Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας (Video)

Το χρονικό του "ξαφνικού θανάτου" της ΕΡΤ, της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης της χώρας, που έκλεισε με απόφαση της κυβέρνησης τον περασμένο Ιούνιο, καταγράφει το νέο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου από τη σειρά «Εξάντας» με τίτλο «Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας». Όπως λέει ο ίδιος, το ντοκιμαντέρ «εγκλείει μία από τις πιο σημαντικές και συμβολικές στιγμές της ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής τραγωδίας που ζει σήμερα η Ελλάδα. Είναι η πιο 'ορατή' υπόθεση ότι η Δημοκρατία είναι το πρώτο θύμα της κρίσης».

Η νέα ταινία του Αυγερόπουλου καταγράφει από την αρχή μέχρι το τέλος όλα όσα συνέβησαν στην υπόθεση της ΕΡΤ σε μια χρονική περίοδο πέντε μηνών. Συμμετέχουν όλοι όσοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ε.Ε. Αναλύουν τους λόγους που οδήγησαν στον ξαφνικό θάνατο και ανοίγουν τη συζήτηση για το αβέβαιο μέλλον των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών μέσων της Ευρώπης.

Η ταινία προβλήθηκε ήδη χθες στις δημόσιες τηλεοράσεις του Βελγίου και της Αυστρίας στην τηλεοπτική εκδοχή των 52 λεπτών, ενώ έχει προγραμματιστεί επίσης να μεταδοθεί στη Φινλανδία, την Αυστραλία, την Ελβετία, τη Γαλλία, την Ιρλανδία, τη Λετονία, τη Δανία και την Ισπανία. Στην Ελλάδα θα προβληθεί, όχι βέβαια στη ΔΤ, αλλά σε κινηματογραφικές αίθουσες, στην κόπια των 65 λεπτών.

Α.Γ.Ν.

Παρακάτω η ταινία:

Read more...

Γ. Δελαστίκ: ΝΔ - ΠΑΣΟΚ "έγδαραν" οικονομικά όλα τα κοινωνικά στρώματα

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Εδραιώνεται σταδιακά η πεποίθηση σε όλο και ευρύτερα τμήματα του ελληνικού λαού ότι στις ευρωεκλογές του Μαΐου -υπό την προϋπόθεση ότι αυτές θα διεξαχθούν σε κλίμα ομαλότητας- είναι ελάχιστες οι πιθανότητες πλέον να αναδειχθεί πρώτο κόμμα η ΝΔ. Κάθε οικονομικό στοιχείο για την πορεία της χώρας που δημοσιοποιείται αποτελεί και νέο πλήγμα για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Δεν υπάρχει κοινωνικό στρώμα που να μην έχει επιδεινωθεί δραματικά η οικονομική του κατάσταση από το 2010 μέχρι σήμερα εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που άσκησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ υπό τον Λουκά Παπαδήμο και τέλος της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ υπό τους Σαμαρά - Βενιζέλο. Ο φόρος εισοδήματος κατά τη μνημονιακή τετραετία 2010-2013 για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αυξήθηκε υπέρμετρα, έως και... 700% (!) όπως τονίζει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής. Οι συνήθως φοροδιαφεύγοντες ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώσουν έως και... 900% (!) περισσότερους φόρους σήμερα από όσους προ τετραετίας. Τοσυνολικό ποσό που πληρώνουν όσοι Ελληνες έχουν σπίτι, οικόπεδο ή χωράφι αυξήθηκε... 700%! Ο ΦΠΑ αυξήθηκε τέσσερις φορές από το 2010, ενώ ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης αυξήθηκε κατά 450% (!) με αποτέλεσμα να παγώνει όλη η Ελλάδα γιατί σχεδόν καμία οικογένεια ή πολυκατοικία δεν είναι πλέον σε θέση να πληρώσει το πετρέλαιο για να ανάψει καλοριφέρ.

Πάνω από 900.000 Ελληνες έμειναν άνεργοι -επιπλέον των 400.000 που προϋπήρχαν της κρίσης- στα τέσσερα χρόνια της μνημονιακής πολιτικής. Μετά από όλα τα προαναφερθέντα «επιτεύγματα», πρέπει να έχει κανείς πολιτικό θράσος για να ζητάει την ψήφο αυτών που κατέστρεψε με την πολιτική του και να πάσχει από πολιτική αφέλεια, αν επιπλέον νομίζει ότι ο λαός θα του τη δώσει. Φτάσαμε στο σημείο η 14η στους παλιούς 15 της ΕΕ από πλευράς πλούτου (μόνο η Πορτογαλία ήταν φτωχότερη από την Ελλάδα) να έχει πλέον υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές από τον μέσο όρο της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Ο ΦΠΑ είναι 23% στη χώρα μας, όταν ο μέσος όρος του στην Ευρωζώνη είναι 20,45% και στην ΕΕ των «28» είναι 21,52%. Ο υψηλότερος συντελεστής φορολόγησης φυσικών προσώπων είναι 46% στην Ελλάδα, ενώ στην ΕΕ είναι... δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες μικρότερος κατά μέσο όρο (36,66%) και στην Ευρωζώνη αρκετά χαμηλότερος (44,52%) πάντα κατά την έκθεση του προϋπολογισμού της Βουλής. Ακόμη τραγικότερο είναι το γεγονός ότι αυτό το ανελέητο φορολογικό «γδάρσιμο» των Ελλήνων, πρωτοφανές σε παγκόσμιο επίπεδο, λαμβάνει χώρα όχι σε περίοδο ευημερίας, αλλά σε περίοδο κατάρρευσης των εισοδημάτων του ελληνικού πληθυσμού και ταυτόχρονα συντελείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Κατά την εξαετία 2007-2012, το πραγματικό ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών καταβαραθρώθηκε σε ποσοστό 35,4%, ενώ στην Ισπανία και την Ιταλία μειώθηκε κατά πολύ λιγότερο, κατά 11% - ακριβέστερα κατά 11,3% στην Ισπανία και κατά 10,9% στην Ιταλία. Ασύγκριτα λιγότερο μειώθηκε το εισόδημα των νοικοκυριών στις δύο άλλες χώρες που τελούν υπό μνημονιακό καθεστώς - μόνο 5,3% στην Πορτογαλία και 6,2% στην Ιρλανδία, έξι φορές λιγότερο! Είναι να μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα του πληθυσμού κατά το 35% και η κυβέρνηση να αυξάνει τη φορολογία εισοδήματος κατά... 700% και 900%, να διπλασιάζει σχεδόν τον βασικό συντελεστή του ΦΠΑ από το 11% στο 23% και επιπροσθέτως να υποχρεώνει τους Ελληνες να πληρώσουν και εφτά φορές περισσότερους φόρους συνολικά (από 500 εκατομμύρια το 2009 σε 3,5 δισεκατομμύρια το 2013) για τα ακίνητα που κατέχουν; Ας μη νομίσει δε κανείς ότι αυτή η τάση συρρίκνωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων ανακόπηκε. Κάθε άλλο.

Συνολικά στοιχεία για το 2013 δεν υπάρχουν ακόμη, αλλά βάσει των δεδομένων για το τρίτο τρίμηνο του 2013 που ανακοίνωσε τη Δευτέρα η στατιστική υπηρεσία της χώρας μας, η ΕΛΣΤΑΤ, το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών συρρικνώθηκε κατά 8% σε σύγκριση με το τρίτο τρίμηνο του 2012. Η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών μας μειώθηκε το ίδιο τρίμηνο σε σχέση με τοαντίστοιχο του 2012 κατά 10,2%. Πώς θα ζήσουν τα μαγαζιά, αν μειώνεται συνεχώς ο τζίρος τους; Σε ποιον θα πουλάνε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους οι επιχειρήσεις, αν οι Ελληνες έχουν όλο και λιγότερα λεφτά για ξόδεμα; Πού θα δουλεύουν τελικά οι εργαζόμενοι; Αυτή την τρομερής έκτασης κοινωνική καταστροφή ονομάζει... «success story» η κυβέρνηση! Ζητάει και την ψήφο του λαού από πάνω ως... επιβράβευση! Δύσκολο, νομίζουμε, να την πάρει. Ιδωμεν...

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Read more...

Σ. Κουβελάκης: Η μαγική σκέψη

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Σύμφωνα με τα Χαντίθ, την καταγεγραμμένη παράδοση που οιμουσουλμάνοι σουνίτες θεωρούν συμπλήρωμα του Κορανιού, ο προφήτης Μωάμεθ έχει αποφανθεί ότι «όσο πλησιάζει κανείς την εξουσία τόσο απομακρύνεται από τον Θεό». Το πρόβλημα ίσως αρχίζει και προκύπτει όταν εκτός από τον Θεό απομακρύνεται και από την ορθολογική σκέψη, ενίοτε και από την κοινή λογική. Και κάτι τέτοιο συμβαίνει στην πολιτική σκηνή όταν υπαρκτές αντιθέσεις και δυσκολίες θεωρούνται ότι λύνονται με ρητορικό συγκερασμό αντιφατικών προταγμάτων, επίκληση καλών προθέσεων και ακροβασίες, δηλαδή με την προσφυγή σε ένα είδος «μαγικής σκέψης».

Τι νόημα μπορεί να έχει για παράδειγμα όταν εκπρόσωποι πολιτικού κόμματος που επαγγέλλεται την έξοδο από τα μνημόνια και τον τερματισμό της λιτότητας ομνύουν στο όνομα της «δημοσιονομικής σταθεροποίησης» και των πλεονασματικών προϋπολογισμών που αποτελούν ως γνωστόν τον κεντρικό στόχο των μνημονίων; Πως γίνεται να μια οικονομία που βρίσκεται σε τροχιά καταστροφικής ύφεσης να ανακάμψει με δημόσια δαπάνη καθηλωμένη στα σημερινά επίπεδα; Πως θα αντιμετωπισθεί η ανθρωπιστική κρίση χωρίς αντίστοιχη παροχή δημόσιων πόρων για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών που έχουν καταβαραθρωθεί από τις μνημονιακές πολιτικές;

Ακούγεται ότι όλα αυτά θα γίνουν χάρη σε μια δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών και σε προσφυγή σε έξωθεν, δηλαδή ευρωπαϊκή, χρηματοδότηση. Το μεν πρώτο είναι ασφαλώς απόλυτα αναγκαίο και μάλιστα επείγον. Δικαιότερη κατανομή σημαίνει βεβαίως φορολόγηση του πλούτου, που ελάχιστα συμβάλλει σήμερα στα δημόσια έσοδα, αλλά ταυτόχρονα και ανακοπή της φοροεπιδρομήςπου έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια τα χαμηλά και τμήμα των μεσαίων στρωμάτων. Θα προκύψει μια νέα ισορροπία, που θα είναι θετική, που απαιτεί όμως χρόνο (οι φιλόδοξες και δίκαιες φορολογικές μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται σε μια νύχτα και κυρίως δεν αποδίδουν άμεσα) και που σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί το μαγικό ραβδί που θα λύσει το τεράστιο πρόβλημα χρηματοδότησης της ανάπτυξης της κατεστραμμένης ελληνικής οικονομίας.

