Η Ουκρανία σηματοδοτεί τη μετάβαση σε μια νέα περίοδο, διδάσκει και προειδοποιεί!

Αργήσαμε να γυρίσουμε τα μάτια μας και να δούμε την Ουκρανία, αργήσαμε να εφιστήσουμε την προσοχή μας στην γείτονα χώρα και το λαό της. Αργήσαμε σαν αριστερά να μιλήσουμε για το θέμα και σήμερα διάφοροι... πέφτουν και πάλι από τα σύννεφα. 

Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως και επιτέλους ήρθε η ώρα να διδαχθούμε στοιχειωδώς και να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα. Συμπεράσματα από τα γεγονότα του προηγούμενου διαστήματος, τον καταιγιστικό χαρακτήρα των πρόσφατων εξελίξεων, το χαρακτήρα των πολιτικών σχηματισμών που παρεμβαίνουν, το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Χωρίς δεύτερη καθυστέρηση λοιπόν...

Συμπέρασμα 1ο: αν στην κρίση δεν ξαναγεννηθεί η ελπίδα, θα νεκρανασταθεί η λήθη

Στην Ουκρανία, μέρος της εξουσίας έχει περάσει στα χέρια του "Δεξιού Τομέα", του ναζιστικού κόμματος - απόγονο των Ουκρανικών SS. Το μόρφωμα μάλιστα αυτό "ελέγχει" την πλατεία Maidan και δέχεται υποστήριξη από τη Δύση ενώ ήδη έχει λάβει τον έλεγχο επιβολής της τάξης στο εσωτερικό της χώρας. Ναζί του 21ου αιώνα έχουν σημαντικό ρόλο σε μια Ευρωπαική χώρα και τα διεθνή Media απλά... νοιώθουν ιδιαίτερα άνετα με αυτό. Μέρος της Ευρωπαϊκής "αριστεράς" μάλιστα επαινεί τις εξελίξεις στην Ουκρανία! Η ΕΕ σύσσωμη (και ο Αντωνάκης Σαμαράς μαζί με τον Βενιζέλο που δήθεν έχουν και ιδιαίτερο ρόλο στην προεδρία της ένωσης) συνομιλά και επενδύει στους Ναζί και την ευρύτερη φιλοδυτική κυβέρνηση στην οποία και αυτοί συμμετέχουν ως το "ριζοσπαστικό" της κομμάτι (κοινώς αυτοί που κάνουν 'την πλέον βρώμικη δουλειά'). Ομοίως και οι ΗΠΑ.

Αυτό είναι μια ιστορική προειδοποίηση, πιο ισχυρή από κάθε άλλη πρόσφατη: μέσα στην εποχή της κρίσης ή θα γεννηθεί ο ανθός ή γεμίζει σκοτάδι ο τόπος. Το οικονομικό σύστημα που ζούμε δεν ήταν και δεν είναι σταθεο. Μέσα σε 150 χρόνια έχουν γίνει όσες συγκρούσεις δεν είχανε γίνει σε χιλιάδες χρόνια πριν και μάλιστα με όρους και μέσα αμέτρητης καταστροφής. Μην περιμένει κανείς να περάσει η κρίση λες και είναι "γρίπη" του συστήματος. Είναι ασθένεια χαραγμένη στο DNA του, είναι βαθιά και για να τεθεί σε έλεγχο απαιτεί φόρο καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, φόρο κεντρικών πολιτικών και οικονομικών αλλαγών. Μια τέτοια πορεία δεν ήταν ποτέ και δεν θα είναι τώρα ήρεμη και ατάραχη. Τα ναζιστικά σύμβολα στις πόλεις της Ουκρανίας αλλά και συναφή φαινόμενα στην Ευρώπη και τον κόσμο ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ: αν οι λαοί δεν κυοφορήσουν το άνθος της ανατροπής, θα πληρώσουν το δικό τους φόρο αίματος. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακριβής πρόβλεψη του οποίου σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται.

Επαγρύπνση σε όλους λοιπόν! Ας μην γυρίσουμε στον μεσαίωνα και την κλούβια σκέψη του φασισμού. Η εικόνα του Ουκρανού κομμουνιστή που εξαθλιώθηκε και πέρα από κάθε δημοκρατική αρχή εξαναγκάστηκε να "φιλήσει τον σταυρό" ας γίνει μια εικόνα που χαραγμένη στο συλλογικού νου της κοινωνίας, μας προειδοποιεί καθημερινά για το τι πρέπει να παλέψουμε να αποφύγουμε.

Συμπέρασμα 2ο: η ΕΕ στηρίζει την ακροδεξιά ή... ο βασιλιάς είναι γυμνός

Στην Ευρώπη, οι κυβερνώντες κατάφεραν για χρόνια ολόκληρα να πλέξουν όλες τις αγωνίες και τις ανησυχίες των λαών πάνω στο πλέγμα σχέσεων που ανέπτυσσε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το "στρατηγείο των ιμπεριαλιστών" όπως σωστά προειδοποιούσαν ορισμένα συνθήματα στις διαδηλώσεις, κατάφερε να πείσει την μαζική πλειοψηφία των Ευρωπαίων αφενός για την ανάγκη του (δήθεν για να μην ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη) και αφετέρου για το θετικό του χαρακτήρα. Ακόμα και η ίδια η Ευρωπαϊκή αριστερά συντάχθηκε - σε σημαντικό μέρος της - πίσω από αυτή την κυρίαρχη ιδεολογία. Ο βασιλιάς - με πολλές έννοιες - είναι (ολό)γυμνος!

Αλίμονο! Σήμερα στις μέρες της κρίσης, ο βαθύτατα ταξικός ρόλος της ΕΕ γίνεται όλο και πιο φανερός. Αρχικά μέσα από τα δημοσιονομικα προγράμματα, την καταλήστευση και πολιτική υποδούλωση του Ευρωπαϊκού Νότου μέχρι σήμερα που η ΕΕ έφτασε να... συμμαχεί ΑΝΟΙΧΤΑ με Ναζιστικά κόμματα και να επενδύει σε πλιατσικολόγους όπως ο Κλίτσκο και η Τιμοσένκο. Ως προς το θέμα της ΕΕ, τα ιστορικά γεγονότα της Ουκρανίας τραβούν μια γραμμή στο χρόνο: από εδώ και μπρος ο ρόλος της ΕΕ δεν χωρά συζητήσεις. Για τα οικονομικά συμφέροντα των μονοπωλίων και τα πολιτικά κέρδη των κυβερνώντων, η ΕΕ της δήθεν ευαισθησίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα αγκαλιαστεί και με την ίδια τη ναζιστική ιδεολογία και πρακτική. Τι άλλο; Και τι ακριβώς περιμένει μέρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς από αυτή τη ληστοσυμμορία; Όχι άλλους μονόδρομους! 

3. Η ιστορία θυμίζει ότι η προπαγάνδα μας θέλει να ξενχάμε

Αν οι λαοί κάτι χάσανε τα τελευταία χρόνια είναι σε μεγάλο βαθμό την ιστορική τους μνήμη. Το σύστημα έκανε τα πάντα για να το πετύχει αυτό. Μάθαμε τα πάντα για το τίποτα, μάθαμε τι ποτό πίνει και τι ρούχο φοράει ο κάθε βλαμμένος και όχι πως η ανθρωπότητα έφτασε στον 21ο αιώνα. Μα τι πιο σημαντικό έχει να δείξει ο άνθρωπος από την ιστορία του, τις στιγμές προόδου και της στιγμές σκότους που πέρασε;

