Σπάνιο βίντεο του ΕΛΑΣ από τα χρόνια του πολέμου

Ένα σπάνιο βίντεο του φωτοκινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ δίνεται στη δημοσιότητα. 

Πρόκειται για υλικό, περίπου 11 λεπτών, το οποίο παραδόθηκε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας από την Ολυμπία και τον Κώστα Παπαδούκα, τον αδελφό του εικονολήπτη του ΕΛΑΣ. Οι εικόνες έχουν τραβηχτεί λίγο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Τα μέλη του συνεργείου ήταν: Δημήτρης Μεγαλίδης, προϊστάμενος, Ιωάννης Νισυρίου, οπερατέρ, Θανάσης Παπαδούκας, οπερατέρ και Κώστας Μακρής.

Περιγραφή των σκηνών:

Συνεδρίαση της ΠΕΕΑ στην Ευρυτανία, άνοιξη του 1944.

Διακρίνεται ο Σπύρος Μελετζής, φωτογράφος του αγώνα.

Ο Άρης Βελουχιώτης και οι Μαυροσκούφηδες, έφιπποι, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945.

Η Ταξιαρχία Ιππικού στη Λάρισα, με τα άλογα που ο ΕΛΑΣ είχε πάρει λάφυρα από τους Ιταλούς, τέλη του 1944 ή αρχές του 1945, επίσης.

Ο Στέφανος Σαράφης και ο Άρης Βελουχιώτης με τους Μαυροσκούφηδες του, όλοι έφιπποι, πιθανόν στα Ιωάννινα, φθινόπωρο του 1944.

Ο Στέφανος Σαράφης και ο Άρης Βελουχιώτης με τα στελέχη του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ποζάρουν στην έδρα του ΓΣ.

Πορεία ανταρτών μέσα στο χιόνι, μετά από μάχη με του Γερμανούς. Κουβαλάνε τραυματισμένους συντρόφους τους. Οταν ο ένας πεθαίνει, τον θάβουν στο χιόνι, χειμώνας 1943-1944.

Αντάρτες έπειτα από πορεία φτάνουν σε ορεινό χωριό, όπου οι γυναίκες του χωριού τους κερνούν και τους φιλεύουν.

Σκηνοθετημένη μάχη-ναυμαχία του ΕΛΑΝ. Οι Γερμανοί «ηθοποιοί» είναι πραγματικοί αιχμάλωτοι, που μάλιστα, μη γνωρίζοντας για τη σκηνοθεσία, νόμιζαν ότι οι ΕΛΑΝίτες επρόκειτο να τους εξοντώσουν.

Θεατρική παράσταση από ερασιτέχνες ηθοποιούς των πολιτιστικών ομάδων των ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΕΠΟΝ στην πλατεία του χωριού. Παρακολουθούν αξιωματικοί και οπλίτες του ΕΛΑΣ, και όλος ο πληθυσμός του χωριού, που μάλλον βλέπει για πρώτη φορά θέατρο.

Σκηνές απελευθέρωσης της Πάτρας.

Παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Διακρίνονται και Βρετανοί ένστολοι που επιτηρούν την παράδοση των όπλων.

Στο κλείσιμο, οι τραγικές σκηνές με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ να κλαίνε την στιγμή που παραδίδουν τα τιμημένα άρματά τους.

Read more...

ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ ΑΕΠ Ο ΤΖΙΡΟΣ ΤΩΝ 500 ΠΙΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ

Τις 500 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, καθώς και τους 200 πιο κερδοφόρους ομίλους εταιρειών, βάσει των δημοσιευμένων ισολογισμών τους για τηχρήση του 2012, παρουσίασε η ICAP την Πέμπτη (31/10).

Η έκθεση της ICAP επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η βαθιά οικονομική κρίση δεν έχει αγγίξει τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, αλλά αντίθετα, αυτές συνεχίζουν και αποσπούν κέρδη δισεκατομμυρίων, ενώ, την ίδια ώρα, οι πολιτικές λεηλασίας των μνημονιακών κυβερνήσεων βυθίζουν στη φτώχια και την ανεργία το λαό της Ελλάδας. 

ΣΤΑ 10 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΡΔΗ

Το κριτήριο με βάση το οποίο γίνεται η κατάταξη των επιχειρήσεων (και ομίλων αντίστοιχα) είναι τα κέρδη EBITDA (Earnings Before Interest, Tax, Depreciation and Amortization), δηλαδή τα κέρδη της επιχείρησης από λειτουργικές δραστηριότητες πριν την επίδραση των χρηματοοικονομικών καιέκτακτων εσόδων-εξόδων, καθώς και των αποσβέσεων επί των παγίων στοιχείων.

Βάσει των στοιχείων που επεξεργάστηκε η ICAP, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδαεμφάνισαν συνολικά κέρδη προ φόρου της τάξης των 2,4 δισ. ευρώ το 2012 (+26% από τα αντίστοιχα της περσινής έκδοσης), ενώ το τελικό καθαρό αποτέλεσμα του συνόλου των εταιρειών ήταν, για τρίτη χρονιά, ζημιογόνο, με ζημίες της τάξης των 13,1 δισ. ευρώ.

Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους ναεξανεμίζονται και τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, οι 500 αυτές εταιρείεςεμφάνισαν το 2012 κέρδη EBITDA της τάξης των 10 δισ., στο ίδιο επίπεδο με τις 500 κορυφαίες του 2011, πολλαπλάσια όμως των αντίστοιχων κερδών EBITDA του συνόλου των επιχειρήσεων, τα οποία διαμορφώθηκαν τελικά σε 2,09 δισ. ευρώ.

Εντυπωσιακό ειναι και το μέγεθος του κύκλου εργασιών των 500 αυτών εταιριών, ο οποίος ξεπερνάει το 50% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το 2012. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το δεδομένο ότι μόλις 500 επιχειρήσεις, κάλυψαν με τον τζίρο τους ποσοστό 54,1% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των εταιρειών με διαθέσιμους ισολογισμούς.

Αναφορικά με τη σύνθεση της ομάδας των 500 πλέον κερδοφόρων ελληνικών εταιρειών (βάσει κερδών EBITDA του έτους 2012), σημειώνεται ότι 132 εταιρείες της περσινής κατάταξης δεν περιλαμβάνονται στη νέα κατάταξη και αντικαθιστώνται από άλλες επιχειρήσεις.