Εξ’ου και η αναφορά στην έξωθεν «μη δανειακή» όπως παρουσιάζεται χρηματοδότηση, ένα είδος νέου σχεδίου Μάρσαλ. Ας σημειωθεί κατ’αρχήν ότι η διεκδίκηση από αριστερές δυνάμεις «σχεδίου Μάρσαλ», που ως γνωστόν εκπονήθηκε στην αρχή του Ψυχρού πολέμου για να ανασχέσει τον κομμουνισμό και να προσδέσει την δυτική Ευρώπη στον Ατλαντισμό, αποτελεί τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο, ειδικά σε μια χώρα όπου αυτό το σχέδιο συνόδευσαν τα ναπάλμ του Γράμμου. Πέρα όμως από το συμβολισμό, γιατί να δοθεί περίπου χαριστική χρηματοδότηση σε μια κυβέρνηση που θα αρνηθεί να εφαρμόσει τις πολιτικές λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης και άγριων περικοπών που αποτελούν την πεμπτουσία των πολιτικών που ακολουθούνται σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και που κατοχυρώνουν επιπλέον τα νέα δρακόντεια ευρωπαϊκά σύμφωνα; Στη βάση ποιάς στοιχειώδους λογικής μπορεί κανείς να υποθέσει ότι όχι μόνο δεν θα ασκηθούν κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμοί αλλά αντιθέτως θα προσφερθεί βοήθεια σε μια Ελλάδα που, ακολουθώντας έναν δυνάμει μεταδοτικό εναλλακτικό δρόμο, μόνο ως απειλή μπορεί να εκληφθεί από αυτούς που κυριαρχούν σήμερα στην ΕΕ;

Πολλώ δε μάλλον που βασική προϋπόθεση μιας τέτοιας πορείας είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημόσιου χρέους, κάτι που αναπόφευκτα θα πλήξει αυτούς που κατέχουν σήμερα ταελληνικά ομόλογα, δηλαδή τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το ταμείο σταθερότητας. Τι περιθώρια «αναδιαπραγμάτευσης» των δανειακών συμβάσεων υπάρχουν όμως όταν τα ποσά που διακυβεύονται, άρα οι ζημίες που ενδέχεται να υποστούν οι δανειστές, είναι τεράστια; Και τι περιθώρια διαπραγμάτευσης έχει ο οφειλέτης όταν πρέπει απαρέγκλιτα να εξοφλούνται τα τοκοχρεολύσια των δανείων που έχουν ήδη συναφθεί; Υπάρχουν άλλες επιλογές γι αυτόν από μονομερείς ενέργειες δηλαδή στάση πληρωμών – όπως δείχνει εξ’άλλου και μια πλούσια διεθνή εμπειρία (αλλά και αυτήν τηςπροπολεμικής Ελλάδας);

Το ότι δεν έχει δοθεί πειστική απάντηση σε αυτά τα γνωστά ερωτήματα από τους υποστηρικτές της «συμφωνημένης λύσης» επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η συντριπτική πλειοψηφία όσων δηλώνουν την προτίμησή τους για την αξιωματική αντιπολίτευση δεν πιστεύει ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τα Μνημόνια. Η αντίφαση αυτή οξύνεται ακόμη περισσότερο όταν ορισμένοι εκπρόσωποί της εμφανίζονται ξαφνικά ως μελλοντικοί εγγυητές του «αξιόχρεου του ελληνικού κράτους».

Η συνέχιση της προσφυγής στη «μαγική σκέψη» μόνο σύγχυση και δυσπιστία απέναντι στην ίδια την πολιτική μπορεί να προκαλέσει. Και τούτο γιατί, όπως κάθε «μαγική σκέψη», λειτουργεί σαν ξόρκι, τρόπος φαντασιακής απομάκρυνσης αυτού που γίνεται πλέον όλο και πιο αντιληπτό από την τραυματισμένη κοινωνία: ότι ακόμη και οι μίνιμουμ προϋποθέσεις μιας λύσης προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς σκληρές συγκρούσεις και ότι όποιος τις επιχειρήσει πρέπει να είναι διατεθειμένος να χρησιμοποιήσει μέσα όπως η στάση πληρωμών, η εθνικοποίηση των τραπεζών και βεβαίως η δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Πίτα ολόκληρη και χορτάτοι σκύλοι υπάρχουν μόνο στα παιδικά παραμύθια.

*Δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014.

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: Στάλινγκραντ

Ήταν 31 Γενάρη του 1943. Πριν από ακριβώς 71 χρόνια η Ανώτατη Διοίκηση των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων εκδίδει το Ανακοινωθέν για τη συντριβή των Ναζί  στο Βόλγα. Την ίδια μέρα παραδίδεται η νότια ομάδα των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων με επικεφαλής τον διοικητή της 6ης στρατιάς Φ. Πάουλους, που μόλις είχε προαχθεί από τον Χίτλερ σε στρατάρχη. Το ανακοινωθέν είναι ουσιαστικά η αναγγελία της νίκης στη μάχη του Στάλινγκραντ, η οποία ολοκληρώνεται στις 2 Φλεβάρη του 1943, με την παράδοση των τελευταίων υπολειμμάτων της βόρειας ομάδας των γερμανικών δυνάμεων.

   Στις 2 Φλεβάρη 1943, ο Στάλιν απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε: «Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι. Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις».

«Η μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των πολέμων».

Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ, στη μάχη που χαρακτηρίστηκε ως «η μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων».

   Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ένα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ. Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή του Στάλινγκραντ, όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ενωσης.

   Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής. Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη χιτλερική Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι με την επίθεσή της εναντίον της ΕΣΣΔ, η ναζιστική Γερμανία είχε καταφέρει να καταλάβει τις σοβιετικές αγροτικές και βιομηχανικές περιοχές, που προπολεμικά έδιναν το 71% της παραγωγής χυτοσιδήρου, το 58% του χάλυβα, το 57% του τροχαίου υλικού, το 63% του άνθρακα, καθώς και τον κύριο όγκο του πολεμικού εξοπλισμού και των εφοδίων. Οι κατακτημένες σοβιετικές περιοχές, όπου ζούσε προπολεμικά το 42% του πληθυσμού της χώρας, κάλυπταν το 40% του συνολικού χώρου παραγωγής σιτηρών και το 38% της κτηνοτροφίας. Το θαύμα, όμως, συντελέστηκε. «Δεν υπάρχει γη για μας πέρα από το Βόλγα», ήταν τα λόγια ενός από τους ήρωες της μάχης, του ελεύθερου σκοπευτή Βασίλι Ζάιτσεφ. Το θαύμα, όπως αποδείχτηκε, συνίστατο στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού για την υπεράσπιση της πατρίδας του και των κοινωνικών του κατακτήσεων.

«Όχι δεύτερο μέτωπο»!

   Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη του Στάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας. Ετσι,αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού.

   Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει: «Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Άλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: "Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942"».(Ουίνστον Τσόρτσιλ: «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ, τόμος Δ σελ. 317).

   Την επομένη της συνάντησης, ο Στάλιν συνέταξε υπόμνημα, όπου σημειωνόταν: «Κατόπιν ανταλλαγής απόψεων γενομένης εις την Μόσχαν την 12 Αυγούστου ε.ε. διεπίστωσα ότι ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κ. Τσόρτσιλ θεωρεί αδύνατον την οργάνωσιν του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942. Ως γνωστόν, η οργάνωσις του δεύτερου μετώπου εις την Ευρώπην κατά το 1942 είχε αποφασιστεί κατά την διάρκειαν της επισκέψεως του Μολότωφ εις Λονδίνον και είχε περιληφθεί εις το κοινόν αγγλο- σοβιετικόν ανακοινωθέν, που εδημοσιεύθη την 12 Ιουνίου ε.ε (…). Είναι εύκολον να αντιληφθή κανείς ότι η άρνησις της κυβερνήσεως της Μεγάλης Βρετανίας να δημιουργήση το δεύτερον μέτωπον εις την Ευρώπην εντός του 1942 καταφέρει ηθικόν πλήγμα εναντίον ολοκλήρου της σοβιετικής κοινής γνώμης, που εβασίζετο εις την δημιουργίαν του δεύτερου μετώπου, δυσχεραίνει την θέσιν του Ερυθρού Στρατού εις το μέτωπον και προξενεί ζημίαν εις τα σχέδια της Σοβιετικής Διοικήσεως... Εγώ και οι συνάδελφοί μου νομίζομεν ότι το έτος 1942 παρέχει τους πλέον ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου εις την Ευρώπην, δεδομένου ότι όλαι αι δυνάμεις των γερμανικών στρατευμάτων, και μάλιστα αι καλύτεραι, είναι απησχολημέναι εις το ανατολικόν μέτωπον, ενώ εις την Ευρώπη έχουν απομείνει ασήμαντοι δυνάμεις, και μάλιστα αι χειρότεραι. Είναι άγνωστον αν το έτος 1943 θα παρέχη τους ιδίους ευνοϊκούς όρους διά την δημιουργίαν δευτέρου μετώπου, όπως το 1942... Αλλά δυστυχώς εγώ δεν κατόρθωσα να πείσω επ' αυτού τον κύριον Πρωθυπουργόν της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ ο κ. Χάριμαν, αντιπρόσωπος του Προέδρου των ΗΠΑ, κατά τις διαπραγματεύσεις εις Μόσχαν, υπεστήριξε απολύτως τον κύριον Πρωθυπουργόν» («Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος - Η αλληλογραφία Στάλιν - Τσόρτσιλ - Ρούσβελτ - Τρούμαν», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος Α΄, σελ. 72-73).

