(Πέμ. 17/3/16 – 15:09)
Η ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΣΕ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ
Η απαίτηση του Πάνου Καμμένου γιαεξοστρακισμό του Γιάννη Μουζάλα υπό την απειλή της εξόδου των ΑΝΕΛ από τοκυβερνητικό σχήμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τρικυμία σε ένα ποτήρι νερό, αν δεν ήταν φανερό ότι συνιστά μόνο την αφορμή κιόχι την πραγματική αιτία της σοβούσας,κυβερνητικής κρίσης.
Προκαλεί εύλογα ερωτήματα το γεγονός ότι το “δεξί χέρι” του Αλέξη Τσίπρα επέλεξε να δημιουργήσειρήγμα στην κυβέρνηση για ένα ζήτημα – το όνομα της ΠΓΔΜ – που βρίσκεται στην τελευταία σειράτης πολιτικής ατζέντας και των ανησυχιών των πολιτών, τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία αγωνιά γιαμείζονα προβλήματα απόλυτης προτεραιότητας, όπως το οικονομικό, το ασφαλιστικό και τοπροσφυγικό. Η εθνικιστική δημαγωγία του Πάνου Καμμένου για την περιλάλητη τηλεοπτικήσυνέντευξη του Γιάννη Μουζάλα δεν πείθει ούτε τους οπαδούς των ΑΝΕΛ, δεδομένου ότι το κόμμα τους έχει καταπιεί αδιαμαρτύρητα την εθνική ταπείνωση του τρίτου μνημονίου και της επιτροπείας, ενώ ο ίδιος ο αρχηγός τους, ως υπουργός Άμυνας, έχει χρεωθεί και προσωπικά την ευθύνη για την “εισβολή” του ΝΑΤΟ και το “γκριζάρισμα” του μισού Αιγαίου από την Τουρκία, με πρόσχημα τοπροσφυγικό.
Τούτων δοθέντων, δικαιούται κανείς να αναρωτηθεί αν ο Πάνος Καμμένος ερωτοτροπεί με την ιδέα νααποδεσμευτεί από τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση, η οποία πολύ σύντομα θα κληθεί να ψηφίσειεπαχθέστατα νομοσχέδια, πρώτα απ' όλα στο ασφαλιστικό και το φορολογικό, κι αν είδε στο επεισόδιο με τον Γιάννη Μουζάλα μια ουρανόπεμπτη ευκαιρία διαχωρισμού πάνω σε ένα θέμα που το θεωρεί προνομιακό για την εθνικιστική του βάση.
Τα νέα που διαρρέουν από τις διαβουλεύσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για το τι πρόκειται να επακολουθήσει τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Οι δανειστές, προεξάρχοντος του ΔΝΤ, επιμένουν για μείωση του αφορολόγητου, από τα 9.500 ευρώ που είναι σήμερα, στα 7.000 έως 8.000 ευρώ, ακρωτηριασμό των επικουρικών συντάξεων μέχρι και κατά30%, μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης και σειρά άλλων σφαγιαστικών, για τα πιο φτωχά, λαϊκά στρώματα, μέτρων. Αγωνιώντας να κλείσει όπως-όπως την αξιολόγηση για να μη βρεθεί και πάλι, στις αρχές του καλοκαιριού, σε κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας, η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αποδεχθείτην ουσία των απαιτήσεων των δανειστών, παζαρεύοντας κάποιες “εναλλακτικές” οι οποίες θα σφαγιάζουν τα μικρομεσαία εισοδήματα ανθρώπων που έχουν διατηρήσει, για την ώρα, τη δουλειά τους και αμείβονται με 1.500 μεικτά και πάνω.
