ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ Η ΝΕΑ ''ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ''

http://iskra.gr/

ΝΕΑ ΒΑΡΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΦΟΡΤΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ*

Δεν πέρασαν 5 χρόνια από την δήθεν ασφαλιστική μεταρρύθμιση (Λοβέρδου Κουτρουμανη) με τον Νόμο 3863/10 και ξανά από την αρχή. Οιδήθεν «σοφοί», που επιστρατεύτηκαν, ανέλαβαν το ρόλο «λαγού» της προωθούμενης από την κυβέρνηση και τους δανειστές συμφωνίας. Τοβρώμικο έργο, το διαπεραιώνουν ο υπουργός εργασίας και ο υφυπουργός κοινωνικής ασφάλισης, οι κ. Γ. Κατρούγκαλος & Τ. Πετρόπουλος.

Οι φερόμενες ως προτάσεις, δεν έχουν καμία επιστημονική βάση. Για την Ελλάδα, δεν φταίει ούτε το μοντέλο ούτε οι αναλογιστικές μελέτες, εφόσον τίποτα δεν τηρείται, καιόλοι οι κανόνες συστηματικά παραβιάζονται.

Η επιχείρηση - άπατη είναι εμφανής. Αποκρύπτουν, ότι το κράτος, ακόμα και σήμερα, βαφτίζει τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του στην κοινωνική ασφάλιση ως «επιχορήγηση» και δεν καταβάλει ούτε ένα ευρώ για εισφορές που του αναλογούν. Κρύβουν ότι το κράτος, αφαίρεσε για λογαριασμό του σχεδόν όλα τα αποθεματικά των Ταμείων και συνεχίζει. Κανένα μέτρο, για το πάρτι της παρατεταμένηςαδήλωτης εργασίας, αφού, αυτό είναι και το νέο μοντέλο των εργασιακών σχέσεων που προωθείται.

Τι όμως μένει μετά από όλα αυτά; Τι προτείνουν οι λεγόμενοι «σοφοί»; Τι η κυβέρνηση συμφώνησε με τους δανειστές και τι προωθεί; Πως θα πληρωθούν οι 2.902.477 κύριες και οι 1.639.489 επικουρικές συντάξεις;

ΘΥΕΛΛΑ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΥ ΕΞΑΠΟΛΥΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Προκαλεί ο κ. Γ. Κατρούγκαλος, όταν κάνει λόγο περί «εθνικής σύνταξης», που θα χορηγείται από το κράτος! Και μιας «αναλογικής» ανάλογα των ασφαλιστικών εισφορών!!

Μόνο ως αυθάδεια μπορεί να χαρακτηριστούν τα περί νέας «αναλογικότητας», τη στιγμή που αυτή βρίσκεται στο εκτελεστικό απόσπασμα. Όταν οι ανώτατες συντάξεις του ΙΚΑ, της τάξης των 2.000 - 2.200 ευρώ, ισοπεδώθηκαν στα 1.400 - 1.500 ευρώ. Και οι οποίες αντιστοιχούν, στις πλέον μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές στα Βαρέα και ανθυγιεινά και σε περισσότερα (40-45) χρόνια ασφάλισης. Σημειωτέων, τα βαρέα, επιβαρύνονται με επιπλέον (3,6%) εισφορές.

Και, ως εμπαιγμός, η δήθεν «εθνική σύνταξη» χρηματοδοτούμενη από τον κρατικό προϋπολογισμό και μάλιστα στο ποσό των 384 ευρώ, χωρίς καμία άλλη υποχρέωση του κράτους, όταν με βάση το Σύνταγμα θα έπρεπε να εγγυάται τις συντάξεις και όχι ένα μικρό μέρος τους!

Παράλληλα, τρομοκρατούν και φοβίζουν, με την ιδέα, ότι όλες οι συντάξεις θα συσχετίζονται πλέον με τις ασφαλιστικές εισφορές. Τι στιγμή, που μόνο το 40% των συντάξεων σχετίζονται άμεσα με εισφορές, ενώ οι υπόλοιπες, χορηγούνται ή με κοινωνικά κριτήρια ή με την επιβάρυνση του κράτους!!

Ενώ δεν λείπει και ο κυνισμός, αφού η δήθεν αναλογικότητα που προωθούν θα καλύπτει - όπως λένε – όλες τις περικοπές που έγιναν και όσες θα χρειαστεί να γίνουν, και με τον τρόπο αυτό, επέρχεται και νομιμοποίηση στα παράνομα χαράτσια, του πρώτου και δευτέρου μνημονίου!! Έτσι, θα παρακάμψουνκαι τις αποφάσεις του Συμβούλιου Επικρατείας, όπως ξεδιάντροπα ομολογούν!!

Δεν φτάνουν όλα αυτά και το θρίλερ συνεχίζεται. Στο βωμό και οι επικουρικές συντάξεις. Θα τιςμειώσουν μέχρι εξαέρωσης….. για να σωθούν!! ….. όπως ισχυρίζονται!! Εμείς, απλά υπενθυμίζουμε, πως υπήρξαν και ποιο «έξυπνοι» από τους ίδιους, που δεν ήθελαν καθόλου επικουρικά ταμεία. Αφού, έως και το 1984, για το 50% των εργαζομένων δεν υπήρχαν επικουρικά!!

ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ταύτιση των συντάξεων των Ασφαλιστικών Ταμείων, με αυτές του κράτους, δεν είναι παρά το στήσιμο της επιχείρησης - απάτης. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να απαλλάξουν τα βάρη του κράτους και να τα φορτώσουν στα ασφαλιστικά Ταμεία. Όμως να τα πάρουμε με τη σειρά, καθόσον οι συντάξεις, ούτε ενιαίες είναι, ούτε όλες χορηγούνται από ασφαλιστικά ταμεία.

α) Ο συνολικός αριθμός των κύριων συντάξεων ανέρχεται στα 2.900.000, ενώ το σύνολο των συνταξιούχων ανέρχεται στους 2.650.000 (250.000 λαμβάνουν πάνω από μια κύρια σύνταξη.) Σε αυτές εντάσσονται οι βουλευτές, δήμαρχοι, κοινοτάρχες, και λοιποί κρατικοί λειτουργοί κλπ.

β) Από τις συντάξεις αυτές, μόνο οι 1.730.000 επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά Ταμεία, ενώ τις υπόλοιπες 1.170.000, (470.000 του Γ.Λ.Κ. και οι 700.000 του ΟΓΑ) βαραίνουν αποκλειστικά το κράτος.

γ) Από το σύνολο των συνταξιούχων μόνο οι 2.020.000 λαμβάνουν σύνταξη γήρατος, ενώ οι 400.000σύνταξη θανάτου και οι 230.000 σύνταξη αναπηρίας.

δ) Από τις 1.730.000 συντάξεις των Ασφαλιστικών Ταμείων ( ΙΚΑ – ΟΑΕΕ – ΕΤΑΑ – ΝΑΤ – ΕΤΑΠ – ΤΡ. ΕΛΛΑΔΟΣ) μόνο οι 1.120.000 είναι συντάξεις γήρατος, ενώ οι 460.000 σύνταξη θανάτου και οι 150.000 σύνταξη αναπηρίας.

Επί της ουσίας, μόνο οι συντάξεις γήρατος – από αυτές – υπολογίζονται με βάση και τις ασφαλιστικέςεισφορές, αφού οι συντάξεις θανάτου και γήρατος ούτε με τα όρια ηλικίας ούτε και τα χρόνια ασφάλισης σχετίζονται.

Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους, συμμετοχής του κράτους σε ασφαλιστικές εισφορές μέσω της τριμερούς χρηματοδότησης. Σημειωτέων, τα ταμεία δεν βαρύνουν μόνο τους άμεσα ασφαλισμένους αλλά και τους έμμεσα, δηλαδή τις οικογένειες αυτών.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΡΥΒΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ''ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ''

Με το τρικ της «επιχορήγησης» θέλουν να κρύψουν τα βάρη του κράτους και να το απαλλάξουν από αυτά, και το οποίο – σε γενικές γραμμές - βαρύνεται ως εξής:

α) Οι δημόσιοι υπάλληλοι, παρά τις εισφορές που καταβάλουν, δεν έχουν Ασφαλιστικό Ταμείο. Εάν υπήρχε, το κράτος έπρεπε να καταβάλει τις διπλάσιες εισφορές ως εργοδότης, και επιπλέον 50% των συνολικών εισφορών ως κράτος, λόγο τριμερούς χρηματοδότησης. Ωστόσο το κράτος βαρύνεται για τις 470.000 συντάξεις, και με εισφορές για (ΕΟΠΥΥ, ΟΑΕΔ, Νοσοκομεία).

β) Με την μετεξέλιξη του ΟΓΑ σε Ασφαλιστικό «Ταμείο», το κράτος βαρύνεται δυο φορές. Μια γιαπροηγούμενα βάρη για την καταβολή των σημερινών (700.000) συντάξεων. Και δεύτερον, για βάρη προς τους ασφαλισμένους του νεοσύστατου Ταμείου, δηλαδή τις διπλάσιες ως εργοδοτικές εισφορέςσύμφωνα με τον Ν.2458/97.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

α) Για ασφαλιστικές εισφορές,(λόγο τριμερούς χρηματοδότησης), που προβλέπονται (Ν.3251/1955) από την επικύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας, κατά το ήμισυ των ασφαλιστικών εισφορών σύμφωνα με τον Ν. 2084/92. Περί τα 12.000 εκ ευρώ.

β) Για ετήσια ποσά 1.700 εκ ευρώ του ΕΚΑΣ (Ν. 2434/1996) και λοιπών επιδομάτων που χορηγούνται μέσω ασφαλιστικών ταμείων.