Από τις επιχειρήσεις που «βγήκαν εκτός» κατάταξης το τελευταίο έτος, 23 εταιρείες εμφάνισαν ζημιογόνα αποτελέσματα (αρνητικά κέρδη EBITDA) το 2012, ενώ οι λοιπές είτε είχαν αντίστοιχα κέρδη μικρότερα του κατωτάτου ορίου, είτε δεν δημοσίευσαν ισολογισμό ή τέλος κάποιες (9) ήταν αδρανείς το τελευταίο έτος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τις 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες του 2012, μόνο 67 εταιρείες είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αξιών.

Αναφορικά με τα μερίδια συμμετοχής των διαφόρων τομέων στο συνολικό κύκλο εργασιών των 500 εταιρειών της κατάταξης κατά το 2012, ο τομέας της Βιομηχανίας ήταν πρώτος με μερίδιο 34,8%. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε ο τομέας των Λοιπών Υπηρεσιών με μερίδιο 29,3%, εκτοπίζοντας στην τρίτη θέση πλέον το Εμπόριο (μερίδιο 26,5%).

ΚΟΡΥΦΑΙΑ Η ΔΕΗ - ΤΟ «TOP 20»

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η κορυφή της κατάταξης για το 2012. Παρατηρείται ότι στην πρώτη εικοσάδα των πλέον κερδοφόρων εταιρειών (βάσει EBITDA) η πλειονότητα παρέμεινε σταθερή, με τις 16 από τις 20 εταιρείες να εμφανίζονται στην κορυφή τόσο το 2012 όσο και το 2011, σημειώνοντας απλά κάποια εναλλαγή στις θέσεις της κατάταξης.

Αναφορικά με τη συμμετοχή των επί μέρους τομέων στη «σύνθεση» της πρώτης εικοσάδας εταιρειών, το 2012 συμμετείχαν 12 εταιρείες του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών», δύο Βιομηχανίες, τρεις εμπορικές εταιρείες και από μία εταιρεία των λοιπών τομέων.

Η πιο κερδοφόρα εταιρεία για το 2012 ανεδείχθη η ΔΕΗ ΑΕ, η οποία επανήλθε στην κορυφή επιτυγχάνοντας θεαματική βελτίωση των κερδών EBITDA (+52,2%), εκτοπίζοντας έτσι στη 2η θέση τον ΟΠΑΠ ΑΕ, λόγω υποχώρησης της κερδοφορίας του (μείωση κερδών EBITDA κατά 8,5%).

Νεοεισερχόμενες εταιρείες στο TOP 20 είναι μία εταιρεία του τομέα «Λοιπών Υπηρεσιών» (WIND ΕΛΛΑΣΤηλεπικοινωνίες ΑΕ), μία εμπορική (ΓΕΝΕΣΙΣ ΦΑΡΜΑ ΑΕ), μία ασφαλιστική (ΕΘΝΙΚΗ ΑΕΕΓΑ) και μία από τον τομέα τουρισμού (OLYMPIC AE).

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013.

Read more...

Σ. Κουβελάκης: Η Δημοκρατία είναι Κατάκτηση όχι Συναίνεση

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Ενάμιση περίπου μήνα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσαήρθε ίσως η στιγμή για έναν πρώτο απολογισμό των εξελίξεωνπου πυροδότησε αυτό το δραματικό γεγονός. Η βασική διαπίστωση είναι ότι παρά το εντεινόμενο αδιέξοδο με το οποίο είναι αντιμέτωπη στο επίπεδο της οικονομίας, η κυβέρνηση κατάφερε να ανακτήσει την πολιτική πρωτοβουλία των κινήσεων. Καταλυτικό ρόλο έπαιξαν σ’αυτό οι συλλλήψεις ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής που έθεσαν τέρμα στην ανοχή, έως και πολιτική κάλυψη, που έχαιρε η νεοναζιστική οργάνωση. Παράλληλα η κατασταλτική κίνηση ανέσυρε στην επιφάνεια ένα μέρος των στηριγμάτων της ΧΑ εντός του κρατικού μηχανισμού αλλά και μεταξύ επιχειρηματιών που τιςεξασφάλιζαν γενναιόδωρη χρηματοδότηση. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια τομή στο πολιτικό σκηνικό αν και σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι έχουμε περίπου ξεμπερδέψει με τη ΧΑ όπως βιάστηκαν να συμπεράνουν ορισμένοι.

Ποιά είναι όμως η σημασία αυτής της τομής; Ανοίγει το δρόμο για έναν εκδημοκρατισμό της πολιτικής ζωής που θα αντέστρεφε τον κατήφορο της τελευταίας τριετίας; Αν ήταν έτσι θα μπορούσε όντως να θεωρηθεί ως μια νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. Δυστυχώς όμως, και παρά την αυτονόητη ικανοποίηση που αισθάνεται κάθε δημοκρατικός πολίτης στη θέα των νεοναζιστών με χειροπέδες, δεν συμβαίνει τίποτε τέτοιο. Ο αυταρχισμός όχι μόνο δεν υποχωρεί αλλά εντείνεται, με βασικό οδηγό τη θεωρία των δύο άκρων: μετά το ένα θα έρθει η σειρά του άλλου. Ετσι πολλαπλασιάζονται οι απειλητικές δηλώσεις και κινήσεις έναντι της Αριστεράς και των μορφών της λαϊκής διαμαρτυρίας, με κορυφαίο παράδειγμα την απόπειρα χαρακτηρισμού του κινήματος ενάντια στην εξόρυξη στις Σκουριές ως «εγκληματική οργάνωση».

Υπάρχει εδώ κάποια αντίφαση; Οχι γιατί η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, της οποίας είχε προηγηθεί η επίθεση κατά του ΚΚΕ στο Πέραμα, ισοδυναμούσε με κύρηξη πολέμου των ναζιστών κατά της Αριστεράς και με μετωπική αμφισβήτηση της ίδιας της κρατικής νομιμότητας. Ως τέτοια δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε άμεσα σε γενικότερη αποσταθεροποίηση και σε ανεξέλεγκτη αναμέρηση. Πολύ σωστά λοιπόν, από τη σκοπιά της, η κυβέρνηση είδε ότι υπήρχε μια ευκαιρία να περάσει στην αντεπίθεση, να απομακρύνει αποφασιστικά το διαφαινόμενο «θερμό φθινοπώρο» στο κοινωνικό μέτωπο και να αναδιατάξει με δική της πρωτοβουλία το πολιτικό σκηνικό.

Κρίσιμη σημασία σ’αυτήν τη στρατηγική είχε η απόσπαση συναίνεσης από τη βασική αντιπολιτευτική δύναμη, δηλαδή τον Σύριζα. Με αξιοθαύμαστη προσήλωση, το κυβερνητικό στρατόπεδο άσκησε συνεχή πίεση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνδυάζοντας απειλές (βλέπε δηλώσεις Δένδια που καλούσε τον Σύριζα να απομακρύνει τα «ακραία» του στοιχεία) και εγκλήσεις για από κοινού της υπεράσπιση της «ομαλότητας» μέσω της νομικής αντιμετώπισης της ΧΑ.

