(η Ιταλική εφημερίδα "il manifesto" μας χαιρετά - για τα διεθνή μέσα, η Αριστερά κέρδισε στην Ελλάδα. Που να καταλάβουν αυτοί από τις μεγάλες αναλύσεις των Ελληνικών τηλεοπτικών πάνελ...)
Κυβέρνηση - Κανάλια: οι μάγοι που κάνουνε το μαύρο-άσπρο!
Τι και αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα; Τι και αν η πλειοψηφία των μεγάλων αστικών κέντρων τον ανέδειξαν πρώτο και με διαφορά; Με... απόφαση Σαμαρά νικητής των Ευρωεκλογών είναι η ΝΔ και η συγκυβέρνηση!
Τα επιχειρήματα της κυβέρνησης είναι αστεία μιας και επί της ουσίας συνοψίζονται στο εξής: "ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξε ακόμα μεγαλύτερη νίκη - η νίκη δεν ήταν η μέγιστη δυνατή - άρα... χάσατε!". Γελοίο! Τι και αν τα πιο παραγωγικά ενεργά τμήματα της χώρας έχουνε γυρίσει την πλάτη τους στην μνημονιακή τους συγκυβέρνηση; Τι και αν ιδίως στις εργατικές περιοχές η αριστερά καταγράφει εξαιρετικά υψηλά ποσοστά (βλ. πίνακα); Τι και αν οι νέες ηλικίες αναφέρονται πρώτιστα σήμερα στην αριστερά; Για την προδοτική μνημονιακή κυβέρνηση το θέμα είναι μόνο ένα: το να βρουν ένα - όποιο - επιχείρημα για να δικαιολογήσουν γιατί σκοπεύουν να επιδιώξουν να κάτσουν στην εξουσία περαιτέρω παρά την παντελή έλλειψη δημοκρατκής νομιμοποίησης. Τέτοιο επιχείρημα θα βρουν ότι και αν γίνει διότι η προπαγάνδα δεν έχει όριο. Το ερώτημα για εμάς είναι κατά πόσο ένα τέτοιο επιχείρημα έχει όντως βάση στην κοινωνία, ποια είναι η πραγματική ανάγνωση του αποτελέσματος, τι μας διδάσκει αυτό για το πως να προχωρήσουμε.
Για μια πραγματική ανάγνωση του αποτελέσματος
Μια πραγματική ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος δίνει βάρος στο τι σημαίνει αυτό για την κοινωνία και όχι απλά και στείρα για το ποιο πολιτικό κόμμα μπορεί ή όχι να βρει ένα επικοινωνιακό τρικ για να αναπνεύσει. Φυσικά αυτά τα δύο δεν είναι ασύνδετα αλλά δεν είναι και τα ίδια! Αυτό είναι καθοριστικό: οφείλουμε να μην κάνουμε μια τηλεοπτική ανάγνωση του αποτελέσματος.
Εξάλλου μια τέτοια ανάγνωση είχε από τα πριν έτοιμο αποτέλεσμα για νικητές και ηττημένους: τα κέντρα τύπου είχαν ανοιχτά λήξει μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οπότε όποιο αποτέλεσμα δεν ήταν σαρωτικό θα σήμαινε... νίκη της ΝΔ και της συγκυβέρνησης! Πιο ψέμα ή πιο κοντόθωρο... δεν γίνεται!
Αυτό όμως που θα πρέπει να απασχολήσει όσους θέλουν να αγωνιστούν σήμερα είναι το γεγονός ότι ο λαός επέλεξε - στο μεγαλύτερο ποσοστό του συγκριτικά - να αναδείξει την αριστερά πρώτη δύναμη.
Ορισμένοι βλέπουν το αποτέλεσμα της ΝΔ και λένε ότι... άντεξε! Όταν κάνουμε κάτι τέτοιο τότε ξεχνάμε ότι μιλάμε για τους νικητές του εμφυλίου που νίκησαν και εγκαθίδρυσαν την εξουσία τους με τις πλάτες όλων των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πιο σταθερό πολιτικό κορμό της αστικής τάξης στη χώρα από την γέννηση του Ελληνικού κράτους (και λίγο πιο πριν...) μέχρι και σήμερα.