γ) Το κράτος, ως εγγυητής, είναι υπόχρεο. Για την καταβολή όλων των συντάξεων (1.730.000 κύριων και 1.640.000 επικουρικών) των Ταμείων, όπως αυτές καθορίζονται από τα καταστατικά τους. Διαφορετικά, θα πρέπει να επιστρέψει όλα τα λεηλατημένα αποθεματικά, καθώς, και τα χρέη από ασφαλιστικές εισφορές, κλπ, κοστολογημένα, από την ίδρυση του κάθε Ταμείου χωριστά. Τουλάχιστον περί τα 10 δισ ευρώ ετησίως, για τα επόμενα 10 έτη.

δ) Επιβαρύνεται για επιπλέον ποσά, καθώς τα ασφαλιστικά Ταμεία φορτώνονται με πρόσθετα βάρη, πέραν των υποχρεώσεων τους, και με ονομαστική νομοθεσία όπως, για κοινωνικές και ρουσφετολογικές συντάξεις, την απαλλαγή χρεών κρατικών επιχειρήσεων, τα προγράμματα των δήμων “βοήθεια στο σπίτι”, την ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων, κλπ.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΥΜΝΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ

Όπως λέει και ο λαός…“εκεί που μας χρεωστάγανε μας πήραν και το βόδι”!! Τα στοιχεία που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικά. (προϋπολογισμοί φορέων κοινωνικής ασφάλισης – ΕΟΠΥΥ, έτους 2015 )

Με εξαίρεση τις 470.000 συντάξεις, οι οποίες είναι ενσωματωμένες με τις αποδοχές όλων των δημοσίων υπαλλήλων, οι επιχορηγήσεις διαμορφώνονται ως εξής:

α) Για όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία ( ΙΚΑ, ΟΓΑ κ λπ..) Η λεγόμενη επιχορήγηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι μόλις 9.457 εκ ευρώ!! Το οποίο, μόνο για υποχρεώσεις προς τον ΟΓΑ, έχει εξαντληθεί το μεγαλύτερο μέρος.

β) Για την ανεργία προς τον ΟΑΕΔ. Από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, το ποσό ανέρχεται στα 1.776 εκ. ευρώ, ενώ η επιχορήγηση του κράτους είναι 750 εκ. ευρώ!!

γ) Για την υγεία προς τον ΕΟΠΥΥ. Από ασφαλιστικές εισφορές το ποσό φτάνει τα 3.846 εκ. ευρώ. Ενώ η λεγόμενη επιχορήγηση, είναι 526 εκ. ευρώ!!

δ) Για Νοσοκομεία. Η δαπάνη των φορέων κοινωνικής ασφάλισης ανέρχεται στα 900 εκ. ευρώ, ενώ η επιχορήγηση του κράτους, στα 1.067 εκ. ευρώ!!

Όπως και τα στοιχεία καταμαρτυρούν, το κράτος, όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται – ακόμα και σήμερα –στις υποχρεώσεις του προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά, ζει και τρέφεται από αυτά. Πρώτα αναπτύχτηκε με τα αποθεματικά τους, τώρα τρώει τις εισφορές τους.

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ ΤΟ ΕΝΑ ΤΑΜΕΙΟ ΚΥΡΙΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Το ενιαίο Ταμείο ασφάλισης που προτείνεται, δεν είναι παρά η νομιμοποίηση της απάτης που συντελείται. Είναι η συγκάλυψη των βαρών και υποχρεώσεων του κράτους. Με δύο λόγια, με τον τρόπο αυτό, θέλουν να φορτώσουν τις συντάξεις και λοιπά βάρη του κράτους, στις ασφαλιστικές εισφορές των Ταμείων, χωρίς το ίδιο το κράτος να συμμετέχει με τις αντίστοιχες εισφορές.

Θα είχε νόημα, η όποια συζήτηση, για ένα ή για τρία Ταμεία κύριας ασφάλισης, εφόσον ξεκινούσε με την παραδοχή των χρεών και υποχρεώσεων του κράτους προς αυτά, το οποίο, προς το παρόν δεν διαφαίνεται.

Συνεπώς, η απαίτηση για τον σεβασμό και την συμμόρφωση του κράτους προς τα ασφαλιστικά Ταμεία - όπως φαίνεται – εγκαταλείπεται. Και αυτό που προκρίνεται και από τη σημερινή κυβέρνηση, είναι οισυνεχείς μειώσεις στις παροχές των Ταμείων (συντάξεις, υγεία, ανεργία) και όχι η συνέπεια προς τα Ταμεία. Θέλουν δηλαδή να υφαρπάξουν τα περισσεύματα από τις περικοπές, και με τον τρόπο αυτό,να πληρωθεί το επαχθές και επονείδιστο δημόσιο χρέος.

Οι κ. Γ. Κατρούγκαλος και Τ. Πετρόπουλος, καθήκον και υποχρέωση έχουν, να προστατεύουν τις συντάξεις να περιφρουρήσουν την Κοινωνική ασφάλιση και όχι να βρουν τρόπους μεταφοράς, χρηματικών ποσών από τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους, προς τους τοκογλύφους. Αυτό δεν είναι «μαγκιά». Και αν δεν μπορούν και δεν θέλουν, υπάρχουν και όλοι δρόμοι.

*Ο Κώστας Νικολάου είναι μέλος Διοικούσας Επιτροπής ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ

Read more...

Η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου 1913 Τι ήταν κεκτημένο από πριν και τι άλλαξε;

Γράφει ο Γιώργος Λιμαντζάκης *

Για πολλούς, η 1η Δεκεμβρίου 1913 σηματοδοτεί το επίσημο τέλος του Κρητικού Ζητήματος, με την ανακήρυξη της Ένωσης Κρήτης και Ελλάδας στο Κάστρο του Φιρκά των Χανίων, παρουσία του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και του βασιλιά Κωνσταντίνου. Η Ένωση ήταν πλέον γεγονός, αλλά πέραν αυτού τι άλλαξε πραγματικά στο νησί; Δεν ήταν ήδη ελεύθερη η Κρήτη; Ή μήπως δεν είχε ήδη ενωθεί, κατά τους Κρητικούς από το 1908, και για την κυβέρνηση της Αθήνας από τον Οκτώβριο του 1912; Κατά πόσο διαφοροποιήθηκε το κεκτημένο αυτό μετά την 1η Δεκεμβρίου, και με ποιό τρόπο;

Η εκκρεμότητα του Κινήματος του 1908

Το Κρητικό Ζήτημα ακολούθησε μια δαιδαλώδη ιστορική πορεία μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν με αφορμή την προκήρυξη εκλογών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η κυβέρνηση της Κρητικής Πολιτείαςκήρυξε με ψήφισμά της στις 22 Σεπτεμβρίου 1908 την ένωση με την Ελλάδα. Η τότε ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να αναγνωρίσει την ένωση και να δεχτεί τους Κρήτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο, φοβούμενη ότι μια τέτοια κίνηση θα προκαλούσε την Πύλη να προβεί σε νέες επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδας, όπως είχε άλλωστε συμβεί κατά τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, με ολέθρια αποτελέσματα για την τελευταία, όπως μια ταπεινωτική ήττα και διεθνής οικονομικός έλεγχος.

Στο πλαίσιο αυτό, το ζήτημα παρέμεινε εκκρεμές μέχρι το Νοέμβριο του 1910, όταν ανακινήθηκε με αφορμή τη νίκη των Φιλελευθέρων στις εκλογές που διενεργήθηκαν στην Ελλάδα, και την ανάληψη της εξουσίας από τον Βενιζέλο. Το γεγονός αυτό δημιούργησε στους Κρήτες την πεποίθηση ότι η ένωση ήταν κοντά, αλλά οι εξελίξεις επρόκειτο σύντομα να τους διαψεύσουν και πάλι. Η άρνηση του Βενιζέλου να δεχτεί τους Κρήτες βουλευτές στην ελληνική Βουλή, στο όνομα της αποφυγής προκλήσεων κατά της Πύλης, δημιούργησε έντονες αντιδράσεις στην Κρήτη στα τέλη του 1911. Αποτέλεσμα αυτών υπήρξε η επικράτηση της συντηρητικής μερίδας στο νησί και η συγκρότηση «Επαναστατικής Συνέλευσης» από πληρεξούσιους που είχαν εκλεγεί από ένοπλα συλλαλητήρια, με νέα «Επαναστατική Κυβέρνηση» υπό τον Αντώνη Μιχελιδάκη.



Με σχετικό ψήφισμά της, η νέα κρητική κυβέρνηση αποφάσισε να σταλούν και πάλι βουλευτές στην ελληνική Βουλή τον Απρίλιο, ενώ εξέδωσε διάταγμα για την προκήρυξη εκλογών την ίδια ημερομηνία που θα διεξάγονταν και στην Ελλάδα, στις 11/25 Μαρτίου 1912. Ενώπιον των εξελίξεων αυτών, οι Δυνάμεις αποφάσισαν να μη μείνουν αδρανείς στα τεκταινόμενα, καθώς οι επανειλημμένες προσπάθειες των Κρητών να μετάσχουν στο ελληνικό κοινοβούλιο ισοδυναμούσαν με πλήρη ένωση, και υπό αυτή την έννοια απειλούσαν το υφιστάμενο καθεστώς. Αποφασισμένες να αποθαρρύνουν κάθε σχετική πρωτοβουλία, συμφώνησαν στην αποστολή μοίρας του βρετανικού ναυτικού στο Αιγαίο, η οποία θα εμπόδιζε τη μετάβαση των Κρητών βουλευτών στην Αθήνα.1

Άμεση ήταν όμως και η αντίδραση του Βενιζέλου, ο οποίος σε κατεπείγον μήνυμά του προς τον κυβερνητικό αντιπρόσωπο στα Χανιά, υπογράμμιζε ότι «Οι Κρήτες λησμονούν ότι τίθενται αντιμέτωποι, όχι μόνον της Τουρκίας και των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά και αυτού τούτου του ελευθέρου Βασιλείου, του οποίου η κυβέρνησις δεν εννοεί να αποδεχθή το κρητικόν πραξικόπημα και να έλθη εις άκαιρον ρήξιν με την Τουρκίαν. Συντόνως και άνευ απώλειας μιάς ημέρας ασχολουμένη με την στρατιωτικήν συγκρότησιν της χώρας, η κυβέρνησις αξιοί όπως εις την γνώμην της προσαρμοσθή η γνώμη των πολιτικών αρχηγών της Κρήτης».2 Με δεδομένο ότι στις εκλογές στην Κρήτη επικράτησαν τελικά οι αντιβενιζελικοί, οι Κρήτες αντιπρόσωποι δεν αποθαρρύνθηκαν ούτε από την κινητοποίηση του βρετανικού στόλου, ούτε από τη σκόπιμη αναβολή ενάρξεως των εργασιών του ελληνικού κοινοβουλίου. Όταν τελικά το σώμα συνήλθε την 1η Ιουνίου, οι Κρήτες πληρεξούσιοι επιχείρησαν να εκβιάσουν την είσοδό τους στην αίθουσα, αλλά ο Βενιζέλος διέταξε τη βίαιη απομάκρυνσή τους. Η στάση του αυτή έδωσε λαβή για ποικίλα σχόλια και κριτική -τόσο εντός όσο και εκτός του κοινοβουλίου- και μόνο η εσπευσμένη διακοπή των εργασιών της Βουλής επέτρεψε την εξουδετέρωση των αντιδράσεων.