Όλα δείχνουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα πάρει τις αποφάσεις του για την ενδοκυβερνητική κρίση που έχει προκύψει το Σαββατοκύριακο, μετά τη Σύνοδο Κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία δεν αναμένεται να έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, κάτι που θα θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, σεγιγάντωση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Η κατάσταση για τον πρωθυπουργό μοιάζει να είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αν αποφασίσει να καρατομήσει τον Γιάννη Μουζάλα για να καλμάρει, επί του παρόντος, το απείθαρχο δεξί του χέρι, κινδυνεύει να προκαλέσει αντιδράσεις καιρήγματα μέσα στο ίδιο το κόμμα και την κοινοβουλευτική του ομάδα. Αν όχι, θα είναι πολύ δύσκολογια τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ να παραμείνουν στην κυβέρνηση, καταπίνοντας τις ενστάσεις τους, ύστερα από τόσο ντόρο που έχουν ξεσηκώσει. Η πίεση στον Πάνο Καμμένο γίνεται ακόμη περισσότερο έντονη μετά τη διαγραφή του Φαήλου Κρανιδιώτη από τη Νέα Δημοκρατία εν μέσωσεναρίων για δημιουργία νέου, εθνικιστικού πολιτικού φορέα στα δεξιά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Σε αυτή την περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας είναι πιθανό να αναζητήσει καινούργιους κυβερνητικούςεταίρους στο χώρο του νεοφιλελεύθερου “Κέντρου”, ένα σενάριο για το οποίο δηλώνουν ήδη διαθέσιμοι Φώφη Γεννηματά και Σταύρος Θεοδωράκης. Μια τέτοια αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων θα επισημοποιούσε κάτι που ήδη έχει συντελεστεί: τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα τηςνεοφιλελεύθερης, ευρώδουλης Κεντροαριστεράς και για το οποίο εργάζονται μήνες τώρα μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε. Η συμμετοχή του Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη σύναξη Ευρωπαίων “σοσιαλιστών” ηγετών στο Παρίσι και η σημερινή συμμετοχή του στην προσύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος στις Βρυξέλλες διαμηνύουν ότι μεγάλο μέρος αυτού του δρόμου έχει ήδη διανυθεί.
Η εξαιρετικά ασταθής, όσο και κρίσιμη συγκυρία επωμίζει με αυξημένες ευθύνες τις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς.
- Στο πεδίο του προσφυγικού, που μπορεί να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις το επόμενο διάστημα, οκάθετος διαχωρισμός από την εθνικιστική δημαγωγία και η έμπρακτη αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες είναι προφανώς αναγκαία, αλλά όχι επαρκή στοιχεία πολιτικά μάχιμης παρέμβασης. Η Αριστερά δεν μπορεί να περιορίσει την παρέμβασή της στα όρια μιας ανθρωπιστικής ΜΚΟ, με έναν “διεθνισμό” ευνουχισμένο από την αντιιμπεριαλιστική του αιχμή (ρόλος του ΝΑΤΟ, επονείδιστη στήριξη του απολυταρχικού καθεστώτος Ερντογάν από την Ε.Ε., άθλιες ρυθμίσεις για επιστροφή προσφύγων στην Τουρκία που καταγγέλλονται και από τον ΟΗΕ κλπ) αν δεν θέλει να συρθεί στην ουρά όχι μόνο της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και της Άνγκελα Μέρκελ.
- Παράλληλα, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα η ανάγκη μεγάλων αγωνιστικών πρωτοβουλιών, στοκοινωνικό πεδίο, απέναντι στην καταιγίδα των αντιλαϊκών, μνημονιακών μέτρων που έρχονται, με βασικές αιχμές το ασφαλιστκό και το φορολογικό. Σ' αυτό το πεδίο θα δοκιμαστούν όλες οι δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς. Αν η κυβέρνηση – με την όποια σύνθεσή της – καταφέρει ναπεράσει χωρίς σοβαρές απώλειες και χωρίς να βρει απέναντί της ένα μεγάλο, αναγεννηικό κύμαλαϊκής αντίστασης και ελπίδας, τα καίρια νομοσχέδια ώστε να κλείσει την αξιολόγηση, θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα για τη σταθεροποίηση του μνημονιακού καθεστώτος.
- Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, απαιτούνται σημαντικές πρωτοβουλίες στο πολιτικό επίπεδο, για τη συγκρότηση του ευρύτερου δυνατού μετώπου αντιμνημονιακών, αριστερών δυνάμεων, το οποίο θα αναστυλώσει την ελπίδα μεγάλης μερίδας του λαού σε μια ριζοσπαστική εναλλακτική λύση και στη δύναμη των αγώνων του. Ο ρόλος της Λαϊκής Ενότητας σε αυτό το πεδίο μπορεί και πρέπει να είναιπροωθητικός και πρωταγωνιστικός.
Ν.Ζ.
Posts