Δυστυχώς δεν υπάρχει δικαιολογία για κανέναν μας. Η ιστορία μπορεί να μην κάνει κύκλους πλήρους αντιγραφής και να είναι πάντα πρωτότυπη αλλά το μοτίβο είναι εκεί. Η μανία του Γερμανικού κεφαλαίου να δημιουργήσει τον ζωτικό του χώρο μέσα στην Ευρώπη (Lebensraum) οξύνοντας ως εκ τούτου τις αντιθέσεις και οδηγώντας τις καταστάσεις σε ανεξέλεγκτα πεδία, ο ρόλος των ΗΠΑ στο να αποκρυφθούν τα εγκλήματα των Ναζί και να διατηρήσουν την οικονομική εξουσία τα ίδια μονοπώλια, οι συνέπειες από την ανερμάτιστη προσπάθεια των ΗΠΑ να διευρύννουν την γεωστρατηγική τους επιρροή, ο ρόλος της Ρωσίας (εκτός της Σοβιετικής εποχής που παρά τις όποιες κριτικές άλλαξε σαρωτικά προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης των λαών) στο χώρο της ανατολικής Ευρώπης - όλα είναι εκεί για να μας διδάξουν να ανησυχούμε και να εφιστούμε την προσοχή μας. Και γενικότερα εξάλλου, η ιστορία διδάσκει για την πορεία διεύρυνσης των αντιθέσεων όταν οι αυτοκρατορίες του κόσμου βιώνουν εσωτερικά προβλήματα και από την άλλη αλληλοαμφισβητούνται. Οι λαοί πάντα πληρώνουν με αίμα τις συγκρούσεις των εκμεταλλευτών τους. Ας κάνουμε το απαιτούμενο "άλμα στον ουρανό". Αυτό που η ανθρωπότητα ξεκίνησε στον 20ο αιώνα. Αυτό που σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ. Πίσω έχει μόνο σκοτάδι...

4. Διεθνισμός και αυτοδιάθεση των λαών: η μόνη πατριωτική απάντηση στις αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου

Σε μια τέτοια εποχή ραγδαίων τομών, μονάχα σταθερές αρχές μπορούν να αποτελέσουν ασφαλή οδηγό με βάση τον οποίο μπορεί κανείς να παράγει την ειδική του άποψη και τακτική. Οι λαοί και η αριστερά δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το να επενδύουν στον ένα ή τον άλλο πόλο του ιμπεριαλισμού. Όχι γιατί οι αντιθέσεις μεταξύ τους δεν έχουν σημασία και δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο της πολιτικής μας. Φυσικά και πρέπει να κάνουμε πολιτική πάνω σε αυτές με σκοπό όμως να περνά η εξουσία όλο και περισσότερο προς τους ίδιους τους λαούς. Κατά αυτή την έννοια κάθε μελέτη για το ρόλο των επιμέρους δυνάμεων, ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας δεν μπορεί να καταλήγει στην φανατική υποστήριξη του ενός ή του άλλου.

Μόνο συμφέρον των λαών είναι να επενδύσουν στην αλληλεγγύη και τον διεθνισμό, στην από κοινού πάλη για την αυτοδιάθεση τους, την ικανότητα κάθε λαού να είναι αφέντης του τόπου του. Αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε και για τον Ουκρανικό λαό. Αντ' αυτού, μέρος της αριστεράς σήμερα βλέπει με θετικό μάτι τις εξελίξεις στο Κίεβο μιας και αυτό τους φέρνει... πιο κοντά στην ΕΕ, ενώ ένα άλλο μέρος "ψιλογουστάρει" και την επέμβαση της Ρωσίας. Είπαμε οι αντιθέσεις έχουν τη σημασία τους αλλά ας μην ψάξουμε άλλο για σωτήρες. Κανείς δεν κέρδισε κάτι αν δεν το πάλεψε ο ίδιος. Και αυτό για τους λαούς ισχύει ιδιαίτερα, ενώ κάθε απόκλιση από αυτό συνήθως πληρώνεται με φτώχεια, ιστορική οπισθοδρόμηση ή και αίμα.

5. Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους...
    ...δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα

Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. με ιδιαίτερο ρόλο της OUN (Organization of Ukrainian Nationalists). Σήμερα γίνεται και πάλι προς Ρώσους, Τατάρους και άλλες μειονότητες της Ουκρανίας (μεταξύ των οποίων και... Έλληνες).

 Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές...

   ...δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα

Και αυτό γίνεται σήμερα: μέλη του ΚΚ Ουκρανίας βασανίζονται και το κόμμα είναι πλέον σε ένα καθεστώς ημιαπαγόρευσης. Η ιστορία διδάσκει: τέτοιες επιλογές οδηγούν μόνο στο σκότος.

   Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών....
   ...Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ.
   Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι....
   ...Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε.
   Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων....
   ...Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου.

   Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ...
   ...Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει”

Τα πεπραγμένα του παρελθόντος είναι γραμμένα για να μας διδάξουν τι να αποφύγουμε. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ευθύνη να μην επιτρέψει στην ίδια χούφτα ζάπλουτων και εκμεταλλευτών, στα ίδια οικονομικά τραστ και τραπεζικά βαμπίρ να οδηγήσουν τον κόσμο στην καταστροφή. Και σήμερα αυτή η ευθύνη περνάει στα χέρια του κάθενος μας, κάθε λαού μικρής ή μεγάλης χώρας. Εξάλλου ποιος θα μας σώσει αν όχι εμείς οι ίδιοι; Η σοβιετική ένωση, ο στρατός και πάνω από όλα ο ηρωϊκός λαός της δεν είναι μαζί μας σήμερα. Το ήθος τους και η πρακτική τους ενάντια στο τέρας του οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού φασισμού οφείλουν να βρουν ξανά τη ζωή σε κάθε έναν από εμάς. 

Αριστερή Διέξοδος

Read more...

Για απείθεια και εξύβριση παραπέμπεται ο Γρηγόρης Καλομοίρης!!!

Για απείθεια και εξύβριση παραπέμπεται ο Γρηγόρης Καλομοίρης.

Ο συν. Γρηγόρης Καλομοίρης παραπέμπεται ,τελικά, σε δίκη με βαριές κατηγορίες βασιζόμενες σε ψευδομαρτυρίες.

Η σύλληψή του ήταν στοχευμένη και καθοδηγημένη, με στόχο σαφέστατα εκδικητικό και  τρομοκρατικό.  

Οι προσαγωγές το πρωί 17 συναδέλφων, (ανάμεσα τους και του πρόεδρου της ΟΛΜΕ Θέμη Κοτσυφάκη) , ο τραυματισμός συνδικαλιστών (ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ αλλά και ο συν. Μάρκος Μπασιούκας, με κακώσεις στα πλευρά) αποτελούν άλλο ένα επεισόδιο στην κατεύθυνση  της ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και  του  εκφοβισμού.

Read more...

Ουκρανοί ναζί λίντσαραν Έλληνα βουλευτή – Τι ρόλο βαράει η προδοτική Ελληνική Κυβέρνηση;

Πρώτοι είχαμε προειδοποιήσει δημοσίως την ελληνική κυβέρνηση και απευθυνθήκαμε προσωπικά στον Ευάγγελο Βενιζέλο, για το κίνδυνο διώξεων που αντιμετωπίζει ο ελληνικός πληθυσμός στην Ουκρανία.

Τα άρθρα μας εδώ:

1. 150.000 Έλληνες στην Ουκρανία έχουν αφεθεί στην τύχη τους – Ο Ε. Βενιζέλος θα κάνει κάτι γι΄ αυτό;

2. Ο Έλληνας πρέσβης στο Κίεβο μάλλον δεν ζει… στην Ουκρανία

3. Το ναζιστικό ουκρανικό καθεστώς κατάργησε τα δικαιώματα των Ελλήνων της Ουκρανίας

Ωστόσο, εμείς τα γράφαμε, αλλά απάντηση δεν λαμβάναμε. Τόσο ο Ευάγγελος Βενιζέλος όσο και ο Έλληνας πρέσβης «πουλάνε τρέλα». Ειδικά ο Έλληνας πρέσβης στο Κίεβο πρέπει να ξηλωθεί άμεσα ως ανίκανος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των Ελλήνων της Ουκρανίας και για παραπληροφόρηση του ελλαδικού κοινού.

Η μόνη πολιτικός που αντέδρασε είναι η Ρένα Δούρου, η οποία επιτέθηκε στον Ευάγγελο Βενιζέλο για την αδιαφορία του, ή ανεπάρκειά του, αλλά ούτε σε εκείνη έχει απαντήσει.

Δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε…

Ξυλοδαρμούς και απειλές κατά Ελλήνων ομογενών από νεοναζιστική οργάνωση κατήγγειλε η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας η οποία μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό Mega για την κατάσταση που επικρατεί στην χώρα αλλά κυρίως για τη νέα πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες που ζουν εκεί.

Η κυρία Αλεξάνδρα Προτσένκο -η οποία ζήτησε να γίνει η τηλεφωνική επικοινωνία στα ελληνικά, για λόγους ασφαλείας- είπε ότι ο Σπυρίδων Κιλιγκάροφ, ελληνικής καταγωγής βουλευτής του ΚΚ της Ουκρανίας, ξυλοκοπήθηκε από νεαρούς μασκοφόρους της νεοναζιστικής οργάνωσης «Δεξιός Τομέας», η οποία έχει πάρει τον έλεγχο των μεγάλων πόλεων τη χώρας.

Η συγκεκριμένη οργάνωση διαθέτει βαρύτατο οπλισμό και δηλώνει ότι θα εκδιώξει όλες τις εθνικές μειονότητες της χώρας.

Υπενθυμίζεται ότι χθες, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, Ζαν Ασελμπορν, καταδίκασε χθες τα μέτρα για την απαγόρευση της χρήσης των μειονοτικών γλωσσών όπως τα ρώσικα, τα ρουμάνικα, τα ουγγρικά και τα ελληνικά που αποφάσισε η Ουκρανική Βουλή μετά την ανατροπή των συσχετισμών από την απομάκρυνση Γιανουκόβιτς (ο ανάξιος Βενιζέλος δεν έχει πει ακόμα κουβέντα), επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τους φόβους όσων διαπίστωναν το προηγούμενο διάστημα την έντονη παρουσία ακροδεξιών ομάδων στους δρόμους του Κιέβου.

Μάλιστα, σε ανακοίνωση που εξέδωσε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ζητά εξάλλου από τον ΟΑΣΕ να προχωρήσει στην «κατηγορηματική καταδίκη» του «εθνικιστικού και νεοφασιστικού» αισθήματος στη δυτική Ουκρανία.

tribune.gr

Read more...

Γ. Δελαστίκ: Από την Κριμαία αρχίζει το μοίρασμα της τέως Ουκρανίας

του Γιώργου Δελαστίκ

Οι άνθρωποι των Αμερικανών και των Γερμανών στην Ουκρανία, ακροδεξιών και ναζιστικών πολιτικών πεποιθήσεων, πήραν την εξουσία στο Κίεβο. Ο πρώτος νόμος που ψήφισε το νέο ουκρανικό κοινοβούλιο είναι να θέσει εκτός νόμου το κομμουνιστικό κόμμα της Ουκρανίας και να απαγορεύσει τη χρήση της... ρωσικής γλώσσας - όπως και της ελληνικής, της ρουμανικής και της ουγγρικής!

Κατάργησε επίσης τον νόμο που απαγόρευε τη ναζιστική προπαγάνδα, ενώ ταυτόχρονα ορίστηκε υπουργός Εσωτερικών γνωστός ακροδεξιός και νεοναζί διορίζονται κατά κόρον σε αυτό το υπουργείο που είναι επιφορτισμένο με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας! Διέλυσαν ήδη τις δυνάμεις ασφαλείας του προηγούμενου καθεστώτος, όπως είναι φυσιολογικό. Μεταξύ Λευκού Οίκου και καγκελαρίας όμως φαίνεται ότι οι Αμερικανοί έχουν το πάνω χέρι, παρά την εθελοντική γερμανοδουλεία των φιλοναζιστών Ουκρανών. Πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης αναμενόταν να τοποθετηθεί ο Αρσένι Γιατσενιούκ, πατενταρισμένος άνθρωπος των Αμερικανών που παίρνει εντολές απευθείας από την Ουάσιγκτον.

Οι Αμερικανοί επίσης έχουν δημιουργήσει «προστατευτικό κλοιό» γύρω από τη Γιούλια Τιμοσένκο, με την οποία βρίσκονται μαζί από το πρωί έως το βράδυ αξιωματούχοι και διπλωμάτες των ΗΠΑ. Την προορίζουν πιθανότατα για πρόεδρο της Ουκρανίας, αλλά μέχρι στιγμής η Τιμοσένκο, η οποία μέχρι προ ημερών βρισκόταν στη φυλακή, δεν είχε φυσικά τον χρόνο να ανακοινώσει αν θα είναι υποψήφια στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου, αν τελικά ισχύει αυτή η συμφωνία. Ο μόνος που έχει ανακοινώσει μέχρι στιγμής την υποψηφιότητά του για πρόεδρος της Ουκρανίας είναι ο άνθρωπος των Γερμανών, ο πυγμάχος Βιτάλι Κλίτσκο, τον οποίον οι Αμερικανοί αποκλείουν κατηγορηματικά.

Το πέρασμα της εξουσίας στο Κίεβο στη φιλοδυτική Ακροδεξιά ενεργοποίησε ήδη τις διαδικασίες απόσχισης των ανατολικών φιλορωσικών περιοχών της χώρας, με πρώτο στόχο την επιστροφή της Κριμαίας στη Ρωσία. Εκεί ανήκε ανέκαθεν η Κριμαία και ήταν τμήμα της Ομόσπονδης Ρωσικής Σοβιετικής Δημοκρατίας μέχρι το 1954, όταν ο παταγωδώς αποτυχημένος σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ, Ουκρανός ο ίδιος, την υπήγαγε διοικητικά στην Ουκρανία, λίγο μετά αφότου διαδέχθηκε τον Στάλιν στην ηγεσία του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Τότε φυσικά αυτή η πράξη ήταν μια ασήμαντη κίνηση εσωτερικής διοίκησης, σαν να λέμε π.χ. αν ο νομός Αχαΐας υπάγεται στην περιφέρεια Πελοποννήσου ή στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αλλά με τον διαμελισμό της Ουκρανίας το θέμα της Κριμαίας καθίσταται κορυφαίο, αφού εκεί βρίσκεται η έδρα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Είναι εξαιρετικά πιθανό ότι οι Ρώσοι δεν θα αφήσουν την Κριμαία στα χέρια της ακροδεξιάς, φιλοναζιστικής ουκρανικής κυβέρνησης, όπως όλα δείχνουν.

Ήδη από τη νύχτα της Πέμπτης, αν και φυσικά δεν ομολογείται επισήμως, Ρώσοι καταδρομείς κατέλαβαν την έδρα της τοπικής κυβέρνησης και του κοινοβουλίου της Κριμαίας για να μπορούν να το υπερασπιστούν αποτελεσματικά, αν επιχειρήσουν να το καταλάβουν οι κυβερνητικές φιλοναζιστικές δυνάμεις. Οι κάτοικοι της Κριμαίας είναι σε ποσοστό άνω του 70% Ρώσοι, με το ποσοστό αυτό πιθανότατα να αυξάνεται ραγδαία τις επόμενες εβδομάδες και μήνες. Ο δήμαρχος και οι αρχές της Κριμαίας περνούν ταχύτατα στα χέρια των Ρώσων. Στη Σεβαστούπολη, έδρα του ρωσικού στόλου, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εγκαταστήσει ήδη συνοριακά φυλάκια ελέγχων. Όλες οι ρωσικές στρατιές που βρίσκονται στα δυτικά της Ρωσίας -πάνω από 150.000 άνδρες μέχρι στιγμής- τέθηκαν ήδη κατ' εντολήν του Κρεμλίνου σε «ετοιμότητα μάχης»!