Οι Βαλκανικοί και η πρακτική τέλεση της ένωσης

Την ίδια περίοδο, η κλιμάκωση του ιταλοτουρκικού πολέμου που μαινόταν από τον Σεπτέμβριο του 1911 με επίκεντρο τη Λιβύη, έμελλε να προσφέρει μια διαφορετική διέξοδο στα του Κρητικού Ζητήματος.3 Η στάση της Πύλης και η τροπή του πολέμου είχαν κάνει εμφανή την αδυναμία των Οθωμανών να υπερασπιστούν τα εδάφη της αυτοκρατορίας, ενθαρρύνοντας τα βαλκανικά κράτη να ενισχύσουν τους μεταξύ τους δεσμούς και να προωθήσουν πιο ενεργά τις εδαφικές τους βλέψεις. Στο πλαίσιο αυτό, και ιδιαίτερα από τις αρχές του 1912, η διπλωματική δραστηριότητα μεταξύ Σερβίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας για τη συγκρότηση συμμαχίας επιταχύνθηκε, καθιστώντας σαφές ότι ο πόλεμος για τα ευρωπαϊκά εδάφη της αυτοκρατορίας δε θα αργούσε πολύ ακόμα.4

Εκμεταλλευόμενος τη συγκυρία, ο Βενιζέλος έθεσε το Κρητικό ενώπιον της Βουλής την 1η Οκτωβρίου, προτείνοντας τη διενέργεια νέων εκλογών στην Κρήτη, αφού οι αντιπρόσωποι της Συνέλευσης και της προσωρινής κυβέρνησης δεν είχαν εκλεγεί σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του ελληνικού βασιλείου. Την ίδια μέρα, η ελληνική κυβέρνηση έστειλε επίσημη διακοίνωση προς την κρητική, όπου δήλωνε ότι «η Ελληνική Κυβέρνησις, καθ’ ην στιγμήν απεφασίζετο η επιδίωξις εν τη Ευρωπαϊκή Τουρκία ριζικών μεταρρυθμίσεων, δηλοί ότι αποδέχεται την ένωσιν της Κρήτης μετά της Ελλάδος και αποδέχεται όπως του λοιπού ενυπάρχει κοινόν Κοινοβούλιον δια το ελεύθερον Βασίλειον και δια την νήσον Κρήτην».5




Ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων διάβασε στο σώμα το ψήφισμα που κήρυσσε την ένωση, αλλά το καθεστώς της αυτονομίας δεν διαταράχθηκε τύποις μέχρι το τέλος του πολέμου.6 Ο Βενιζέλος έστειλε στο νησί ως Γενικό Διοικητή το Στέφανο Δραγούμη, ο οποίος ανέλαβε επίσημα καθήκοντα στις 12 Οκτωβρίου (τη μέρα που κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), ενώ την ίδια μέρα έφτασε στην Αθήνα το πρώτο κρητικό σύνταγμα 2.000 ανδρών, το οποίο προωθήθηκε στη Θεσσαλία, όπου ο πόλεμος είχε ξεκινήσει από τις 4 Οκτωβρίου.7 Μερικούς μήνες αργότερα και αφού το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας είχε πια απελευθερωθεί, στις 14 Φεβρουαρίου 1913 έγινε επίσημα η υποστολή των σημαιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Δυνάμεων από το φρούριο της Σούδας, το τελευταίο δηλαδή μέρος στην Κρήτη στο οποίο αυτές παρέμεναν. Η πλήρης και ουσιαστική αυτοδιάθεση της Κρήτης ήταν και συμβολικά γεγονός, καθώς δεν υπήρχαν πια ξένα σύμβολα «προστασίας» ή επικυριαρχίας στο νησί, αλλά ούτε και καμία πρόθεση να αποκατασταθούν.

Η νομική επικύρωση του νέου καθεστώτος και η επίσημη τελετή

Με το τέλος του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, τα εμπόλεμα μέρη κλήθηκαν να υπογράψουν τη Συνθήκη του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913), στο άρθρο 4 της οποίας αναφέρεται ότι ο σουλτάνος «εκχωρεί την Νήσον Κρήτην εις τους συμμάχους ηγεμόνας και υπέρ αυτών παραιτείται παντός δικαιώματος επί της Νήσου ταύτης».8 Η μετάβαση της επί της Κρήτης κυριαρχίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα επιβεβαιώθηκε ακολούθως από ένα δεύτερο ελληνοοθωμανικό πρωτόκολλο, το οποίο υπεγράφη στην Αθήνα στις 1/14 Νοεμβρίου 1913. Με βάση το άρθρο 4 αυτού, οι «Μουσουλμάνοι και Ισραηλίτες» των Νέων Χωρών θα έπρεπε μέσα σε μια ορισμένη ημερομηνία να επιλέξουν αν θα αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα ή θα διατηρήσουν την οθωμανική. Σύμφωνα με το άρθρο 6, όσοι επέλεγαν την οθωμανική υπηκοότητα όφειλαν να εγκαταλείψουν την ελληνική επικράτεια, αλλά διατηρούσαν την ακίνητη περιουσία τους και το δικαίωμα να τη διαχειρίζονται μέσω τρίτων.9 Μετά την υπογραφή των κειμένων αυτών, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τις Δυνάμεις στις 29 Νοεμβρίου να αναγνωρίσουν την κατάργηση των διομολογήσεων στις πρώην οθωμανικές κτήσεις που προσαρτήθηκαν στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και η Κρήτη.10 Οι Δυνάμεις αποδέχτηκαν σιωπηρά το γεγονός, δηλώνοντας ότι «έλαβον γνώση της Διακοινώσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως».11



Ακολούθως, και προς επικύρωση του νέου καθεστώτος, στις 28 Νοεμβρίου 1913 ο Γενικός Διοικητής Κρήτης απηύθυνε προκήρυξη προς τον κρητικό λαό, ενημερώνοντας ότι «ο δαφνοστεφής Βασιλεύς μας, συνοδευόμενος υπό του πρωθυπουργού και επιβαίνων μοίρας του ένδοξου ημών στόλου, έρχεται την προσεχή Κυριακήν, ίνα επισφραγίση επισήμως και οριστικώς την περιπόθητον ένωσιν της Κρήτης μετά της Μητρός Ελλάδος».12 Στο πλαίσιο αυτό, η ανακήρυξη της ένωσης πραγματοποιήθηκε τελικά με κάθε επισημότητα την 1η Δεκεμβρίου 1913, με την έπαρση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο του Φιρκά των Χανίων, παρουσία του Βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Το γεγονός σηματοδότησε το επίσημο τέλος της Κρητικής Πολιτείας, και την αρχή μιας νέας περιόδου για την πολιτική ζωή της Κρήτης, στο πλαίσιο πλέον του ελληνικού κράτους.

Περισσότερα σχετικά με την εξέλιξη του Κρητικού Ζητήματος και τη θέση και στάση της μουσουλμανικής κοινότητας μπορεί κανείς να βρει στο βιβλίο του Γιώργου Λιμαντζάκη με τίτλο «Οι Τουρκοκρήτες και το Κρητικό Ζήτημα από την Ύστερη Τουρκοκρατία έως την Ένωση» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Έρεισμα.

Σημειώσεις:


1 Παράλληλα, οι Δυνάμεις επανέλαβαν με διακοίνωση των προξένων τους στα Χανιά στις 13 Φεβρουαρίου την απόφασή τους να μη δεχτούν αλλαγή του καθεστώτος της Κρήτης, ενώ απείλησαν με αλλεπάλληλα υπομνήματα για «άγνωστες συνέπειες» και «επιδείνωση της κατάστασης», ιδίως αν συνεχίζονταν οι διακρίσεις σε βάρος των μουσουλμάνων βουλευτών. Σ. Αλιγιζάκη, Η επαναστατική προκήρυξη της 22ας Σεπτεμβρίου 1908, σελ. 170.

2 Κ. Σβολόπουλος, Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική 1900-1945, σελ. 63.

3 Η Ρώμη επέδωσε τελεσίγραφο στην Πύλη στις 27 Σεπτεμβρίου 1911, και ενώπιον της άρνησης της τελευταίας να εκχωρήσει τη Λιβύη, οι εχθροπραξίες ξεκίνησαν δύο μέρες μετά. Ο πόλεμος ωστόσο έμελλε να διαρκέσει αρκετά περισσότερο από τις αρχικές προβλέψεις, και σε μια απόπειρα να εκβιάσει την τουρκική υποχώρηση, η Ιταλία βομβάρδισε τα Δαρδανέλλια (Çanakkale) και κατέστρεψε μέρος του τουρκικού στόλου στη Βηρυττό και την Υεμένη, ενώ το Μάιο του 1912 αποβίβασε στρατεύματα και κατέλαβε τα Δωδεκάνησα.