«Από κτίριο σε κτίριο»

   Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ και διήρκεσε συνολικά για περίπου 200 μερόνυχτα. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942. Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως το Στάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο «ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ»... Όμως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο Κόκκινος Στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη.

   «Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ - γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ -αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ...». Ήταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια». Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Άλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς. Τεράστιες ήταν οι καταστροφές πολεμικού υλικού. Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση, συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας.

Νίκη - ορόσημο

   Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ήταν μια νίκη, στην οποία υποκλίθηκαν όλοι.«Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν. Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του». Έως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης.

   Η συντριβή των Ναζί στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας. Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό.

Η σημαία της απελευθέρωσης κυματίζει και πάλι στο Στάλινγκραντ

Read more...

ΒΙΑΙΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΤΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ

...ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ (VIDEO)

ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ, ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΥΡΙΖΑ , ΤΟΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

Βίαιη και απρόκλητη επίθεση από διμοιρία των ΜΑΤ σημειώθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης (30/1) κατάφοιτητών και μελών της φοιτητικής παράταξηςΑριστερή Ενότητα (ΑΡΕΝ) και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑέξω από το πολιτικό γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Ακαδημίας. Οι συγκεντρωμένοι ανάρτησαν πανό και διαμαρτύρονταν με συνθήματα για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι και τηνελληνική μεταναστευτική πολιτική.

Oι αστυνομικοί επιτέθηκαν κατά των συγκεντρωμένων, αλλά και κατά δημοσιογράφων καιφωτογράφων που βρίσκονταν στο σημείο, ενώ χτυπήθηκε και ο βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Καραγιαννίδης και ο δήμαρχος Κομοτηνής Γιώργος Πετρίδης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, παρά τις διαμαρτυρίες ακόμα και των καταστηματαρχών της περιοχής, η αστυνομία προχώρησε σε 47 προσαγωγές, μία εκ των οποίων μετατράπηκε σε σύλληψη. Οι κατηγορίες που αποδίδονται στον συλληφθέντα είναι αντίσταση κατά της αρχής και εξύβριση. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες ο συλληφθείς  φοιτητής, αφού του απαγγέλθηκαν οι προαναφερθήσες κατηγορίες, αφέθηκε ελεύθερος αργά το απόγευμα της Πέμπτης και η δίκη θα πραγματοποιηθεί αύριο το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Ο υπουργός Ναυτηλίας Μ. Βαρβιτσιώτης, πιστός στο κυβερνητικό δόγμα "Νόμος και Τάξη", χαρακτήρισε την παράσταση διαμαρτυρίας στο πολιτικό γραφείο του ως ακραία πράξη εκφοβισμούκαι στοχοποίησης (!). Από την πλευρά της, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ καλεί αύριο το πρωί στις 11:00 π.μ., σε μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων στο κτήριο 7.

Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ο συλληφθείς έχει χτυπηθεί από τους αστυνομικούς της ομάδας ΔΕΛΤΑ και ζητά ιατροδικαστή. Σύμφωνα με καταγγελίες, οι άνδρες της ομάδας Δέλτα που συμμετείχαν στην επίθεση δεν έφεραν διακριτικά, ενώ ανάγκασαν τους φοιτητές να ξαπλώσουν στο έδαφος, κλωτσώντας και δέρνοντάς τους.

Ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ του Νομού Δράμας Χρήστος Καραγιαννίδης διηγήθηκε πως στο σημείο βρίσκονταν 50 με 60 άτομα από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που στέκονταν με ένα πανό, και ξαφνικά δέχθηκαν "τρομακτική" επίθεση χωρίς κανένα λόγο, κατά την οποία χτυπήθηκαν όχι μόνο οι φοιτητές, αλλά και δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, καθώς και άνθρωποι που έσπευσαν να τους σώσουν. "Τα παιδιά τα σέρνανε στο πεζοδρόμιο", ανέφερε χαρακτηριστικά, και είπε πως γίνονται προσαγωγές.

Υποστήριξε ακόμα ότι υπάρχει οπτικό και ηχητικό υλικό από την επίθεση, που αποδεικνύει την αστυνομική βιαιότητα και θα δοθεί άμεσα στη δημοσιότητα. Κατήγγειλε επιπλέον πως οι αστυνομικοί δε φέρουν διακριτικά και κανείς δε δίνει τα στοιχεία του, και κάλεσε τον κόσμο να βγει στο δρόμο και να διαδηλώσει για το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν την αντίδρασή τους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ "ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ" ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ

Πέραν της κινητοποίησης στα δικαστήρια της Ευελπίδων, πλήθος κόσμου πραγματοποίησε, έπειτα από κάλεσμα της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στον αστυνομικό αυταρχισμό, στο σταθμό του ΜΕΤΡΟ "Αμπελόκηποι". Οι συγκεντρωμένοι ξεκίνησαν στις 7:00 μ.μ. από το σταθμό των "Αμπελοκήπων", πραγματοποιώντας πορεία με κατεύθυνση τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΡΟΚΛΗΤΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΡΕΝ

Σήμερα το πρωί φοιτητές και φοιτήτριες μέλη της ΑΡΕΝ που διαμαρτύρονταν ειρηνικά έξω από το γραφείο του Υπουργού Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι, δέχτηκαν εντελώς απρόκλητη βάναυση επίθεση από την ομάδα Δέλτα, ενώ περίπου 47 από αυτούς/ές προσήχθησαν στη ΓΑΔΑ όπου κρατούνται μέχρι ώρας. Με αισχρό τρόπο οι αστυνομικοί, οι οποίοι δεν φορούσαν διακριτικά, επιτέθηκαν με σφοδρό μένος εναντίον των φοιτητών και φοιτητριών που είχαν οργανώσει τη συμβολική διαμαρτυρία, φτάνοντας στο σημείο να ξαπλώσουν στο έδαφος κάποιους από αυτούς αγνοώντας τις έντονες διαμαρτυρίες περαστικών, δημοσιογράφων και φωτογράφων.

Η σημερινή σοκαριστική εξέλιξη επιβεβαίωσε ακόμη μία φορά την ύπαρξη πλήρως εκφασισμένων θυλάκων στο εσωτερικό της αστυνομίας, οι οποίοι τελικά δρουν με την ανοχή των επίσημων θεσμών. Η κυβέρνηση καθώς και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη πασχίζουν να ανασύρουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας το αστυνομικό κράτος της προδικτατορικής δεξιάς όπου η ελευθερία της έκφρασης και η κοινωνική διαμαρτυρία διώκονταν ανελέητα. Εξάλλου, η στοχοποίηση της αγωνιζόμενης νεολαίας και η άγρια καταστολή των δυνάμεων της αστυνομίας χρησιμοποιήθηκε ως μέσο για τη συγκάλυψη του περιεχόμενου της ειρηνικής διαμαρτυρίας των φοιτητών/τριών, δηλαδή της καταγγελίας της μεταναστευτικής κυβερνητικής πολιτικής, που είναι μεταξύ άλλων υπαίτια και για την τραγωδία του ναυαγίου στο Φαρμακονήσι και η οποία κόστισε τη ζωή σε δώδεκα ανθρώπους .

Καταγγέλλουμε τη σημερινή άθλια επίθεση εναντίον των φοιτητών και φοιτητριών, αλλά και κάθε προσπάθεια συγκάλυψης της αλήθειας για το Φαρμακονήσι από την κυβέρνηση και από τα ΜΜΕ που την στηρίζουν. Απέναντι στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» της κυβέρνησης εμείς προετοιμάζουμε την «έφοδο στον ουρανό» για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και των πολιτικών και κοινωνικών μας δικαιωμάτων. Το δίκιο είναι με το μέρος μας.

ΣΦΟΔΡΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Το περιστατικό προκάλεσε διαξιφισμούς και εντός της Βουλής. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου εξαπέλυσε επίθεση κατά της κυβέρνησης και του υπουργού Δικαιοσύνης Χ.Αθανασίου, που βρισκόταν εκείνη την ώρα στην αίθουσα για αυταρχικό κατήφορο και κατάφωρη παραβίαση των συνταγματικών και νομικών δικαιωμάτων των προσαχθέντων, στους οποίους δεν επέτρεπαν επί τρίωρο, όπως δήλωσε, να επικοινωνήσουν με τους δικηγόρους που είχαν σπεύσει στηΓΑΔΑ και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα, κατήγγειλε όλα τα υπόλοιπα κόμματα που λίγο νωρίτερα δεν είχαν στηρίξει την πρότασή της στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής να κληθεί ο αρχηγός της ΕΛΑΣ, για τον οποίο είπε ότι «έχει δηλώσει πως θα κάνει τον βίο αβίωτο των μεταναστών».

Ο Χ. Αθανασίου αντέδρασε έντονα επισημαίνοντας στη βουλευτή ότι με αφορμή την τραγωδία των μεταναστών στο Φαρμακονήσι “μιλάει για ευαισθησίες και για πορίσματα πριν η Δικαιοσύνηαποφανθεί και μάλιστα μιλάει για δολοφονίες”. “Αυτό είναι το κράτος δικαίου που επαγγέλλεσθε;” διερωτήθηκε, ενώ την ρώτησε “με ποια λογική έρχεται εδώ και προδικάζει;”

Σχετικά με τους υπαινιγμούς της Ζ. Κωνσταντοπούλου για το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν, ο υπουργός είπε ότι “πράγματι ο καθένας έχει δικαίωμα να συνέρχεται αλλά τηρώντας τους νόμους του κράτους”.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Read more...

Π. Λαφαζάνης: Η απλή αναλογική πιο σημαντική από την αυτοδυναμία

(photo credit: Δρομογράφος)

«Είμαστε πάντοτε υπέρ της απλής ανόθευτης αναλογικής, συνεχίζουμε και τώρα. Θα είμαστε και αύριο ως κυβέρνηση» τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, μιλώντας στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου στον ΣΚΑΪ.

Συγκεκριμένα δήλωσε «είναι πάγια θέση. Εμείς θα στηρίξουμε την πρόταση της ΔΗΜΑΡ για απλή αναλογική». Και πρόσθεσε: «η αυτοδυναμία μας θα προκύψει μόνο με αυτόν τον εκλογικό νόμο που υπάρχει. Είναι δύσκολη με απλή αναλογική, όμως δεν θα βάλουμε την αυτοδυναμία πάνω από τις αρχές μας» είπε χαρακτηριστικά.

