν εδώ και μήνες στους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας. Οι τόνοι δακρυγόνων και ο ανηλεής ξυλοδαρμός διαδηλωτών είναι το τελευταίο εργαλείο που έχει στη διάθεσή της η σοσιαλιστική κυβέρνηση για να ελέγξει την κατάσταση στους δρόμους. Ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας έφτασαν να χρησιμοποιούν πλαστικές σφαίρες και αντλίες νερού για να απομακρύνουν απεργούς από ενεργειακές εγκαταστάσεις στο νότο της χώρας.

Είναι πλέον σαφές ότι η αντιτρομοκρατική νομοθεσία στοχεύει πρωτίστως στον «εσωτερικό εχθρό». Δεν έλλειψαν μάλιστα οι προσπάθειες να δημιουργηθεί κλίμα πανικού με στοχευμένες διαρροές για το ενδεχόμενο ενός χτυπήματος του ISIS σε μεγάλες συγκεντρώσεις. Η απειλή του ισλαμοφασισμού, την οποία οι γαλλικές κυβερνήσεις εξέθρεψαν με οπλισμό και χρήματα ήδη από την εποχή της εισβολής στη Λιβύη, μετατρέπεται τώρα σε ένα ακόμη μηχανισμό καταστολής εναντίον των Γάλλων πολιτών.

Ρόλο κλειδί στη νέα «γαλλική άνοιξη» έπαιξε η ενεργή συμμετοχή του εργατικού κινήματος (χάρη και στο συντονισμό που προσέφερε, ύστερα από έντονες πιέσεις, το συνδικάτο CGT) καθώς έτσι η αυθόρμητη και πολύχρωμη οργή του κινήματος Nuit Debout μετουσιώθηκε σε κινητοποιήσεις με συγκεκριμένη πολιτική στόχευση και δράση – κάτι που δεν κατέστη δυνατό με το κίνημα των αγανακτισμένων στην Ισπανία και την Ελλάδα.

Παράλληλα οι γαλλικές κινητοποιήσεις αποδεικνύουν ότι οι νικηφόρες μάχες στο εσωτερικό των χωρών-μελών της ΕΕ μπορούν να λειτουργήσουν σαν σπίθα και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ενώ η αντίστροφη πορεία (του πανευρωπαϊκού συντονισμού δράσης) δεν κατάφερε μέχρι στιγμής να φέρει κανένα αποτέλεσμα.

Στο αντίπαλο στρατόπεδο, το νεο-φασιστικό κόμμα της Λεπέν τηρεί στάση αναμονής και χαμηλών τόνων –όπως κάνει σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις στη Γαλλία– πιστεύοντας ότι θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί προς όφελός του ενδεχόμενη ήττα του κινήματος. Είναι σαφές ότι σε περίπτωση γενίκευσης των κινητοποιήσεων, το Εθνικό Μέτωπο θα λάβει τη στήριξη μεγάλου τμήματος της γαλλικής οικονομικής ελίτ – ως η μοναδική δύναμη που μπορεί να αναχαιτίσει ένα μαζικό κίνημα με προοδευτικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα η Λεπέν, όπως και όλοι οι ακροδεξιοί και νεοφασίστες πολιτικοί της ΕΕ, αποτελούν την τελευταία ελπίδα του συστήματος για να συγκρατηθεί η οργή σε εθνικό επίπεδο και να μην λάβει πανευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.

Η γαλλική αλλά και η ευρωπαϊκή αστική τάξη δεν μπορεί πλέον να κρύψει την ανησυχία της για τα φαινόμενα ντόμινο που έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται στο γειτονικό Βέλγιο. Στο εσωτερικό της Γαλλίας αυτό εκφράζεται με διασπαστικές τάσεις και μέσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα καθώς αρκετά στελέχη προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα του Ολάντ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο τροποποιήσεων στο νέο νόμο, σε μια προσπάθεια να προκαλέσει ρήγματα στο απεργιακό μέτωπο και να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με ένα τμήμα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Από την πλευρά του το Βερολίνο αντιμετωπίζει ανοιχτά πλέον τον Ολάντ σαν στημένη λεμονόκουπα.
«Ο Ολάντ φτάνει στο τέλος της καριέρας του» έγραφε χωρίς περιστροφές η γερμανική Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε συμπληρώνοντας ότι «ο πρόεδρος δεν έχει πλέον τη λαϊκή νομιμοποίηση να αντιπαρατεθεί ούτε με μια ριζοσπαστική μειονότητα στο εσωτερικό της CGT». Το Βερολίνο κατανοεί καλύτερα από όλους ότι εάν το Παρίσι δεν καταφέρει να επιβάλλει τα μέτρα λιτότητας που προώθησε ο Σρέντερ στη Γερμανία –αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητα σε βάρος των εργαζομένων–, κινδυνεύει ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης όχι μόνο στην περιφέρεια αλλά και σε χώρες που μέχρι πρότινος βρίσκονταν στο κέντρο του, όπως η Γαλλία.

Η εβδομάδα που ξεκινά είναι μια από τις κρισιμότερες των τελευταίων μηνών καθώς θα κρίνει την ενότητα των διαφορετικών ρευμάτων της γαλλικής κοινωνίας που αντιτάσσονται στους νόμους του Ολάντ. Και οι Γάλλοι εργαζόμενοι χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε και ένα μήνυμα από το εξωτερικό ότι αυτό που ξεκίνησαν μπορεί να συνεχιστεί σε πολλές ακόμη χώρες.