4 Το πρώτο στάδιο προς τη συγκρότηση της συμμαχίας αυτής ήταν η σερβοβουλγαρική συνθήκη που υπογράφηκε στις 13 Μαρτίου 1912, η οποία συμπληρώθηκε από αντίστοιχη ελληνοβουλγαρική στις 29 Μαϊου 1912. Κ. Σβολόπουλος, Η Ελληνική Εξωτερική Πολιτική 1900-1945, σελ. 68-74.

5 «Προς την Κρητικήν Κυβέρνησιν, Χανιά: Φέροντες ταύτα εις γνώσιν υμών, παρακαλούμεν να εξακολουθήσητε επί του παρόντος ασκούντες την διοίκησιν, παρασκευάζοντες τα της διεξαγωγής κανονικών εκλογών προς αποστολήν νόμιμων αντιπροσώπων της Νήσου εις το Εθνικόν Κοινοβούλιον, μεριμνώντες μάλιστα πάντως υπέρ της διατηρήσεως της τάξεως και της λυσιτελούς προστασίας του μουσουλμανικού πληθυσμού». Αθήνα, 1η Οκτωβρίου 1912. Σ. Αλιγιζάκη, Η επαναστατική προκήρυξη της 22ας Σεπτεμβρίου 1908, σελ. 170.

6 Σ. Αλιγιζάκη, «Πολιτικές εξελίξεις και γεγονότα», Κρητική Πολιτεία, τεύχος 1ο, σελ. 10.

7 Ι. Χρηστάκης & Γ. Πατεράκης, Η Κρήτη και η Ιστορία της, σελ. 347.

8 Η Σερβία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμα επί της Κρήτης με την ελληνοσερβική Συνθήκη Φιλίας και Συμμαχίας του 1913. Ακολούθησε ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος, ο οποίος έληξε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 28/10 Αυγούστου και την παραίτηση και της Βουλγαρίας (Άρθρο 5) από κάθε αξίωση στην Κρήτη. Σ. Αλιγιζάκη, «Πολιτικές εξελίξεις και γεγονότα», Κρητική Πολιτεία, τεύχος 1ο, σελ. 10.

9 Η συμφωνία αναφορικά με το καθεστώς των μουσουλμάνων της Ελλάδας δεν επρόκειτο ωστόσο να συμβάλλει στην βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, καθώς με διακοίνωσή τους στις 13 Φεβρουαρίου 1914 οι Δυνάμεις συνέδεσαν την αναγνώριση της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με την απόσυρση των ελληνικών στρατευμάτων από τη Βόρεια Ήπειρο και την αποθάρρυνση κάθε αντίδρασης απέναντι στην αλβανική κυριαρχία. Η Ελλάδα απέσυρε όντως τα στρατεύματά της και ενθάρρυνε τη συνεργασία του ντόπιου πληθυσμού με τις αλβανικές αρχές, αλλά η Πύλη εξακολούθησε να μην αναγνωρίζει την κατακύρωση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα, στάση που υποβάθμισε κάθε απόπειρα διευθέτησης των εκκρεμών διαφορών μέχρι την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, τον Ιούλιο του 1914.

10 Με βάση τη σχετική διακοίνωση, η ελληνική κυβέρνηση «θεωρεί τας διομολογήσεις εις τας υπ’ αυτής προσαρτηθείσας νέας χώρας ως καταργηθείσας, καθώς και τα εξ αυτών απορρέοντα δικαιώματα υπέρ των ξένων». Σ. Παπαμανουσάκης, Η Ξενοκρατία στην Κρήτη, 1979, σελ. 163.

11 Οι πρόξενοι «εδήλωσαν εις τον κον Γενικόν Διοικητήν ότι αναγνωρίζουν επισήμως την Ένωσιν της Κρήτης μετά της Ελλάδος και αυτόν ως επίσημον αντιπρόσωπον της Ελληνικής Κυβερνήσεως». Δ. Νικολακάκης, Η Ένωση της Κρήτης, σελ. 22.

12 Σ. Αλιγιζάκη, Η επαναστατική προκήρυξη της 22ας Σεπτεμβρίου 1908, σελ. 182.


* O Γιώργος Λιμαντζάκης είναι απόφοιτος Τουρκικών Σπουδών, κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (ΜΑ) στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές, Υποψήφιος Διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου

Read more...

Άρθρο Νότη Μαριά: “Οκτώ προτάσεις για το προσφυγικό”

http://agonaskritis.gr/

Νότης Μαριάς, Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Επικεφαλής του Πολιτικού Κινήματος Αντιμνημονιακοί Πολίτες, Καθηγητής Θεσμών Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι ξεκίνησε ένα κύμα καιροσκοπισμού από ορισμένα Ευρωπαϊκά Κράτη. Η 13η Νοεμβρίου 2015 έδωσε πλέον την αφορμή σε διάφορους ευρωπαίους ηγέτες να εφαρμόσουν τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα κλείνοντας τα εθνικά τους σύνορά στο τεράστιο κύμα προσφύγων που κατακλύζει την Γηραιά Ήπειρο.

Το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων δεν μειώνει τις προσφυγικές ροές αλλά αντίθετα τις διοχετεύει αλλού.



Εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση φόβου και ανασφάλειας των πολιτών, διάφοροι πολιτικοί πράττουν αυτό που είχαν αποφασίσει μάλλον, από καιρό: να μην δεχθούν τα ποσοστά προσφύγων που τους αναλογούν με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τις χώρες Πρώτης Υποδοχής.

Έτσι μετά την Ουγγαρία, έκλεισε τα σύνορά της η Σλοβενία, η Αυστρία, η Γερμανία και μετά από τα τελευταία αιματηρά γεγονότα, η Γαλλία λόγω εκτάκτου ανάγκης. Την ίδια στιγμή, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Πολωνία αλλά και η Λετονία αρνούνται πλέον να αποδεχθούν το ποσοστό των προσφύγων που τους αντιστοιχεί.

Όπως είχα επισημάνει σε άρθρο μου η Ελλάδα κινδύνευε να γίνει η νέα Λαμπεντούζα. Και δυστυχώς έγινε. Μάλιστα τώρα μετά την επικίνδυνη απόφαση Τσίπρα να δημιουργηθούν 50.000 θέσεις υποδοχής προσφύγων στην Ελλάδα, υπάρχει κίνδυνος να εγκλωβιστούν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και παράνομοι μετανάστες στην Ελληνική επικράτεια, μετατρέποντας την Πατρίδα μας σε μια μεγάλη αποθήκη ψυχών.

Οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και ειδικά η φτωχοποιημένη από τα μνημόνια Ελλάδα, αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις τεράστιες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.

Φαίνεται όμως πως η Ευρωπαϊκή Ένωση πηγαίνει χέρι-χέρι με την Τουρκία και σταδιακά υποκύπτει στους στυγνούς εκβιασμούς του Ερντογάν. Η γειτονική χώρα είναι γνωστό τοις πάσι πως υποθάλπτει και ενισχύει τα δουλεμπορικά κυκλώματα και παρ’ όλα αυτά η Ευρώπη την θωπεύει και θέλει να την ενισχύσει με 3 δις. ευρώ και άλλες παροχές προς τους Τούρκους πολίτες.

Η Ευρώπη πρέπει να μείνει πιστή στις αποφάσεις της και να μην προβεί σε σπασμωδικές κινήσεις οδηγώντας την Ελλάδα σε προσφυγικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Όπως είχα εγκαίρως υποστηρίξει, πρέπει να υπάρξει εφαρμογή της ρήτρας κατανομής όλων των προσφύγων και των παρανόμων μεταναστών σε επίπεδο Ε.Ε. και όχι μόνο 160.000 προσφύγων που πρότεινε ο Γιούνκερ. Η κατανομή αυτή πρέπει να γίνει με βάση το ΑΕΠ, την έκταση και τον πληθυσμό κάθε χώρας της Ε.Ε. λαμβάνοντας υπόψη και το αντίστοιχο ποσοστό ανεργίας.

Η λογική ορισμένων κρατών, να επωφελούνται από τα πλεονεκτήματα ένταξής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ταυτόχρονα να αρνούνται να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους δεν πρέπει να περάσει. Η Ελλάδα πρέπει να φανεί αποφασισμένη και ανυποχώρητη απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία και να προστατεύσει την κοινωνική της συνοχή, τα δικαιώματά της και να θέσει τα όριά της. Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είναι γεωπολιτικά σε θέση κλειδί όσον αφορά τη διαχείριση των προσφυγικών ροών.

Τα Ελληνικά νησιά έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα από τα ανεξέλεγκτα κύματα προσφύγων και παράνομων μεταναστών γεγονός που είχα επισημάνει ήδη από τις 9/8/2015 στην KontraNews της Κυριακής και η κατάσταση πρόκειται μόνο να επιδεινωθεί. Τα λεγόμενα «hot spots» που τόσο πολύ επιθυμεί η Μέρκελ να λειτουργούν στην Ελλάδα πρέπει να δημιουργηθούν στην Τουρκία και σε Αραβικές χώρες καθώς το ζήτημα πρέπει να διευθετηθεί στην πηγή του. Δεν γίνεται να επιβαρύνεται η Ελλάδα με έναν τόσο μεγάλο και μη διαχειρίσιμο όγκο προσφύγων. Παράλληλα, με αυτό τον τρόπο θα χτυπηθούν τα δουλεμπορικά κυκλώματα καθώς οι πρόσφυγες δεν θα ταξιδεύουν δια θαλάσσης, με κίνδυνο της ζωής τους, αλλά θα μπορούν με ασφάλεια να ελέγχονται, να πιστοποιούνται και να ταξιδεύουν στον προορισμό τους.

Γι’ αυτό λοιπόν επαναφέρω τις προτάσεις που είχα διατυπώσει για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό και ζητώ:


1. Την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙΙ που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών.