Ορισμένοι βλέπουν το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ (ελιά) και λένε ότι... άντεξε! Ξεχνάμε ότι μιλάμε για το κόμμα που έχει τις ρίζες και τα πλοκάμια του σε όλο το μηχανισμό της εξουσίας, στη νομή και διαχείριση του χρήματος. Ξεχνάμε ότι μιλάμε για κόμμα με ιστορικές σχέσεις με μεγάλα τμήματα του λαού και τα "τιμημένα γηρατειά". Είναι μια σκέψη στο κενό - είναι σαν να νομίζουμε ότι οι κοινωνίες αλλάζουν ως εκ θαύματος. Είναι αλήθεια ότι σε κρίσιμες στιγμές οι κοινωνίες αλλάζουν σαρωτικά και τα ποσοστά του παλιού δικομματισμού δείχνουν ακριβώς αυτό αλλά άλλο μεγάλη τομή άλλο απόλυτος εκμηδενισμός ενός τόσο μεγάλου πολιτικού χώρου και κόμματος που είναι φυτρωμένο στους μηχανισμούς και το κράτος. Σήμερα έχει 8% και ορισμένοι μιλούν για νίκη του ΠΑΣΟΚ!
Ηθελημένα ή άθελα ξεχνάμε που και που ότι οι εκφραστές της αστικής τάξης δεν είναι παιχνιδάκι. Η αστική τάξη... δεν είναι παιχνιδάκι! Μας διαφεύγει πολλές φορές ότι η αριστερά στη χώρα μας και στον κόσμο είναι μέχρι σήμερα ο ηττημένος της ιστορικής μάχης και αντιπαράθεσης και ως εκ τούτου.... οι λαοί δύσκολα την επιλέγουν ακόμα και αν συχνά μιλά τη γλώσσα της αλήθειας. Εξάλλου από το να έχεις δίκιο μέχρι το να έχεις γραμμή για την πολιτική εξουσία υπάρχει μια άβυσσος...
Το αποτέλεσμα ήταν θετικό-ελπιδοφόρο. Στο απλό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί "χθες ποιος κέρδισε;" τότε η απάντηση είναι σαφής: ο λαός, η αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κέρδισε η λογική προχωρήματος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων κοινωνικής βαρβαρότητας. Δεν κέρδισε η επιλογή της σταθερότητας αφού το κυβερνητικό κέντρο κατέρρευσε περαιτέρω σε όλες τους τις εκδοχές. Η αριστερά είναι πρώτη δύναμη. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Δεν είναι και λίγο - είναι ιστορική τομή - και ας μας πούνε ορισμένοι αν το περιμένανε πριν χρόνια ή έστω στην αρχή της κρίσης. Χωρίς να κάνουμε γραμμικές αναλογίες, ας δούμε αυτό το αποτέλεσμα και υπό την οπτική των ευρύτερων αποτελεσμάτων στην Ευρώπη και τον παγκόσμιο συσχετισμό.
(...τέλος και πλάι σε αυτό το αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές ας προσμετρήσουμε και το γεγονός ότι η Αριστερά κέρδισε την περιφέρεια Αττικής αλλά και ένα σύνολο δήμων ιδίως στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής αλλά και σε περιοχές που δόθηκαν μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες...)
Υπάρχουν τρεις καθοριστικές ελλειμματικές στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά:
Το γεγονός ότι η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά γενικότερα έχει κύρια λαϊκή-εργατική βάση είναι κατά βάση θετικό! Δείχνει όμως και πόσο λάθος είναι πολιτικές αντιλήψεις και επιλογές τύπου... Σταθάκη. Αυτοί οι δήθεν αριστεροί των στενόμυαλων ακαδημαϊκών διαλέξεων που μπορούν να χαμογελούν όταν μιλούν για τον... ελάχιστο μισθό ή χασκολογούν με το πόσο θα μειώσουμε το χρέος δεν έχουν καμία (μα καμία!) σχέση με το λαό. Είναι πολιτικά επικίνδυνοι μιας και φέρνουν το ΣΥΡΙΖΑ πιο κοντά σε δεξιές αποκλίσεις ενώ δεν μπορούν να φέρουν ούτε μία ψήφο παραπάνω! Ο κόσμος θέλει απαντήσεις με πολιτική δυναμική που να δίνουν ουσιαστική ελπίδα για το πως θα αλλάξει η ζωή μας. Φυσικά ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τα... χειμερινά ανάκτορα αλλά είναι πέρα για πέρα λάθος και η αντίληψη ότι ο λαός μας θέλει να ακούσει ψέματα και δεξιόστροφες μούφες. Υποτιμούν το λαό όσοι πιστεύουν ότι αυτός δεν καταλαβαίνει ποιες πολιτικές έχουν προοπτική και ρεαλιστική βάση... Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά δεν έχει τίποτα να κερδίσει όσο ρέπει προς τέτοιου χαρακτήρα αντιδραστικές δεξιές αποκλίσεις. Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να διεκδικήσουν την πραγμάτωση ενός νέου και μεγάλου δεύτερου κύματος ριζοσπαστικοποίησης που θα αποτυπωθεί τόσο στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στις αγωνιστικές του πρακτικές αλλά και στα στελέχη που μιλούν στο όνομα του δημόσια και έχουν πόστα ευθύνης.