Άρης Χατζηστεφάνου
Εφημερίδα ΠΡΙΝ 28/5/2016

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: Πνεύμα αφορολόγητον και ηθική off shore…

  

   «Πνεύμα και ηθική», που θα ‘λεγε και ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης. Τουτέστιν και «λίστα Λαγκάρντ» έχουμε, και «Panama papers» έχουμε, και τώρα και ελευθέρας ως προς την συμμετοχή βουλευτών, υπουργών και κρατικών αξιωματούχων σε «οff shore» εταιρείες, έχουμε… 

    Το φρόντισε – και αυτό – η «αριστερή» κυβέρνηση σε μια από τις παραγράφους των 7.500 χιλιάδων σελίδων του πολυνομοσχεδίου της. Κι από δω και πέρα είναι που ξεκινάει το νέο γαϊτανάκι της υποκρισίας.

    Η μεν κυβέρνηση εμφανίζεται να δηλώνει ότι η ρύθμιση αφορά «συνεργάσιμους» (χα!) φορολογικούς παραδείσους και ότι συνιστά ευθυγράμμιση με τα παγκοσμίως καπιταλιστικώς κείμενα. Αλλά γιατί πρέπει να ευθυγραμμιστούμε με τα καπιταλιστικώς κείμενα; Για δυο λόγους: Πρώτον, διότι πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να κουρδίσει τα νταούλια του για να χορέψει τις αγορές…  πεντοζάλι. Δεύτερον, διότι – κατά την κυβερνητική ανακοίνωση – τούτη η ευθυγράμμιση διευκολύνει (χα! χα!) τους φορολογικούς ελέγχους!

    Η δε μνημονιακή αντιπολίτευση, με προεξάρχουσα την ΝΔ – γνωστή και από την εποχή του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικόν» - κόπτεται μη και ο ΣΥΡΙΖΑ της στερήσει το προβάδισμα που κατέχει στον τομέα του «παπασταύρειου… ηθικού πλεονεκτήματος».

    Υπάρχει, φυσικά, και μια μερίδα του Τύπου που ξέρει καλά πως μπορούν να μπαινοβγαίνουν «τούβλα» εντός και εκτός των συνόρων, αλλά τι μυξοπαρθένα θα ήταν η καλόγρια που έγινε πόρνη, αν η πρώτη της δουλειά δεν ήταν να καταγγέλλει την ηγουμένισσα για τα στραβοπατήματά της…

    Κάπως έτσι δουλεύει, λοιπόν, το συστηματάκι. Παίζοντας παιχνίδι εντυπώσεων και με τις «off shore». Αφήνοντας ανοικτό παράθυρο – παρά τις διαψεύσεις της κυβέρνησης – για πιθανή αποποινικοποίηση παλιότερων υποθέσεων. Και δουλεύοντας ψιλό γαζί μισθωτούς, άνεργους και συνταξιούχους, λες και όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της… ταξικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για να προστατευτούν τα δικά τους συμφέροντα. Λες και στις «off shore» βρίσκονται οι αποταμιεύσεις των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!

***

    Επειδή, λοιπόν, πίσω από το «δέντρο» που σχηματίζουν οι κομματικές κοκορομαχίες των πιστών του ίδιου κεφαλαιοκρατικού Μαμμωνά βρίσκεται το «δάσος» της ενιαίας και ομοούσιας πολιτικής τους αναισχυντίας, επαναλαμβάνουμε και υπενθυμίζουμε:

    ΠΡΩΤΟ:  Ως γνωστόν, μέσω των «off shore» δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Άλλοι τις κάνουν.

    Σύμφωνα με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων «off shore» διακινούσαν ετησίως – προ κρίσης - περί τα 500 δισ. ευρώ!

    Ακούσατε ποτέ τίποτα περί εντοπισμού και φορολόγησής τους, από τους δεξιοαριστεροδεξιούς που κόβουν μισθούς και συντάξεις;

***

    ΔΕΥΤΕΡΟ: Σύμφωνα με τον κατάλογο που συνέταξε ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης», ο «χάρτης» φοροδιαφυγής στην Ελλάδα μέσω «off shore» εκτίνεται από τον Παναμά, τις Νήσους Μάρσαλ και τη Δυτική Σαμόα (!) μέχρι τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και τα νησιά Τερκς και Κέικος (!)…

    Τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2014 μιλούσαν για περισσότερες από 23.000 τέτοιες υπεράκτιες εταιρείες που έχουν αναπτύξει κερδοσκοπική δραστηριότητα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια (εφημερίδα «Τα Νέα», 29/11/2014), έχοντας αποκτήσει ελληνικό ΑΦΜ και νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη 2011.

    Έμαθε ποτέ κανείς για τα στοιχεία των πραγματικών τους ιδιοκτητών, των τραπεζικών λογαριασμών, των δραστηριοτήτων και της φορολόγησης των εν λόγω εταιρειών στην Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων;

***

    ΤΡΙΤΟ: Τις ημέρες του περασμένου Ιουλίου, όταν η χώρα βρισκόταν εν μέσω οικονομικής τρομοκρατίας και «capital controls» εκδόθηκε – και μάλιστα επί… «αριστερής» κυβερνήσεως - μια πολύ ενδιαφέρουσα εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών,  η ΠΟΛ 1138/30-6-2015.

    Σύμφωνα με αυτήν οι αλλοδαπές εταιρείες που διαθέτουν ακίνητα στην Ελλάδα μπορούν να εντάσσουν τα εισοδήματα από την εκμίσθωση ή την ιδιόχρηση των ακινήτων αυτών σε ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Επίσης τους παρέχεται η δυνατότητα οι δαπάνες που εμφανίζουν για τα ακίνητα να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα με τελική συνέπεια οι εταιρείες αυτές, με την συγκεκριμένη χρήση του ακινήτου να μην  φορολογούνται (http://www.news.gr/oikonomia/oikonomika-nea/article-wide/227651/h-hora-hreokopei-kai-oi-offshore-vasilefoyn.html). Περίεργα πράγματα. Ε; 

***

    ΤΕΤΑΡΤΟ: Το θέμα αποκαλύφθηκε τον Νοέμβρη του 2012 αλλά, όλως περιέργως… «χάθηκε»:

    Οι offshore που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.

    Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις offshore εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:

-      Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.

-      Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.

-      Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.

-      Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.

-      Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.

-      Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ

-      Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

    Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:

    Πρώτο, από τις «off shore» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συνέβη επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις - ως υποχρεούνται - για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, κατέθεταν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «off shore»και στη χειρότερη περίπτωση... η μία (!!!) από τις 100 «off shore»!

    Δεύτερον: Από το 2010, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που κλήθηκαν να πληρώσουν οι «off shore» μειώθηκε έως και... δέκα φορές!

    Στα θαυμάσια, επομένως, που  συμβαίνουν στην Ελλάδα, ας προσθέσουμε:

    α) Τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «off shore» που λειτουργούν στην χώρα,

    β) ο φόρος που πληρώνουν (;) αυτές που τελικώς υποβάλλουν δηλώσεις μειώθηκε έως και 92%!

     Τούτα τα «ωραία» προέκυψαν μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.

    Σημείωση:

    Αυτός ο τόσο φιλικός νόμος προς τις «off shore» δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010.Ήταν την ίδια μέρα, στις 23/4/2010,  που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σεκαθεστώς Μνημονίων και φυσικά ουδέποτε προκάλεσε συνειδησιακά προβλήματα στη ΝΔ κατά την περίοδο της δικής της μνημονιακής διακυβέρνησης...

    Ερώτηση:

    Η «αριστερή» μας κυβέρνηση, εκτός από την ρύθμιση που δίνει τη δυνατότητα σε βουλευτές, υπουργούς, κρατικούς παράγοντες να συμμετέχουν σε «off shore», έχει να μας υποδείξει κάτι πιο… «ταξικό» επί του θέματος, πέραν εκείνης της ηρωικής δήλωσης του Τρύφωνα Αλεξιάδη τον περασμένο Δεκέμβρη ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις χιλιάδες off shore που λειτουργούν στην Ελλάδα μέσα στο 2015 έλεγξε...μόλις 63;

email: mpog@enikos.gr

Read more...

Σαν σήμερα Γλέζος και Σάντας κατεβάζουν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη

Η σημαία που κατέβασαν o Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας

Στα τέλη Μαΐου του 1941 είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας ήταν δύο νεαροί φοιτητές, που δάκρυζαν, όπως και χιλιάδες Αθηναίοι, βλέποντας τη γερμανική σβάστικα να κυματίζει στην Ακρόπολη. Το χιτλερικό σύμβολο προκαλούσε την ελληνική υπερηφάνεια. Έπρεπε, λοιπόν, να κατέβει…

Το παράτολμο σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό τους ένα ανοιξιάτικο σούρουπο στο Ζάππειο, καθώς αντίκριζαν την Ακρόπολη και στρώθηκαν στη δουλειά για να το υλοποιήσουν. Πήγαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβασαν ό,τι σχετικό με τον Ιερό Βράχο. Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια ανακάλυψαν όλες τις σπηλιές και τις τρύπες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλήφθηκαν ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.

 

Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Οι δύο νέοι αποφάσισαν να δράσουν το ίδιο βράδυ. Όπλα δεν είχαν, παρά μόνο ένα φαναράκι κι ένα μαχαίρι. Η ώρα είχε φθάσει 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης ήταν μαζεμένη στην είσοδο των Προπυλαίων και διασκέδαζε με νεαρές Ελληνίδες, που πουλούσαν τον ερωτά τους, πίνοντας μπύρες και μεθοκοπώντας.

Με άγνοια κινδύνου, πήδηξαν τα σύρματα, σύρθηκαν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και άρχισαν να σκαρφαλώνουν από τις σκαλωσιές, που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για τις ανασκαφές. Φθάνοντας σε απόσταση ολίγων μέτρων από τον ιστό της σημαίας δεν αντιλήφθηκαν κανένα φρουρό και με γρήγορες κινήσεις κατέβασαν από τον ιστό το μισητό σύμβολο του ναζισμού. Ήταν μία τεράστια σημαία, διαστάσεων 4x2 μ. Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα. Οι δύο «κομάντος» δίπλωσαν και πήραν μαζί τους τη σημαία και ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο απομακρύνθηκαν από την Ακρόπολη, χωρίς και πάλι να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς, που συνέχιζαν τη διασκέδασή τους.

Με έκπληξη η γερμανική φρουρά αντιλήφθηκε νωρίς το πρωί ότι η σβάστικα έλειπε από τον ιστό. Οι γερμανικές αρχές πανικοβλημένες διέταξαν ανακρίσεις. Μόλις στις 11 το πρωί ανάρτησαν μια νέα σημαία στον κενό ιστό.

Γλέζος και Σάντας καταδικάσθηκαν ερήμην σε θάνατο, οι άνδρες της φρουράς εκτελέστηκαν, οι έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, ενώ για τους φύλακες της Ακρόπολης δεν προέκυψε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο.

Η υποστολή της σβάστικας από την Ακρόπολη αποτέλεσε ουσιαστικά την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα, μία ενέργεια με συμβολικό χαρακτήρα, αλλά τεράστια απήχηση στο ηθικό των δοκιμαζόμενων Ελλήνων. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκαν οι δύο μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος συνελήφθη τρεις φορές από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε και κατόρθωσε να δραπετεύσει, ενώ ο Λάκης Σάντας ξέφυγε από τους διώκτες του και κατετάγη στον ΕΛΑΣ.

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/146#ixzz4A7naXWbZ

Read more...

Γάλλος αστυνομικός αρπάζει γυναίκα από το λαιμό και την πετάει στο πεζοδρόμιο [Video]

HIT&RUN ΘΕΜΑΤΑ /

Θύελλα αντιδράσεων στα διεθνή ΜΜΕ έχει ξεσηκώσει ένα βίντεο το οποίο δείχνει την ωμή βία που επιδεικνύει ένας οπλισμένος Γάλλος αστυνομικός των δυνάμεων καταστολής εις βάρος μιας ανυπεράσπστης γυναίκας, την οποία αρπάζει από το λαιμό και την πετάει στο πεζοδρόμιο!