2. Την εφαρμογή ρήτρας κατανομής όλων των προσφύγων και των παρανόμων μεταναστών σε επίπεδο Ε.Ε. Η κατανομή αυτή πρέπει να γίνει με βάση το ΑΕΠ, την έκταση και τον πληθυσμό κάθε χώρας της Ε.Ε. λαμβάνοντας υπόψη και το αντίστοιχο ποσοστό ανεργίας.

3.Την ενεργοποίηση των διαδικασιών επαναπροώθησης των παράνομων μεταναστών.

4. Τη λήψη μέτρων εκ μέρους της Ε.Ε. κατά της Τουρκίας η οποία στηρίζει και καθοδηγεί τα δουλεμπορικά κυκλώματα.

5. Τη γενναία αύξηση των κονδυλίων της Ε.Ε. για την Ελλάδα καθώς τα ποσά που έχουν προβλεφθεί μέχρι σήμερα ενόψει και της κρισιμότητας της κατάστασης είναι ελάχιστα.

6. Την αντιμετώπιση του προβλήματος από την ρίζα του, μέσω της ανάληψης πρωτοβουλιών για την αποκατάσταση της Ειρήνης στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική.

7. Τη δημιουργία των «hot spots» αποκλειστικά στην Τουρκία και σε Αραβικές χώρες.

8. Την ενίσχυση της χρηματοδότησης εκ μέρους της Ε.Ε. των προσφυγικών στρατοπέδων που λειτουργούν υπό την αιγίδα του ΟΗΕ σε Λίβανο, Ιορδανία και Τουρκία.»

Read more...

Στάθης: Απασφαλιστικό

Ηταν μια ωραία... στρατόσφαιρα! Για τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών λέω. Από την οποίαν κερδισμένος βγήκε ο κ. Λεβέντης. Διότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης υπήρξε ηπίων τόνων, ενώ, αντιθέτως, όταν εξήλθε, δεν δίστασε να κατακεραυνώσει και τους τόνους και τα ημίτονα. Σωστός! Διότι στην εποχή μας αν ο πολιτικός δεν είναι διπρόσωπος, Θεού πρόσωπο δεν βλέπει.

Πλην όμως, μην επαινούμε και πολύ τον κ. Λεβέντη. Στάθηκε απλώς στο ύψος των άλλων πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι με τη σειρά τους στάθηκαν κι αυτοί στο ύψος του κ. Λεβέντη.

Κατά τα άλλα, αναρωτιέμαι: γιατί ο κ. Τσίπρας συγκάλεσε διά του κυρίου Προέδρου της (κατεχόμενης) Δημοκρατίας τούς άλλους πολιτικούς αρχηγούς σε σύσκεψη; Το «διότι έχω το δικαίωμα» και το διότι «εγώ καθορίζω την ατζέντα» (όπως διοχετεύθηκε στον Τύπο να λέει ο κ. Πρωθυπουργός) δεν είναι ένας επαρκής λόγος. Οταν ένας πολιτικός προβαίνει σε μια κίνηση (μάλιστα σημαντική πολιτικώς και βαρύνουσα πολιτειακώς), πρώτον έχει κάποιον σκοπό και δεύτερον κάποιες (ή σημαντικές) πιθανότητες να τον πετύχει.

Εψαχνε ο κ. Πρωθυπουργός συνενόχους σε όσα πρόκειται να κάμει εναντίον όσων έχουν απομείνει να φυτοζωούν απ’ το ασφαλιστικό σύστημα; Τους έχει! Τους συνενόχους! Μαζί ψήφισαν το τρίτο (και φαρμακερό) Μνημόνιο.

Αν τώρα οι άλλοι αρνούνται να συναινέσουν στα έργα τους, για να μην τους πιάσει «κορόιδα» ο κ. Τσίπρας, έχουν πιάσει όλοι μαζί «κορόιδο» τον ελληνικό λαό, όταν τον εξαπατούσαν ο καθένας με τη σειρά του και στο τέλος όλοι μαζί.Διότι,

όταν αλλάζει το «σκεπτικό» του φόνου, δεν αναιρείται ο φόνος. Ο καβγάς πάνω στις παραλλαγές της δολοφονίας του Ασφαλιστικού ελάχιστη σημασία έχει για τον νεκρό.

Η άλλη εκδοχή (ευφυέστατη αναλόγως του επιπέδου που ευδοκιμεί κατ’ αυτάς στου Μαξίμου) ήταν να «εκτεθούν» οι άλλοι αρχηγοί που δεν θα συμφωνούσαν να κάνουν όλοι μαζί τη λοβοτομή στο Ασφαλιστικό, αλλά που θα άφηναν τον κ. Τσίπρα να την κάνει μόνος του.

Σ’ αυτήν την περίπτωση ο Λοξίας που δίνει τον χρησμό παίρνει άριστα, οσοφιστής που τον ερμηνεύει παίρνει άριστα, ο στρεψίας που τον εφαρμόζει παίρνει άριστα και ο λαός που την πατάει παίρνει τον λογαριασμό και ένα μύδι.

Οταν το πρόβλημα δεν είναι η λοβοτομή, αλλά ποιος θα την κάνει, τότε λογικόν είναι ο κ. Τσίπρας να φέρνει προ των ευθυνών τους τον κ. Λεβέντη, τη Φώφη, τον κυρ Σταύρο κι έναν φουκαρά από τη Ν.Δ. που «ποινήν εκτίει, αγγαρείαν κάμνει». Διότι η κυβέρνηση είναι ανεύθυνη! η δε Βουλή αιωρείται μεταξύΜιχελογιαννάκη και Γιαννομιχελάκη. Σύσσωμο το έθνος θαυμάζει διαλόγους νεκρικούς:

- Εσείς κόψατε τις συντάξεις.
- Τώρα τις κόβετε εσείς.

- Ελάτε να τις κόψουμε όλοι μαζί.
- Οχι! να τις κόψετε μόνοι σας.
- Εσείς θα φταίτε που θα τις κόψουμε.
- Γιατί; Εσείς δεν μπορείτε να μην τις κόψετε;
- Αφού όλοι μαζί έχουμε υπογράψει να τις κόψουμε!
- Ειρήνη υμίν! Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; (διάλειμμα για τσιγάρο) Και είπεν ο κ. Λεβέντης: Aμήν δε λέγω υμίν, Αλέξη, πριν αλέκτορα φωνήσαι, έντεκα προδόται βουλευτές Συριζαίοι καταψηφήσαι.

- Δεν είναι σωστά αυτά τα ελληνικά.
- Ναι, αλλά κάνουν ρίμα.
- Ρίξε τότε ένα τουίτ, αλλά αν σου τρίξει τα δόντια ο Νταβούτογλου, μην το κάνεις γαργάρα και ξεφτιλιστούμε.
- Τι σχέση έχει ο Νταβούτογλου;
- Δεν θα ήταν τόσο σκληρός με το PSI στα ασφαλιστικά ταμεία.
- Ως εδώ, κύριοι! Θα κάνουμε εξεταστικές επιτροπές να δούμε ποιος ήτανΝταβούτογλου και ποιος Τσολάκογλου.

Φιάσκο η φάρσα.
Πλην όμως, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Θα μπορούσαμε να φέρουμε Γερμανούς βουλευτές στην ελληνική Βουλή για να ψηφίσουν στη θέση εκείνων που μπορεί να πάθουν κρίση συνείδησης και να φερθούν ασυνείδητα,

ή θα μπορούσε να τα πάρει στο κρανίο ο κ. Τσίπρας με τον κ.Κατρούγκαλο , να ξαναγίνει αντιμνημονιακός και να βγει στο κλαρί (που, ως τώρα, παρ’ ότι κάθεται πάνω του, πριονίζει).

Αν θέλετε τη γνώμη μου (που σας συνιστώ να μην τη θέλετε), ο κ. Τσίπρας ουδέποτε έπαψε να είναι αντιμνημονιακός! Και γενικώς ,προτείνω να μην τον αδικούμε. Το τουίτ, φέρ’ ειπείν, με τις εξυπνάδες για τους μη νευρικούς πιλότους δεν το κατέβασε κακήν κακώς ο κ. Τσίπρας, αλλά το κατέρριψαν τα F-666 του Νταβούτογλου.

Βάσκανος μοίρα! Βάστα, Ελλαδίτσα μου, μπας και ξαναγίνει αντιμνημονιακός ο κ. Τσίπρας και βγει αληθινός ο Βάρναλης όταν έλεγε:

Να χαμ’ ένα βασιλιά

για να μας θαμπώνει,

με λειρί στο κούτελο

και φωνή τρομπόνι

ώι-ώι μάνα μου, να ’χα κι εγώ δυο κέρατα / τον οχτρό να σκιάξω / σέρτικος κι αράθυμος να τόνε πατάξω / - γκόου μπακ, μίστερ Σόιμπλε, γκόου μπακ, μαντάμ Μέρκελ, λονγκ λιβ Λεβέντης!

ΥΓ.: Σε ποιον νόμιζε ότι απευθύνεται ο κ. Τσίπρας απογειώνοντας τουίτ προς τον κ. Νταβούτογλου; σε επικεφαλής ΜΚΟ (μάλιστα από τις μη πρακτόρικες); Σε τι ήλπιζε με τις αφέλειες που έγραψε; ότι θα μεταμεληθεί η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και θα αναλογισθεί ότι πετάει δισεκατομμύρια στου Κουτρούλη τον γάμο; Είναι τόσο ναΐβ ο Τσίπρας,

ώστε να κάνει χρηστομάθεια στη στρατηγική μιας άλλης χώρας; Τι είναι ο Νταβούτογλου ή ο κάθε Νταβούτογλου; ένας καλός κυριούλης που χαμπαριάζει από κουβέντες μεταξύ φραπέ και αχλαδίου; ένας παραπλανημένος τραμπούκος που οι σοφές παραινέσεις Τσίπρα θα του ανοίξουν τα μάτια; Τι νομίζει ο κ. Τσίπρας ότι είναι η πρωθυπουργία της χώρας; να λέμε και καμιά κουβέντα για το «φαντασιακό» και το «αφήγημα» για να περνάει η ώρα;

Και όταν έλαβε την απάντηση Νταβούτογλου (κρύα και πολύ συγκρατημένη - απέφυγε ο Τούρκος πρωθυπουργός τις ειρωνείες), γιατί ο δικός μας κατέβασε όσα είχε ανεβάσει, σε ένα ακόμα ρεσιτάλ είπα-ξείπα; Δεν μπορούσε να λουστεί τα λόγια του; ούτε καν αυτό; Και θα τον πάρει η Τουρκία στα σοβαρά; Δηλαδή στο επόμενο τετ α τετ (ή τουίτ τουίτ) θα φτερνίζεται ο κ. Νταβούτογλου και θα σκουπίζεται το πανελλήνιον; Τι είναι αυτά;

Πλην όμως, όπως θα έλεγε και ο κ. Λεβέντης: ψυχραιμία, αδέλφια! Ενα τουίτ κατεβάσαμε, όχι τα παντελόνια...