Δυστυχώς για τη δημοκρατία, η τακτική αυτή απέδωσε όπως φάνηκε από την θετική ψήφο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή στην κυβερνητική πρόταση περί διακοπής της χρηματοδότησης της ΧΑ. Η σχετική ψηφοφορία αποτελεί μείζονος σημασίας επιτυχία για το μνημονιακό στρατόπεδο. Κατ’αρχήν γιατί απέσπασε για πρώτη φορά συναίνεση για την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, το διαβόητο άρθρο 187Α του Π.Κ., που η Αριστερά είχε κατά πάγιο τρόπο καταγγείλει ως αντιδημοκρατικό και που σε κάθε περίπτωση ήταν εντελώς περιττό για να στοιχειοθετηθεί η διακοπή της χρηματοδότησης της ΧΑ. Και κατά δεύτερο λόγο διότι η από κοινού ψήφιση της κυβερνητικής πρότασης από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Σύριζαισοδυναμεί με ντε φάκτο συγκρότηση «συνταγματικού τόξου». Μια λογική που, στις παρούσες συνθήκες, ενέχει εξαιρετικούς κινδύνους. Διότι σηματοδοτεί συναίνεση σε ένα κράτος ολόενα πιο αυταρχικό και ακραία αντιλαϊκό. Διότι αναιρεί το ρόλο της Αριστεράς ως δύναμης ανατροπής και καθιστά τη ΧΑ μόνο εχθρό του συστήματος. Διότι δείχνει ότι κανένα δίδαγμα από τις τραγωδίες του παρελθόντος δεν έχει συγκρατηθεί.

Η αντίληψη ότι η υπεράσπιση της δημοκρατίας επιτυγχάνεται μέσω της αναζήτησης «ευρείων συναινέσεων» με τον αντίπαλο δεν έχει τίποτε το καινοφανές για την Αριστερά. Αυτή είναι που οδήγησε στον παροπλισμό της και στην αδυναμία αντίδρασης στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αυτή είναι που οδήγησε κατόπιν ένα κομμάτι της να αποδεχθεί το πλαίσιο της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη, ένα σχέδιο που αν είχε ευοδωθεί θα είχε οδηγήσει τη χώρα σε μια «ελεγχόμενη δημοκρατία» αντίστοιχη με αυτήν της μεταπινοσετικής Χιλής. Ενα σχέδιο που απέτυχε γιατί προσέκρουσε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου προϊόν της οποίας είναι και οι δημοκρατικές κατακτήσεις της μεταπολίτευσης που σήμερα θυσιάζονται στο Μολώχ των Μνημονίων.

Τότε όπως και τώρα η υπεράσπιση της δημοκρατίας είναι υπόθεση του αγώνα του λαού για την ανατροπή της βαρβαρότητας και της καταπίεσης. Διότι εν τέλει η μόνη άξια λόγου «υπεράσπιση» της δημοκρατίας είναι η αέναη μάχη για την κατάκτησή της.

*Δημοσιεύθηκε στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Read more...

Στάθης: Δουλοπρεπείς με τ’ όνομα!

Οι αρχαίοι Ελληνες δήλωναν την ταυτότητά τους χρησιμοποιώντας το όνομα, το πατρώνυμο και την καταγωγή τους - για παράδειγμα ΜεγασθένηςΑντισθένους Αχαρνεύς. Η καταγωγή (στο πλαίσιο της πόλης) είχε να κάνει με τη φυλή (Αχαρνεύς), και υπό την πολιτική, και υπό την καταγωγική έννοια. Εκτός πόλης ο ίδιος άνθρωπος για τους υπόλοιπους Ελληνες ήταν ο ΜεγασθένηςΑντισθένους Αθηναίος. Σε ορισμένες περιπτώσεις το όνομα του πολίτη συμπληρωνόταν απ’ τη γενιά του, αν ήταν επιφανής ή αριστοκρατική, όπως για παράδειγμα των Αλκμαιωνιδών στην Αθήνα.

Αργότερα, στα ελληνιστικά χρόνια, όταν ο ελληνισμός έλαβε οικουμενικές διαστάσεις, η ταυτότητα των πολιτών δηλωνόταν με τον ίδιο τρόπο, πλην όμως με μιαν έμφαση στην καταγωγή (Αλεξανδρεύς, Ρόδιος, Μακεδών, Αντιοχεύς) συν την προσθήκη ενός άρθρου (Λέων ο Κυρηναίος) που η ελληνική κοινή σιγά σιγά καθιέρωσε και για έναν ακόμα λόγο: πολλοί ηγεμόνες των ελληνιστικών κρατών προσέθεταν (ή τους προσέθεταν) στο όνομά τους κι ένα προσωνύμιο, είτε επειδή απέδιδε κάποιαν ιδιότητά τους, όπως Πτολεμαίος οΚεραυνός ή Αντίγονος ο Δόσων (διότι όλο και κάτι έδιδε ο μπαγασάκος για να μη δώσει περισσότερα) ή Δημήτριος ο Πολιορκητής, τάδε ο Επιφανής, δείνα ο Φιλέλλην, ο Φιλοπάτωρ, ο Αυλητής (ένας απ’ τους τελευταίους Πτολεμαίους αυτός, της ξεφτίλας δηλαδή, διότι όλο τον αυλό τον έπαιζε, κι όλο οι Ρωμαίοι αλώνιζαν)...