Πρόκειται για μία κίνηση πολύ περισσότερο εντυπωσιασμού και πολιτικού συμβολισμού παρά ουσίας, αλλά οπωσδήποτε και μόνο η εντύπωση χιλιάδων ρωσικών τεθωρακισμένων έτοιμων να εισβάλουν στην Ουκρανία, αν λάβουν σχετική διαταγή, προκαλεί ρίγος. Στο μεταξύ, στις ρωσόφιλες περιοχές της Ουκρανίας συγκροτούνται πολιτοφυλακές με χιλιάδες άνδρες στη δύναμή τους προκειμένου να μην επιτρέψουν να αποκτήσουν τον έλεγχο σε αυτά τα ουκρανικά εδάφη η κυβέρνηση του Κιέβου και οι νεοναζί και ακροδεξιοί που την απαρτίζουν. Στόχος του Κρεμλίνου μέχρι στιγμής δεν είναι να αποσχιστούν επίσημα από την Ουκρανία αυτές οι περιοχές, αλλά να ασκείται «ντε φάκτο» η εξουσία από φιλορωσικές δυνάμεις. Κανείς όμως δεν ξέρει αν τελικά αυτό θα καταστεί δυνατό ειρηνικά, όπως αποδείχθηκε σε πολύ μικρότερη κλίμακα στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία της Γεωργίας στον Καύκασο, η οποία προκάλεσε πόλεμο κατά της Ρωσίας, τον οποίον φυσικά έχασε κατά κράτος.

Read more...

Eva Golinger: Η Βενεζουέλα Πίσω από τις Διαμαρτυρίες - Η Επανάσταση είναι Εδώ για να Μείνει

Η δημοσιογράφος-ερευνήτρια Eva Golinger εντοπίζει τις ρίζες των τρεχουσών διαδηλώσεων της αντιπολίτευσης, και επιχειρηματολογεί «η επανάσταση που είναι εδώ για να μείνει είναι η Μπολιβαριανή Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1998 όταν ο Ούγκο Τσάβες πρωτοεκλέχτηκε πρόεδρος».

της Eva Golinger

Γι’ αυτούς από εσάς που δεν είναι εξοικειωμένοι με ζητήματα της Βενεζουέλας, μην αφήσετε τον τίτλο αυτού του άρθρου να σας ξεγελάσει. Η επανάσταση στην οποία αναφέρεται δεν είναι αυτή που τα περισσότερα ΜΜΕ εμφανίζουν να λαμβάνει χώρα σήμερα στο Καράκας, με τους διαδηλωτές να καλούν στην αποπομπή του προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο. Η επανάσταση που είναι εδώ για να μείνει είναι η Μπολιβαριανή Επανάσταση, που ξεκίνησε το 1998 όταν ο Ούγκο Τσάβες πρωτοεκλέχτηκε πρόεδρος και που έχει στη συνέχεια μετασχηματίσει το μέγα έθνος παραγωγής πετρελαίου σε μια κοινωνικά εστιασμένη, προοδευτική χώρα, με μια κυβέρνηση βάσης. Οι διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες λίγες μέρες στη Βενεζουέλα είναι προσπάθειες να υπονομεύσουν και να καταστρέψουν αυτό το μετασχηματισμό ώστε να επιστρέψει η εξουσία στα χέρια της ελίτ που διοικούσε το έθνος προηγουμένως για περισσότερα από 40 χρόνια.

Αυτοί που διαδηλώνουν δεν εκπροσωπούν την ευρεία πλειοψηφία της εργατικής τάξης της Βενεζουέλας που πάλεψε για να ξεπεράσει τον καταπιεστικό αποκλεισμό στον οποίο υποβάλλονταν κατά τη διάρκεια των διοικήσεων πριν τον Τσάβες. Η νεολαία που κατεβαίνει στους δρόμους σήμερα στο Καράκας και σε άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα, κρύβοντας τα πρόσωπά της πίσω από μάσκες και κουκούλες, καταστρέφοντας δημόσια κτίρια, οχήματα, καίγοντας σκουπίδια, μπλοκάροντας βίαια τη διέλευση και πετώντας πέτρες και κοκτέιλ μολότοφ στις δυνάμεις ασφαλείας, καθοδηγείται από εξτρεμιστικά δεξιά συμφέροντα από τον πιο πλούσιο τομέα της Βενεζουέλας. Καθοδηγούμενοι από σκληροπυρηνικούς νεοσυντηρητικούς, τον Λεοπόλδο Λόπεζ, τον Ενρίκε Καπρίλες και τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο – που προέρχονται από τρεις από τις πλουσιότερες οικογένειες στη Βενεζουέλα, το 1% του 1% – οι διαδηλωτές επιδιώκουν όχι να διεκδικήσουν τα βασικά θεμελιώδη τους δικαιώματα, ή να κερδίσουν πρόσβαση σε δωρεάν υγειονομική περίθαλψη ή εκπαίδευση, τα οποία είναι εγγυημένα από το κράτος χάρη στον Τσάβες, αλλά μάλλον επιχειρούν να βυθίσουν τη χώρα σε μια κατάσταση ακυβερνησίας που θα δικαιολογούσε μια διεθνή επέμβαση οδηγώντας σε αλλαγή καθεστώτος.

Πριν την εκλογή του Τσάβες το 1998, η Βενεζουέλα ήταν σε μια πολύ σκοτεινή, δύσκολη περίοδο με μια επικίνδυνα διαβρωμένη δημοκρατία. Κατά τη διάρκεια των αρχών της δεκαετίας του 1990, η φτώχεια διογκώθηκε στο περίπου 80%, η οικονομία ήταν σε μια καταβόθρα, η ευρεία μεσαία τάξη του έθνους εξαφανιζόταν με εκατομμύρια να πέφτουν σε οικονομική απόγνωση, τα συνταγματικά δικαιώματα είχαν ανασταλεί, είχε επιβληθεί εθνική απαγόρευση κυκλοφορίας και η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη. Αυτοί που διαδήλωναν ενάντια στις πράξεις της κυβέρνησης καταστέλλονταν βίαια και συχνά σκοτώνονταν. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» στη Βενεζουέλα από το 1958 ως το 1998, πριν το μετασχηματισμό του έθνους σε συμμετοχική δημοκρατία υπό τον Τσάβες, χιλιάδες Βενεζουελάνοι είχαν εξαφανιστεί, βασανιστεί, εκδιωχθεί και δολοφονηθεί από τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας. Κανένα από δικαιώματά τους δεν ήταν εγγυημένο, και κανείς, εκτός από την πλειοψηφία των αποκλεισμένων φτωχών, δεν έμοιαζε να νοιάζεται. Διεθνείς οργανισμοί Ανθρώπινων Δικαιωμάτων έδειχναν μικρό ενδιαφέρον για τη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, παρά τις σαφείς και συστηματικές παραβιάσεις που λάμβαναν χώρα ενάντια στο λαό.

Αυτοί που ήταν στην εξουσία κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η οποία επίσης αναφέρεται στη Βενεζουέλα ως η «Τέταρτη Δημοκρατία», αντιπροσώπευαν μια ελίτ μειοψηφία – οικογένειες που παρακρατούσαν τον πλούτο του έθνους και επωφελούνταν σε μεγάλο βαθμό από τα προσοδοφόρα αποθέματα πετρελαίου. Εκατομμύρια δολάρια από πετρελαϊκά κέρδη που άνηκαν στο κράτος (το πετρέλαιο εθνικοποιήθηκε στη Βενεζουέλα το 1976) έβγαιναν από τη χώρα και κατευθύνονταν στους φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς των πλούσιων Βενεζουελάνων και διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων που είχαν σπίτια στο Μαϊάμι, τη Νέα Υόρκη και τη Δομινικανή Δημοκρατία και ζούσαν τη μεγάλη ζωή στις πλάτες μιας εξαθλιωμένης πλειοψηφίας.

Η εκλογική νίκη του Ούγκο Τσάβες το 1998 γκρέμισε το πλουσιοπάροχο συμπόσιο που απολάμβανε η Βενεζουελάνικη ελίτ για δεκαετίες, ενώ οδηγούσε τη χώρα στο γκρεμό. Εξελέγη ακριβώς για να σπάσει τη διατήρηση στην εξουσία που αυτές οι ομάδες είχαν αξιοποιήσει τόσο χρόνια, και η υπόσχεση του Τσάβες ήταν επανάσταση – πλήρης μετασχηματισμός του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού συστήματος στη χώρα. Οι εκλογικές του νίκες ήταν στέρεες, χρόνο με το χρόνο, κάθε φορά αυξάνοντας τη δημοτικότητα του καθώς όλο και περισσότεροι Βενεζουελάνοι έβρισκαν κίνητρο να συμμετέχουν στην ίδια τους τη διακυβέρνηση και την κατασκευή ενός νέου έθνους χωρίς αποκλεισμούς, με την κοινωνική δικαιοσύνη ως έμβλημά του.