Read more...

Η ΕΕ πήρε το όπλο της κατά του "Εσωτερικού Εχθρού"

Του ΑΛΕΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ*

Ανέξοδη φλυαρία περί «ευρωπαϊκών αξιών», φράχτες,στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας και αυταρχικά μέτρα, αυτή είναι η εικόνα τους.

Δεν είναι πλέον μόνο «ο πόλεμος η συνέχεια της πολιτικής τους με άλλα μέσα» αλλά και η πολιτική τους είναι πλέον η συνέχιση του πολέμου με στρατιωτικούς όρους.

Φράχτες που ύψωσαν η νεοφασίζουσα κυβέρνηση της Ουγγαρίας, ηΕλλάδα του Τσίπρα και η Αυστρία.

Κάνουν βήματα στρατιωτικοποίησης της ίδιας της ΕΕ επιλέγοντας μεθοδευμένα και ομόφωνα (και η κυβέρνηση Τσίπρα) την ενεργοποίηση, όχι της ρήτρας αλληλεγγύης του άρθρου 222 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, αλλά του άρθρου 42 της Συνθήκης της ΕΕ. Το άρθρο 222 αναφέρει πως «η Ένωση και τα κράτη-μέλη της ενεργούν από κοινού, με πνεύμα αλληλεγγύης, εάν ένα κράτος-μέλος δεχτεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή…» ενώ το άρθρο 42 ότι «σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος δεχτεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους… Οι δεσμεύσεις και η συνεργασία στον τομέα αυτόν εξακολουθούν να είναι σύμφωνες προς τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ…».

Η σύγκριση και τα συμπεράσματα είναι προφανή.

«Συνολικά 120.000 αστυνομικοί, χωροφύλακες και στρατιώτες έχουν αναπτυχθεί στο σύνολο της γαλλικής επικράτειας», μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου, σύμφωνα με τον γάλλο υπουργό Εσωτερικών. «Αξίζει να σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο χρήσης των ενόπλων δυνάμεων στο εσωτερικό της Γερμανίας, δήλωνε από κοντά στη Rheinische Post ο υπουργός ΟικονομικώνΒόλφγκανγκ Σόιμπλε, δίνοντας το σήμα της γενικευόμενης στρατιωτικοποίησης.

Σε αυτή τη βάση αντιδραστικοποιείται η πολιτική της πάλαι ποτέ αυτονόητης «χορήγησης ασύλου» των ευρωπαϊκών χωρών.

Η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ στρατιωτικοποιείται διά της Frontex. Αυτό το μηχανισμό με σαφή αστυνομικο-στρατιωτικά χαρακτηριστικά που χρησιμοποιεί προηγμένο εξοπλισμό ακριβώς για την καταδίωξη μεταναστών και προσφύγων στη βάση του απαράδεκτου διαχωρισμού τους σε νόμιμους και μη. Ρόλος, που δεν εξαντλείται στα σύνορα αλλά επεκτείνεται και στην ενδοχώρα.

Υιοθετείται ομόφωνα η πολιτική των επαναπροωθήσεων υπό ασαφείς όρους καθώς και η αναγόρευση της Τουρκίας σε ιδιότυπο εγγυητή των «εξωτερικών συνόρων» της ΕΕ. Πολιτική που ξεκίνησε ήδη από τον περασμένο Οκτώβρη στη σύνοδο των υπουργών εσωτερικών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο:

«Μπορούμε να δεχτούμε και να υποστηρίξουμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη προστασίας (σ.σ. τους πρόσφυγες) μόνο αν εκείνοι που δεν έχουν ανάγκη δεν έρχονται ή στέλνονται γρήγορα πίσω. Οι επιστροφές είναι πάντα σκληρές, έτσι είναι, αλλά εκείνοι που δεν έχουν ανάγκη προστασίας πρέπει να εγκαταλείψουν την Ευρώπη», δηλώνει ο γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τομάς ντε Μεζιέρ. «Πρέπει να σπάσουμε το δεσμό ανάμεσα στο να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη και το να μπορούν να μένουν στην Ευρώπη», υπερθεματίζει από την πλευρά της η βρετανίδα υπουργός Εσωτερικών Τερέζα Μέι.

Εν ονόματι του «πολέμου» κατά του ISIS, η Ευρώπη εξελίσσεται σε ένα μηχανισμό έκτακτης ανάγκηςμε οιονεί στρατιωτικό σκέλος και αστυνομικό-κατασταλτικό βραχίονα, προορισμένο να απωθείτους πρόσφυγες.

Η έκταση και οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής θα φανούν σύντομα. Πολύ περισσότερο που η παραπάνω πολιτική συνοδεύεται από μια αναπότρεπτη περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών στην «ευρωπαϊκή ενδοχώρα». Περιστολή που συνοδεύεται στις ευρωπαϊκές κοινωνίες από μια διασπορά του φόβου ως το μέσο απόσπασης της συνενοχής και της συναίνεσης. Πάνω σ’ αυτά, σε συνδυασμό με έναν ραφιναρισμένο ρατσισμό, χτίζεται μια «ευρωπαϊκή ταυτότητα» που εκπέμπει ιμπεριαλιστική υπεροψία.

Το Συμβούλιο των υπουργών Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της ΕΕ, αυτών των αποφασισμένων να εκμεταλλευτούν το κλίμα τρόμου που διαμορφώνει η δράση των μισθοφόρων του Ισλαμικού Κράτους, προσδιόρισε, στη συνεδρίαση της περασμένης Παρασκευής στις Βρυξέλλες, τα προς επιβολή μέτρα αυταρχισμού και περιστολής δικαιωμάτων.

Το αναφώνημα λοιπόν «Ζήτω η Δημοκρατία!», του Γάλλου προέδρου στη συνεδρίαση των δύο νομοθετικών σωμάτων ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα μπρος στην καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Το ISIS επιτίθεται στο Παρίσι για να εκδικηθεί τη γαλλική κυβέρνηση ακριβώς για τορόλο της στον πόλεμο στην Συρία. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ επιτίθενται στους «υπηκόους τους».

Η κατάσταση παραδείγματος χάριν έκτακτης ανάγκης επιτρέπει μεν την τέλεση ποδοσφαιρικών αγώνων, δίνει δε στη γαλλική κυβέρνηση το δικαίωμα να απαγορεύει συγκεντρώσεις, τιςδιαδηλώσεις, να λογοκρίνει, να εισβάλλει σε σπίτια, για άλλους 3 μήνες και βλέπουμε (!).

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης δίνει στην αστυνομία υπερεξουσίες, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να θέτει άτομα υπό κατ’ οίκον περιορισμό χωρίς δίκη (εξαιρούνται βουλευτές, δημοσιογράφοι και δικηγόροι).

Ανοίγει τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση που θα λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας.

«Η ασφάλεια είναι πιο σημαντική από τους κανονισμούς της ΕΕ για τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών», αναφωνεί ο Ολάντ και αναγγέλλει προσλήψεις αστυνομικών, μη περικοπές στον γαλλικό στρατό για τα επόμενα 4 χρόνια και αύξηση δαπανών για τα μέτρα ασφαλείας.

Όταν το ζήτημα είναι η κατασταλτική θωράκιση του κράτους, όλα επιτρέπονται. Η φτώχεια, η ανεργία, η περιθωριοποίηση δεν είναι πιο σημαντικές από τους κανονισμούς της ΕΕ.

Αυτήν την πολιτική ακολουθεί, αυτή ψηφίζει και η σημερινή κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, εξυπηρετώντας ως συνέχεια του κράτους, τα συμφέροντα και του ελληνικού κεφαλαίου.

Και από κοντά και το εκφυλισμένο γαλλικό ΚΚ, οι βουλευτές του οποίου υπερψήφισαν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης επαναλαμβάνοντας την πολιτική «υπεράσπισης της Γαλλικής Δημοκρατίας», τη συναίνεση στις υπερεξουσίες που συγκέντρωσε η γαλλική κυβέρνηση τη δεκαετία του ’50 κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στην αλγερινή επανάσταση.

Στην ίδια τη Γαλλία, η Ένωση Δικαστικών πήρε θέση ενάντια στην αντιδημοκρατική εκτροπή. Την άχρωμη ανακοίνωση της Intersindical (το «συντονιστικό» των συνομοσπονδιών) ακολούθησε ένα μπαράζ ανακοινώσεων τοπικών και κλαδικών ενώσεων που κατήγγειλαν τη γαλλική κυβέρνηση και κήρυσσαν ανυπακοή στην «έκτακτη ανάγκη». Η δεύτερη ανακοίνωση της Intersindical καταγγέλλει τορόλο του γαλλικού κράτους, αρνείται την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την «εθνική ενότητα» στους χώρους δουλειάς δηλώνοντας πως οι εργατικοί αγώνες θα συνεχιστούν. Στην Τουλούζη, περίπου17.000 άνθρωποι διαδήλωσαν ενάντια στον πόλεμο. Στο Παρίσι, χιλιάδες διαδήλωσαν τηναλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Η όλη εξέλιξη αποκαλύπτει τόσο το αντιδραστικό, ρατσιστικό και πολεμοκάπηλο πρόσωπο της ΕΕκαι των κρατών της, όχι ως προσωρινό προσωπείο αλλά ως μόνιμο στοιχείο, ως ιστορική τάση. Όσο μεγάλα τμήματα του κόσμου της εργασίας θα απωθούνται στον τέταρτο κόσμο της φτώχειας και της ανέχειας των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, τόσο η στρατιωτικοποίηση, η καταστολή και η διαρκής παρακολούθηση θα παγιώνονται, θα επεκτείνονται και θα δυναμώνουν.