Οι Ρωμαίοι πάλι, επειδή διέθεταν ελάχιστα «μικρά» ονόματα (καμμιά εικοσαριά), για να γίνονται διακριτοί παρέθεταν τρία ονόματα: μικρό, πατρώνυμο (στην ονομαστική) και γένος, π.χ. Γάιος (όνομα) Μάρκος (πατρώνυμο) Ιούλιος(της Ιουλίας γενεάς) ή Φλάβιος (της γενεάς των Φλαβίων) Κωνσταντίνος, ο γνωστός μας θεμελιωτής της Νέας Ρώμης, της Κωνσταντινούπολης, ο και Μέγας αποκληθείς. Μιμούμενοι, λοιπόν, τους Ελληνες της εποχής τους, οι επιφανείς Ρωμαίοι προσέθεταν κι αυτοί στα ονόματά τους (ή τους προσέθεταν) κάποιο προσωνύμιο: Μέγας (ο Πομπήϊος), Μονομάχος (ο Κωνσταντίνος, Βυζαντινός αυτός, όπως και ο συνονόματός του, ο Κοπρώνυμος). Συνήθως τα προσωνύμια που προσέθεταν οι Ρωμαίοι στα ονόματά τους αφορούσαν τη dignitas των πολιτών εν σχέσει προς τα πολεμικά τους έργα, όπως Σκιπίων ο Αφρικανός(επειδή κατέκτησε την Καρχηδόνα) ή Μέτελλος ο... Κρητικός (επειδή η Κρήτη παραδόθηκε αμαχητί και οι Ρωμαίοι κορόιδευαν για τούτο τον γιο εκείνου του άλλου Μέτελλου που τσάκισε την Αχαϊκή Συμπολιτεία, ως έναν γιο που δεν τα κατάφερε καλύτερα απ’ τον πατέρα του). Τα προσωνύμια στη Ρώμη ήταν τόσο δυνατά, που ορισμένοι Ρωμαίοι μάς παραδόθηκαν και μας είναι γνωστοί σήμερα με το παρατσούκλι τους, λόγου χάριν ο Κικέρων (Ρεβύθης).

Τα επώνυμα άρχισαν να καθιερώνονται την εποχή του Βυζαντίου, όπως Αλέξιος Κομνηνός, Νοταράς, Χρυσολωράς, Ακροπολίτης, Στρατηγόπουλος, χωρίς να παραλείπονται τα προσωνύμια, Μέθυσος, Δραγάτσης (ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απ’ το επώνυμο της μητρός του) και άλλα.

Πιστοί λοιπόν στην παράδοση του ελληνικού και ρωμαϊκού προγονικού οι σημερινοί Έλληνες, τι προσωνύμια άραγε θα έβαζαν στους ηγέτες τε ταγούς και ηγήτορες του Γένους;

Θα λέγαμε ποτέ Αντώνης Σαμαράς ο Φιλότιμος; ο Γενναίος; οΑνορθωτής; ή θα ξεμέναμε σε ένα ψοφοδεές Αντώνης ο Γονυπετής;

Πώς θα αποκαλούσαμε όλους αυτούς τους Πιπίνους τους Μικρούςπου κυβερνάνε αυτήν τη χώρα περισσότερο κι απ’ την πολύχρονη βασιλεία τουΜανουήλ Κομνηνού; Πώς θα τους αποκαλούσαμε; Δυναστεία τωνΔουλοπρεπών;

Πώς θα προσαγορεύαμε τον κ. Βενιζέλο; Ευάγγελος ο Μαινόμενος;Μπενίτο ο Επικίνδυνος; Μπενύτο Αλλόφρων ο Αφρων; Τι;

Εντάξει ο Ακης! Κατέκτησε επαξίως τον τίτλο ο Κλέψας τουΚλέψαντος! Ο κ. Σημίτης όμως; Ο κ. Πάγκαλος; - αλλά ξέχασα: Αυτός είναι οΜεγάλος Τραγουδιστής, ο άνθρωπος που γινόταν της μουρλής στα Υμια και, Υπουργός Εξωτερικών ων, δεν εγκατέλειπε τα στούντιο του Mega. Πάγκαλος ο Οτσαλανοδίδων - βαρβαρικό, αλλά βάρβαρος και ο άνδρας. Ενας πραιπόζιτος(αυτοκρατορικός τραπεζοκόμος) της ελεεινής μορφής στο τραπέζι αυτών πουτα φάγανε. Των Δυνατών. Φράγκων και Ρωμιών.

Μια πινακοθήκη μεγαλοσχημόνων ουτιδανών, Στουρνάρας ο Γερμανικός (όχι με την έννοια του κατακτητή της Γερμανίας κατά το ρωμαϊκό πρότυπο, αλλά του κατακτημένου απ’ τη Γερμανία -κι όποιον άλλον γουστάρει- κατά το ραγιάδικο προηγούμενο). Βορίδης, ο Βάραγγος με το Τσεκούρι, μικρός κυνήγαγε κομμουνιστές, τώρα κόβει κεφάλια, μισθούς, συντάξεις, δεξιών, αριστερών, όλων αδιακρίτως. Αδωνις Σπυριδώνιος Γεωργιάδης ο ΑλαλάζωνΑλαζών. «Προδότη» έλεγε τον κ. Σαμαρά, τώρα του φιλάει τα κόκκινα αρβυλάκια – ένδοξος ελληνομαθής, συντάσσει καθ’ οδόν προς τα Σούσα εγκώμια για τον Μεγάλο Βασιλιά εις άψογα ελληνικά, αυτό κυρίως.

Παπαμιμίκος ο Ψιλός και Μυταράκης ο Σουπιάς, Βρούτσης ο Εργατοφονιάς, αυτοί και άλλοι τέτοιοι που τους πάνε γάντι τα προσωνύμια οΦαφλατάς, ο Ψευταράς και ο Μπουρδολόγιος, αυτοί είναι οι σημερινοί μαςΕπιφανείς και Φιλοπάτριδες και Σωτήρες και Ευεργέτες. Κάτι τύποι σαν τον κ.Μητσοτάκη που απολύει 4.000 ώς το τέλος του 2013, άλλους 15.000 μέσα στο 2014, ενώ θέτει σε διαθεσιμότητα ακόμα 25.000 ψυχές, λες και πρόκειται για στρατιωτάκια να παίζει τον «στρατιωτικό νόμο» ο αμετροεπής αυτός και ανεπάγγελτος γόνος μιας ακόμα δυναστείας. Δυναστών.

Ταλανισμένη χώρα σε χαλεπούς καιρούς. Με το πολιτικό της προσωπικό των προεστών και των αστών προσκυνημένο, όπως συχνά στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν. Με τα αποτελέσματα της Δουλοπρέπειαςπασίγνωστα.

Τώρα συμβαίνει ακόμα μια φορά το ίδιο. Οπως με τους Αμερικανούςστην αρχή της Μεταπολίτευσης, έτσι και με τους Γερμανούς στο τέλος της, τρέχει ο «Αυλητής» προσκυνητής στο Βερολίνο και προσκυνάνε εδώ οι δικοί του την Τρόϊκα τρεις φορές την ημέρα, σαν βγαίνει ο ήλιος το πρωί, όταν τρώει οΤόμσεν το μεσημέρι, και σαν (απο)τελειώνουν την ημέρα τα δελτία των οκτώ.

Ερχεται ο χειμώνας. Πάλι στα μαγκάλια (παίζοντας ντάμα με τον χάρο) θα ζεσταίνονται πολλοί φοιτητές. Αιχμαλωσία και Κατοχή. Ξεφτίλα και διασπορά όπου γης. Αυτό ήταν όλο;

email: stathis@enikos.gr

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: «Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια»!