Το ερώτημα είναι σε τι βαθμό ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εκφράζει τις προσωπικές του θέσεις και κατά πόσο απλά μεταφέρει τις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ιεραρχεί πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ τις θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα ψηλότερα από τον στόχο της αριστερής κυβέρνησης; Η απάντηση είναι κάπως σύνθετη. Επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί ότι θα υποστηρίξει την καθιέρωση της απλής, ανόθευτης και άδολης αναλογικής αλλά έχει ταυτόχρονα διευκρινίσει -μέσω του Πάνου Σκουρλέτηπως «δεν πρόκειται να υποστηρίξει καμία πρόταση που αποσκοπεί απλώς στο να μειώσει τη δύναμη του πρώτου κόμματος». Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ερμηνεύει λοιπόν με τη δική του οπτική τις επίσημες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και είναι σίγουρο ότι άλλα στελέχη θα τις διατύπωναν διαφορετικά καθώς η απλή αναλογική μπορεί να είναι πάγια θέση αλλά στη λίστα των προτεραιοτήτων της Κουμουνδούρου βρίσκεται πολύ χαμηλά.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει χαρακτηρίσει τη σχετική φιλολογία «φτηνά επικοινωνιακά τερτίπια» και έχει τονίσει πως «αν κάποιοι νομίζουν ότι εμάς θα μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί είναι γελασμένοι» αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Το γεγονός ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μιλάνε για κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα αποτελεί παραδοχή της ήττας τους, και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο να βλέπει με εξαιρετική επιφύλαξη μια τέτοια πρόταση και να υποστηρίζει ότι μόνο στόχο έχει να ψαλιδίσει τη διαφαινόμενη πρωτιά του, να τον φέρει σε δύσκολη θέση και να αναστηλώσει ένα μνημονιακό συνασπισμό. Ωστόσο δεν παύει για την Αριστερά να αποτελεί μεγάλο δημοκρατικό ζήτημα η κατάργηση του σημερινού καλπονοθευτικού νόμου που διαστρεβλώνει τη λαϊκή βούληση (μην ξεχνάμε ότι το 10% των ψηφοφόρων στις εκλογές του Μαϊου ψήφισε κόμματα που δεν εξασφάλισαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση).

Read more...

ΕΚΤΑΚΤΟ: Βίαιη επίθεση των ΜΑΤ κατά φοιτητών και δημοσιογράφων

Βίαιη και απρόκλητη επίθεση από διμοιρία των ΜΑΤ σημειώθηκε στις 11:00 το πρωί της Πέμπτης κατά φοιτητών που πραγματοποιούσαν συμβολική ειρηνική διαμαρτυρία για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι έξω από το πολιτικό γραφείο του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.

Όπως ανέφερε σε ρεπορτάζ του ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο», οι αστυνομικοί επιτέθηκαν κατά των φοιτητών, αλλά και δημοσιογράφων και φωτογράφων που βρίσκονταν στο σημείο, ενώ χτυπήθηκε και ο βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδης.

Όπως κατήγγειλε ο ρεπόρτερ του ραδιοφωνικού σταθμού, οι άνδρες της ομάδας Δέλτα που συμμετείχαν στην επίθεση δεν έφεραν διακριτικά, ενώ ανάγκασαν τους φοιτητές να ξαπλώσουν στο έδαφος, κλωτσώντας και δέρνοντάς τους.

Μιλώντας στο Hot Doc Radio και τον Κώστα Βαξεβάνη, ο βουλευτής Δράμας κ. Καραγιαννίδης διηγήθηκε πως στο σημείο βρίσκονταν 50 με 60 άτομα από τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που στέκονταν με ένα πανώ, και ξαφνικά δέχθηκαν "τρομακτική" επίθεση χωρίς κανένα λόγο, κατά την οποία χτυπήθηκαν όχι μόνο οι φοιτητές, αλλά και δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, καθώς και άνθρωποι που έσπευσαν να τους σώσουν. "Τα παιδιά τα σέρνανε στο πεζοδρόμιο", ανέφερε χαρακτηριστικά, και είπε πως γίνονται προσαγωγές.

Υποστήριξε ακόμα ότι υπάρχει οπτικό και ηχητικό υλικό από την επίθεση, που αποδεικνύει την αστυνομική βιαιότητα και θα δοθεί άμεσα στη δημοσιότητα.

Κατήγγειλε επιπλέον πως οι αστυνομικοί δεν φέρουν διακριτικά και κανείς δεν δίνει τα στοιχεία του, και κάλεσε τον κόσμο να βγει στο δρόμο και να διαδηλώσει για το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν την αντίδρασή τους.

Read more...

Λ. Βατικιώτης: Κυβέρνηση της Αριστεράς - Μια τόσο ωραία και άσκημη μέρα;

"...Το ζητούμενο από μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι η νομή της εξουσίας, ή το κυρίαρχο θέμα όπως την περιγράφει ο Σέξπηρ στο Μάκβεθ. Το ζητούμενο είναι η ουσιαστική βελτίωση των όρων ζωής του λαού. H κυβέρνηση της Αριστεράς θα κριθεί από το αν θα ανοίξει δρόμο για την αναγκαία σήμερα, κοινωνική επανάσταση. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς ή θα είναι επαναστατική ή δεν θα είναι αριστερή!..."

Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές προσεγγίσεις των συγγραφέων που συνεισέφεραν στο βιβλίοΚυβέρνηση της αριστεράς, δρόμος για το μέλλον ή παρένθεση (εκδ. Τόπος) άπαντες συμφωνούμε ότι το ζητούμενο από μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι η νομή της εξουσίας, ή το κυρίαρχο θέμα όπως την περιγράφει ο Σέξπηρ στο Μάκβεθ. 

Το ζητούμενο είναι η ουσιαστική βελτίωση των όρων ζωής του λαού. Μιλώντας συγκεκριμένα, θα αναφέρω ενδεικτικά την χορήγηση αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις, την πραγματοποίηση μαζικών προσλήψεων στον δημόσιο τομέα, με σταθερές μάλιστα σχέσεις εργασίας, για να μειωθεί η ανεργία και την η γενναία επιχορήγηση της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης.

Θα πρόσθετα μάλιστα επιπλέον πως το ζητούμενο πρέπει να είναι η μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς μείωση στους μισθούς, η αύξηση του μεριδίου των μισθών σε βάρος των κερδών, ώστε οι εργαζόμενοι να γεύονται όλο και μεγαλύτερο μερίδιο του πλούτου που παράγουν και άλλα πολλά.

Μένοντας μόνο στο πρώτο σύνολο μέτρων είναι οφθαλμοφανές ότι δεν μιλούμε για ένα επαναστατικό πρόγραμμα. Σοσιαλδημοκρατικό ή κεϋνσιανό θα χαρακτηριζόταν άλλες, πολύ πρόσφατες εποχές.

Προϋπόθεση ωστόσο για να εφαρμοστεί ακόμη κι αυτό το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα είναι να αναιρεθεί στην πράξη η σύγχρονη ορθοδοξία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Μια κυβέρνηση δηλαδή για να μπορεί να λέγεται τουλάχιστον αντι-νεοφιλελεύθερη ή μεταφιλελεύθερη, κατά την τρέχουσα ορολογία, οφείλει να κάνει κατ’ ελάχιστον ό,τι γινόταν κατά κόρον μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία: να δημιουργεί σταθερά ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό ξέροντας πως είναι μια πετυχημένη συνταγή για να αυξηθεί το προϊόν και η απασχόληση.

Αντιθέτως: Αν μια κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα βαδίσει στο δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας τότε θα συνεχίσει να επιχορηγεί τον πολιτισμό με κονδύλια μειωμένα κατά 52% σε σχέση με το 2010, όπως ομολόγησε πρόσφατα δημοσίως ο αρμόδιος υπουργός και την υγεία με κονδύλια μειωμένα κατά 39%. Αν ο σεβασμός στο ακραίο νεοφιλελεύθερο δόγμα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών αποτελεί προτεραιότητα για οποιαδήποτε κυβέρνηση (όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ) τότε το δημόσιο θα συνεχίσει να συρρικνώνεται,νέα νοσοκομεία θα κλείσουν και σύντομα θα δούμε να παίρνουν την σειρά τους και πανεπιστήμια.

Για να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού δεν αρκούν οι διακηρύξεις. Αντίθετα, τέσσεριςείναι οι εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για να τερματιστεί στην πράξη η λιτότητα:

Πρώτο, δημιουργία ελλειμματικών προϋπολογισμών, που θα δώσουν την πρώτη ώθηση για να ξεπεράσουμε την πρωτοφανή αυτή ύφεση, στο πλαίσιο στήριξης της ενεργούς ζήτησης.

Δεύτερο, έξοδος από το ευρώ, ως ένα πρώτο πλήγμα στην πολιτική της λιτότητας, που θα προσφέρει τα αναγκαία νομισματικά μέσα για την άσκηση επεκτατικής και αναδιανεμητικής πολιτικής. Εντός του ευρώ μόνο ο Ντράγκι κι η Μέρκελ αποφασίζουν για τη νομισματική πολιτική. Ούτε καν η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση, η οποία ακόμη κι αν έχει την διάθεση θα αναγκαστεί να κινείται εντός των ασφυκτικών ορίων που θέτει η ΕΚΤ.

Τρίτο, έξοδος από την ΕΕ, ώστε, μεταξύ άλλων, να ακυρωθεί το δημοσιονομικό σύμφωνο που ψηφίστηκε το 2013 και απαγορεύει επί ποινή χρηματικού προστίμου την δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Τέλος, η διαγραφή του δημόσιου χρέους. Το ελληνικό δημόσιο χρέος στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του είναι απεχθές. Η πρώτη δανειακή σύμβαση δεν κυρώθηκε από την βουλή κι η δεύτερη βρίθει αντισυνταγματοτήτων και συγκρούσεων με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Μια ελληνική κυβέρνηση μπορεί επίσης να επικαλεστεί δύο επιχειρήματα που προσφέρει το διεθνές δίκαιο: την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και λόγους ανωτέρας βίας και να αρνηθεί να πληρώσει το χρέος. Δηλαδή, να προχωρήσει άμεσα και μονομερώς στην παύση πληρωμών, χωρίς καμία συνεννόηση με τους πιστωτές που ευθύνονται για την εκτίναξη του δημόσιου χρέους στα σημερινά του επίπεδα.

