Όσο χιλιοειπωμένο και αν είναι, θα πρέπει και πάλι να παρατηρηθεί ότι η ενίσχυση-εκτίναξη της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.) αποτελεί απότοκο της οικονομικής κρίσης και της αποτυχίας του συστήματος εξουσίας να δώσει την όποια αίσθηση προοπτικής για τα λαϊκά στρώματα. Δεν ήταν όμως αντικειμενικό ότι η Χ.Α. αλλά ένα από τα ενδεχόμενα της ιστορίας που γινόταν όλο και πιο ισχυρό όσο η κοινωνία έμενε αβοήθητη μέσα στο χάος της κρίσης, χωρίς αίσθηση και διέξοδο για το που πρέπει να πάει ο τόπος και πως αυτό θα επιτευχθεί. Η κατάσταση αυτή που υπήρξε και υπάρχει και σήμερα σε μεγάλο βαθμό - παρά την άνοδο της αριστεράς - διαμόρφωσε το έδαφος για να φυτευθεί ο σπόρος του μίσους, σπόρο που έθρεψαν τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια, τα οικονομικά συμφέροντα και φυσικά όλα αυτά με την συνενοχή εκείνων των δυνάμεων του εξωτερικού που σκλαβώνουν την πατρίδα μας.
Σήμερα όμως βρισκόμαστε σε μια ορισμένη τομή: στο εσωτερικό του λαού ζυμώνεται μια μεγάλη έκρηξη και ισχυρές κοινωνικές ομάδες είναι ήδη στον αγώνα, η Αριστερά είναι μπροστά στην προοπτική κυβέρνησης - τομής στην ιστορία του τόπου και από την άλλη φυσικά οι δυνάμεις του κατεστημένου θέλουν μανιασμένα να συνεχίσουν το έργο της πολιτικής και οικονομικής παράδοσης της χώρας στα ξένα συμφέροντα και τσακίσματος του λαού ώστε αυτός να γίνει φτηνό εργαλείο στα οικονομικά τους σχέδια. Τούτο σημαίνει ότι οι έχοντες την εξουσία θα παλέψουν με νύχια και με δόντια για να διατηρηθούν στις θέσεις τους ενώ κανείς δεν τους θέλει και συνεπώς θα επιστρατεύσουν τα πιο άγρια μέσα για να το καταφέρουν.
Άγριο μέσο του συστήματος είναι ο φασισμός. Η Χ.Α. έχει αυτό το ρόλο. Ιστορικά αυτόν μονάχα θα μπορούσε να έχει και σήμερα είμαστε μέσα στις μέρες της ιστορίας που αυτό το ενδεχόμενο μπορεί να γίνει - αν το αφήσουμε - πράξη. Παράλληλα το κυβερνητικό κέντρο ανοίγει την ακροδεξιά ατζέντα στην προσπάθεια αφενός να μεταφέρουν ευρύτερα τη συζήτηση προς τα εκεί και αφετέρου να ανακτήσουν ένα κομμάτι ψηφοφόρων στην ελπίδα να διατηρήσουν την πρωτιά στην επερχόμενη εκλογική μάχη.
Καταλαβαίνουν τι κάνουν; αντιλαμβάνονται ότι ανοίγουν την πόρτα στον φασισμό; Έχουν επίγνωση της ιστορικής τους ευθύνης; Και ναι και όχι. Δεν είμαι όμως αυτό το σημαντικό: συνειδητά ή όχι εντελώς συνειδητά η πόρτα για το αποκρουστικό πρόσωπο του θηρίου ανοίγει με ευθύνη τους. Εκεί είναι το ζουμί και όχι στο αν υπάρχει ύπουλο σχέδιο που θα χρησιμοποιήσει απλά την Χ.Α. σαν εργαλείο εκλογικών υπολογισμών. Αυτή η ψευδαίσθηση δυστυχώς υπάρχει: σημαντικό μέρος του δημοκρατικού κόσμου πιστεύει ότι όλο αυτό είναι απλά ένα τέχνασμα - ένας πολιτικός υπολογισμός και χειρισμός. Όχι δεν είναι μόνο αυτό: τα όσα λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή δίνουν τη δυνατότητα στον Μιχαλολιάκο και την υπόλοιπη τραμπουκο-παρέα να εδραιώσουν τον πολιτικό τους ρόλο, να φυτρώσουν βαθύτερα, να παίξουν το ρόλο τους σήμερα ως προς την απόκρουση του κινήματος αλλά και να περιμένουν την επόμενη ευκαιρία ώστε να ενισχυθούν περαιτέρω. Σε αυτό επενδύουν κιόλας. Ενδεχόμενα να ελπίζουν ότι μπορεί να τα φέρουν έτσι οι καταστάσεις που να αναδειχθούν αυτοί οι καλύτεροι υπερασπιστές του οικονομικού κατεστημένου. Και τότε...