Επομένως ο αγώνας για τις λαϊκές ελευθερίες θα προσλαμβάνει ολοένα και βαρύνουσα σημασία, θα αναδεικνύεται σε αποφασιστικό μέτωπο της σύγχρονης κοινωνικής αναμέτρησης.

Ακριβώς γι αυτό, σήμερα η νικηφόρα αναμέτρηση με την πολιτική κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ – κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, για την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή των αστικών «αντιμεταρρυθμίσεων», δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την πάλη για ειρήνη και τη δημοκρατία, ενάντια στην Ευρώπη – φρούριο για τους λαούς.

Σε αυτόν τον κλιμακούμενο μετωπικό αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, όπλα μας είναι το αντιιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό και διεθνιστικό, δημοκρατικό κίνημα, μια ισχυρή μετωπικήαντικαπιταλιστική Αριστερά, το σύγχρονο (διαμορφούμενο) κομμουνιστικό ρεύμα, η πολιτική συνεργασία και η κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς.

*Πηγή: prin.gr

Read more...

Είναι τρελοί αυτοί οι Τούρκοι;

http://iskra.gr/

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό: πήρε ή δε πήρε ανταλλάγματα η Τουρκία, προκειμένου να προχωρήσει σε μια ακραίου τύπου πολεμική ενέργεια, όπως αυτή της κατάρριψης του ρωσικού αεροπλάνου;

Με απλά μαθηματικά:τη στιγμή που ο Τούρκος πιλότος έπαιρνε τη διαταγή, τα-καθόλου ευκαταφρόνητα- οικονομικά μεγέθη (αέριο, τουρισμός, εμπόριο) των σχέσεων Τουρκία-Ρωσία, τιναζόταν στον αέρα.

Η Τουρκία είναι μάλλον απίθανο να λειτούργησε χωρίς το πράσινο φως από κέντρα του ΝΑΤΟ. Η πολιτικοστρατιωτική σημασία-επιπτώσεις της κατάρριψης υπερβαίνουν τα όρια αποφάσεων, ακόμη και του περιβάλλοντος Ερντογάν-Νταβούτογλου.

Για την τουρκική ηγεσία η βασική πλευρά της δραστικής παρέμβασης της Ρωσίας στη Συρία και την συντριβή του ISIS, δεν ήταν ασφαλώς το οικονομικό πρόβλημα. Το λαθρεμπόριο καυσίμων, με κέρδη περίπου 40 ή 50 εκ. δολάρια, δεν είναι το κύριο. Ας συγκρίνουμε το ποσό αυτό με το τουριστικό συνάλλαγμα που εισρέει από τη Ρωσία κάθε χρόνο.

Το πραγματικό πρόβλημα για την Τουρκία ήταν το Κουρδικό. Μέχρι και την εμφάνιση της Ρωσίας, τις εξελίξεις στη περιοχή καθόριζε το ΝΑΤΟ. Η συμφωνία για ίδρυση κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία θα γινόταν υπό τη κηδεμονία της Άγκυρας.

Όμως οι συσχετισμοί άλλαξαν. Οι συμβιβασμοί της κουρδικής ηγεσίας, μπορούν πολύ εύκολα πλέον να μετατραπούν σε πιο επιθετικές κινήσεις, κινήσεις που θα βάλουν σε αμφισβήτηση για πρώτη φορά μετά το 1922, τα σύνορα του τουρκικού κράτους.

Οι παραδοσιακά καλές σχέσεις ΡΚΚ- Σοβιετικής Ενωσης της δεκαετίας του ΄80, μπορεί να επανεμφανισθούν στο προσκήνιο. Με άλλους όρους αλλά με εξίσου αρνητικά-για τη Τουρκία- αποτελέσματα.

Η Τουρκία δεν είχε άλλη επιλογή παρά να εμφανισθεί σαν τον μεγάλο προβοκάτορα του ΝΑΤΟ στη περιοχή.

Το τελευταίο χρόνο (από τον Σεπτέμβριο του 2014 μέχρι και τον Αύγουστο του 2015) το ΝΑΤΟ είχε εμπλακεί επανειλημμένα κατά της Ρωσίας. 15 θερμά επεισόδια κυρίως στα όρια των βαλτικών χωρών και της Βόρειας Θάλασσας , δημοσιεύει η τουρκική εφημερίδα Milliyet, επικαλουμένη σχετικά δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου.

Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, μετά το «σενάριο σε δύο δόσεις» («τρομοκρατικό» χτύπημα στο Παρίσι και κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου), είναι τρομακτική.

Οι ΗΠΑ ανέπτυξαν 18 F-15c (φέρουν και πυρηνικά)στο Ιντσιρλίκ, ανεβάζοντας τον αριθμό των αεροσκαφών τους σε 170. Καναδάς και Αυστραλία έστειλαν επίσης μαχητικά. Στη περιοχή βρίσκονται επίσης αεροπλανοφόρα, φρεγάτες και πυρηνικά υποβρύχια.

Είναι αυτονόητο ότι η Τουρκία πήρε (ή διαπραγματεύεται σκληρά) ανταλλάγματα. Κυρίως στο Κουρδικό. Αλλά θα ήταν καθαρή αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι στα ανταλλάγματα αυτά δεν περιλαμβάνονται εξελίξεις και στο Αιγαίο και στη Κύπρο.

Δείγματα των ανταλλαγμάτων είδαμε στη χθεσινή σύνοδο κορυφής Ε.Ε.-Τουρκίας για το προσφυγικό.

3 δισ. ευρώ ( πρώτη δόση) βοήθεια, κατάργηση της βίζας μέχρι το 2016, άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων (χωρίς δέσμευση για άνοιγμα των λιμανιών και των αεροδρομίων της στην Κυπριακή Δημοκρατία)

Και η ελληνική κυβέρνηση; Κατέφυγε-για εσωτερική τηλεοπτική κατανάλωση- σε διαμαρτυρία twitter , για να καλύψει το "ναι σε όλα" στα αιτήματα της Τουρκίας. Επίσης δήλωσε ότι η ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος αποτελεί "στρατηγική επιλογή" της Ελλάδας.

Read more...

Πούτιν: Τεράστιο λάθος η κατάρριψη του αεροσκάφους

http://www.enikos.gr/

Η Ρωσία έχει βάσιμες υποψίες ότι η κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού Su-24 από την τουρκική πολεμική αεροπορία συνέβη για να συνεχίσουν γίνονται παράνομες παραδόσεις πετρελαίου από τη Συρία στην Τουρκία, δήλωσε σήμερα στο Παρίσι ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Ρώσος πρόεδρος χαρακτήρισε «τεράστιο λάθος» την κατάρριψη του ρωσικούαεροσκάφους και τόνισε πως δεν συνάντησε σήμερα τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά την πρώτη μέρα της διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα.

Απαντώντας σε ερώτηση κατά πόσο η Μόσχα επιθυμεί να σχηματίσει μια διευρυμένη συμμαχία χωρών ενάντια στην τρομοκρατία, ο Πούτιν δήλωσε: «Πάντα το υπερασπιζόμασταν αυτό», προσθέτοντας: «Όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνει, ενώ κάποια χώρα συνεχίζει να χρησιμοποιεί αρκετές τρομοκρατικές οργανώσεις για να πετύχει τους στόχους της».

Παράλληλα ο Πούτιν τόνισε πως η οικονομική υποστήριξη προς τους τρομοκράτες στη Συρία συνεχίζεται.

«Πρόσφατα λάβαμε κι άλλες αναφορές οι οποίες επιβεβαιώνουν ότι το πετρέλαιο που προέρχεται από τις περιοχές που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος μεταφέρεται σε βιομηχανική κλίμακα στο έδαφος της Τουρκίας», τόνισε.

Ο Ρώσος πρόεδρος είπε ακόμη πως προσωπικά θλίβεται για την επιδείνωση των σχέσεων της Ρωσίας με την Τουρκία.

«Πιστεύω πως όλοι μας θλιβόμαστε και με μένα με λυπεί καθώς προσωπικά έκανα αρκετές προσπάθειες για την ενδυνάμωση αυτών των σχέσεων (σ.σ. ρωσοτουρκικών) για αρκετά μεγάλη περίοδο», δήλωσε ο Πούτιν στους δημοσιογράφους. «Αλλά προβλήματα όντως υπάρχουν και έχουν ανακύψει εδώ και αρκετό καιρό και προσπαθούμε να τα επιλύσουμε μέσα από διάλογο με τους τούρκους ομολόγους μας», επισήμανε.

Ο Ρώσος πρόεδρος συναντήθηκε στο περιθώριο της πρώτης μέρας της διάσκεψης με τους ομολόγους του από το Περού, τις ΗΠΑ, την Γερμανία, την Νότιο Κορέα, το Ισραήλ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δήλωσε πως οι παγκόσμιοι ηγέτες σε γενικές γραμμές έχουν παρόμοιες απόψεις για την επίλυση της συριακής κρίσης.

Σχολιάζοντας τις συνομιλίες που είχε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, τόνισε πως: «Συζητήσαμε κυρίως για τη Συρία και το πού πρέπει να είναι το κέντρο της προσοχής μας». Η συζήτηση περιστράφηκε σε «έναν κατάλογο οργανώσεων που θεωρούμε τρομοκρατικές, έναν κατάλογος οργανώσεων που εκπροσωπούν το "υγιές" κομμάτι της αντιπολίτευσης, καθώς επίσης και τις τακτικές των κοινών μας ενεργειών στο πολιτικό πεδίο (...) Σε γενικές γραμμές, εκτιμώ πως υπάρχει μια κατανόηση για την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθούμε», σημείωσε.