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τις γυναίκες»… Αυτό λεγότανε την εποχή που το κράτος δούλευε για τις «Ούλεν», για τις «Κούπερ» και για τις «Πάουερ». Ηταν η εποχή που όσοι διοικούσαν το κράτος έχτιζαν τους «Νέους Παρθενώνες». Στη Μακρόνησο. Βέβαια όσοι τα έλεγαν αυτά για τους «ανήθικους» κομμουνιστές, ήταν οι ίδιοι που επί των ημερών τους μεγαλούργησαν οι «Τρούμπες». Και στη συνέχεια, πάλι επί των ημερών τους, δοξάστηκαν τα κέντρα… αναψυχής με την ταμπέλα «προσεχώς Βουλγάρες». Σήμερα, δε, όλοι αυτοί οι κήνσορες του συστήματος «πνεύμα και ηθική», και ειδικά όσοι ελέγχουν την βιομηχανία του θεάματος, περιγράφουν την γυναικεία ύπαρξη και εν γένει τις ανθρώπινες σχέσεις με τον εξής τρόπο: «Από κορμί, φωνή κι από φωνή, κορμάρα» (ή κάπως έτσι τέλος πάντων). Όσο για τους κομμουνιστές, αυτοί συνέχισαν να είναι σαν τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τουτέστιν να αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με τις δικές τους γυναίκες. Φανταστείτε τώρα να πηγαίνανε να φορτωθούνε και τις γυναίκες των άλλων…

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα διαλύσουνε την οικογένεια»... Αυτό λεγότανε από την εποχή των αρχών του περασμένου αιώνα. Και όσοι το λέγανε, ήταν οι ίδιοι που με την πολιτική τους διαλύανε τις οικογένειες και την κοινωνία ολόκληρη. Εξαναγκάζοντας εκατομμύρια Έλληνες να αφήνουν πίσω μάνες, παιδιά και αδέρφια, και να στοιβάζονται στα καραβάνια της προσφυγιάς αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το ξαναζούμε σήμερα. Στην Ελλάδα της «σωτηρίας» και της τρόικας, χιλιάδες παιδιά αναγκάζονται από τους ιησουίτες του «πατρίς θρησκεία, οικογένεια» να αφήσουν πίσω μάνες κι αδέρφια ψάχνοντας την ελπίδα πέρα από τα σύνορα της ρημαγμένης Ελλάδας.

«Θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα μας πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια»… Τούτο δω ήταν – με διαφορά - το «καλύτερο». Υπήρξε το κορυφαίο σλόγκαν της προερχόμενης από τα βάθη των σπηλαίων προπαγάνδας. Έτσι το έλεγαν οι… πατριώτες. Ότι αν έφευγε από τη μέση το «πατριωτικό» κράτος της «Ούλεν», της «Κούπερ» και της «Πάουερ», τότε τα σπίτια και τα χωράφια του κόσμου θα τα παίρνανε οι κομμουνιστές. Ως εκ τούτου, λέγανε οι… πατριώτες, για να έχει ο κόσμος το σπιτάκι του και ήσυχο το κεφαλάκι του, θα έπρεπε να έχουμε ένα κράτος όπου θα κάνουν κουμάντο οι φίλοι της «Ούλεν» - χτες, οι φίλοι της «Ζήμενς», της «Κρουπ» και του Μπόμπολα - σήμερα.

Να τι τους απαντούσε από τότε, ο Αρης:

«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ε, λοιπόν, εβδομήντα χρόνια μετά από εκείνη την ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αποδείχτηκε ότι είναι τελικά οι «σωτήρες», είναι τελικά οι «πατριώτες», είναι τελικά οι «φοροδίκαιοι» του συστήματος της «ελεύθερης οικονομίας», που έρχονται να βουτήξουν τα σπίτια του κοσμάκη! Είναι τελικά οι ταγοί ενός κράτους που συναλλάσσεται και συναγελάζεται με ΔΝΤ και με ΕΕ που έρχεται να βουτήξει από τον κόσμο ακόμα και τα χωράφια του! 

Εκεί, λοιπόν, μας φτάσαμε! Να απειλούν ακόμα και τα πεζούλια μας! Να έρχονται με το φοροδρεπανοφόρο και να επιβάλουν το ένα χαράτσι πάνω στο άλλο σε σπίτια και σε γιαπιά! Να έρχονται με το «δίκιο» του «ανακεφαλαιοποιημένου» τραπεζίτη για να βγάλουν στον πλειστηριασμό και τα πεζούλια του κόσμου! Του κόσμου που, αφού πρώτα τον απόλυσαν, τον φτωχοποίησαν και τον χρεοκόπησαν, τώρα, μετά από «κοπρίτη» και «τεμπέλη», τον αποκαλούνε και «μπαταχτσή».

Όλα αυτά υποτίθεται ότι ήταν ανάρμοστα με τα ήθη της «ελεύθερης οικονομίας» μας. Όπου, στην «ελεύθερη οικονομία» μας, αποδεικνύεται ότι μια από τις βασικές ελευθερίες είναι οι τραπεζίτες να βουτάνε τα σπίτια των ανθρώπων του μόχθου. Τα σπίτια που προηγουμένως οι άνθρωποι τα έχουν πληρώσει δυο και τρεις φορές στους τραπεζίτες, αλλά λόγω του καθεστώτος της τραπεζοληστείας δεν τα ξεχρεώνουν ποτέ. Να που αποδεικνύεται ότι στο σύστημα της «ελεύθερης οικονομίας» μας μια ακόμα ελευθερία, είναι φυσικά η ελευθερία του ανελέητου φοροχαρατσώματος που ξεκινάει από το πετρέλαιο θέρμανσης και από το σουβλάκι, περνάει από τα μπετά και τα τούβλα και σταματάει (;) στα μαντριά! 

Βέβαια, όσο σωστό είναι ότι όλα αυτά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, άλλο τόσο σωστό είναι εκείνο που διαπίστωνε ο Γκαίτε: «Ποιο πράγμα είναι πιο δύσκολο στον κόσμο; Να δεις με τα μάτια σου αυτό που στέκεται μπροστά σου».Κι αυτό που στέκεται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι παρά ένα σύστημα αρπαγής και ταξικής λεηλασίας. Που όμως η αλήθεια του, παρά την οδύνη που προκαλεί, δεν γίνεται πάντα κατορθωτό να διαπεράσει την ανελέητη προπαγάνδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, άλλοι συνειδητά και άλλοι ασυνείδητα, συνεχίζουν να πορεύονται με γνώμονα την προπαγάνδα και όχι την πραγματικότητα. Δικαίωμά τους. Αν μάλιστα τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα, μέχρι που μπορούν ακόμα – ακόμα να δίνουν κι αυτή την εξήγηση: Οτι όλα αυτά συμβαίνουν επειδή ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας και ο Μπαρόζο, η Λαγκάρντ και η Μέρκελ, είναι… κομμουνιστές!

email: mpog@enikos.gr

Read more...