Η εκλογή του Τσάβες ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για την Ουάσινγκτον και τα ισχυρά συμφέροντα στις ΗΠΑ που ήθελαν τον έλεγχο των αποθεμάτων πετρελαίου της Βενεζουέλας – των μεγαλύτερων στον πλανήτη. Τον Απρίλη του 2002, η διοίκηση του Μπους στήριξε ένα πραξικόπημα για να ανατρέψει τον Τσάβες, καθοδηγούμενο από τις ίδιες ακριβώς ελίτ που ήταν προηγουμένως στην εξουσία. Το πραξικόπημα περιλάμβανε μαζικές πορείες στους δρόμους του Καράκας, αποτελούμενες από τις πλούσιες και μεσαίες τάξεις, καλώντας στην αποπομπή του Τσάβες. Ελεύθεροι σκοπευτές χρησιμοποιούνταν για να πυροβολούν ενάντια σε αυτούς στις πορείες, δημιουργώντας βία και χάος που κατευθείαν χρεωνόταν στον Τσάβες. Η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες στη Βενεζουέλα, όλα συμμετείχαν στις πραξικοπηματικές προσπάθειες, χειραγωγώντας εικόνες και διαστρεβλώνοντας γεγονότα για να δικαιολογήσουν την αποπομπή του Τσάβες. Αυτός μετατράπηκε σε κακοποιό, κακό δικτάτορα, βάναυσο δολοφόνο στα μάτια των διεθνών ΜΜΕ, αν και στην πραγματικότητα αυτοί που ήθελαν να τον ανατρέψουν και οι υποστηριχτές τους στην Ουάσινγκτον ήταν υπεύθυνοι για τον προκαλούμενο θάνατο και καταστροφή. Αφού ο Τσάβες απήχθη στις 11 Απρίλη 2002 και οδηγούνταν στη δολοφονία, οι πλούσιοι επιχειρηματίες πίσω από το πραξικόπημα πήραν την εξουσία και επέβαλαν δικτατορία. Όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί διαλύθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του νομοθετικού σώματος και του ανώτατου δικαστηρίου.

Η πλειοψηφία που είχε ψηφίσει υπέρ του Τσάβες και είχε τελικά γίνει πρωταγωνίστρια στη δική της διακυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να υπερασπιστεί τη δημοκρατία της και κατέβηκε στους δρόμους απαιτώντας την επιστροφή του προέδρου της. Σαρανταοκτώ ώρες αργότερα, ο Τσάβες σώθηκε από εκατομμύρια υποστηριχτές και πιστές στρατιωτικές δυνάμεις. Το πραξικόπημα ηττήθηκε και η επανάσταση επιβίωσε, αλλά οι απειλές συνεχίστηκαν.

Μια επακόλουθη οικονομική δολιοφθορά επιχείρησε να οδηγήσει στην κατάρρευση της πετρελαϊκής βιομηχανίας. 18.000 υψηλόβαθμοι τεχνικοί και διοικητικοί εργάτες στην κρατικής ιδιοκτησίας επιχείρηση, PDVSA, απείχαν από την εργασία, σαμποτάροντας τον εξοπλισμό και προκαλώντας ζημιά κοντά 20 εκατομμυρίων δολαρίων στη Βενεζουελάνικη οικονομία. Μετά από 64 μέρες απεργιών, άδειων ραφιών στα σουπερμάρκετ λόγω εσκεμμένης παρακράτησης προϊόντων για να προκληθεί πανικός, και ένα βάναυσο μιντιακό πόλεμο στον οποίο κάθε ένας ιδιωτικός σταθμός εξέπεμπε τη προπαγάνδα της αντιπολίτευσης 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα, οι Βενεζουελάνοι είχαν απηυδήσει με την αντιπολίτευση. Η δημοτικότητα του Τσάβες έφτασε στα ύψη. Ενάμιση χρόνο αργότερα, όταν η αντιπολίτευση επιχείρησε να τον εκδιώξει μέσω δημοψηφίσματος, κέρδισε μια σαρωτική νίκη της τάξης του 60-40.

Καθοδηγητές στις προσπάθειες για την ανατροπή του Τσάβες ήταν οι ίδιοι τρεις που σήμερα καλούν τους υποστηριχτές τους να κατέβουν στους δρόμους για να εκδιώξουν τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο από την εξουσία. Ο Λεοπόλδο Λόπεζ και ο Ενρίκε Καπρίλες ήταν και οι δύο δήμαρχοι δύο εκ των πλουσιότερων δήμων κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του 2002 – του Τσακάο και της Μπαρούτα, ενώ η Μαρία Κορίνα Ματσάδο ήταν στενή σύμμαχος του Πέδρο Καρμόνα, του πλούσιου επιχειρηματία που αυτοανακηρύχτηκε δικτάτορας κατά τη διάρκεια της σύντομης εκδίωξης του Τσάβες. Ο Λόπεζ και η Ματσάδο υπέγραψαν το κακόφημο “Διάταγμα της Καρμόνα”, που διέλυε τους δημοκρατικούς θεσμούς της Βενεζουέλας, διαλύοντας το σύνταγμα. Ο Καπρίλες και ο Λόπεζ ήταν επίσης και οι δύο υπεύθυνοι για τη δίωξη και βίαιη κράτηση μελών της κυβέρνησης του Τσάβες κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι επέτρεψαν κάποιοι από αυτούς να δαρθούν δημόσια, όπως ο Ραμόν Ροντρίγκεζ Τσασίν, πρώην Υπουργός Εσωτερικών το 2002.

Και οι τρεις έχουν υπάρξει κύριοι αποδέκτες της χρηματοδότησης των ΗΠΑ και της πολιτικής στήριξης για τις προσπάθειές τους να ανατρέψουν τον Τσάβες, και τώρα τον Μαδούρο. Το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία των ΗΠΑ (NED) και οι παραφυάδες του, το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (IRI) και το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο (NDI), παρείχαν τα κεφάλαια εκκίνησης για την ΜΚΟ της Ματσάδο «Sumate», και για το δεξιό κόμμα των Καπρίλες και Λόπεζ «Πρώτη Δικαιοσύνη» (Primero Justicia). Όταν ο Λόπεζ διασπάστηκε από την «Πρώτη Δικαιοσύνη» το 2010 για να δημιουργήσει το δικό του κόμμα, τη «Λαϊκή Θέληση» (Voluntad Popular), αυτό χρηματοδοτήθηκε από αμερικάνικα δολάρια.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς περιόδου, από το 2000 ως το 2010, οργανισμοί των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων του Οργανισμού για τη Διεθνή Ανάπτυξη των ΗΠΑ (USAID) και του Γραφείου του για Πρωτοβουλίες Μετάβασης (OTI), που συστήθηκαν στο Καράκας το 2002, διοχέτευσαν περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια σε ομάδες της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. Ο γενικός στόχος ήταν η αλλαγή καθεστώτος.

Όταν ο Τσάβες επανεκλέχθηκε το 2006 με ένα ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο νίκης, λαμβάνοντας κοντά 64% των ψήφων, οι ΗΠΑ ανέσυραν τη στήριξή τους από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης και τις ΜΚΟ, ώστε να δημιουργήσουν καινούρια με νεανικά, φρέσκα πρόσωπα. Πάνω από το ένα τρίτο της χρηματοδότησης των ΗΠΑ κατευθύνθηκε προς νεολαιίστικες και φοιτητικές ομάδες, συμπεριλαμβάνοντας την εκπαίδευση στη χρήση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης για να κινητοποιηθεί ο πολιτικός ακτιβισμός. Οι ηγέτες των φοιτητών στάλθηκαν στις ΗΠΑ για σεμινάρια και συνέδρια πάνω στον ακτιβισμό στο ίντερνετ και τη δικτύωση στα μέσα ενημέρωσης. Διαμορφώθηκαν στη βάση της τακτικής της προώθησης της αλλαγής καθεστώτος μέσα από ταραχές στους δρόμους και τη στρατηγική χρήση των ΜΜΕ ώστε να παρουσιάσουν την κυβέρνηση ως κατασταλτική.