Το «έγκλημα» της γυναίκας, όπως φαίνεται και απο βίντεο που κάνει τον γύρο των social media, είναι ότι προσπαθεί να πλησιάσει τον σύντροφό της, που μόλις έχει συλληφθεί σε αντικυβερνητική διαδήλωση, θέλοντας να του δώσει μία μπλούζα.



Ο αστυνομικός ορμάει προς τη γυναίκα, την αρπάζει από τον λαιμό και τη ρίχνει με μανία στο έδαφος!

 

 

Read more...

Λ. Βατικιώτης: Απόφαση Ευρωομάδας 24ης Μαΐου 2016 - Νέος διασυρμός

Αλλεπάλληλα ψέματα από Ευκλ. Τσακαλώτο

Τα μούτρα της έσπασε, για μια ακόμη φορά, η κυβέρνηση στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας την Τρίτη 24 Μαΐου 2016. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μετά την ψήφιση των δύο αντιλαϊκών πολυνομοσχεδίων στις 15 και 22 Μαΐου ανέμενε ότι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα αντάμειβαν την υποτέλειά του. Τσακαλώτος και λοιποί …φωστήρες, μες στην αφέλειά τους, ήταν σίγουροι πως η Ευρωομάδα θα ανακοίνωνε ακόμη και την οριστική διευθέτηση της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. Κι ας είχε έγκαιρα ενημερώσει η Γερμανία να μην περιμένουν τίποτε μέχρι τις γερμανικές εκλογές που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2017. Το αποτέλεσμα ήταν να επιστρέψουν από τις Βρυξέλλες όχι μόνο με άδεια χέρια, αλλά με νέα μέτρα κι ένα θολό πρόγραμμα διευθέτησης, που δεν περιλαμβάνει καμία δέσμευση εκ μέρους των πιστωτών!

ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Ο Τσακαλώτος παρόλα αυτά διαστρέβλωσε τις αποφάσεις της Ευρωομάδας, όταν τις παρουσίασε στην Ελλάδα. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Πέμπτη 26 Μαΐου είπε ψέματα όταν ισχυριζόταν για παράδειγμα πως έκλεισε η αξιολόγηση κι έτσι η Ελλάδα θα μπορεί να ενταχθεί στο πρόγραμμα (ποσοτικής χαλάρωσης) αγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λες και μια σειρά άλλες χώρες που είναι ενταγμένες στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (που αν κάποιους ευνοεί είναι τις τράπεζες), δε συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν δυσθεώρητα δημόσια χρέη και υψηλό κόστος δανεισμού.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Στο τελικό ανακοινωθέν ωστόσο ο πήχης κονταίνει, διαψεύδοντας το κλίμα εφησυχασμού και επιβεβαίωσης που καλλιεργεί η Αθήνα, για να δείξει ότι η ενδοτικότητά της ανταμείβεται από τους πιστωτές, βαδίζει επομένως σε καλό δρόμο. Η προτελευταία παράγραφος του ανακοινωθέντος ξεκινάει με μια αναφορά στην «επικείμενη επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης». Παραμένει ανοιχτή επομένως η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου χρηματοδοτικού προγράμματος. Ή, με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά ακόμη κι αυτά τα εφιαλτικά μέτρα που ψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: κατάργηση συντάξεων, αύξηση ΦΠΑ, κόφτης δημοσίων δαπανών χωρίς προηγούμενη ψηφοφορία και έγκριση από τη Βουλή, ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, εκχώρηση των δημοσίων εσόδων στους πιστωτές μέσω της ανεξαρτητοποίησης της Γενικής Γραμματείας Εσόδων και πλειστηριασμοί ακόμη και των κανονικά εξυπηρετούμενων επιχειρηματικών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων! Οι πιστωτές τα έκριναν λίγα και ζήτησαν επιπλέον μέτρα για να θεωρήσουν λήξασα την αξιολόγηση, που και τότε το πράσινο φως θα δοθεί μετά από νέα αξιολόγηση!

Ανοιχτή παραμένει η αξιολόγηση, βάσει της απόφασης της Ευρω-ομάδας, μέχρι η κυβέρνηση των προθύμων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να ψηφίσει (με ένα τρίτο πολυνομοσχέδιο;) το χάρισμα του Ελληνικού στον Λάτση, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της Εγνατίας, την ασυλία των μελών της διοίκησης του υπερ-ταμείου ιδιωτικοποιήσεων και τη επιστροφή του ΕΚΑΣ από τους συνταξιούχους.