Το αποτέλεσμα ήταν θετικό-ελπιδοφόρο. Στο απλό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί "χθες ποιος κέρδισε;" τότε η απάντηση είναι σαφής: ο λαός, η αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν κέρδισε η λογική προχωρήματος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων κοινωνικής βαρβαρότητας. Δεν κέρδισε η επιλογή της σταθερότητας αφού το κυβερνητικό κέντρο κατέρρευσε περαιτέρω σε όλες τους τις εκδοχές. Η αριστερά είναι πρώτη δύναμη. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Δεν είναι και λίγο - είναι ιστορική τομή - και ας μας πούνε ορισμένοι αν το περιμένανε πριν χρόνια ή έστω στην αρχή της κρίσης. Χωρίς να κάνουμε γραμμικές αναλογίες, ας δούμε αυτό το αποτέλεσμα και υπό την οπτική των ευρύτερων αποτελεσμάτων στην Ευρώπη και τον παγκόσμιο συσχετισμό.
(...τέλος και πλάι σε αυτό το αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές ας προσμετρήσουμε και το γεγονός ότι η Αριστερά κέρδισε την περιφέρεια Αττικής αλλά και ένα σύνολο δήμων ιδίως στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής αλλά και σε περιοχές που δόθηκαν μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες...)
Νίκη αλλά και αντιφάσεις...
Η σαφής απάντηση για νίκη της αριστεράς και του λαού μας - σε ρήξη με την προπαγάνδα της κυβέρνησης και τις λογικές αριστερού πεσιμισμού - δεν είναι μια νίκη χωρίς αντιφάσεις. Κάθε άλλο, το πρωτεύον της νίκης έρχεται μαζί με το καθοριστικό στοιχείο των ορίων αυτής. Το αποτέλεσμα - που ήταν νικηφόρο αλλά όχι σαρωτικό - δείχνει ότι δεν αρκεί η αποδοκιμασία της αντιδραστικής συγκυβέρνησης αλλά απαιτείται παράλληλη επιδοκιμασία ενός άλλου εναλλακτικού σχεδίου πολιτικής εξουσίας και "κυβέρνησης της αριστεράς". Αυτό ακριβώς έδειξε η κάλπη: σαφή καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής, ελπίδα στην αριστερά αλλά όχι ενεργητική στήριξη ενός εναλλακτικού σχεδίου.Υπάρχουν τρεις καθοριστικές ελλειμματικές στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά:
- Η μη συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος εναλλακτικής διεξόδου αφού κρίσιμα θέματα όπως αυτό του χρέους, του νομίσματος και της παραγωγικής ανασυγκρότησης είτε ρέπουν προς δεξιότερες θέσεις (που όπως φάνηκε δεν φέρνουν περισσότερες ψήφους αφού το ποιοτικό αποτέλεσμα της ψήφου στο ΣΥΡΙΖΑ δεν διευρύνθηκε από δεξιά όπως η κοινωνική ανάλυση της ψήφου δείχνει), είτε δεν προχωρούν στα πλαίσια της αντιφατικότητας της εσωτερικής συζήτησης και του χαμηλού ιδεολογικού βάθους.