Το 2007, αυτές οι ομάδες φοιτητών, χρηματοδοτούμενες και εκπαιδευμένες από οργανισμούς των ΗΠΑ, βγήκαν στους δρόμους του Καράκας για να απαιτήσουν την αποπομπή του Τσάβες, έπειτα από την επιλογή της κυβέρνησης να μην ανανεώσει τη σύμβαση δημόσιας παραχώρησης του RCTV, ενός διάσημου ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού, ιδιαίτερα γνωστού για τις άθλιες σαπουνόπερές του. Οι διαμαρτυρίες απαρτίζονταν από κυρίως μεσαία και ανώτερα στρώματα νεολαίων και πολιτικούς της αντιπολίτευσης, οι οποίο υπερασπίζονταν τα επιχειρηματικά ΜΜΕ και έναν σταθμό που ήταν επίσης γνωστός για την άμεση εμπλοκή του στο πραξικόπημα του Απριλίου 2002. Αν και οι διαμαρτυρίες τους απέτυχαν στο στόχο τους, οι «φοιτητές» είχαν κερδίσει τα διαπιστευτήριά τους ως στέρεο υποστήριγμα της αντιπολίτευσης. Αργότερα εκείνη τη χρονιά, η οργάνωσή τους βοήθησε να ηττηθεί ένα συνταγματικό πακέτο μεταρρυθμίσεων που πρότεινε ο Τσάβες σε ένα εθνικό δημοψήφισμα.

Αφού ο πρόεδρος Τσάβες απεβίωσε το Μάρτιο 2013 μετά από μια βάναυση μάχη με τον καρκίνο, η αντιπολίτευση διέγνωσε μια ευκαιρία να υφαρπάξει την εξουσία από τους υποστηρικτές του. Οι εκλογές έγιναν στις 14 Απριλίου 2013 μέσα σε ένα εξαιρετικά έντονο και ασταθές περιβάλλον. Ο Νικολάς Μαδούρο, ο επιλεγμένος διάδοχος του Τσάβες, κατέβηκε ενάντια στον Ενρίκε Καπρίλες, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα, τον Οκτώβριο του 2012, είχε χάσει την προεδρική εκλογή από τον Τσάβες για 11%. Αυτή τη φορά, ωστόσο, τα αποτελέσματα ήταν πιο κοντινά, με τον Μαδούρο να νικάει με ένα λεπτό περιθώριο κάτω του 2%. Ο Καπρίλες αρνήθηκε να δεχτεί το αποτέλεσμα και κάλεσε τους υποστηρικτές του να κατέβουν στους δρόμους σε διαδηλώσεις, να «εκτονώσουν όλη την οργή τους». Κατά τις δύο μέρες μετά τις εκλογές, 11 υποστηρικτές της κυβέρνησης σκοτώθηκαν από υποστηρικτές του Καπρίλες. Ήταν ένα λουτρό αίματος που δεν χάρηκε της προσοχής των διεθνών ΜΜΕ, τα θύματα απλώς δεν ήταν αρκετά λαμπερά, και άνηκαν στη λάθος πλευρά.

Όσο κυλούσε το 2013, η οικονομική κρίση στη χώρα εντεινόταν και επέστρεψε η παλιά στρατηγική της παρακράτησης προϊόντων για να προκληθούν ελλείψεις και πανικός στον πληθυσμό. Βασικά καταναλωτικά αγαθά εξαφανίστηκαν από τα ράφια – χαρτί τουαλέτας, μαγειρικό λάδι, γάλα σε σκόνη, κορν φλάουρ -  κύρια προϊόντα, απαραίτητα στην καθημερινή ζωή στη Βενεζουέλα. Ο πληθωρισμός άρχισε να ανεβαίνει και η κερδοσκοπία, καθώς και οι αυξήσεις των τιμών, φούντωναν. Ενώ ένα μέρος όλων αυτών σχετιζόταν με τους κυβερνητικούς ελέγχους στις ξένες νομισματικές ισοτιμίες για την πρόληψη της φυγής κεφαλαίων, ένα μεγάλο μέρος τους είχε να κάνει με σαμποτάζ. Ένας πλήρης οικονομικός πόλεμος ήταν σε εξέλιξη ενάντια στην κυβέρνηση του Μαδούρο.

Τα προβλήματα επέμειναν κατά τη διάρκεια του έτους και η δυσαρέσκεια μεγάλωνε. Αλλά καθώς η εκλογική περίοδος επανήλθε το Δεκέμβριο, για δημάρχους, το PSUV (Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας) κατέγραψε σαρωτικές νίκες. 242 από τις 317 δημαρχίες κερδήθηκαν από το PSUV, αποδεικνύοντας ότι μια ισχυρή πλειοψηφία της χώρας υποστήριζε το κυβερνητικό κόμμα.

Ο Μαδούρο κάλεσε τους κυβερνήτες της αντιπολίτευσης και τους νέο-εκλεγμένους δημάρχους σε συνάντηση στο προεδρικό μέγαρο στα τέλη Δεκέμβρη σε μια προσπάθεια διαλόγου και δημιουργίας ενός χώρου όπου θα δουλέψουν όλοι μαζί για να βελτιωθεί η κατάσταση στη χώρα. Τη συνάντηση εξέλαβε θετικά η πλειοψηφία των Βενεζουελάνων. Ωστόσο, εξτρεμιστές, όπως ο Ματσάδο και ο Λόπεζ, αντιμετώπισαν τη συνάντηση ως απειλή για τον σκοπό τους, την εκδίωξη του Μαδούρο αρκετά πριν το τέλος της θητείας του το 2019. Για άλλη μια φορά, ξεκίνησαν να καλούν σε διαδηλώσεις και άλλες δράσεις ενάντια στην κυβέρνησή του.

Το Γενάρη 2014, καθώς οι Βενεζουελάνοι επέστρεφαν από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές τους, οι οικονομικές δυσκολίες εξακολουθούσαν να υφίστανται. Ο Μαδούρο ξεκίνησε μια προσπάθεια πάταξης των επιχειρήσεων που παραβίαζαν τους πρόσφατα θεσπισμένους νόμους σχετικά με τον έλεγχο των τιμών και την κερδοσκοπία. Προς τα τέλη του Γενάρη, ανακοινώθηκαν νέα μέτρα σχετικά με την πρόσβαση σε ξένο συνάλλαγμα, τα οποία πολλοί εξέλαβαν ως υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, του μπολιβάρ. Έτσι αναπτύχθηκε ένα αίσθημα απόρριψης των νέων μέτρων ανάμεσα σε διάφορες ομάδες της αντιπολίτευσης, και αυξήθηκαν τα καλέσματα για παραίτηση του Μαδούρο. Ως το Φλεβάρη, μικροί θύλακες διαδηλώσεων αναδύθηκαν σε όλη τη χώρα, κυρίως περιορισμένες σε μεσοαστικές και μεγαλοαστικές περιοχές.

Κατά τον εορτασμό της Εθνικής Ημέρας Νεολαίας στις 12 Φλεβάρη, ενώ χιλιάδες διαδήλωναν ειρηνικά μνημονεύοντας τα ιστορικά κατορθώματα της νεολαίας στην ανεξαρτησία του έθνους, μια άλλη ομάδα αναζήτησε μια διαφορετική ατζέντα. Νεολαία της αντιπολίτευσης, “φοιτητές”, καθοδήγησαν μια επιθετική πορεία καλώντας στην παραίτηση του Μαδούρο, η οποία κατέληξε σε βίαιη αντιπαράθεση με τις αρχές, αφού οι διαδηλωτές κατέστρεψαν προσόψεις κτιρίων, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα, πέταξαν αντικείμενα στην αστυνομία και την εθνική φρουρά και χρησιμοποίησαν βόμβες μολότοφ για να κάψουν ιδιοκτησία και να μπλοκάρουν τη διέλευση. Οι συγκρούσεις προκάλεσαν τρεις θανάτους και πολλούς τραυματισμούς.