Στη βάση των παραπάνω δηλώσεις εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζουν ως νόμιμο το δημόσιο χρέος ακόμη και σε ποσοστό 95% δεν βοηθούν την αναγκαία λαϊκή πάλη για την ήττα της σημερινής πολιτικής. Ας ελπίσουμε να μην αποδειχθούν και κακοί οιωνοί για την πολιτική που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίζοντας την κυβέρνηση της Αριστεράς, παραπέμποντάς μας στην φράση του σεξπηρικού ήρωα, «τόσο ωραία κι άσκημη μέρα δεν ξαναείδα».

Συμπερασματικά, πιστεύω ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα κριθεί από το αν θα ανοίξει δρόμο για την αναγκαία σήμερα, κοινωνική επανάσταση. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς ή θα είναι επαναστατική ή δεν θα είναι αριστερή!

*Ομιλία στην παρουσίαση του βιβλίου Κυβέρνηση της Αριστεράς – Δρόμος για το μέλλον ή παρένθεση;

Πηγή:leonidasvatikiotis

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: «Θα έπρεπε να αρνηθούμε να πληρώνουμε φόρους…» (*)

Κατ’ αρχάς ας θυμηθούμε τη γνωστή δήλωση του κ.Στουρνάρα. «Εγώ – όπως με πάθος είχε ισχυριστεί -  δεν δέχομαι ότι η Ελλάδα υπερφορολογείται». Ας την απολαύσουμε:

   Αυτά ειπώθηκαν από τον υπουργό Οικονομικών πριν από λίγους μήνες, στις 26/11/2013. Χτες, όμως, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής (το οποίο προφανώς δεν απαρτίζεται ούτε από «ψεκασμένους» ούτε από «αναρχοκομμουνιστές» που θέλουν να «σαμποτάρουν» με στατιστικές αλχημείες το έργο της κυβέρνησης).

   Τα στοιχεία αυτά δεν καταγράφουν τίποτα περισσότερο απ΄ όσα ζει ο ελληνικός λαός και ανάμεσα στα άλλα αναφέρουν ότι: α) οι φορολογικοί συντελεστές στην Ελλάδα είναι υψηλότεροι από το μέσο όρο όλων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, β) τα λαϊκά εισοδήματα έχουν συρρικνωθεί κατά 50% εντούτοις από το 2010 η φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων έχει αυξηθεί έως και 700% (!) και των ελεύθερων επαγγελματιών έως και 900% (!), γ) οι φόροι επί των ακινήτων έχουν επταπλασιαστεί (!), δ) ο ΦΠΑ αυξήθηκε από το 2010 τέσσερις φορές, ε) οι φόροι στα καύσιμα έχουν αυξηθεί τρεις φορές, στ) μόνο εκ του γεγονότος της αύξησης των φορολογικών συντελεστών στο πετρέλαιο θέρμανσης η λαϊκή οικογένεια επιβαρύνθηκε με αύξηση των φόρων κατά 450%!

   Πρώτο συμπέρασμα: Ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν «υποφορολογείται», όπως είχε ισχυριστεί ο κ.Στουρνάρας, αλλά αντιθέτως αποτελεί  ένα πειραματόζωο – υπόδειγμα φορολογικής εξόντωσης σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.  

   Δεύτερο συμπέρασμα: Πίσω από την φιλολογία περί «έκτακτων συνθηκών» που επικαλείται η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την φορολεηλασία, εκείνο που κρύβεται είναι μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή πλούτου που αφαιρείται από εργαζόμενους, συνταξιούχους και ανέργους προς χάρη δανειστών, πιστωτών, τραπεζιτών και πάσης φύσεως «αναξιοπαθούντων». Μεταξύ των οποίων και ένιοι εξ εκείνων που εισπράττουν θαλασσοδάνεια και φοροαπαλλαγές με τη σέσουλα.

   Τρίτο συμπέρασμα:  Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια φοροληστεία που προϋπήρχε των Μνημονίων και που επί Μνημονίων έχει πάρει χαρακτήραφορολογικής γενοκτονίας των αδυνάμων. Σύμφωνα με τη μελέτη του ΟΟΣΑ, το 2007 στην Ελλάδα η πραγματική φορολογική επιβάρυνση για τα κέρδη των «εχόντων και κατεχόντων» δεν ξεπερνούσε το 15,9%. Την ίδια στιγμή η πραγματική φορολογική επιβάρυνση της εργασίας ήταν στο 35,1%. Προ κρίσης, δηλαδή, η εργασία φορολογείτο στην Ελλάδα τρεις φορές περισσότερο απ΄ ότι φορολογείτο το κεφάλαιο. Μετά κρίσης και μετά Μνημονίων η σχέση αυτή έχει γίνει ακόμα πιο επώδυνη για το λαό. Ενα μόνο στοιχείο: Οι φόροι που πλήρωναν τα Νομικά Πρόσωπα  το 2004 ήταν το 12% του συνόλου των φορολογικών εσόδων. Τώρα πλέον, και σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2013, δεν ξεπερνούν το 4%. Δηλαδή, οι φόροι που πληρώνουν τραπεζίτες, βιομήχανοι, εργολάβοι και λοιποί πατρίκιοι έχουν μειωθεί κατά 3 φορές όταν οι φόροι επί των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και εν γένει των λαικών στρωμάτων έχουν αυξηθεί κατά 7 και 9 φορές!

Σημείωση (*): Ο κ.Στουρνάρας ταυτόχρονα με τη δήλωσή του ότι η Ελλάδα «δεν υπερφορολογείται» είχε δηλώσει στη Βουλή ότι διαβάζει και Μαρξ. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να γνωρίζει την παρακάτω τοποθέτηση του Μαρξ την οποία μας την θύμισαν τα κατορθώματα της κυβέρνησης και η οποία διατυπώθηκε πριν από σχεδόν δύο αιώνες (εκεί μας έχουν γυρίσει). Έλεγε ο Μαρξ, στις συνθήκες της δικής του εποχής, φυσικά: «Και τι θα έπρεπε να κάνουμε τώρα; Θα έπρεπε να αρνηθούμε να πληρώνουμε φόρους (…). Η άρνηση πληρωμής φόρων είναι το καθήκον κάθε πολίτη». Πρόκειται για άρθρο του Κάρολου Μαρξ, που γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1848 στην «Νέα Εφημερίδα του Ρήνου», την οποία διηύθυνε. Το δικαστήριο της Κολωνίας, στο οποίο κλήθηκε ο Μαρξ να απολογηθεί για την θέση του αυτή, τον απάλλαξε. Πανηγυρικά...

email: mpog@enikos.gr

Read more...

Γ. Δελαστίκ: Γερμανοί και ΔΝΤ ετοιμάζονται να αρπάξουν τις περιουσίες μας!

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Σοκ προκάλεσε ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, της κεντρικής τράπεζας της ηγεμονικής χώρας της ΕΕ, όταν μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική κρίση, αντί να τη δανείζουν (με το αζημίωτο, φυσικά) οι χώρες της Ευρωζώνης και η ΕΚΤ, να επιβάλλει έναν έκτακτο φόρο 10% στις καταθέσεις όλων των πολιτών της, στην ακίνητη περιουσία τους και σε όλα τα ομόλογα ή μετοχές που κατέχουν. Να αρπάζουν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ένα σοβαρό τμήμα της περιουσίας των πολιτών τους! Καλύτερα να καταληστεύει κάθε κυβέρνηση τον λαό της παρά να δανείζεται από τους Γερμανούς και την ΕΚΤ!

Να κάνουν δηλαδή όλοι οι Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί που η χώρα τους βρίσκεται σε κρίση πολύ μεγαλύτερη κλοπή της περιουσίας των πολιτών τους από εκείνη που έκανε πέρυσι ο Αναστασιάδης, ο πρόεδρος της Κύπρου, σε όσους είχαν την ατυχή ιδέα να τοποθετήσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες του νησιού! Η Μπούντεσμπανκ προτείνει όχι μόνο αρπαγή του 10% των καταθέσεων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, αλλά ίδιο φόρο και στα ακίνητα!

Εχεις δηλαδή ένα διαμέρισμα που κάνει 100.000 ευρώ, φέρε δέκα χιλιάρικα! Μιλάμε για κυβερνήσεις... ληστοσυμμοριτών! Αν υιοθετηθεί η πρόταση της Μπούντεσμπανκ, το νέο πολίτευμα της Ευρώπης θα είναι ο... ευρω-ληστοσυμμοριτισμός! Οι Γερμανοί, ως γνωστόν, είναι πολύ μεθοδικοί άνθρωποι. Δεν κάνουν προτάσεις του αέρα, έτσι για να πουν κάτι. Εκατσαν και έκαναν τους υπολογισμούς τους. Συνολικά οι 18 χώρες της Eυρωζώνης έχουν αθροιστικό δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 9 τρισεκατομμύρια ευρώ.

Oπως μας πληροφορεί το γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Ερευνας (DIW), ένας εφάπαξ φόρος 10% επί των τραπεζικών καταθέσεων και της ακίνητης περιουσίας όλων των πολιτών σε όλες τις χώρες της Eυρωζώνης θα απέφερε 3,85 τρισεκατομμύρια ευρώ! Αρα το δημόσιο χρέος των κρατών της Eυρωζώνης θα έπεφτε στα 5,1 τρισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 55% του ΑΕΠ της Eυρωζώνης. Σωθήκαμε δηλαδή, πέσαμε και κάτω από το 60% του ΑΕΠ που ορίζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ! Αλήθεια, το θυμάται κανείς εκείνο το 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος;

Ρωτάμε επειδή το μεσοσταθμικό δημόσιο χρέος της Ευρωζώνης το 2012, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν επίσημα στοιχεία της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας (τα στοιχεία για το 2013 θα δημοσιοποιηθούν στο τέλος Απριλίου), ανέρχεται σε... 90,6% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης! Πενήντα τοις εκατό δηλαδή μεγαλύτερο από το ανώτατο επιτρεπτό όριο που ορίζει το Μάαστριχτ ή 30 εκατοστιαίες μονάδες πάνω από το όριο!