- Το μη προχώρημα της μετωπικής συμπόρευσης της αριστεράς αφού σήμερα κάθε πόρτα δείχνει κλειστή. Καμία συζήτηση δεν αναπτύσσεται σήμερα με το ΚΚΕ, κανένας διάλογος δεν λαμβάνει χώρα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το πιο εκπληκτικό μάλιστα είναι ότι όλοι ξέρουν ότι μπροστά στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και το κεντρικό δίλημμα "ΣΥΡΙΖΑ ή Μνημόνιο", η βάση αυτών των σχηματισμών θα τείνει κύρια προς το ΣΥΡΙΖΑ αλλά εν τω μεταξύ... κανείς δεν συζητάει!
- Το χαμηλό επίπεδο οργάνωσης στη βάση, η μη συγκρότηση πυρήνων και η απουσία σχεδίου για το κίνημα και τον αγώνα που θα μπορούσε να διαμορφώσει σκηνικό κατάρρευσης της κυβέρνησης και μαζικού αιτήματος πολιτικής ανατροπής. Σήμερα απαιτείται η οργάνωση των αντιστάσεων με πλατιά συμπόρευση των μαχητικών-ριζοσπαστικών δυνάμεων ώστε να δοθούν οι κοινωνικά αναγκαίοι μικροί και μεγάλοι αγώνες και να περικυκλωθεί η κυβέρνηση από την ίδια την κοινωνία και τη πάλη της.
Το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα που όμως παράλληλα δεν είναι αρκετό καταδεικνύει την ανάγκη να γίνει αυτός ο προβληματισμός γόνιμος, να συζητηθεί σε έναν διάλογο ανοιχτό, πρωτότυπο, ρηξιακό. Σε καιρούς που οι ταξικές αντιθέσεις είναι οξυμένες στο έπακρο, δεν είναι πρόβλημα η πολιτική πόλωση αλλά η απουσία της. Ας γίνουν όλα τάλιρα!
Το αποτέλεσμα, η κοινωνική του σύνθεση και οι... Σταθάκηδες
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να πετύχει και πάλι ένα ποσοστό γύρω από το 27% - πράγμα που δείχνει ότι η δυναμική αυτή είναι πλέον σταθερή και είμαστε σε ελπιδοφόρα τροχιά για την εν δυνάμει νίκη μιας αριστερής κυβέρνησης. Εντούτοις δεν πρέπει να μην δούμε ότι αφενός το ποσοστό δεν ενισχύθηκε με μια τομή ενώ η κοινωνική σύνθεση της ψήφου παραμένει κοντινή με αυτή των εκλογών του 2012. Ο παρακάτω χάρτης δείχνει την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ ανά νομούς της χώρας ενώ και ο πίνακας που εμφανίζεται παραπάνω καταδεικνύει την ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στις λαϊκές περιοχές σε αντίθεση με τις γειτονιές πιο μεσο- και ανώτερης αστικής σύνθεσης.
Το γεγονός ότι η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά γενικότερα έχει κύρια λαϊκή-εργατική βάση είναι κατά βάση θετικό! Δείχνει όμως και πόσο λάθος είναι πολιτικές αντιλήψεις και επιλογές τύπου... Σταθάκη. Αυτοί οι δήθεν αριστεροί των στενόμυαλων ακαδημαϊκών διαλέξεων που μπορούν να χαμογελούν όταν μιλούν για τον... ελάχιστο μισθό ή χασκολογούν με το πόσο θα μειώσουμε το χρέος δεν έχουν καμία (μα καμία!) σχέση με το λαό. Είναι πολιτικά επικίνδυνοι μιας και φέρνουν το ΣΥΡΙΖΑ πιο κοντά σε δεξιές αποκλίσεις ενώ δεν μπορούν να φέρουν ούτε μία ψήφο παραπάνω! Ο κόσμος θέλει απαντήσεις με πολιτική δυναμική που να δίνουν ουσιαστική ελπίδα για το πως θα αλλάξει η ζωή μας. Φυσικά ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για τα... χειμερινά ανάκτορα αλλά είναι πέρα για πέρα λάθος και η αντίληψη ότι ο λαός μας θέλει να ακούσει ψέματα και δεξιόστροφες μούφες. Υποτιμούν το λαό όσοι πιστεύουν ότι αυτός δεν καταλαβαίνει ποιες πολιτικές έχουν προοπτική και ρεαλιστική βάση... Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά δεν έχει τίποτα να κερδίσει όσο ρέπει προς τέτοιου χαρακτήρα αντιδραστικές δεξιές αποκλίσεις. Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να διεκδικήσουν την πραγμάτωση ενός νέου και μεγάλου δεύτερου κύματος ριζοσπαστικοποίησης που θα αποτυπωθεί τόσο στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, στις αγωνιστικές του πρακτικές αλλά και στα στελέχη που μιλούν στο όνομα του δημόσια και έχουν πόστα ευθύνης.
