"ο λαός δε σώζεται, σώζει!"

Η μάχη των ευρωεκλογών έχει μετατραπεί σε πεδίο κεντρικής σύγκρουσης μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών της κοινωνίας μας, μεταξύ της μεγάλης μερίδας της κοινωνικής πλειοψηφίας που αναζητεί έναν εναλλακτικό δρόμο για τη σωτηρία της και των δυνάμεων της εξουσίας που επιδιώκουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κατοχυρώσουν αυτήν ακριβώς τη θέση τους. Το γιατί η μάχη αυτή έχει αποκτήσει τόσο κεντρικά χαρακτηριστικά, ο λόγος που η σύγκρουση έχει συνοψισθεί σε αυτή τη μάχη και με αυτό τον τρόπο οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εν τέλει είναι και στοιχείο αδυναμίας του κινήματος και της αριστεράς ότι αναγκάζεται να περιμένει αυτή τη μάχη για να οξύνει τους τόνους. Εν τέλει όμως, για τον κόσμο που ζούμε και με την ιστορική πορεία της αριστεράς και του κινήματος στη χώρα μας, αυτή η μάχη, η μάχη του αποτελέσματος της Κυριακής έχει καθοριστική σημασία για την μεγάλη μερίδα του λαού. 

Στη κάλπη προσερχόμαστε με επίγνωση της πορείας ιστορικής καταστροφής που έχουν οδηγήσει το τόπο μας οι δυνάμεις των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Πάμε με επίγνωση ότι αυτή η πολιτική οδήγησε και οδηγεί σε ιστορική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου μας με πρώτο και κύριο την καταστροφή της εργατικής δύναμης μέσα από τη σαρωτική ανεργία και τη μαζική μετανάστευση. Ψηφίζουμε με συνείδηση για την ιστορική οπισθοδρόμηση που μας οδηγούν τόσο σε οικονομικό και παραγωγικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό, δημοκρατικό, ηθικό. Πριν τη κάλπη θυμόμαστε ότι απέναντι μας έχουμε τη συγκυβέρνηση του "μαύρου στους δέκτες", των μαζικών αυτοκτονιών, της διάλυσης του συστήματος υγείας, των υστερικών και μανιακών φυρερίσκων είτε αυτοί φοράνε την προβιά του "δημοκρατικού τόξου" είτε ανοιχτά διαφημίζουν τα σύμβολα του ναζισμού. Ψηφίζουμε με βάση το γενικό και ειδικό συμφέρον και ανάγκη του λαού στην περίοδο: να γίνει ένα μεγάλο βήμα για την ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου και της καταστροφής. Δεν πάμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας - κάνουμε όμως ένα βήμα για εμάς.

ο λαός δε σώζεται, σώζει!

...έτσι έγραψε ο μεγάλος Ν. Καζαντζάκης

Έτσι και την Κυριακή: στη κάλπη δεν πάμε για να σωθούμε - πάμε για να κάνουμε ένα ακόμα κρίσιμο βήμα για να σώσουμε. Να σώσουμε εμάς και τους ανθρώπους μας. Τη γενιά μας. Την τάξη μας. Τους ανθρώπους της δουλειάς. Τους ανθρώπους της τέχνης. Τη νεολαία. Όλους τους ανθρώπους για τους οποίους η προκοπή μπορεί να πραγματωθεί μονάχα σε έναν κόσμο που η δημοκρατία κατοχυρώνεται πλατιά και η δουλειά είναι δικαίωμα, σε έναν κόσμο που ο λαός είναι κυρίαρχος και νοικοκύρης στον τόπο του. Ένα νικηφόρο για το λαό αποτέλεσμα της ευρωκάλπης δεν θα μας σώσει ως τέτοιο. Είναι όμως κρίσιμος κόμβος στη μάχη της σωτηρίας του λαού - κατοχυρώνει μια άλλη θέση μάχης. Εξάλλου μια ήττα για τον λαό, μια νίκη των μνημονιακών δυνάμεων και ανόδου του φασισμού σημαίνει αποδοχή μιας νέας πορείας σάρωσης του λαού. Και αυτό λέει από μόνο του πάρα πολλά ιδίως όταν το ενδεχόμενο νίκης της αριστεράς - με τις αντιφάσεις της - είναι πέρα για πέρα υπαρκτό!

Ψηφίζουμε με κατανόηση της ιστορικότητας των ημερών. Μια κρίσιμη καμπή στην ιστορία ορίζει και καθορίζει χρόνια και δεκαετίες. Σήμερα ζούμε σε μια τέτοια. Εδώ, σήμερα, αλλάζει ο κόσμος, τροποποιείται η διεθνής κυριαρχία, αλλάζει ο ρόλος των κρατών και η θέση των λαών, αλλάζει ο χαρακτήρας της παραγωγής και ο άνθρωπος-δημιουργός συμπιέζεται για να ενταχθεί σε αυτήν με έναν ιστορικά υποδεέστερο τρόπο και χωρίς τις κατακτήσεις των εργατικών αγώνων εδώ και δεκαετίες. Ζούμε μέσα στην τρίτη μεγάλη κρίση του καπιταλιστικού παραγωγικού υποδείγματος και είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε ήμασταν έτοιμοι για αυτό είτε όχι, ο πόλεμος των τάξεων για το ποιος θα πληρώσει τα βάρη της κρίσης και ποιος θα βγει πιο δυνατός από αυτό τον πόλεμο απλά... θα γίνει! 

Ψηφίζουμε με κατανόηση ότι η χώρα μας είναι στο κέντρο αυτού του κυκλώνα. Δεν το θελήσαμε - μας το έφεραν. Και όταν ο εχθρός σου επιτίθεται δεν υπάρχει το "δεν ήμουν έτοιμος". Για αυτό το λόγο, αφού έτσι πάλι τα έφερε η ζωή και η ιστορία, δεν μας μένει άλλος δρόμος από το να παίξουμε το ρόλο μας για να φυσήξει και από εδώ ο άνεμος της αντίστασης. 

Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. 

Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. 

Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.

...έγραψε και αυτό ο Καζαντζάκης

...και πρέπει να το θυμόμαστε κάθε φορά που οι προκλήσεις της εποχής μοιάζουν να μας ξεπερνούν. Κάθε φορά που ο αντίπαλος δείχνει να αντέχει και να διατηρεί την εξουσία του παρά το ότι όλη η κοινωνία-ή στην πραγματικότητα ένα πολύ μεγάλο μέρος της- βράζει από κάτω. Κάθε φορά που η απογοήτευση πάει να μας πάρει από κάτω να μην ξεχνάμε ότι με τον αγώνα η νίκη έρχεται μια μέρα πιο κοντά.

Το βράδυ των εκλογών χρέος μας είναι να έχει κατακτηθεί σκηνικό πολιτικής ανατροπής. Να ανοίξουμε αυτή τη χαραμάδα στην ιστορία. Να δώσουμε χώρο να ανθίσουν όλα τα λουλούδια, να κλείσουμε την πόρτα σε όσους φέρνουν το μαύρο στο τόπο μας, στο λαό μας, στη γενιά μας. Σε όλους όσους μας ζητούν να "σκεφτούμε ώριμα" (δλδ συντηρητικά), να "επιλέξουμε τη σταθερότητα" (δλδ σαπίλα), σε όσους μας ζητούν να αποφύγουμε τις περιπέτειες (ενώ θρέφουν ακόμα και το φασισμό όταν τους εξυπηρετεί...) ας τους απαντήσουμε ότι όταν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δύο κατευθύνσεων...

...ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος.

Κώστας Αλέξης