Στάθης: Στη χώρα του Φόβου...

Πού φθάσαμε! να υπερασπίζεται η Αριστερά τις ιδιοκτησίες για να μη μας τις φάνε οι Τράπεζες!

Αυτό κι αν είναι ρεφορμισμός!

Καλημέρα σας! Οταν σας κόβουν τον μισθό, σας σέβονται και σαςλογαριάζουν; Εσείς γιατί τους λογαριάζετε; Οταν σας φορολογούν σανΟθωμανοί κι όταν βουτάνε τη δημόσια περιουσία σαν ναζί κατακτητές για να την ξεπουλήσουν σαν μαυραγορίτες της κατοχής, σας έχουν για κάτι περισσότερο από «ανθρώπινους πόρους»; Εσείς γιατί τους αντιμετωπίζετε ως νόμιμη κι εκλεγμένη εξουσία;

Για αυτά που κάνουν τώρα εκλέχθηκαν ή σας εξαπάτησαν με ένα άλλοπρόγραμμα, το οποίον ουδέποτε -κι αυτό απεδείχθη- είχαν σκοπό να εφαρμόσουν;

Οταν παραβιάζουν μονίμως, συστηματικώς και με επιμονή το Σύνταγμα,δεν ασκούν εναντίον σας κατάφωρη και παράνομη και δόλια βία;

Εσείς γιατί πρέπει «να καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», εκτός κι αν σας βιάζει ο κ. Στουρνάρας, εκτός κι αν ξεπατώνει την ασφάλισή σας ο κ. Βρούτσης, εκτός κι αν σας πηδάει τη ζωή ο κ. Τόμσεν - δεν

άσκησαν βία αυτά τα αθύρματα εναντίον όσων αυτοκτόνησαν; Δεν είναι άσκηση βίας να υποσιτίζονται τα παιδιά και να τουρτουρίζουν τα νοικοκυριά;

Και δεν είναι ακραία βία να λαμβάνουν παχυλές (έως σκασμού καιαηδίας) αμοιβές εκείνοι που σας εξαθλιώνουν; Γιατί τους αντιμετωπίζετε ως να έχουν αυτό το δικαίωμα ελέω Θεού; Κανένα

τέτοιο δικαίωμα δεν μπορούν να έχουν. Ούτε εκείνοι που δενεκλέχθηκαν ποτέ από κανέναν, ούτε εκείνοι που για άλλα έλαβαν την εντολή καιάλλα πράττουν. Γιατί πιστεύετε ότι οι πολιτικοί μπορούν και να μη λογοδοτούν, κι αν δεν το πιστεύετε, γιατί ψηφίζετε τα κόμματα που μας φλόμωσαν στην παραγραφή;

Εχουν δικαίωμα να μη λογοδοτούν για τα υποβρύχια που σαπίζουν; Για τη Λίστα Λαγκάρντ; Εκανε τη

Ληστεία του Αιώνα ο κ. Σημίτης (κάποτε αυτό το άγος θα γυριστεί ταινία απ’ το Χόλυγουντ) και τον αφήνουμε στην ησυχία του; Τον αφήνουμε μάλιστα να μας συνιστά 58 κεντροαριστερούς για να μας επιδιορθώσουν το πλυντήριο;

«Βαρύ», λέει, «το κλίμα στην κυβέρνηση» - γιατί; χειμώνιασε και ξεπάγιασε ο Χρύσανθος στο μπούνκερ του war room; Ερχεται, λέει, η Τρόικα τη Δευτέρα και ώς τότε πρέπει να δείξουν τα παρ’ ημίν ανδρείκελά της ότι μπορούν να «κάνουν τη δουλειά τους», ότι μπορούν να «εκτελέσουν τις εντολές» που λαμβάνουν. Τι θα ξεπουλήσουν πρώτο; τις αμυντικές βιομηχανίες; μια προκαταβολή απ’ τα ύδατα; -σαν

ζαλισμένα κοτόπουλα τρέχουν να προλάβουν. Τι δεν γνωρίζουμε; Τι δεν γνωρίζουν 6.000.000 ιδιοκτήτες ακινήτων, 2.000.000 άνεργοι, 10.000.000δυσπραγούντες; Δεν γνωρίζουν

ότι το Μega και τα συναφή παπαγαλοειδή τούς δουλεύουν; Οτι το σύστημα των ΜΜΕ της Διαπλοκής τούς τρομοκρατεί συστηματικώς; Μόνον όσοι τους έχει κατασχέσει το μυαλό αυτό το σύστημα, δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει κατασχέσει τη ζωή.

Αλήθεια, εσείς που καταλαβαίνετε ότι η ζωή σας και η ζωή των παιδιώνσας έχει τεθεί υπό επιτήρηση ώς το 2040 (λέει ο Ολι Ρεν, ώς το 2065 λένε άλλοι), εσείς που καταλαβαίνετε ότι, αν πάμε έτσι, δεν θα ξαναδούμε άσπρη μέρα, είσθελαϊκιστές; Και είναι «σοβαρή» η

ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη πολιτική που έχει φέρει τους μισθούς σετριτοκοσμικά επίπεδα; Είναι «σοβαρό» 500.000 συνταξιούχοι να παίρνουν 300-400 ευρώ σύνταξη; Είναι σοβαρό να έχουν επταπλασιασθεί οι φόροι πάνω στα ακίνητα μέσα σε μια τριετία;

Να τελειώνουμε με αυτήν τη «σοβαρότητα» που μας οδηγεί στον Αδη. Με τη σοβαρότητα των offshore και της τοκογλυφίας. Κρατήστε λογαριασμό γιακάθε λέξη που λένε. Ελεγε για success story ο κ. Σαμαράς, κρατήστε λογαριασμό.Κερδοσκοπούν

ακόμα και σήμερα με το ελληνικό χρέος (μέσω ομολόγων) στην Ελλάδα και το εξωτερικό; (Γουώλ Στρητ Τζέρναλ) πίνουν αίμα απ’ τον πόνο των Ελλήνων; (Γουώλ Στρητ Τζέρναλ επίσης) - κρατήστε λογαριασμό!