Οσο για την ίδια τη Γερμανία, το δημόσιο χρέος της το 2012 (το 2013 είναι μεγαλύτερο) ανερχόταν στο 81,9% του ΑΕΠ της, υπερβαίνοντας τα 2,16 τρισεκατομμύρια ευρώ. Της Γαλλίας το δημόσιο χρέος ήταν «μόνο» 1,83 τρισεκατομμύρια ευρώ, αλλά ανερχόταν στο 90,2% του ΑΕΠ της! Βάσει των μόλις προαναφερθέντων στοιχείων, η Γερμανία και η Γαλλία θα συμπεριληφθούν άραγε στις χώρες που βρίσκονται σε κρίση; Οχι, φυσικά! «Πριν οι ανήσυχοι Γερμανοί τρέξουν με την τσάπα στον κήπο για να θάψουν τις αποταμιεύσεις ή τις ράβδους χρυσού τους και έτσι να τις διασώσουν από την αρπαγή της εφορίας, πρέπει να σταματήσουν για λίγο. Πρώτα απ' όλα δεν πρόκειται για φόρο επί της περιουσίας στη Γερμανία», ξεκαθαρίζει αμέσως σε άρθρο της η εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και συνεχίζει: «Η Μπούντεσμπανκ μετά βίας τολμάει να υπαινιχθεί για ποια κράτη τέθηκε το θέμα, για παράδειγμα για την Ελλάδα, την Ισπανία ή την Ιταλία»!

Των Ελλήνων, των Ισπανών, των Ιταλών θα κατασχεθεί δηλαδή τμήμα της περιουσίας τους, σε καμιά περίπτωση των Γερμανών! Με τη δημόσια υποβολή μιας τέτοιας πρότασης, η Μπούντεσμπανκ υπονομεύει εσκεμμένα τα τραπεζικά συστήματα όλων των άλλων χωρών της Ευρωζώνης! Ποιος Ελληνας, Ισπανός ή Ιταλός σοβαρός καταθέτης δεν θα πάρει τα λεφτά του από τις τράπεζες των χωρών αυτών για να τα πάει για σιγουριά στις ΗΠΑ, στη Βρετανία ή έστω στη Γερμανία, άντε και τη Γαλλία; Τρελός είναι να αφήσει τα λεφτά του στη χώρα του για να του τα αρπάξουν οι κυβερνήσεις κατ' εντολήν των Γερμανών; Είδαμε άλλωστε τη ληστεία των καταθέσεων στην Κύπρο. Αποδυναμώνοντας όμως τις τράπεζες των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, οι γερμανικές τράπεζες ενισχύουν την ηγεμονία τους σε όλη την Ευρώπη!

Το Τέταρτο Ράιχ απαιτεί όλοι οι Ευρωπαίοι να βρίσκονται στα δίχτυα των δικών του, των γερμανικών τραπεζών! Το χειρότερο είναι την ίδια πρόταση της «εφάπαξ» δήθεν αρπαγής μέρους της ατομικής περιουσίας όλων των πολιτών της ΕΕ είχε κάνει και το ΔΝΤ (όπως αναλύαμε σε άρθρο μας στις 17 Οκτωβρίου) προ τριών μηνών. Τα σημάδια πληθαίνουν ότι ετοιμάζουν τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της ανθρωπότητας!

*Δημοσιεύθηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Read more...

Εξορύξεις και Λατινική Αμερική: Περού, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Βολιβία

Δήμητρα Σπαθαρίδου, Κυριακή Κλοκίτη

Περού

Η πρώτη χώρα της Λατινικής Αµερικής που βάφτισε το “νέο” µοντέλο εξορύξεων ως “την κινητήρια δύναµη της ανάπτυξης και της εξόδου από τη φτώχεια” ήταν το Περού καθώς η µεταλλευτική παράδοση της χώρας το παρουσίασε ως φυσική επιλογή. Σήµερα, παρά το γεγονός ότι η χώρα επαινείται από διεθνείς χρηµατοπιστωτικούς οργανισµούς για τους υψηλούς ρυθµούς ανάπτυξης που επιτυγχάνει, κυρίως λόγω της εξαγωγής ορυκτών, η κοινωνική ανισότητα και τα ποσοστά φτώχειας βρίσκονται και αυτά ανοδική πορεία. Επιπλέον, η εκτεταµένη καταστολή που εφαρµόζεται για να προχωρήσουν τα έργα έχει οδηγήσει τους ακτιβιστές στο Περού να µιλούν για ληστρικό εξορυκτισµό, ο οποίος εφαρµόζεται ευλαβικά τόσο από τους προηγούµενους νεοφιλελεύθερους προέδρους Fujimori και Alan Garcia όσο και από τον τωρινό αριστερό πρόεδρο Ollanta Humala.

Δικαίως λοιπόν, το Περού θεωρείται η πρωτεύουσα των συγκρούσεων και των κοινωνικών αντιπαραθέσεων για τις εξορύξεις στη Λατινική Αµερική. Τον προηγούµενο Σεπτέµβριο, ο αντίστοιχος Συνήγορος του Πολίτη της χώρας κατέγραψε 223 κοινωνικές συγκρούσεις, από τις οποίες περισσότερες από τα δύο τρίτα συνδέονται µε τις εξορύξεις που πραγµατοποιούνται στη χώρα. Η έκθεση αυτή επιπλέον καταµέτρησε 196 νεκρούς και 2.369 τραυµατίες από το 2006 έως το 2011 ως άµεσο αποτέλεσµα των συγκρούσεων που οφείλονται στον έλεγχο των φυσικών πόρων της χώρας.

Ένας από τους πιο γνωστούς χρόνιους αγώνες στη χώρα είναι ενάντια στα µεταλλεία Conga στην περιοχή της Cajamarca στο βόρειο Περού, αγώνας ο οποίος έχει αφήσει πολλούς νεκρούς και έχει οδηγήσει πολλάκις στον αποκλεισµό της περιοχής και την κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Παρόλο που η περιοχή έχει µακρά µεταλλευτική δραστηριότητα, από τα χρόνια του ισπανού κατακτητή Francisco Pizarro, το έργο Conga προβλέπεται να είναι το µεγαλύτερο έργο εξόρυξης στην ιστορία του Περού. Η περιγραφή του έργου θυµίζει κατά πολύ τις δικές µας Σκουριές: πολυεθνική εταιρία σε συνεργασία µε ντόπιο µεγαλοεπενδυτή αγόρασε για ψίχουλα 3.069 εκτάρια γης µε σκοπό την εξόρυξη του χρυσού και του χαλκού της περιοχής, για την οποία απαιτείται η “αξιοποίηση” των τοπικών υδάτινων πόρων. Μάλιστα, η ίδια η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρίας Yanacocha αναφέρει τη µόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής καθώς το έργο προβλέπεται να παράγει κατά µέσο όρο 90.000 τόνους τοξικών αποβλήτων ανά ηµέρα, κάθε µέρα για 17 χρόνια.

Οι κάτοικοι της περιοχής, ιθαγενείς στην πλειοψηφία τους, µαζί µε περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήµατα έχουν ξεκινήσει αγώνες ενάντια στο έργο από το 2010, όταν και εγκρίθηκε. Η εκλογή του Humala το 2011 δεν άλλαξε πολλά καθώς, ενώ είχε υποσχεθεί διάλογο και όχι καταστολή, µόνο µέσα στον πρώτο χρόνο της θητείας του 17 άτοµα σκοτώθηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια στα µεταλλεία Conga. Όµως, όπως δικαιολογήθηκε στα εθνικά µέσα ενηµέρωσης, η καταστολή ήταν αναγκαία για την πρόοδο του περουβιανού λαού και τις κοινωνικές µεταρρυθµίσεις για την παροχή δηµόσιων αγαθών και υπηρεσιών καθώς το έργο θα έφερνε άµεσα 300 εκ. δολάρια στα ταµεία του κράτους.

Οι αιµατηροί όµως αγώνες των κατοίκων της περιοχής ανάγκασαν τον πρόεδρο Humala να αναστείλει τις εργασίες στα µεταλλεία Conga, µετά την ακύρωση του άλλου έργου παρόµοιου βεληνεκούς και αγώνων Tia Maria, όπου πολλοί αγωνιστές είχαν σκοτωθεί σε συγκρούσεις µε την αστυνοµία. Για να αποφασιστεί η αναστολή του έργου, 5 διαδηλωτές δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, ανάµεσα τους και ένας 16χρονος, ενώ είχε προηγηθεί η κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στην περιοχή συνολικά για 8 µήνες.

Μετά όµως από ένα χρόνο µερικού εφησυχασµού των αγωνιστών, η κυβέρνηση του Humala ανακοίνωσε τον περασµένο Νοέµβριο την επανεκκίνηση των δύο έργων (µεταλλεία Conga και Tia Maria) για το 2015 καθώς θεωρεί τις εξορύξεις αυτές κοµβικές για την ευηµερία του λαού του Περού. Σε συνεργασία µε το εθνικό συνδικάτο των µεταλλωρύχων, δηµοσίευσαν στατιστικά κατά τα οποία, το ένα τρίτο των 30 εκ. κατοίκων του Περού εξαρτάται άµεσα ή έµµεσα από τις εξορυξεις καθώς και το 57% των εξαγωγών της χώρας οφείλεται στις εξορύξεις. Έτσι, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση, οι εξορύξεις είναι εθνική υπόθεση και δεν απαιτείται πλέον η συναίνεση των τοπικών κοινοτήτων καθώς η αριστερή αυτή κυβέρνηση είναι ικανή να διασφαλίσει τις ευνοϊκές περιβαλλοντικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για να πραγµατοποιηθούν τα έργα. Ήδη οι κάτοικοι της Cajamarca κατήγγειλαν στα τέλη Δεκεµβρίου τη στρατιωτικοποίηση της περιοχής και κατέβασαν την περουβιανή σηµαία, υψώνοντας την εµβληµατική κίτρινη σηµαία «Conga no va» (το Conga δεν θα περάσει) και µαζεύοντας δυνάµεις για τις επερχόµενες συγκρούσεις.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΠΑΘΑΡΙΔΟΥ

Βραζιλία

Μπορεί το Περού να είναι η πρωτεύουσα των κοινωνικών συγκρούσεων που έχουν ως αφετηρία τις εξορύξεις στη Λατινική Αµερική, η Βραζιλία όµως είναι ο αδιαµφισβήτος βασιλιάς του ίδιου του εξορυκτισµού στην ήπειρο. Ενδεικτικά, η Βραζιλία εξάγει σχεδόν τρεις φορές το σύνολο όλων των άλλων χωρών της Νότιας Αµερικής µαζί, ενώ συγκεκριµένα το 2011 εξήγαγε περίπου 410 εκ. τόνους των κύριων µεταλλευµάτων της σε σύγκριση µε τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου µαζί, που εξήγαγαν λίγο λιγότερο από 147 εκ. τόνους.

