Πηγή: http://ekdohi.gr/
Στις 28 Φεβρουαρίου 1943 έγινε στην Αθήνα η κηδεία του εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά, που μετατράπηκε σε μεγάλη λαϊκή αντικατοχική εκδήλωση. Μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, στις 23 Φεβρουαρίου, είχε ιδρυθεί η ΕΠΟΝ, ως αποτέλεσμα της τεράστιας ανάπτυξης του εθνικοαπελευθερωτικού νεολαιίστικου κινήματος, ενώ την επόμενη πραγματοποιήθηκε η πρώτη μεγάλη παλλαϊκή κινητοποίηση ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και την αναγκαστική αποστολή ελλήνων εργατών στη Γερμανία.
Η είδηση του θανάτου του ποιητή συγκλόνισε το πανελλήνιο. Είχαν περάσει μόνο δύο χρόνια και τέσσερις μήνες από την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, όταν ο Παλαμάς εξέφρασε το πνεύμα της αντίστασης στη φασιστική επιβουλή, με τους στίχους «τούτο τον λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με τ” αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».
Στην κηδεία του Κωστή Παλαμά συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες λαού, με κυρίαρχη την παρουσία της νεολαίας. Η συγκίνηση όλου αυτού του κόσμου αποκορυφώθηκε, όταν πάνω από τον τάφο του ποιητή, ένας άλλος ποιητής, συνδεδεμένος με το ΕΑΜ, ο Άγγελος Σικελιανός, απήγγειλε το συγκλονιστικό του ποίημα – εγερτήριο αντίστασης:
Ηχήστε οι σάλπιγγες…
Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ” αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ” τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ” ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν” αντιβογκήσει τ” όνομά του η οικουμένη !
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ” άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.
Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,
που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Η είδηση του θανάτου του ποιητή συγκλόνισε το πανελλήνιο. Είχαν περάσει μόνο δύο χρόνια και τέσσερις μήνες από την ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, όταν ο Παλαμάς εξέφρασε το πνεύμα της αντίστασης στη φασιστική επιβουλή, με τους στίχους «τούτο τον λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με τ” αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».
Στην κηδεία του Κωστή Παλαμά συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες λαού, με κυρίαρχη την παρουσία της νεολαίας. Η συγκίνηση όλου αυτού του κόσμου αποκορυφώθηκε, όταν πάνω από τον τάφο του ποιητή, ένας άλλος ποιητής, συνδεδεμένος με το ΕΑΜ, ο Άγγελος Σικελιανός, απήγγειλε το συγκλονιστικό του ποίημα – εγερτήριο αντίστασης:
Ηχήστε οι σάλπιγγες…
Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ” αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ” τον στα χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ” ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν” αντιβογκήσει τ” όνομά του η οικουμένη !
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ” άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.
Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,
που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.
Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Posts