Εχουν νομίσει πολλοί, όντες επί μακρόν στη εξουσία, ότι είναιαπαραβίαστοι! και ταυτοχρόνως έχουν φροντίσει να παραμείνουν και να παραμένουν απαραβίαστοι! είτε καθ-ιερώνοντας άδικους νόμους, είτεαλληλοκαλυπτόμενοι εν είδει στοάς και συντεχνίας. Είναι η

μόνη «σοβαρότης» που διαθέτουν: Να νομίζουμε ότι οι θεσμοί, που οιίδιοι στο μεταξύ έχουν ποδοπατήσει, μας εμποδίζουν να τους εγκαλέσουμε. Ουδέν ψευδέστερον. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι ίδιοι οι θεσμοί είναι που μας παρακινούν για το αντίθετο. Που το απαιτούν.

Οι θεσμοί (όσον δεν τους αλλάζει ή όταν τους αλλάζει ένας πολιτικώς συγκροτημένος λαός, ένα έθνος) πρέπει να τηρούνται, αλλιώς η κοινωνία γίνεταιζούγκλα. Ζωτικός χώρος κάθε Δυνατού. Οταν η ίδια η κυβέρνηση δεν τηρεί το Σύνταγμα, ή η Βουλή που τη στηρίζει ψηφίζει αντισυνταγματικούς νόμους με αντισυνταγματικές διαδικασίες,

τότε η τήρηση της νομιμότητας επαφίεται στο φιλότιμο των πολιτών - αυτό είναι και το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος.

Οπου δεν κυριαρχεί το Σύνταγμα, επιβάλλεται ο φόβος. Αυτό όμως,έχει αποδειχθεί, ότι δεν κρατάει πολύ...

email: stathis@enikos.gr

Read more...

Σ. Δρίτσας: "Λέτε ψέμματα κ. Γεωργιάδη" (Video)

Ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης τα βρήκε σκούρα σήμερα στην εκπομπή του Άκη Παυλόπουλου στο κανάλι Ε απέναντι στον ειδικευόμενο γιατρό Σπύρο Δρίτσα ο οποίος περιέγραψε την τραγική κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία η οποία εντείνεται από την πολιτική της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Υγείας.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%83%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%AD%CF%84%CE%B5-%CF%88%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7#ixzz2jEvIMiv4

Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook

Read more...

Ν. Μπογιόπουλος: Φοροκανίβαλοι! Φόροι 500 δισ. στη δεκαετία!

Άσχετο (;): Το Φεβρουάριο του 1849 ο Μαρξ οδηγήθηκε από τους κυβερνώντες στο δικαστήριο διότι η υπό τη διεύθυνσή του Εφημερίδα του Ρήνου τασσόταν υπέρ της μη πληρωμής των ληστρικών φόρων από τους πολίτες. Το δικαστήριο αθώωσε τον Μαρξ. Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σημασία στην Ελλάδα του κ. Στουρνάρα, αφενός διότι τα έλεγε ο Μαρξ που ήταν κομμουνιστής, αφετέρου διότι το δικαστήριο που αθώωσε τον Μαρξ ήταν κάπου στη Γερμανία…

Ας έρθουμε τώρα στα δικά μας.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η φοροληστεία που υφίσταται ο ελληνικός λαός (και για το μέγεθος της οποίας θα μιλήσουμε στη συνέχεια) διαπράττεται με τακτικές… οθωμανικού τύπου. Η κατηγορία είναι βαριά. Εμείς, ως στήλη και ως άνθρωποι, παρότι και χαράτσια έχουμε, και κατασχέσεις μισθών, συντάξεων ακόμα και επιδομάτων ανεργίας έχουμε για οφειλές στην εφορία, παρότι και κατασχέσεις ακινήτων και πλειστηριασμούς (θα) έχουμε, εντούτοις αρνούμεθα διαρρήδην την παραπάνω κακόβουλη κριτική εναντίον της κυβερνήσεως.

Δεν πιστεύουμε ότι η (πατριωτική) κυβέρνηση μπορεί να σκέφτηκε ποτέ να συμπεριφερθεί στον ελληνικό λαό με διάθεση «λυκόμορφου φορολόγου», όπως αποκαλούσαν οι Έλληνες τους φορομπήχτες επί τουρκοκρατίας. Και πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να συνυπογράψουμε ποτέ την άποψη ότι της πέρασε από το μυαλό να φερθεί με διάθεση «γενίτσαρου» απέναντι στους Έλληνες.

Ο λόγος είπαμε ποιος είναι: Πρόκειται περί… πατριωτικής κυβέρνησης. Τουτέστιν, μια πατριωτική κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη να προσφύγει σε οθωμανικές πρακτικές για να φορολεηλατήσει  τον λαό. Και τούτο διότι, επιπλέον, η Ιστορία έχει καταγράψει μεθόδους φοροαρπαγής που όχι μόνο είναι πιο «φιλικές» προς τον άνθρωπο, όχι μόνο είναι πιο «ευέλικτες», αλλά – και αυτό το σημειώνουμε με έμφαση – είναι και πιο «ελληνικές». Ηγουν πιο… πατριωτικές. Μερικές τέτοιες, πιο «ελληνικές» (αν μας επιτρέπεται η έκφραση για την περίοδο του Βυζαντίου) τεχνικές είναι κι αυτές που μας θυμίζει ένας σπουδαίος δάσκαλος, ο Γιώργος Φαρσακίδης, στο βιβλίο του  «Ιαματικά ψεύδη και "βέβηλες" προσεγγίσεις» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 174). Πρακτικές που θα μπορούσε να ξεπατικώσει ο κ. Στουρνάρας για να μας ξεπατώσει – αν και αυτό, το ξεπάτωμα δηλαδή, όπως επίσης θα δείξουμε στη συνέχεια, μάλλον έχει ήδη συντελεστεί.

Διαβάζουμε λοιπόν ότι: Επί Μέγα (και Αγίου) Κωνσταντίνου, στο Βυζάντιο, τα έσοδα του κράτους

«καλύπτονταν με την εξοντωτική εισφορά σε χρυσό και ασήμι, το διαβόητο "Χρυσάργυρο" φόρο, που θα φέρει σ' απόγνωση τα φτωχότερα στρώματα. Η αδυναμία καταβολής αντιμετωπιζόταν με βασανιστήρια και φυσική εξόντωση.Οι γονείς αναγκάζονται να πωλούν τα παιδιά τους, και εκπόρνευαν τις θυγατέρες, γράφει ο Ζώσιμος: "Ήδη δε και μητέρες απέδοντο τους παίδες και πατέρες επί πορνείου θυγατέρας αστήσαντο". Οι αγρότες πλήρωναν, πάντα σε χρυσό και ασήμι, φόρο για τα βόδια, τα μουλάρια, τους σκύλους... Επιβλήθηκε φόρος οικοδομής, ο "αερικός" και ο καπνικός, "κεφαλικός" φόρος. Φορολογήθηκαν ακόμα και τα αφοδεύματα και τα ούρα, όπως μας ιστορούν οι Βυζαντινοί χρονογράφοι Κεδρηνός και Γλυκάς. Κι ο Μανασσής μας λέει στην έμμετρη ιστόρησή του: "... άπας ανήρ τε και γυνή, παις, κόρη τε και βρέφος προσαίτης, απελεύθερος, οικέτης ουκ οικέτης υπέρ σκυβάλου κοπρηρού και δυσοσμίας ούρου εν εξ αργύρου νόμισμα παρείχε τω ταμείω..."»