Ένα όριο στον πεσιμισμό...
Το σύνθημα "είμαστε ρεαλιστές - τα θέλουμε όλα" μάλλον έγινε ξεχωριστό ρεύμα σκέψης στη χώρα μας... Μόνο έτσι δικαιολογείται το ρεύμα αριστερών αγωνιστών ανθρώπων που δηλώνουν απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα. Είναι σαν να κρίνουμε τα ιστορικά γεγονότα θεωρώντας δεδομένο ότι θετικό επιτεύχθηκε και διακύβευμα ότι τελικά δεν καταφέραμε. Υποτίμηση του λαού, μη καταμέτρηση του ταξικού χαρακτήρα της ψήφου, αποσύνδεση ιστορίας και ιστορικότητας των πολιτικών χώρων στην κρίση του αποτελέσματος και υπέρμετρες... απαιτήσεις από έναν λαό που εν πολλοίς κανένας δεν του στάθηκε. Κανείς σοβαρός άνθρωπος φυσικά δεν μπορεί να πιστεύει ότι αυτή η νίκη είναι επαρκής - ότι "μας φτάνει". Αλλά άλλο η ανάγκη για προχωρήματα και περαιτέρω αγώνα και άλλο πράγμα να βλέπεις μαύρο ακόμα και στην μαζική επιθυμία του λαού να ανατρέψει τη συγκυβέρνηση του μαύρου! Η πολιτική είναι μια διαδικασία τομών και συνέχειας. Σήμερα ζούμε και τα δύο παράλληλα με τον λαό να αλλάζει μαζικά πολιτικές θέσεις αλλά το επίπεδο οργάνωσης του αγώνα να είναι προηγούμενης εποχής. Η διαλεκτική επίλυση αυτών των αντιφάσεων δεν περνά από τον πεσιμισμό του... όλα χάλια είναι. Αυτό είναι παράδοση μπροστά στο μέγεθος του αντιπάλου...Η ακροδεξιά, η άνοδος της, ο ρόλος της...
Εδώ είναι η στιγμή που όλα τα πάνελ... πέφτουν από τα σύννεφα! Αναρωτιούνται δήθεν για το πως η Χρυσή Αυγή ενίσχυσε τις δυνάμεις της ενώ οι ίδιοι την προβάλουν σταθερά όλα τα τελευταία χρόνια ενώ πρόσφατα στήθηκε ένα χολυγουντιανού τύπου σκηνικού συλλήψεων. Η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει σκηνικό ανέχειας και μεταφέρει τις υπαρκτές αντιθέσεις και προβλήματα που ανοίγουν από μια σειρά ζητημάτων όπως το μεταναστευτικό προς τα χαμηλά λαϊκά στρώματα αλλά στα πάνελ πέφτουν από τα σύννεφα. Ο Σαμαράς και ο Δένδιας ξετυλίγουν έμπρακτα την ακροδεξιά ατζέντα αλλά οι τηλεπερσόνες το παίζουν σοβαροφανείς και προβληματισμένοι για το αποτέλεσμα. Η δε αριστερά... πολιτική μεθοδολογία που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εξαντλείται στον αντιφασιστικό αγώνα και την προπαγάνδα για το ότι οι ναζί είναι ναζί (που είναι!). Εντούτοις απάντηση στην άνοδο του φασιστικού φαινομένου (που σκοτώνει τα παιδιά μας) σημαίνει τουλάχιστον:- Πολιτική ηγεμονία της αριστεράς ως προς την εναντίωση με την αντιδραστική πολιτική και συγκρότηση μαζικού-πλειοψηφικού λαϊκού ρεύματος που αναζητά αριστερή διέξοδο στην κρίση γύρω από ένα σχετικό πρόγραμμα διαγραφής του χρέους, ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, παραγωγικής ανασυγκρότησης, λαϊκής κυριαρχίας.
