http://iskra.gr/ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞ0ΥΣΙΑΣ, ΣΕ ΡΟΛΟ ΑΝΑΧΩΜΑΤΟΣ Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
Το βαρύ πλήγμα που υπέστη ο δικομματισμός στην Ισπανία και ιδιαίτερα το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα των Podemos εκφράζει τη διάθεση μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων για έναν άλλο δρόμο των χωρών του Μεσογειακού Νότου, έξω από το δραματικό σπιράλ των Μνημονίων, της λιτότητας και της μαζικής ανεργίας. Ενθαρρυντικά λειτούργησε και η απόφαση της νέας κυβέρνησης της Πορτογαλίας- κυβέρνησης των Σοσιαλιστών με ψήφο κριτικής υποστήριξης από το Αριστερό Μπλοκ και τους Κομμουνιστές- για σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν οι εργοδότες, όπως ζητούσαν οι επιχειρηματίες. Ωστόσο η απουσία ορατής, αριστερής εναλλακτικής λύσης και η επιστράτευση της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας σε ρόλοαναχώματος του λαϊκού ριζοσπαστισμού δεν αφήνει περιθώρια αυταπατών για μια εύκολη, γρήγορη αλλαγή πορείας.
Το βέβαιο είναι ότι το Βερολίνο δρέπει τους καρπούς της ωμότητάς του. Ο άγριος νεοφιλελευθερισμός που επιβάλλει οδηγεί σε πολιτική αποσταθεροποίηση των περιφερειακών χωρών,εξοστρακίζει από το προσκήνιο τους πιο πιστούς στα γερμανικά κελεύσματα πολιτικούς και προκαλεί τις πρώτες ρωγμές στο οικοδόμημα της γερμανικής Ευρώπης. Αυτό είπε απερίφραστα, την Τρίτη, ένας απολύτως συστημικός πολιτικός, ο Ιταλός πρωθυοπουργός Ματέο Ρέντσι. Ο ίδιος είχε καλέσει, λίγες μέρες νωρίτερα, τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις σε κοινό μέτωπο για την εξισορρόπηση της συντριπτικής γερμανικής επιρροής μέσα στην Ε.Ε.
Ασφαλώς, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της λιτότητας. 'Ισως μάλιστα δεν έχουμε φτάσει καν στο τέλος της αρχής. Όχι μόνο γιατί η κατάσταση στην Ισπανία- μια μεγάλη χώρα, με ειδικό βάρος στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς- παραμένει εξαιρετικά ασταθής και απρόβλεπτη. Ούτε μόνο γιατί δικαιούται να αντιμετωπίζει κανείς με σκεπτικισμό τόσο την κυβέρνηση Κόστα στην Πορτογαλία, που δεσμεύεται για την τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων της ευρωζώνης, όσο και τις σοβαρές υποχωρήσεις των Podemos σε καίρια ζητήματα (χρέος, εθνικοποιήσεις, ΝΑΤΟ κ.α.).
Το σοβαρότερο εμπόδιο προέρχεται από το γεγονός ότι η Γερμανία και οι σύμμαχοί της διατηρούν συντριπτική υπεροχή στους κόλπους της ευρωζώνης και τίποτα δεν δείχνει ότι εννοούν να μετριάσουν τις εξοντωτικά αντιλαϊκές πολιτικές που επιβάλλουν στους πιο αδύναμους εταίρους τους. Άλλωστε και η πίεση που δέχεται η Άνγκελα Μέρκελ και οι λοιποί ηγέτες της Βόρειας Ευρώπης, με την απειλητική άνοδο της εθνικιστικής Δεξιάς και Ακροδεξιάς, τείνει προς τη διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση: την υιοθέτηση πιο επιθετικών πολιτικών εναντίον των "χαραμοφάηδων" του ευρωπαϊκού Νότου και, βέβαια, των νέων αποδιοπομπαίων τράγων, των προσφύγων.
Η Γερμανία και οι άλλες κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. δεν μπορούν βέβαια να κινηθούν σπασμωδικά, "πραξικοπηματικά" εναντίον κυβερνήσεων που έχουν νωπή λαϊκή εντολή και δεν αμφισβητούν τα θεμέλια του ευρωπαϊκού στάτους κβο. Πολύ περισσότερο που αυτές οι κυβερνήσεις έχουν περισσότερες πιθανότητες από τη Δεξιά να εξασφαλίσουν ενδεχομένως, για ένα διάστημα, ύφεση των κοινωνικών κινημάτων. Τούτων δοθέντων, το Βερολίνο θα ανεχθεί ορισμένες δευτερεύουσες "ιδιοτροπίες" από τις εν λόγω κυβερνήσεις, πιέζοντάς τες, ταυτόχρονα, να περάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες "δομικές μεταρρυθμίσεις" αποδιάρθρωσης των κοινωνικών κατακτήσεων. Σε δεύτερο χρόνο, όμως, θα προσπαθήσει να τις οδηγήσει σε χρεοκοπία, σαν τους καταλύτες που αποβάλλονται, αφού παίξουν το ρόλο τους. Επομένως, αν δεν ανατραπούν οι σημερινοί κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί δύναμης από τους ίδιους τους λαούς, οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Νότου- σε ορισμένες περιπτώσεις, με τη συμμετοχή και αριστερών δυνάμεων- θα λειτουργήσουν όχι ως πολιορκητικός κριός εναντίον της λιτότητας, αλλά ως ασπίδα για τη διάσωσή της και ως αμορτισέρ για την απορρόφηση των κοινωνικών κραδασμών.
Στη σημερινή συγκυρία, μια αριστερή κυβέρνηση των μαχόμενων λαϊκών δυνάμεων στην Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει προωθητικό ρόλο σε πρωτοβουλίες για συγκρότηση κοινού μετώπου των ευρωπαϊκών λαών, και ιδίως των λαών της περιφέρειας, εναντίον των εξοντωτικών πολιτικών που επιβάλλει η γερμανική Ευρώπη. Θα διέθετε, μάλιστα, σημαντικό περιθώριο ελιγμών και συμμαχιών. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που οι Γερμανοί εκβίασαν την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, τους πρώτους επτά μήνες του 2015: για να προλάβουν τις εξελίξεις.
Όπως και το πέτυχαν! Μπορεί κανείς να φανταστεί σε τί θέση θα βρισκόμαστε σήμερα αν η κυβέρνηση είχε αντισταθεί στον εκβιασμό, συνεχίζοντας τη μάχη μετά το μεγάλο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος. Δυστυχώς, διάλεξαν τον άλλο δρόμο. Αποτέλεσμα: σήμερα που οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι πασχίζουν να αποτινάξουν το γερμανικό "ζουρλομανδύα", η Ελλάδα είναι ο πιο καλός μαθητής της Μέρκελ και ετοιμάζεται για τον ενταφιασμό της κοινωνικής ασφάλισης, προσφέροντας το πιο αρνητικό παράδειγμα στους λαούς που ελπίζουν και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Αλλά η ζωή συνεχίζεται- και για την Ελλάδα…
Α.Θ.
Posts