Ο εξορυκτισµός στη Βραζιλία όµως προχωράει πέρα από τις παραδοσιακές εξορύξεις µεταλλευµάτων και πρωτοστατεί και στην ενέργεια και συγκεκριµένα στους υδρογονάνθρακες και το ουράνιο. Ενώ η Βραζιλία σήµερα κατέχει την τρίτη θέση στη Λατινική Αµερική στην παραγωγή πετρελαίου, που απευθύνεται κυρίως για κατανάλωση στην εγχώρια αγορά, η κυβέρνηση ετοιµάζεται να εκµεταλλευτεί τα σηµαντικά κοιτάσµατα υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο. Τα κοιτάσµατα αυτά όµως βρίσκονται σε µεγάλα βάθη και η άντλησή τους ενέχει τον κίνδυνο διαρροών µε καταστροφικά αποτελέσµατα, όπως αποδείχθηκε σε παρόµοια κατάσταση στον Κόλπο του Μεξικού το 2010. Παρά τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά µε τους κινδύνους αυτούς, η συζήτηση στην κοινωνία της Βραζιλίας επικεντρώνεται στα κέρδη από την άντληση πετρελαίου και τη διανοµή τους και οι όποιες αντιρρήσεις από τα περιβαλλοντικά κινήµατα υπάρχουν, παρουσιάζονται ως “δυτικές”, αντι-αναπτυξιακές και περιθωριοποιηµένες.

Διαφορετική τελείως αντιµετώπιση όµως λαµβάνουν οι διάφορες κοινότητες του Αµαζονίου, όπου η εµπειρία των κατοίκων εκεί που έχουν υποστεί σαφείς κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις από εξορυκτικά έργα, τους έχει κάνει απρόθυµους να δεχθούν µεγάλες οικονοµικές αποζηµιώσεις και να σταµατήσουν τους αγώνες τους. Συγκεκριµένα για την ενέργεια, εµβληµατικός είναι ο αγώνας της κοινότητας Caetité, στην περιοχή της Bahia, στο κέντρο περίπου της χώρας. Εκεί, από το 2000, η κρατική εταιρεία “Πυρηνικές Βιοµηχανίες της Βραζιλίας“ (INB) έχει αναλάβει την εξερεύνηση του ουρανίου στην περιοχή και τα δύο ορυχεία που λειτουργούν παρέχουν καύσιµα σε δύο σταθµούς πυρηνικής ενέργειας στη χώρα. Κύριος µέτοχος της INB είναι η Εθνική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας (CNEN), η οποία είναι και η ρυθµιστική αρχή στη χώρα για τις δραστηριότητες και τις επιπτώσεις από την πυρηνική ενέργεια.

Η εξόρυξη ουρανίου γίνεται σε ανοιχτό ορυχείο (open pit mining) και από τότε που το ορυχείο άρχισε να λειτουργεί, η τοπική κοινωνία µαζί µε κινήµατα διαµαρτύρονται σχετικά µε τους κινδύνους και τις επιπτώσεις που σχετίζονται µε τις δραστηριότητες της INB στην υγεία τους και το περιβάλλον. Ο ντόπιος πληθυσµός υποστηρίζει ότι υπάρχει έλλειψη επαρκούς πληροφορίες σχετικά µε την έκθεση τους σε διαφορετικά επίπεδα ραδιενέργειας και πιθανές επιπτώσεις στην υγεία τους (π.χ. καρκίνος). Οι τοπικοί υδροφόροι ορίζοντες έχουν κριθεί ακατάλληλοι για πόση, ενώ έχουν καταγραφεί αρκετά εργατικά ατυχήµατα και διαρροές ραδιενέργειας. Από το 2011 και έπειτα ο αγώνας έχει οξυνθεί µε πολλές πορείες, µπλόκα δρόµων και καταλήψεις κτιρίων, ενώ η καταστολή ήταν σκληρή και πολλοί αγωνιστές δέχτηκαν ανώνυµα τηλεφωνήµατα µε απειλές για τη ζωή τους. Το έργο όµως είναι πολύ σηµαντικό για να παρέχει ενέργεια στην αναδυόµενη οικονοµία της Βραζιλίας και γίνονται και περαιτέρω έρευνες για νέα ανοιχτά ορυχεία.

Αντίθετα, η νέα πρόεδρος Dilma Rousseff ακολουθεί το δρόµο των οικονοµικών ανταλλαγµάτων και παρουσίασε νέο νοµοσχέδιο για το µεταλλευτικό κώδικα, που αναµένεται να εγκριθεί το 2014. Το νεο νοµοσχέδιο σκοπεύει να διπλασιάσει τα κέρδη που η τοπική αυτοδιοίκηση λαµβάνει από τις εξορύξεις και να δηµιουργήσει νέες θέσεις εργασίας µέσα από την εντατικοποίηση των εξορύξεων στη χώρα. Επιπλέον, η Rousseff ακολουθεί την παράδοση των δύο θητειών της κυβέρνησης Lula και στοχεύει στην ανάπτυξη µέσα από τις εξορύξεις και εξαγωγές πρώτων υλών εις βάρος των επενδύσεων για εκβιοµηχάνιση. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η υποστήριξη των κυβερνήσεων της Βραζιλίας στον εξορυκτισµό, η εµµονή στις εξαγωγές και στο νέο ιµπεριαλισµό καθώς και η καταστολή των κοινωνικών συγκρούσεων παρουσιάζεται επανειληµµένα ως παράδειγµα προς µίµηση στο περιοδικό The Economist ή στο φόρουµ του Νταβός. Η νέα υπερδύναµη όµως του 21ου αιώνα δεν έχει περιορίσει τις κοινωνικές της ανισότητες και οι συµµαχίες µεταξύ των ιθαγενικών κινηµάτων µε τα κινήµατα πόλης κατά της φτωχοποίησης των Βραζιλιάνων ολοένα και ενδυναµώνουν.

Δ. ΣΠ.

Εκουαδόρ

Η διαµάχη για τον εξορυκτισµό έχει ανάψει για τα καλά στο Εκουαδόρ µετά την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εξόρυξη των τεράστιων αποθεµάτων πετρελαίου της χώρας, θεωρώντας πως δεν είναι η κατάλληλη στιγµή για ένα άλλο µοντέλο ανάπτυξης µακριά από το πετρέλαιο. Ιδιαίτερα τους τελευταίους µήνες, η συµµαχία µεταξύ κυβέρνησης και κοινωνικών κινηµάτων έχει διαρρηχθεί καθώς στα τέλη Δεκεµβρίου, το Υπουργείο Περιβάλλοντος διέταξε το κλείσιµο του ιδρύµατος Πατσαµάµα (Fundacion Pachamama), έναµ από τους πιο µάχιµους Μη Κυβερνητικούς Οργανισµούς ενάντια στην αξιοποίηση των πλούσιων πετρελαϊκών αποθεµάτων της χώρας.

Συγκεκριµένα, στις 4 Δεκεµβρίου, αστυνοµικοί εισέβαλαν στα κεντρικά γραφεία του ιδρύµατος στο Κίτο και προχώρησαν στο κλείσιµο των εγκαταστάσεων, µετά από εντολή του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Η βίαιη αυτή διάλυση της οργάνωσης διετάχθη µε την αιτιολογία της «παρέµβασης στη δηµόσια πολιτική» και «απειλής για την εσωτερική ασφάλεια και την ειρήνη” της χώρας. Ο πρόεδρος της χώρας Ραφαέλ Κορρέα κατηγόρησε µέλη του ιδρύµατος Πατσαµάµα πως “επιτέθηκαν σωµατικά και λεκτικά” κατά του πρέσβη της Χιλής στο Εκουαδόρ και αντιπροσώπων πετρελαϊκών εταιριών κατά τη διάρκεια διαδήλωσης µπροστά από το Υπουργείο Υδρογονανθράκων.

Εκπρόσωποι του ιδρύµατος αρνούνται οποιαδήποτε ανάµειξη σε βίαιες ενέργειες και κατηγορούν την κυβέρνηση πως προσπαθεί να φιµώσει οργανώσεις και κινήµατα που αντιδρούν στα εξορυκτικά σχέδια της κυβέρνησης. Το ίδρυµα Πατσαµάµα συµµετείχε µαζί µε άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις, κοινωνικά κινήµατα και ιθαγενικές κοινότητες στις µαζικές διαδηλώσεις στα τέλη Νοεµβρίου του 2013 ενάντια στις διαπραγµατεύσεις για αδειοδοτήσεις για νέες γεωτρήσεις πετρελαίου στο εθνικό πάρκο Yasuni στην αµαζόνεια ζούγκλα του Εκουαδόρ. Η δηµοπρασία έλαβε µόνο τρεις προσφορές και ευρέως θεωρήθηκε ως αποτυχία.