Φυσικά, φόρο «υπέρ σκυβάλου κοπρηρού και δυσοσμίας ούρου» (ακόμα) δεν μας έχουν επιβάλει. Προς το παρόν «περιορίζονται» να φορολογούν τα (ανύπαρκτα) εισοδήματα, τις (ανύπαρκτες) συντάξεις, τα χέρσα χωράφια, τα (ανύπαρκτα) σπίτια από γιαπιά ακόμα. Και απομένει να δούμε τι θα κάνουν, τελικά, με τα μαντριά και τις στάνες!

Και αυτό πότε το κάνουν; Το κάνουν ενώ έχουν ήδη καταληστέψει τον ελληνικό λαό! Ενώ του έχουν ήδη πιει το αίμα! Ενώ έχουν φοροκανιβαλίσει επάνω του!

Αλλά – προς Θεού – δεν πρέπει να μας διαφεύγει ούτε για μια στιγμή ο λόγος που συμβαίνουν όλα αυτά: Συμβαίνουν για τη «σωτηρία της πατρίδας»... Και γιατί«όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη»... Και γιατί, τελικά, έτσι μας λένε, «πατριωτισμός» είναι να πληρώνουμε τους φόρους που αυτοί μας επιβάλλουν... Όμως, από μεριάς του λαού απόδειξη για τον φοροπατριωτισμό του υπάρχει. Από δικής τους πλευράς εκτός από πατριδοκαπηλία, τί υπάρχει;

Επ’ αυτού γινόμαστε ευθύς συγκεκριμένοι, αξιοποιώντας τα δικά τους τα στοιχεία, τα οποία είναι άκρως αποκαλυπτικά ως προς το τι κρύβεται πίσω από το - διαχρονικό και πάντα «πατριωτικό» - σύστημα της φοροαρπαγής. Παρακολουθώντας, λοιπόν,  τη διαμόρφωση των φορολογικών επιβαρύνσεων του λαού για μια ολόκληρη δεκαετία, από το 2004 μέχρι και το 2013, τα στοιχεία που προκύπτουν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς είναι συγκλονιστικά. Ιδού:

Πρώτο συμπέρασμα - προφανές:

• Το σύνολο των φορολογικών εσόδων του κράτους κατά την περίοδο 2004 - 2013, φορολογικά έσοδα που προήλθαν κατά κύριο λόγο από τη φορολογία των ασθενέστερων, ανέρχεται στα 467,4 δισ. ευρώ! Πλησιάζει, δηλαδή, το μισό τρισεκατομμύριο ευρώ!

Και η ερώτηση εύλογη:

Όλα αυτά τα λεφτά από τη φορολογία, τα οποία ξεπερνούν 2,5 ολόκληρα ΑΕΠ της χώρας, πού πήγαν; Τα είδε κανείς; Επιστρέψανε κατ' ελάχιστο στα κοινωνικά στρώματα που φτωχοποιούνται, που απολύονται, που καταστρέφονται; Τι αποκόμισε ο φορολογούμενος είλωτας από τη διαρκή φοροαφαίμαξή του; Μήπως είδε «δημόσια» και «δωρεάν» Υγεία; Μήπως είδε «δημόσια» και «δωρεάν» Παιδεία; Μήπως είδε «Κοινωνική πολιτική» και «Πρόνοια»; Μήπως του χτύπησε την πλάτη κάποιο «φιλικότερο» και «εξυπηρετικότερο» κράτος;

Δεύτερο συμπέρασμα - προφανές:

• Οι επιπλέον (άμεσοι και έμμεσοι) φόροι που με έτος βάσης το 2004 έχουν επιβληθεί μέχρι και το 2013 ξεπερνούν τα 72,5 δισ. ευρώ! Το τονίζουμε: Από το 2004 της «ισχυρής Ελλάδας», των Ολυμπιακών Αγώνων και της «επανίδρυσης» μέχρι και το «σωτήριο» 2013, σε μια περίοδο που οι φορολογικοί συντελεστές για τα κέρδη των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μειώθηκαν πάνω από 50% (!!!), σε ένα διάστημα που το ένα «τσουνάμι» φοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων για τους «αναξιοπαθούντες» πατρικίους διαδεχόταν το άλλο, το σύνολο των επιπλέον φόρων, όπως προκύπτει από τους προϋπολογισμούς, ανέρχεται στα 72,5 δισ. ευρώ!

Και η ερώτηση εύλογη:

Υπάρχει κανείς που να μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ειδεχθές αυτό βάρος έχει πέσει στις πλάτες του λαού; Μήπως δεν είναι τα λαϊκά στρώματα που πληρώνουν τη συντριπτική πλειοψηφία τόσο των άμεσων όσο και των έμμεσων φόρων;  Ενδεικτικά: Μόνο στον προϋπολογισμό του 2013, σε σύνολο 44,3 δισ. ευρώ άμεσων και έμμεσων φόρων που προβλέπονται, το ποσό που με τη μορφή των άμεσων φόρων καλούνται να πληρώσουν τα νομικά πρόσωπα (δηλαδή, τα μονοπώλια και η τάξη των κατεχόντων) μόλις και μετά βίας φτάνει στο 1,5 δισ. ευρώ!

Για κάποιους οι φόροι μειώνονται κατά 40%! Για άλλους αυξάνονται κατά 20%...

Αυτές είναι οι συνθήκες της «φοροδίκαιης» (!) φορολεηλασίας που βιώνει ακατάπαυστα, προ και μετά μνημονίων, ο ελληνικός λαός. Και είναι μέσα σε αυτές τις συνθήκες που ναι μεν «φόρο για τα βόδια, τα μουλάρια, τους σκύλους»δεν έχουν θεσπίσει. Αλλά για το γεγονός ότι - για μια ακόμα φορά - μας φορολογούν λες είμαστε «μουλάρια», δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.

email: mpog@enikos.gr

Read more...