Ο αρχηγός της βίαιης διαμαρτυρίας, ο Λεοπόλδο Λόπεζ, κρύφτηκε μετά τις συγκρούσεις και εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του εξαιτίας του ρόλου του στα θανατηφόρα γεγονότα και τις δημόσιες εκκλήσεις του να εκδιωχθεί ο πρόεδρος. Μερικές μέρες αργότερα, μετά από μια μακρά παράσταση που περιλάμβανε βίντεο από μια «μυστική» τοποθεσία, ο Λόπεζ συγκάλεσε άλλη μια πορεία και χρησιμοποίησε το γεγονός για να παραδοθεί δημόσια στις αρχές. Τέθηκε υπό κράτηση και κρατήθηκε για ανάκριση, ενώ όλα τα δικαιώματά του διασφαλίστηκαν από το κράτος.

Ο Λόπεζ έγινε το σημείο συσπείρωσης για τις βίαιες διαδηλώσεις, οι οποίες συνεχίζονται ως σήμερα, προκαλώντας αρκετούς πρόσθετους θανάτους, δεκάδες τραυματισμούς και την καταστροφή δημόσιας περιουσίας. Σχετικά μικρές, βίαιες ομάδες διαδηλωτών έχουν μπλοκάρει τη διέλευση στις πιο πλούσιες ζώνες του Καράκας, προκαλώντας καθυστερήσεις στην κυκλοφορία και τρομοκρατώντας τους κατοίκους. Αρκετοί θάνατοι έχουν προκληθεί επειδή οι διαδηλωτές αρνήθηκαν να αφήσουν ασθενοφόρα να περάσουν ώστε να μεταφέρουν τους ασθενείς στην εντατική.

Ειρωνικά, τα διεθνή ΜΜΕ εμφανίζουν αυτούς τους διαδηλωτές ως ειρηνικά θύματα της κρατικής καταστολής. Μέχρι και διασημότητες, όπως η Σερ και η Πάρις Χίλτον, έχουν συνταχθεί σε μια ψεύτικη υστερία, καλώντας σε ελευθερία για τους Βενεζουελάνους από μια «βάναυση δικτατορία». Η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένα σημαντικό μέρος των διαδηλωτών στις μεγαλύτερες πορείες, έχει διαδηλώσει ειρηνικά τις νόμιμες ανησυχίες του, η κινητήρια δύναμη πίσω από αυτές τις διαδηλώσεις είναι ένα βίαιο σχέδιο για την ανατροπή μιας δημοκρατικής κυβέρνησης. Ο Λόπεζ, ο οποίος έχει δημόσια δηλώσει την περηφάνια του για το ρόλο του στο πραξικόπημα του Απρίλη 2002 ενάντια στον Ούγκο Τσάβες, εξακολουθεί να καλεί τους υποστηρικτές του να διαδηλώσουν ενάντια στην «δικτατορία» στη Βενεζουέλα.

Ενώ δεκάδες κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένων του UNASUR (Ένωση των κρατών της Νότιας Αφρικής) και του Mercosur (οικονομική και πολιτική συμφωνία μεταξύ των χωρών της Λατινικής Αμερικής), έχουν εκφράσει τη σαφή υποστήριξη και αλληλεγγύη τους στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τον πρόεδρο Μαδούρο, η Ουάσινγκτον έσπευσε να υποστηρίξει τους διαδηλωτές της αντιπολίτευσης και να απαιτήσει από την κυβέρνηση την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Η διοίκηση του Ομπάμα έφτασε να απειλήσει τον πρόεδρο Μαδούρο με διεθνείς συνέπειες αν ο Λεοπόλδο Λόπεζ συλληφθεί. Στον απόηχο του πρώτου κύματος των βίαιων διαδηλώσεων, ο Μαδούρο απέλασε τρεις διπλωμάτες των ΗΠΑ από την πρεσβεία των ΗΠΑ στο Καράκας, κατηγορώντας τους ότι συνωμότησαν για να στρατολογήσουν φοιτητές στη Βενεζουέλα ώστε να συμμετάσχουν στην αποσταθεροποίηση.

Ενώ η βία εξακολουθεί σε κάποιες περιοχές στη χώρα, ο Μαδούρο έχει κάνει εκτεταμένες εκκλήσεις για ειρήνη. Ένα κίνημα για ειρήνη δρομολογήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, καθοδηγούμενο από καλλιτέχνες, αθλητές και φιγούρες του πολιτισμού, μαζί με οργανωμένες κοινότητες, που επιζητούν να λήξει όχι μόνο η τρέχουσα χαοτική κατάσταση αλλά επίσης τα υψηλά επίπεδα εγκληματικότητας που μαστίζουν τη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Οι περισσότεροι Βενεζουελάνοι θέλουν ειρήνη στη χώρα τους, και μια πλειοψηφία εξακολουθεί να στηρίζει την τωρινή κυβέρνηση. Η αντιπολίτευση έχει αποτύχει να παρουσιάσει μια εναλλακτική πλατφόρμα ή ατζέντα πέρα από την αλλαγή καθεστώτος, και η συνεχιζόμενη εξάρτησή της από τη χρηματοδότηση και τη στήριξη των ΗΠΑ – μέχρι και αυτή τη χρονιά ο Ομπάμα συμπεριέλαβε 5 εκατομμύρια δολάρια στον Προϋπολογισμό Ξένων Επιχειρήσεων του 2014 για ομάδες της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα – είναι μια συνεχιζόμενη ένδειξη της αδυναμίας τις. Όπως ένα κρατικό στέλεχος της πρεσβείας των ΗΠΑ στο Καράκας, που δημοσιεύτηκε από το Wikileaks, εξηγούσε το Μάρτη του 2009, “Χωρίς τη συνεχιζόμενη βοήθεια μας, είναι πιθανό ότι οι οργανισμοί που βοηθήσαμε να δημιουργηθούν… θα εξαναγκάζονταν να κλείσουν… Η χρηματοδότησή μας θα παράσχει σε αυτούς τους οργανισμούς μια πολύ αναγκαία σανίδα σωτηρίας”.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας στη Βενεζουέλα, η φτώχεια μειώθηκε κατά πάνω από 50%, η υγειονομική περίθαλψη έχει γίνει ελεύθερη και προσβάσιμη σε όλους, όπως και η ποιοτική εκπαίδευση από την πρωτοβάθμια ως την τριτοβάθμια βαθμίδα. Οι κρατικές επιδοτήσεις παρέχουν τρόφιμα και στέγαση σε προσιτές τιμές γι’ αυτούς που το έχουν ανάγκη, καθώς επίσης και προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και τοποθέτησης των εργαζομένων. Τα ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τα κοινοτικά μέσα ενημέρωσης, έχουν επεκταθεί σε εθνικό επίπεδο, δίνοντας περισσότερο χώρο για την έκφραση διαφορετικών φωνών. Η πρόσβαση στο ίντερνετ έχει αυξηθεί σημαντικά και το κράτος έχτισε επίσης εκατοντάδες δημόσια κέντρα πληροφοριών με δωρεάν υπολογιστές και πρόσβαση στο ίντερνετ σε όλη τη χώρα. Οι φοιτητές παίρνουν δωρεάν λάπτοπ και τάμπλετ για να χρησιμοποιήσουν για τις σπουδές τους. Η κυβέρνηση έχει αυξήσει τον ελάχιστο μισθό κατά 10-20% κάθε χρόνο, οδηγώντας τη Βενεζουέλα στο να έχει έναν από τους υψηλότερους ελάχιστους μισθούς στη Λατινική Αμερική. Οι συντάξεις είναι εγγυημένες μετά από μόλις 25 χρόνια δουλειάς, και αυτοί που δουλεύουν στην παραοικονομία έχουν επίσης εγγυημένη σύνταξη από το κράτος.