“Δεν µπορούµε όµως να είµαστε ζητιάνοι ενώ καθόµαστε πάνω σε χρυσό”, δήλωσε ο Κορρέα, εξηγώντας πως η εξόρυξη στον Αµαζόνιο θα προχωρήσει καθώς το κράτος χρειάζεται έσοδα για να εφαρµόσει κοινωνικές πολιτικές και να βγάλει το λαό από τη φτώχεια. Παράλληλα, ο Κορρέα κατηγόρησε το ίδρυµα Πατσαµάµα πως χρηµατοδοτείται από ΜΚΟ στις Ηνωµένες Πολιτείες και πως το κλείσιµο του ιδρύµατος συνδέεται µε την εθνική κυριαρχία της χώρας ενάντια στην ανάµειξη ξένων οργανώσεων που υποστηρίζουν αµερικανικά συµφέροντα. Όσον αφορά τα δικαιώµατα της φύσης τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγµα του Εκουαδόρ, ο Κορρέα µίλησε για εξορύξεις φιλικές προς το περιβάλλον και τόνισε την απογοήτευση της κυβέρνησης του Εκουαδόρ για την αποτυχία της Πρωτοβουλίας Yasuni ITT, αποτυχία που οφείλεται αποκλειστικά στις “ανεύθυνες” δυτικές κυβερνήσεις. Θυµίζουµε πως µέσα από την Πρωτοβουλία Yasuni ITT η κυβέρνηση του Εκουαδόρ ζητούσε από τη διεθνή κοινότητα οικονοµική στήριξη για να αντισταθµίσει την απώλεια των εσόδων από την ακύρωση των εξορυκτικών τους σχεδίων και τη συµβολή του λαού του Εκουαδόρ για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής. Το αµφιλεγόµενο αυτό σχέδιο απέτυχε να συγκεντρώσει τα απαιτούµενα κεφάλαια και έτσι, ο Κορρέα αποφάσισε να προχωρήσει µε τις εξορύξεις.

Το κίνηµα όµως διαµαρτυρίας ενάντια στην εξόρυξη πετρελαίου είναι ισχυρό καθώς είναι νωπές οι µνήµες στη χώρα από την καταστροφή που άφησε πίσω της η Chevron Texaco και την άρνηση της εταιρίας να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη αποζηµίωσης. Για τους αντιδρώντες στην εξόρυξη πετρελαίου, το µήνυµα που έστειλε ο Κορρέα µε το κλείσιµο του ιδρύµατος είναι ο περιορισµός των νόµιµων δικαιωµάτων τους να διαφωνούν µε τις πολιτικές της κυβέρνησης. Επίσης, το Σύνταγµα αναγνωρίζει το δικαίωµα των ιθαγενών να αποφασίσουν για τη γη τους και τα κινήµατα καταγγέλλουν την κυβέρνηση για στηµένες διαδικασίες διαβούλευσης και για κατασκευασµένη διχόνοια των αυτόχθονων πληθυσµών που αποβλέπει στην αποσταθεροποίηση του συµπαγούς κινήµατος ενάντια στην εξόρυξη στο εθνικό πάρκο Yasuni. Όσον αφορά τα επιχειρήµατα της κυβέρνησης για εθνική κυριαρχία, οι ακτιβιστές ανταπαντούν: “Πώς είναι δυνατόν να επικαλούνται την εθνική κυριαρχία όταν τα έσοδα του κράτους θα εξαρτώνται από πολυεθνικές εταιρίες και πετροδολλάρια; Πώς είναι δυνατόν να µιλούν για δηµοκρατία όταν για να προωθήσουν την ανάπτυξη χρησιµοποιούν βία και καταστολή;” Μετά από αυτή τη διαµάχη, οι ελπίδες και τα όνειρα που είχε δηµιουργήσει η εκλογή του Κορρέα για υπέρβαση της εξορυκτικής οικονοµίας µάλλον έχουν εξανεµιστεί.

Δ. ΣΠ.

Βολιβία

Kοινωνικά κινήµατα, αριστεροί διανοούµενοι, το ιθαγένικο κίνηµα αλλά και διάφορες ΜΚΟ –όλοι αυτοί υποστηρικτές του Μοράλες το προηγούµενο διάστηµα- ασκούν µια δριµιά κριτική στο κυβερνών κόµµα του MAS (Movimiento Al Socialismo) και στον ίδιο τον Εβο Μοράλες και τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα πάνω στον τρόπο που αποφάσισε η κυβέρνηση την «ανάπτυξη» της χώρας. Η Βολιβία µια καθαρά εξορυκτική οικονοµία όλα τα χρόνια της αποικιοκρατίας και του άγριου καπιταλισµού µοιάζει να µην θέλει να ξεφύγει από αυτό το πλήρως νεοφιλελεύθερο, στην καλύτερη περίπτωση, µοντέλο ανάπτυξης, -όπως ισχυρίζονται οι επικριτές του Μοράλες-, αντιθέτως το επεκτείνει µε το επιχείρηµα των εσόδων για το κοινό καλό συνοδεύοντάς το µε µια σειρά έργα τεραστίων διαστάσεων (όπως ο τεράστιος αυτοκινητόδροµος της Αµαζονίας) που θίγουν ιθαγενικούς πληθυσµούς, παραδοσιακές δραστηριότητες, κουλτούρες και προστατευόµενες περιοχές χωρίς καµιά διαβούλευση, πράγµα που τους ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα. Στα τέλη Δεκέµβριου µάλιστα η σύγκρουση έφτασε στα άκρα συγκεκριµένα στην πρωτεύουσα La Paz µε το CONAMAQ που είναι το συµβούλιο τον ιθαγενικών λαών της Βολιβίας. To κτίριο του συµβουλίου, κατελήφθη από την αστυνοµία(!) που δεν τους επέτρεπε να µπουν στο κτίριο τους γιατί όπως λένε οι ίδιοι δεν αρέσει στον Πρόεδρο της χώρας που όλοι οι εκλεγµένοι του Συµβουλίου στις τελευταίες εκλογές είναι πολύ κριτικοί στην κυβέρνηση πάνω σε αυτά τα ζητήµατα.

Πολύ περιληπτικά η άποψη των επικριτών της κυβέρνησης είναι ότι η κυβέρνηση έχει παρά πολλά χρήµατα που προέρχονται από τα καλά συµβόλαια που υπέγραψε ο Μοράλες µε τις πολυεθνικές του πετρελαίου- κυρίως-, µέρος των χρηµάτων ναι µεν πάει σε κοινωνικό έργο (παιδεία, υγεία) αλλά εκεί τελειώνουν όλα, χωρίς αυτό το έργο να αντιµετωπίζει την πραγµατική διάσταση των προβληµάτων. Χωρίς καµιά προσπάθεια εθνικοποίησης, καµιά αµφισβήτηση των ληστρικών τρόπων εκµετάλλευσης του περιβάλλοντος και των ανθρώπων, και ταυτόχρονα πλήρης αδιαφορία για τους πληθυσµούς που κατοικούν στις συγκεκριµένες περιοχές. Στα χρόνια αυτής της κυβέρνησης παραχωρήθηκε στις πολυεθνικές γη που κανείς πρωτύτερα δεν είχε τολµήσει να παραχωρήσει. Μιλάνε για αύξηση της παραχωρειθήσας γης κατά 250%!

Το χειρότερο ίσως είναι ο τρόπος που προσπαθεί η κυβέρνηση να επιβάλλει τις αποφάσεις της ο οποίος περιλαµβάνει συντεταγµένες προσπάθειες διάλυσης των «από κάτω» και δηµιουργίας ψευδών διαχωρισµών (πολύ αριστεροί ακτιβιστές θεωρούν αυτή την τακτική ως το χειρότερο φάουλ που καταλογίζουν στην κυβέρνηση), αρκετή καταστολή και κατασυκοφάντηση έως φυλάκιση όσων αντιστέκονται, οι οποίοι κατηγορούνται δηµοσίως (έργο που έχει αναλάβει ο Αντιπρόεδρος) εµµέσως… αλλά και ξεκάθαρα κάποιες φορές ως πράκτορες ή βλάκες που τους χειρίζονται οι αποικιοκράτες και οι ξένες δυνάµεις!

Είναι χαρακτηριστική η ορολογία που χρησιµοποιεί ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο βιβλίο του “Geopolitics of the Amazon, Landed Hereditary Power and Capitalist Accumulation, 2012” προκειµένου να χτυπήσει αυτή την κριτική και να δικαιολογήσει την καταστολή. Μιλώντας… σε άπταιστη µαρξιστική, λέει πως όσοι κάνουν αυτή την κριτική (ενάντια στις εξορύξεις και το συγκεκριµένο µοντέλο ανάπτυξης) και τις αντίστοιχες διαδηλώσεις είναι όργανα του εξωεδαφικού περιβαλλοντισµού (“extraterritorial environmentalism”), που είναι η υλοποίηση της «περιβαλλοντικής καπιταλιστικής συσσώρευσης» (“environmental capitalist accumulation”).

Επιπλέον όµως της µη αµφισβήτησης της ιδιοκτησίας των πολυεθνικών όλος ο προσανατολισµός της κυβέρνησης είναι καθαρά εξορυκτικός µε σχέδιο, κατά δήλωση των ίδιων, να αποσπούν και να επεξεργάζονται τους φυσικούς πόρους, ώστε τίποτα να µη φεύγει από τη χώρα χωρίς προστιθέµενη αξία, από τους υδρογονάνθρακες ως το λίθιο και από την ουρία ως την αµµωνία, ώστε να δηµιουργείται πλούτος που θα µοιράζεται στην κοινωνία.

Όλο αυτό το σχέδιο δεν αρέσει σε αυτούς και αυτές που ήλπισαν σε µια εναλλακτική στον εξορυκτικό καπιταλισµό (κρατικό ή ιδιωτικό) και στήριξαν το MAS, και οι οποίοι/ες στη Βολιβία είναι πολλοί και πολλές. Υπάρχουν βεβαίως και ουκ ολίγες φωνές που λένε ότι υπάρχει µια διαδικασία η οποία οδηγείται από τον Μοράλες σε καλά µονοπάτια, που µπορεί να είναι αργή και να µη φαίνονται τα αποτελέσµατά της αλλά υπάρχει και είναι προς την σωστή κατεύθυνση, της κοινωνικής δικαιοσύνης κ.λπ.

Οι αντιφάσεις πολλές και αναµενόµενες. Ίσως δεν γίνεται και διαφορετικά όταν στον καπιταλισµό εκλέγεται µια κυβέρνηση κατ’ αρχήν φιλολαϊκή. Και ίσως οι απαντήσεις να προκύψουν µέσα από µια επίπονη και συγκρουσιακή διαδικασία. Στην καταστολή όµως που εφαρµόζεται και στη φίµωση και κατασυκοφάντηση κινηµάτων και αντικαπιταλιστών καµιά αριστερή απάντηση δεν υπάρχει… και αυτό πολύ µας στεναχώρησε και µας προσγείωσε ανώµαλα κατά την επίσκεψή µας στη Βολιβία

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΟΚΙΤΗ

Αναδημοσίευση από Οικοτριβές

Read more...