Μάρτυρας της αποτυχίας που αποτέλεσε για την κυβέρνηση η συνεδρίαση της Ευρωομάδας (τη σημασία της οποίας υποβάθμισαν ακόμη κι οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σε ρεπορτάζ τους την Παρασκευή 27 Μαΐου, γράφοντας στον τίτλο πως η συμφωνία για το χρέος «δεν αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού») είναι η καταβολή της περίφημης δεύτερης δόσης σε …δόσεις. Συγκεκριμένα, από τα 10,3 δισ. ευρώ, τον Ιούνιο θα καταβληθούν 7,5 δισ. ευρώ για να καλυφθούν δανειακές υποχρεώσεις όπως η πληρωμή ομολόγων ύψους 2,5 δισ. ευρώ που διατηρεί η ΕΚΤ και λήγουν τον Ιούλιο και να πληρωθούν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που δημιούργησε η κυβέρνηση, απορροφώντας το προηγούμενο διάστημα δημόσιους πόρους για να πληρώνει τους πιστωτές. Το υπόλοιπο ποσό της δόσης μέχρι τα 10,3 δισ. ευρώ θα καταβληθεί μετά το καλοκαίρι κι αφού προηγηθεί νεώτερη αξιολόγηση, όπως περιγράφεται στην τρίτη παράγραφο του ανακοινωθέντος, όπου γίνεται αναφορά και στο συμπληρωματικό Μνημόνιο. Επιπλέον προκαταρκτικές δράσεις θα απαιτηθούν ωστόσο και για την καταβολή των 7,5 δισ. ευρώ, που δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτά τα μέτρα όχι απλώς θα επιτείνουν την ύφεση στην ελληνική οικονομία, αλλά θα δημιουργήσουν ένα νέο κύκλο πτωτικής πορείας. Δεν είναι καθόλου τυχαία η πρόβλεψη της Σίτιγκρουπ που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 27 Μαΐου για ύφεση 2,7% το 2017 και 7,2% το 2018, τη χρονιά που τελειώνει το τρέχον πρόγραμμα, προς διάψευση των διαβεβαιώσεων της κυβέρνησης για ανάπτυξη το 2017. Τα νέα μέτρα περιγράφονται δε λεπτομερώς στη δεύτερη παράγραφο του ανακοινωθέντος, συγκροτώντας σε σύνολο ένα …πολύ ωραίο τρίτο πολυνομοσχέδιο. Αν δε, μπει στη Βουλή για ψήφιση και Κυριακή, τότε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάνε για ένα χατ τρικ που θα τους αναδείξει σε μακράν την πιο μνημονιακή κυβέρνηση.

Τα νέα προαπαιτούμενα με βάση και τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης που ακολούθησαν θα περιλαμβάνουν έξι μέτρα. Πρώτο, άμεση πώληση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον Λάτση, για να μη μείνει καμία αμφιβολία ότι το πελατειακό κράτος προκαλεί την απέχθεια των πιστωτών όταν και μόνο όταν εξυπηρετεί τη φτωχολογιά. Κατά τ’ άλλα, οι πιστωτές με προεξάρχοντες μούτρα όπως ο Τόμσεν κι ο Σόιμπλε μπορούν μια χαρά να λειτουργούν σαν εμπορικοί αντιπρόσωποι του Λάτση, πάντα αφιλοκερδώς εννοείται και προς όφελος της ανάπτυξης. Η δε κυβέρνηση, με την ενεργό παρέμβαση του Αλέκου Φλαμπουράρη, που τον έχουμε δει να δραστηριοποιείται εντόνως κι υπογείως ξανά και ξανά σε τέτοιου είδους εξόχως κοινωφελείς εργασίες με αφορμή την ανέγερση από τον Μελισαννίδη του νέου γηπέδου της ΑΕΚ και παλιότερα με αφορμή τα μεγάλα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ενστερνίζεται πλέον ακέραιη την πρόταση του ομίλου Λάτση. Κι ας αποτελεί το πλιάτσικο του Λάτση την επιτομή του ξεπουλήματος, όπως είχε αποκαλύψει το Νοέμβριο του 2014 μελέτη του ΤΕΕ, που έδειχνε πως τα 6.204 στρέμματα του πρώην αεροδρομίου και τα 3,5 χιλιόμετρα της παραλίας του Άγιου Κοσμά πουλήθηκαν υποτιμημένα κατά 222%, με βάση την προσφορά που είχε καταθέσει τότε ο Λάτσης. Αντί για 2,95 δισ. ευρώ, μόνο 915 εκ. ευρώ. Μπόνους στον εθνικό μας ολιγάρχη 2 δισ. ευρώ έδινε ο Σαμαράς κι επειδή δεν πρόλαβε αναλαμβάνει τώρα να τα δώσει ο Τσίπρας. Να σημειωθεί πως πρόεδρος τότε στο ΤΕΕ, οποίος μάλιστα είχε χαρακτηρίσει το ΤΑΙΠΕΔ «ένα κακής ποιότητας δημοπρατήριο και χωρίς τιμή εκκίνησης και με μία προσφορά» ήταν ο Χρήστος Σπίρτζης, ο σημερινός υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων. (Αναλυτικά εδώ).

Ιδιωτικοποιήσεις από το παράθυρο θα φέρει η δυνατότητα μεταβίβασης των δανείων με εγγύηση δημοσίου

Το δεύτερο προαπαιτούμενο σχετίζεται με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, μέσω της απόσχισης του ΑΔΜΗΕ (για τον οποίο ενδιαφέρονται οι Ιταλοί προσβλέποντας στην ενοποίηση και δημιουργία μιας περιφερειακής αγοράς υπό την δική τους οικονομική ηγεσία), και το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, μέσω των επικείμενων δημοπρασιών (ΝΟΜΕ) που θα δώσουν πρόσβαση σε τρίτους σε πηγές ηλεκτροπαραγωγής, όπως ο λιγνίτης, όπου μέχρι σήμερα έχει αποκλειστική πρόσβαση η ΔΕΗ. Και οι δύο αυτές εξελίξεις θα αποτελέσουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της δημόσιας ενέργειας και της ΔΕΗ, που ήδη «γονατίζει» οικονομικά, εξ αιτίας των πανάκριβων τιμολογίων και του αθέμιτου ανταγωνισμού από τους προκλητικά ευνοημένους ιδιώτες. Μάρτυρας οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο ακόμη και τώρα (8% μόνο τους δύο τελευταίους μήνες), φθάνοντας τα 2,7 δισ. ευρώ.

Στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων επιστρέφουν δριμύτεροι οι πιστωτές και σε ό,τι αφορά το ξεπούλημα της Εγνατίας Οδού, που είναι το τρίτο προκαταρκτικό μέτρο. Η επιμονή της Ευρωομάδας στο θέμα του ξεπουλήματος της Εγνατίας Οδού, δίνει νέα ώθηση στο σχέδιο τοποθέτησης 15 σταθμών διοδίων, όπως περιέγραφε πρόσκληση ενδιαφέροντος εκ μέρους του ΤΑΙΠΕΔ. Το αποτέλεσμα θα είναι υπέρογκες χρεώσεις για τους κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας, που χρησιμοποιούν  συχνά το δρόμο για την εξυπηρέτησή τους και τώρα θα τον δουν να μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Να σημειωθεί πως και οι τρεις αυτές ιδιωτικοποιήσεις (πώληση Ελληνικού, 20% ΑΔΜΗΕ και Εγνατίας) ξεκίνησαν από τη ΝΔ, επί Σαμαρά, χωρίς να ολοκληρωθούν λόγω κοινωνικών αντιδράσεων και τη σκυτάλη παίρνουν  τα πολιτικά λαμόγια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Το τέταρτο προαπαιτούμενο μέτρο που ζήτησε η Ευρωομάδα σχετίζεται με την ασυλία των μελών της διοίκησης του νέου υπερ-Ταμείου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Η θωράκιση που ζήτησαν οι πιστωτές (ανάλογη της κάλυψης που είχε προσφέρει το ΠΑΣΟΚ στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ κι επίσης στις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων όταν αποφάσισαν το κούρεμα των αποθεματικών και των τραπεζών) είναι ενδεικτική για το «μεγάλο φαγοπότι» που ετοιμάζονται να στήσουν γύρω από τη δημόσια περιουσία. Ξέροντας από τώρα ότι τίποτε δε θα είναι νόμιμο, αυτοί που αυστηροποιούν με κάθε ευκαιρία τους νόμους για τους φτωχούς (βλέπε κατασχέσεις) ζητούν οι ίδιοι να είναι υπεράνω των νόμων!

Το πέμπτο μέτρο που έφερε η «επιτυχής» συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 24 Μαΐου είναι η συμπερίληψη στα δάνεια των τραπεζών που θα πουληθούν στα κοράκια, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης των μεταβιβάσεων ακόμη και εξυπηρετούμενων δανείων, κι εκείνων που έχουν εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Εδώ, η καμπάνα βαράει για δάνεια ΔΕΚΟ κι ευπαθών ομάδων, όπως είναι των πυρόπληκτων του 2007 της Ηλείας. Υπάρχει ακόμη και σοβαρός αριθμός επιχειρήσεων, στις 8.000 τις υπολόγισε ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος, που έχουν πάρει δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Ωστόσο μόνο τα δάνεια των ΔΕΚΟ αν περάσουν στα χαρτοφυλάκια των νεοσύστατων Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων από μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια και Εταιρειών Μεταβίβασης Απαιτήσεων από μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια (ΕΔΑΜΕΔ και ΕΜΑΜΕΔ, αντίστοιχα) τότε δεκάδες δημόσιες εταιρείες θα αλλάξουν ιδιοκτήτη σιωπηρώς κι από την …πίσω πόρτα.

Τέλος, άμεση ήταν η απαίτηση των Ευρωπαίων για επιστροφή του ΕΚΑΣ από χιλιάδες μικροσυνταξιούχους, με την κυβέρνηση να αντιτείνει ότι θα βρει εναλλακτικά μέτρα ή στην χειρότερη περίπτωση θα αποζημιωθούν από το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο απώτερο μέλλον. Δεν αποκλείει δηλαδή στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει πίσω το ΕΚΑΣ από τους μικροσυνταξιούχους, που μέσω της βουλευτού του, Εύη Καρακώστα, είχε χαρακτηρίσει φοροφυγάδες. Κατηγορηματικοί είναι οι πιστωτές και στο θέμα των συντάξεων ζητώντας άμεση μείωση τους με στόχο να μειωθεί από τώρα το σχετικό κονδύλι στον κρατικό προϋπολογισμό.

Το 2018 η απόφαση για ελάφρυνση του χρέους

Το φιάσκο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην Ευρωομάδα της 24^ης Μαΐου φάνηκε περίτρανα στο θέμα του χρέους. Δύο ειδικότερα αποφάσεις υπογραμμίζουν ότι τα πράγματα δεν μπορούσαν να πάνε χειρότερα.

Η πρώτη απόφαση της Ευρωομάδας που δείχνει ότι η υποχωρητικότητα του ΣΥΡΙΖΑ σκληραίνει και δεν μαλακώνει τη στάση των Ευρωπαίων σχετίζεται με τα περίφημα ομόλογα ANFA (Agreement on Net Financial Assets) και SMP (Securities Market Programme) που βρίσκονται στην κατοχή της ΕΚΤ και των εθνικών κεντρικών τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης. Είναι ομόλογα που ουδέποτε κουρεύτηκαν, καθώς η ΕΚΤ επέβαλε κι ο Βενιζέλος δέχτηκε τότε να εξαιρεθούν από το κούρεμα. Η Ευρωομάδα του Νοεμβρίου του 2012 που είχε αποφασίσει την επαναγορά ελληνικών ομολόγων στο πλαίσιο της πρώτης αναδιάρθρωσης, είχε επίσης αποφασίσει την επιστροφή των κερδών αυτών των ομολόγων στην Ελλάδα, εάν κι εφ’ όσον η Ελλάδα υλοποιήσει με επιτυχία το πρόγραμμα. Η ΝΔ μάλιστα τα θεωρούσε τόσο σίγουρα ώστε τα είχε εγγράψει και στον κρατικό προϋπολογισμό του 2014. Κι έρχεται τώρα η Ευρωομάδα, τέσσερα χρόνια μετά(!) και παραπέμπει την επιστροφή των χρημάτων αυτών, εκτιμώμενου ύψους 3,2 δις. ευρώ, για το 2017. Το ποσό είναι από μικρό (σχεδόν το ήμισυ των μέτρων που ψήφισε πρόσφατα η ελληνική Βουλή) έως ασήμαντο (αν λάβουμε υπ’ όψη ότι θα προέλθει από διψήφιο αριθμό κεντρικών τραπεζών). Παρόλα αυτά οι πιστωτές το κρατούν κλειδωμένο για να εξαναγκάζουν κυβερνήσεις δούλων όπως των ΣΥΡΙΖΑίων να είναι συνέχεια στα τέσσερα, ρωτώντας κάθε φορά ποια είναι η επόμενη ιδιοτροπία των πιστωτών που θέλουν να ικανοποιήσουν.

ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ

Η απόφαση της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012 άφηνε επίσης ανοιχτό το ενδεχόμενο και για μια ανακούφιση ή ελάφρυνση (relief στα αγγλικά, που δε σημαίνει μείωση) του χρέους. Στην απόφαση της 24^ης Μαΐου ούτε γι’ αυτή την ελάφρυνση υπάρχει κάποια δέσμευση! Κι ας έχουν περάσει τέσσερα χρόνια! Η μόνη αναφορά είναι πως «η ανακούφιση του χρέους θα έρθει στο τέλος του προγράμματος στα μέσα του 2018». Αυτά τα δύο σημεία  δείχνουν ότι οι ευρωλιγούρηδες της κυβέρνησης δεν εξασφάλισαν τίποτε στη συνεδρίαση της Ευρωομάδας τη 24^ης Μαΐου. Ούτε καν αυτά που είχαν υποσχεθεί στον Σαμαρά που ήταν δικός τους δεν παραχωρούν στον Τσίπρα που προσπαθεί να ξεπεράσει σε ενδοτικότητα όλους μαζί τους μνημονιακούς πρωθυπουργούς.

Άκρως εξευτελιστική τέλος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ακροδεξιούς κυβερνητικούς συνεταίρους του είναι η αναφορά ότι «αποκλείονται τα ονομαστικά κουρέματα» του χρέους. Η συγκεκριμένη αναφορά επαναλαμβάνεται σε κάθε απόφαση: Στις 20 Φεβρουαρίου 2015, στις 13 Ιουλίου 2015, στις 9 Μαΐου 2016 και τώρα, μεταξύ άλλων, ταπεινώνοντας με αυτό τον τρόπο την κυβέρνηση…

Παραμένει ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ

Η πολιτική συντριβή της κυβέρνησης στην τελευταία Ευρωομάδα φαίνεται από τη διατήρηση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ το 2018, που αναφέρεται δύο φορές στην απόφαση. Ο συνυπολογισμός του δεν ήταν προφανής, γιατί στην έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που εξέδωσε το ΔΝΤ λίγα 24ωρα πριν εξηγούσε σε μια ολόκληρη σελίδα γιατί είναι πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί αυτός ο στόχος. «Ιστορικά, η Ελλάδα ήταν ανίκανη να διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα για παρατεταμένες περιόδους. Τη δεκαετία του ’90, η Ελλάδα μπόρεσε να διατηρήσει ένα πλεόνασμα της τάξης του 1,75% για οκτώ χρόνια. Για μια πιο μακρά περίοδο πριν την κρίση, το πρωτογενές έλλειμμα ανερχόταν κατά μέσο όρο στο 1% του ΑΕΠ και διευρύνθηκε στο 2% του ΑΕΠ μετά την υιοθέτηση του ευρώ. Κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, το πρωτογενές έλλειμμα ανήλθε σε 1,5% του ΑΕΠ. Στοιχεία από διαφορετικές χώρες δείχνουν επίσης ότι πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ είναι δύσκολο να επιτευχθεί και να διατηρηθεί μακροχρόνια ειδικά έπειτα από μακρές υφέσεις κι όταν υπάρχει υψηλή δομική ανεργία».

ΔΝΤ: ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ 15%

Αντίθετα λοιπόν με αυτές τις επιφυλάξεις, η Ευρωομάδα ενσωμάτωσε το στόχο για πλεόνασμα 3,5% και τα ασπόνδυλα της κυβέρνησης το αποδέχτηκαν, αδιαφορώντας ακόμη και για το γεγονός ότι πήραν στα χέρια τους μια ωρολογιακή βόμβα. Γιατί να μην επικαλεστούν την αποτυχία επίτευξης του στόχου 3,5% μετά από 2 ή 3 χρόνια οι Ευρωπαίοι για να ακυρώσουν κάθε υπόσχεση τους;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο μιλάει για νίκη, όπως κι όλοι οι πιστωτές εν χορώ, έχοντας πρώτα μετακινήσει τα δοκάρια. Και μετά καμαρώνουν για τα γκολ και συγκεκριμένα επειδή θα καταστήσουν το χρέος βιώσιμο. Πριν όμως, παραμέρισαν τον κλασσικό ορισμό του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, γιατί το ελληνικό χρέος απλώς δεν αντέχει σε σύγκριση με ευθύνη των πιστωτών, και τον υποκατέστησαν με το ύψος των χρηματοδοτικών αναγκών του δημοσίου ως ποσοστό του ΑΕΠ. Έτσι καμαρώνει ο Τσακαλώτος επειδή στην επικείμενη αναδιάρθρωση δε θα υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ, λες και μας περισσεύουν τα 27 δισ. ευρώ το χρόνο!

ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ

Ακόμη κι έτσι, το ΔΝΤ απορρίπτει το στόχο του 15%, για τον οποίο καμαρώνει ο Τσακαλώτος, επειδή αυτόν του παραχώρησαν! Αναφέρει η έκθεση βιωσιμότητας στη σελ. 6, στην παράγραφο 7: «Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες πρέπει να παραμείνουν όχι μόνο κάτω από 15% του ΑΕΠ, αλλά κάτω κι από 10% μέχρι περίπου το 2040… Κλειδώνοντας τις χρηματοδοτικές ανάγκες στο 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2040 θα σήμαινε ανεπαρκή μείωση του επιπέδου του χρέους καθώς συνεπάγεται χρηματοδότηση από την αγορά με επιτόκια που δε θα είναι συμβατά με τη βιωσιμότητα του χρέους (τόσο οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου όσο και το χρέος θα έμπαιναν σε μια τροχιά ανόδου μετά το 2040)». Συνεπώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος λέει για πολλοστή φορά ψέματα καθώς όχι μόνο παραπληροφορεί για τις αποφάσεις της Ευρωομάδας, αλλά κι επειδή αποσιωπά τη μοναδική μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, η οποία αποδεικνύει ότι η πρόταση των Ευρωπαίων δεν λύνει το πρόβλημα του χρέους. Η υιοθέτησή της αντίθετα θα σημάνει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι στη σημερινή κατάσταση υπερχρέωσης και μόνιμης διασωλήνωσης για πολλές δεκαετίες ακόμη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στην εφημερίδα Πριν στις 29 Μαΐου 2016

Read more...

Α. Χατζηστεφάνου: Γιατί ο Κυρίτσης έχει δίκιο αλλά είναι μάλλον ψεύτης

Μπράβο στον Κυρίτση που υποστήριξε ότι το κόμμα του έλαβε την ψήφο των πολιτών για κάνει αναδιανομή από αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα σε αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ.

Το δημοψήφισμα, όπως απέδειξε η ανάλυση της εκλογικής ανθρωπογεωγρφίας, αποτέλεσε τη σημαντικότερη αποκρυστάλωση των ταξικών αντιθέσεων που έχει παρατηρηθεί σε αυτόν τον τόπο από την εποχή του εμφυλίου πολέμου: Οι πλούσιοι ψήφισαν ΝΑΙ και οι φτωχοί ψήφισαν ΟΧΙ (εξαίρεση αποτέλεσαν μόνο ορισμένοι εύποροι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ που πίστεψαν ότι η ηγεσία του κόμματός τους στήριζε το ΟΧΙ ενώ στην πραγματικότητα στήριζε το ΝΑΙ).

Με δεδομένο λοιπόν ότι κάθε αριστερό, προοδευτικό κόμμα έχει καθήκον να μεταφέρει πόρους από τους πλούσιους προς τους φτωχούς – ειδικά σε περιπτώσεις κρίσης όπως η σημερινή, οι οποίες λειτουργούν σαν μηχανισμοί συσσώρευσης κεφαλαίου για τους λίγους – είναι σαφές ότι πρέπει να κάνουμε αναδιανομή από τους ψηφοφόρους του ΝΑΙπρος τους οπαδούς του ΟΧΙ.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο μάλιστα, τα στελέχη της ΝΔ – που πάντα υπηρετούν τους λίγους και πλούσιους – σκύλιασαν με τη συγκεκριμένη δήλωση – όπως ακριβώς όφειλαν να κάνουν για να υπερασπιστούν την τάξη που τους χρηματοδοτεί από το τέλος της δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο αφηνίασαν τα ΜΜΕ που ελέγχονται από εργολάβους σαν τον Μπόμπολα, εφοπλιστές σαν τον Αλαφούζο, πετρελαιάδες σαν τον Βαρδινογιάννη κ.ο.κ.

Το πρόβλημα είναι ότι αν ο Κυρίτσης πιστεύει αυτό που λέει, μάλλον βρίσκεται σε λάθος κόμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ (ήδη από την εποχή του Συνασπισμού) στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τη δημιουργία της Ευρωζώνης, δηλαδή τον κατεξοχήν μηχανισμό που οικοδόμησαν οι οικονομικές ελίτ για να επιταχύνουν την μεταφορά κεφαλαίων από τους φτωχούς προς τους πλούσιους (οχι για να διαφημιστούμε αλλά εξηγούμε πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός στο νέο μας ντοκιμαντέρ This is not a coup).

Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 αυτό δεν ήταν απόλυτα κατανοητό από ορισμένους, στις αρχές της 21ου αιώνα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Το ευρώ, μεταξύ άλλων χαρακτηριστικών του, στερούσε από τις μικρότερες οικονομίες τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματος, που (υπό ορισμένες προϋποθέσεις – όπως η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή) επιτρέπει σε μια κυβέρνηση να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της, χωρίς να επιβάλλει απάνθρωπα μέτρα λιτότητας.

Αντίθετα μέσα στην ευρωζώνη η μόνη επιλογή είναι η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, η οποία εφαρμόζεται με συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κτλ. Ουσιαστικά δηλαδή οδηγεί αναπόδραστα σε μια κούρσα μείωσης μισθών με απώτερο στόχο την εξισορρόπηση όλων στα επίπεδα της… Κίνας.

Πιο απλά (και ίσως ελαφρώς απλουστευτικά) έξω από την ευρωζώνη μια κυβέρνηση μπορεί θεωρητικά να ακολουθήσει φιλολαϊκή πολιτική ενώ μέσα σε αυτή είναι πρακτικά αδύνατο.

Αυτό όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του το γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες. Η ταύτισή τους με τους μηχανισμούς αναπαραγωγής του ευρωπαϊκού κεφαλαίου είναι δεδομένη και δεν προκύπτει ούτε από κάποιο ατύχημα ούτε από κάποιο εξωτερικό πραξικόπημα (ξέρετε… This is not a coup).

Ο Κυρίτσης λοιπόν είτε είναι αδαής και δεν γνωρίζει τι πρεσβεύει το κόμμα του, είτε είναι ψεύτης.

Και για αδαής δεν μας φαίνεται.

Άρης Χατζηστεφάνου

Υ.Γ Aν δεν θυμάστε η κάνετε ότι δεν θυμάστε τα ταξικά χαρακτηριστικά των μενουμευρωπαίων να σας θυμίσουμε ένα παλαιότερο φωτογραφικό αφιέρωμα του Infowar

Read more...