«Αν μιλάμε για την ανάγκη μιας πολιτικής επίλυσης, είναι απαραίτητο να εργαστούμε για ένα Σύνταγμα, για τη διεξαγωγή νέων εκλογών και την διασφάλιση της εποπτείας των αποτελεσμάτων», πρόσθεσε.

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: “…κοπροκρατούν το μέλλον”

Η πολιτική ποιότητα των καλών αυτών ανθρώπων που δεν κουράζονται να καταθέτουν κάθε ικμάδα τους για την… σωτηρία του λαού και της χώρας, φαίνεται και από τις διαρροέςστις οποίες επιδόθηκαν για τα όσα διαμείφθηκαν κατά την μεταξύ τους συνάντηση – παρωδία υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Την ώρα που οι νυν και οι επόμενες γενιές των συνταξιούχων σφαγιάζονται, τα επιτελεία των «σωτήρων» διαγωνίζονται να κερδίσουν τις εντυπώσεις σε έναν επικοινωνιακό πόλεμο που τα βέλη του βρίσκουν κατάστηθα τον ίδιο, πάντα, στόχο: Την Ελλάδα, το λαό της, τα δικαιώματά του.  

Ο Τσίπρας «τους την είπε», απευθύνθηκε σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τους κατηγόρησε για «θράσος», λένε οι μεν.

Όχι , η Φώφη και ο κ.Πλακιώτάκης ήταν που «του την είπαν» του Τσίπρα, αυτοί ήταν που τον κατηγόρησαν για «θράσος», λένε οι δε.

Ποιο στρατόπεδο,  λοιπόν, «την είπε» περισσότερο, καλύτερα και πιο λεβέντικα (παρουσία και του κ.Λεβέντη…) στο άλλο: Το νυν κυβερνητικό στρατόπεδο των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ή το πρώην κυβερνητικό στρατόπεδο των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ;

Αφού επομένως η υπόθεση δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από έναν ιδιότυποδιαγωνισμό θράσους, πριν αποδώσουμε το χρυσό μετάλλιο και πριν ανακηρύξουμε νικητή σε αυτό το φεστιβάλ θρασύτητας, ας  πάρουμε μια γεύση των επιδόσεων των διαγωνιζόμενων:

ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ

Ο κ.Τσίπρας απευθύνθηκε στην κυρία Γεννηματά και στον κ.Πλακιωτάκη και τους είπε – σύμφωνα με τους συνεργάτες του – ότι έχουν «θράσος» να μιλούν όταν τα κόμματά τους με τους νόμους της μνημονιακής περιόδου πήραν μέτρα που έκοψαν δέκα φορές τις συντάξεις.

Παρατήρηση 1^η: Ο κ.Τσίπρας προφανώς «ξεχνά» ότι την ενδέκατη μείωση συντάξεων (με την αύξηση των εισφορών υγείας κατά 6% και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις) την έκανε ο ίδιος. Τέλος πάντων…

Παρατήρηση 2^η: Ποια ακριβώς είναι η σχέση του κ.Τσίπρα με τους προηγούμενους νόμους που καταγγέλλει; Τους νόμους που βαφτίστηκαν «συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις» από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και έφεραν μέτρα με τα οποία κόπηκαν δέκα φορές οι συντάξεις μήπως θα τους καταργήσει ο κ.Τσίπρας; Μήπως θα τους ακυρώσει; Αφού δεν του αρέσουν, κι αφού κατηγορεί για θρασύτητα εκείνους που τους ψήφισαν μήπως θα τους αλλάξει;

Η απάντηση δίνεται στο Μνημόνιο που έφερε και εφαρμόζει με τόση επιμέλεια ο κ.Τσίπρας. Γράφει το Μνημόνιο του κ.Τσίπρα (ΦΕΚ, αρ. φύλλου 94, 14/8/2015, σελίδα 1020):

«Οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, αν εφαρμοστούν πλήρως, θα βελτιώσουν σημαντικά την μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα  του συνολικού συνταξιοδοτικού συστήματος»!

Τόμπολα! Ο Τσίπρας – στα λόγια - κατηγορεί για «θράσος» τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που με τους νόμους τους κόπηκαν δέκα φορές οι συντάξεις.

Αλλά – στην πράξη – ψήφισε και επιβάλλει ένα Μνημόνιο στο οποίο δηλώνει ότι θα εφαρμόσει «πλήρως» αυτούς τους νόμους διότι «θα βελτιώσουν σημαντικά την μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα  του συνολικού συνταξιοδοτικού συστήματος»!

Ποιος διαφωνεί; Διεκδικεί, ναι ή όχι, το χρυσό μετάλλιο θρασύτητας κάποιος σαν τον Τσίπρα, όταν από την μια καταγγέλλει, στα λόγια, εκείνους που ψήφισαν  τους νόμους που κόβουν συντάξεις, αλλά από την άλλη, στην πράξη, τους ίδιους αυτούς νόμους, σε συνεννόηση με δανειστές και τροικανούς, τους εκθειάζει και τους εφαρμόζει πλήρως; 

ΝΔ/ΠΑΣΟΚ

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κατηγορούν τον Τσίπρα ότι αυτός έχει «θράσος», ότι αυτός θέλει να κόψει κι άλλο τις συντάξεις και ότι τα κόμματα της κυρίας Γεννηματά και των κκ.Μειμαράκη, Τζιτζικώστα, Μητσοτάκη και Γεωργιάδη δεν πρόκειται να συμπράξουν σε αυτό.

Η απάντηση για το τι ακριβώς κάνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μαζί με το Ποτάμι του Θεοδωράκη, δίνεται στο Μνημόνιο. Γράφει το τρίτο Μνημόνιο που μαζί με τον Τσίπρα ψήφισαν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιποι (ΦΕΚ, αρ. φύλλου 94, 14/8/2015, κεφάλαιο «Συντάξεις», σελίδες 1020 - 1021):

    Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται:

• Να προχωρήσουν σε «περαιτέρω μεταρρυθμίσεις (…) με στόχο την επίτευξηεξοικονόμησης (σσ: έτσι αποκαλούν την εξαΰλωση) της τάξης του ¼ του ΑΕΠ το 2015 και της τάξης του 1% του ΑΕΠ έως το 2016»! Ούτε λίγο ούτε πολύ, μιλάμε στην ουσία για νέα αρπαγή ύψους 45 δισ. ευρώ!
• Να διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει «καταργώντας σταδιακά τα κεκτημένα δικαιώματα της συνταξιοδότησης πριν από την νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης» που ορίζεται στα 67 έτη ή στα 62 χρόνια μετά από 40 χρόνια δουλειάς, δηλαδή ποτέ!   
• Στο όνομα  του ψευδεπίγραφου καθεστώτος των «εγγυημένων συντάξεων» να επιφέρουν ό,τι πιο αντιδραστικό έχει εφευρεθεί στα καταγώγια του νεοφιλελευθερισμού, το λεγόμενο κεφαλαιοποιητικό σύστημα Ασφάλισης, που θα πορεύεται «με βάση τις εισφορές και βάσει του ελέγχου των πόρων», με βάση «εισοδηματικά κριτήρια» και «εφαρμόζοντας ορθά το πάγωμα των μηνιαίων εγγυημένων παροχών»! 
• Να επιφέρουν «τη σταδιακή κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη του Δεκεμβρίου του 2019, αρχίζοντας με το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτιο του 2016»! 
• Να θεσπίσουν «ισοδύναμα μέτρα για την πλήρη αντιστάθμιση των επιπτώσεων της εφαρμογής της δικαστικής απόφασης σχετικά με τα συνταξιοδοτικά μέτρα του 2012 (…)». Δηλαδή τα δικαστήρια έβγαλαν παράνομες τις περικοπές των συντάξεων με τα μέτρα του 2012, κι αυτοί αποφάσισαν να παρακάμψουν την απόφαση επιβάλλοντας «ισοδύναμα μέτρα» ώστε «νόμιμα και ηθικά» να πάρουν από τους συνταξιούχους ξανά ό,τι θα πρέπει να τους επιστραφεί και ό,τι παρανόμως τους αφαιρέθηκε το 2012! 

Ποιος αμφιβάλει; Διεκδικούν, ναι ή όχι, το χρυσό μετάλλιο θρασύτηταςκάποιοι σαν την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (το Ποτάμι και τους υπόλοιπους), όταν από την μια λένε ότι «διαφωνούν» με τις νέες μειώσεις που ετοιμάζεται να φέρει ο Τσίπρας στις συντάξεις, αλλά που μαζί με τον Τσίπρα έχουν ήδη ψηφίσει τις μειώσεις συντάξεων, ψηφίζοντας ένα Μνημόνιο που περιγράφει επ’ ακριβώς εκείνες τις νέες μειώσεις στις συντάξεις με τις οποίες, τάχα, «διαφωνούν»; 

Δύσκολη η επιλογή. Σε ποιόν να δοθεί, τελικά, το χρυσό μετάλλιο της θρασύτητας; Το αξίζει περισσότερο ο Τσίπρας; Το αξίζουν περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και οι υπόλοιποι; Μήπως θα έπρεπε να απονεμηθεί εξ ημισείας σε όλους τους;

Δύσκολη η απόφαση. Μέχρι να δεήσει ο λαός (ο μόνος αρμόδιος δικαιοκρίτης) να την εκδώσει, ας πάρουμε την… βοήθεια του Ελύτη. Αυτά γράφονταν στο «Άξιον Εστί» πριν από 55 χρόνια:    

   «Δεν μπορώ,
η αγχόνη τα δέντρα μου εξουθένωσε
και τα μάτια μαυρίζουν.
    Δεν αντέχω
και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα.
    Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν.
Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν.
    Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς
κοπροκρατούν το μέλλον»

email: mpog@enikos.gr

Read more...