Ενώ τα προβλήματα παραμένουν στη χώρα, όπως παντού, οι περισσότεροι Βενεζουελάνοι είναι επιφυλακτικοί στο να εγκαταλείψουν τα τεράστια κοινωνικά και πολιτικά οφέλη που έχουν κερδηθεί τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια. Μια αντιπολίτευση με τίποτα να προσφέρει εκτός της ξένης παρέμβασης και της ανασφάλειας δεν είναι ελκυστική στην πλειοψηφία. Δυστυχώς, τα ΜΜΕ αποτυγχάνουν να δουν αυτή την πραγματικότητα, ή επιλέγουν να μην την προβάλλουν ώστε να προωθήσουν μια πολιτική ατζέντα. Στη Βενεζουέλα, η επανάσταση είναι εδώ για να μείνει και τα συμφέροντα του 1% δεν πρόκειται να υπερισχύσουν έναντι αυτών του 99% που είναι ήδη στην εξουσία.

Eva Golinger, 20 Φλεβάρη 2014

Πηγή: http://www.chavezcode.com/2014/02/venezuela-beyond-protests-revolution-is.html μέσω http://ilesxi.wordpress.com

Read more...

Ξύλο, χημικά, βία, προσαγωγές από τα ΜΑΤ προς καθηγητές, σχολικούς φύλακες, καθαρίστριες, ΠΟΕ ΟΤΑ

Επίδειξη αυταρχισμού όλη την ημέρα - Ρεπορτάζ, φωτογραφίες, βίντεο

0
inShare

Πηγή - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - alfavita.gr

Το σημερινό δεν έχει προηγούμενο, μόλις η πορεία διαλυόταν στη Βουλή οι διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση με χημικά. Επίδειξη αυταρχισμού από την κυβέρνηση που στέλνει το μήνυμα ότι όποιος διαδηλώνει θα συλλαμβάνεται.

 

2:45 αποπνικτική η ατμόσφαιρα από τα χημικά

2:40

 

2:35 Χημικά και λιποθυμίες

2:05 

 

1:55

 

1:47

 

 

1:30 Τον Καλομοίρη τον απήγαγαν κανονικά για ΓΑΔΑ την ώρα που μίλαγε στο κινητό του - Μπαλασόπουλος και Ευθυμίου ο τρίτος και ο τέταρτος τραυματίας από την ΠΟΕ ΟΤΑ αυτή τη φορά

 

 

1:29 Τραυματίας και ο Μπαλασόπουλος της ΠΟΕ ΟΤΑ

 

 

 

1:25 Οι γιατροί πέρασαν κολάρο και έβαλαν ορό στον τραυματία που είναι της ΠΟΕ ΟΤΑ

 

 

1:20 Τραυματίες τώρα στην Οθωνος

 

---

1:13 και τρίτος τραυματίας, αναστάτωση και ένταση - Το ΕΚΑΒ πλησιάζει τον πεσμένο διαδηλωτή

 

 

Αναίτια και βίαιη επίθεση δέχτηκαν σήμερα το πρωί στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, καθηγητές, σχολικοί φύλακες και καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που διαμαρτύρονται για τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις. Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν και καθηγητές από τη Λάρισα που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα καθώς και Πρόεδροι ΕΛΜΕ και μέλη του Δ.Σ της ΟΛΜΕ που συνεδρίαζαν μέχρι αργά χθες το βράδυ στην Αθήνα (Συνέλευση Προέδρων ΕΛΜΕ)

Μέσα σε λίγη ώρα οι συγκεντρωμένοι, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σε διαθεσιμότητα και απειλούνται να απολυθούν το δεύτερο δεκαήμερο του Μαρτίου, απωθήθηκαν βίαια από δυνάμεις της αστυνομίας, που σύμφωνα με μαρτυρίες, έκαναν και χρήση χημικών. Σε δηλώσεις τους στην alfavita.gr ο Γραμματέας και το μέλος του Δ.Σ της ΟΛΜΕ Σταμάτης Νικολάου και Σταύρος Τζορτζιώτης μιλούν για την αστυνομική επίθεση και τις προσαγωγές των συναδέλφων τους αλλά και άλλων εργαζομένων και τονίζουν ότι για την εκπαιδευτική κοινότητα είναι ζήτημα τιμής να μην επιτρέψι σε κανέναν καθηγητή να απολυθεί. 

 

Σε δηλώσεις του στον Σκάι από τη ΓΑΔΑ, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσυφάκης ανέφερε ότι προσήχθη μαζί με άλλα 16 άτομα και έκανε λόγο για κατάλυση της δημοκρατίας για άλλη μια φορά. Υποστήριξε ακόμη ότι επρόκειτο για μια ειρηνική διαμαρτυρία στον προαύλιο χώρο και στο πεζοδρόμιο έξω από το υπουργείο. Ανάμεσα στους προσαχθέντες βρίσκεται και ο καθηγητής Διονύσης Βάσσης, μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Γ΄Δυτικής Αθήνας και ο καθηγητής Κικάκης ο οποίος χτυπήθηκε.

---

Η ΟΛΜΕ καταγγέλλει την απαράδεκτη προσαγωγή εκπαιδευτικών και σχολικών φυλάκων

---

12:20 Νέα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας στην πλατεία Συντάγματος΄και σπρωξίματα της αστυνομίας προς τους εκπαιδευτικούς στην Ερμού - Ερχεται ΕΚΑΒ για το νέο τραυματία

Η γυναικα τραυματίας στην μέση του πιο κεντρικού δρόμου και δεξιά αριστερά κανονικα η κίνηση... Μονο στην ελλαδα αυτα 

Οι καθαρίστριες δίνουν παραδείγματα αγώνα, κλαίνε αλλά δεν υποχωρούν

Υποδέχονται τον Κοτσυφάκη με αγκαλιές και κλάματα

Ντροπή σας!

11:13 Αποκλεισμένη η Νίκης, πλήθος διαδηλωτών

Ο επικεφαλής δίνει εντολή να γίνει χρήση χημικών στους καθηγητές στο Σύνταγμα - Μία γυναίκα λυπόθυμη στο έδαφος - Οι καθηγητές ύστερα από το ξύλο και τα χημικά, απωθήθηκαν.

---

10:33 Ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ Θ. Κοτσιφάκης απελευθερώθηκε μαζί με τους άλλους προσαχθέντες και βρίσκεται ανάμεσα στην πορεία

---

10:32 Η πορεία έφτασε στο Σύνταγμα και αποκλείστηκε αμέσως

---

10:00 Απειλούν να μετακινήσουν με τη βία τις καθαρίστριες

---

9:30 Ελεύθεροι αφέθηκαν πριν από λίγο οι προσαχθέντες εκπαιδευτικοί. Δύο από τις καθηγήτριες έχουν διακομισθεί στο νοσοκομείο. ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Ο Κοτσυφάκης κάνει το σήμα της νίκης μέσα στο περιπολικό

Οι συγκεντρωμένοι παραμένουν έξω από το υπουργείο, όπου βρίσκονται ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας. Η ΟΛΜΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 11 το μεσημέρι. Ωστόσο ήδη οι συγκεντρωμένοι αυξάνονται έξω από το Υπουργείο καθώς συνεχώς καταφτάνουν εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες και καθαρίστριες από όλη την Αθήνα

VIDEO-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ από realmedialive

Η ΑΔΕΔΥ έχει επίσης εξαγγείλει συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο, λόγω της επικείμενης συνάντησης των επικεφαλής της τρόικας με τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση έχει απευθύνει και η ΠΟΕ - ΟΤΑ

ΠΗΓΗ φωτογραφιών @dromografos http://www.naftemporiki.gr/ @ANTIplhroforhsh @MakisSinodinos epikaira.gr/

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%87%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%B7-%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-binteo-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BE%CF%8D%CE%BB%CE%BF#ixzz2ucxCofTH 
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

Read more...