- Ιστορική διαπαιδαγώγηση για τις βιαιοπραγίες αλλά και το ρόλο του φασισμού ως προς την υποστήριξη των κυριάρχων - την συγκράτηση της αστικής τάξης και την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων. Αυτό πρέπει παράλληλα να συνδεθεί με τις τωρινές σχέσεις της ΧΑ με το μεγάλο κεφάλαιο στην Ελλάδα.
- Οργάνωση του κινήματος και της λαϊκής αλληλεγγύης στη βάση. Μόνο αν δώσουμε συλλογική απάντηση και στα καθημερινά προβλήματα θα πάψει η αιτία που μέρος της κοινωνίας μας στρέφεται στην ακροδεξιά.
Ας μην πέφτουμε από τα σύννεφα όμως... Ας μην αναρωτιόμαστε πως έγινε το κακό και ας μην κάνουμε λες και ζήσαμε στη σοβιετική ένωση και οι φίλοι του φασισμού δεν φυτρώνουν. Τα παιδιά των ταγματασφαλιτών είναι εδώ... το τέλος του εμφυλίου βρήκε τα παιδιά του κομμουνιστικού κινήματος με την πλάτη στον τοίχο και τις αμερικάνικες ναπάλμ να τους καίνε τα σώματα. Τούτο δεν σημαίνει ότι το 9% ΧΑ είναι "λογικό" ή ότι ήταν αντικειμενικό να γίνει αλλά δεδομένης της προβολής και της υποστήριξης του κινήματος και του υπόβαθρου που υπήρχε δεν αποτελεί και την μεγαλύτερη έκπληξη. Όσο κοιτάμε την αλήθεια κατάματα - στοιχείο που είναι και προϋπόθεση για την απάντηση της... Και η απάντηση πρέπει να συγκροτηθεί στις επαρκείς τις μορφές άμεσα. Διότι εν τέλει... ο φασισμός θα αποτελεί πάντα το ύστατο καταφύγιο του συστήματος για να διασώσει την εξουσία του. Και αν οδηγηθούμε εκεί τότε οι δρόμοι μας θα γεμίσουν αίμα...
Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει...
Με συνείδηση ότι δεν είμαστε λίγο πριν την ανατροπή, αισιοδοξία για την ανοιχτή δήλωση της επιθυμίας του λαού και ιδιαίτερα κρίσιμων κοινωνικών στρωμάτων του για την προοπτική "αριστερής κυβέρνησης" και ανατροπής της μαύρης μνημονιακής συγκυβέρνησης αλλά και κατανόηση για το ύψος των προκλήσεων... συνεχίζουμε. Για όσους ανθρώπους θέλουν να δουν το όραμα της ανατροπής να αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά όσο σύντομα αυτό μπορεί να πραγματωθεί, η νίκη της αριστεράς στις εκλογές είναι εν τέλει μόνο (και είναι αυτό τόσο σπουδαίο!) ένας προπομπός μιας ανατολής και μια καλύτερη θέση μάχης για έναν σπουδαίο αγώνα μέσα και μαζί με το λαό!
Εξάλλου, μέσα στις τεκτονικές αλλαγές της ιστορίας καθώς η τρίτη μεγάλη κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής προχωρά και βαθαίνει, η ρήση του Γκράμσι ότι "η απαισιοδοξία της σκέψης πρέπει να συνοδεύεται με την αισιοδοξία της θέλησης" είναι βασικός πολιτικός οδηγός. Σωστά πολλοί αριστεροί αγωνιστές υποδεικνύουν τις αντιφάσεις του αποτελέσματος (που δεν θα μπορούσε να μην είναι και έτσι παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερο...) αλλά όταν πετυχαίνουμε κάτι σπουδαίο και δεν μπορούμε καν να το δούμε τότε επιβεβαιώνουμε το επόμενο ρητό του Γκράμσι στα "γράμματα της φυλακής": Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία...
Στην Ελλάδα της μνημονικής ιστορικής οπισθοδρόμησης, της παραγωγικής διάλυσης και της κοινωνικής καταστροφής, κάθε ενδιάμεση νίκη είναι δύναμη για να προχωρήσουμε. Δύναμη για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί την "Ξαστεριά", να συγκροτηθούμε, να κινήσουμε κατά την ελευθερία. Venceremos!
Κώστας Αλέξης
Posts