Η πόρτα αυτή που ανοίγει στον φασισμό δεν θα περιορισθεί μόνη της ή από τα πολιτικά και οικονομικά της αφεντικά στον Παύλο Φύσσα. Όπως δεν περιορίστηκε στους μετανάστες και προχώρησε στους αριστερούς και αγωνιστές εν γένει ανεξαρτήτως χρώματος. Η πόρτα στο φασισμό ανοίγει και τα κτήνη του θέλουν να χτυπήσουν κάθε έναν που αντιστέκεται, κάθε έναν που δεν χωρά στο σκηνικό της κοινωνικής σύψης και υποταγής. Μας αφορά όλους όσους δεν αποκτηνωθήκαμε.
Το πιο χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα που αναδεικνύει ότι το όλο θέμα δεν είναι απλά μια παροδική συγκυρία, μια στιγμή, είναι το ζήτημα της στάσης της αστυνομίας. Οι δυνάμεις της αστυνομίας και ιδιαίτερα τα σώματα καταστολής έχουν αλωθεί από την σκέψη της Χ.Α. Τους στηρίζουν ανοιχτά, στο δρόμο και στις ανακοινώσεις, τους προστατεύουν. Δεν είναι απλά μια "καλή σχέση". Οι δυνάμεις καταστολής είναι κομμάτι της φασιστικής εξάπλωσης και μέσο για την επιβολή του φασισμού σε δόσεις και σε κύματα. Μπορεί να μην έχουν περιβραχιόνιο με τη σβάστικα αλλά διαδραματίζουν - όσο μπορούν, όσο τους πέρνει και όσο τους αβαντάρουν τα πολιτικά και οικονομικά τους αφεντικά - αυτό το ρόλο. Η ανοιχτή συνεργασία φασιστών χωρίς στολή και ΜΑΤατζήδων σήμερα στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι το αποδεικνύει περίτρανα (βλ. video παρακάτω). Ομοίως το γεγονός ότι οι ΔΙΑΣ παρακολουθούσαν το σκηνικό της δολοφονίας του 34χρονου Παύλου.
Η πολιτική αυτή έντασης και εκφασισμού θα συνεχισθεί. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες του κοινωνικού και κινηματικού αναβρασμού. Όσο τα πολιτικά τους όπλα καθίστανται πιο αδύναμα τόσο οι Σαμαράς - Φαήλος - Λαζαρίδης - Βορίδης και Μιχαλολιάκος - Κασιδιάρης και οι άλλοι γύρω από αυτούς (Βενιζέλος και τόσοι άλλοι προδότες) θα εντείνουν την πολιτική τσακίσματος του κινήματος. Μην έχουμε καμια ψευδαίσθηση ότι κομμάτια της κραταίας πολιτικής εξουσίας σκέφτοναι θετικότερα: σήμερα ο Δένδιας δεν ανακοίνωσε ούτε μία παραίτηση από την αστυνομία που δεν απέτρεψε μια στυγερή φασιστική δολοφονία ενώ ήταν παρούσα στο συμβάν. Αύριο ο Μιχαλολιάκος καλεί πορεία στη Νίκαια και το κράτος δεν την απαγορεύει εξαρχής ως όφειλε. Γιατί; Μήπως είναι κομμάτι του σχεδιασμού τους το να οδηγηθούμε σε εκτροπή; Φυσικά και ναι: ή θα διατηρήσουν την εξουσία ή θα έχουν έτοιμο και αμολυμένο έναν στρατό ορκς που θα χτυπά το λαϊκό κίνημα καθώς αυτό θα παλεύει να σώσει τον τόπο του και την δημοκρατία.
Μάλιστα όχι μόνο το πολιτικό σύστημα δεν δείχνει να μετανοεί αλλά επιμένει στη λογική της "εξίσωσης των δύο άκρων". Ο Λαζαρίδης εξίσωσε τον δολοφόνο με την Ζωή Κωνσταντοπούλου διότι αυτή είναι δήθεν ακραία στη βουλή (που και να ήταν ακραία τι σχέση έχει το ένα με το άλλο;). Ο Κεδίκογλου αναφέρθηκε με συμπόνια στα "θύματα του Μελιγαλά ενώ φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Σαμαράς τιμούσε πάντα την σχετική επέτειο ακόμα και την περίοδο που η ΝΔ είχε αποτραβηχτεί προσωρινά από το πιο ακραία δεξιό παρελθόν της (που έγινε όμως και το μέλλον της).
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα δεν απαντιέται με μια φυγή προς τα εμπρός. Όσο και αν θέλουμε να δούμε το πρόβλημα καθαρά και μόνο με την αντίληψη του πολιτικού συσχετισμού στο εσωτερικό της κοινωνίας και άρα καλούμε σε μαζική πολιτική δράση αυτό δεν φτάνει. Φυσικά είναι αναγκαίο και εξαιρετικά σημαντικό. Πάνω σε αυτό χτίζεται η νέα προοπτική μιας πραγματικής δημοκρατίας. Αλλά δεν φτάνει. Όσο κόσμος μένει μόνος του στην κρίση, όσο η κοινωνία είναι ξεχαρβαλωμένη και χωρίς τους δεσμούς της αλληλεγγύης τότε η Χ.Α. θα βρίσκει κόσμο και θα παίζει τον ρόλο της τη νύχτα μέχρι να έρθει η στιγμή που μπορεί να την οδηγήσουν να το κάνει και πιο ανοιχτά.
Για να μην θρηνήσουμε και άλλα παλικάρια σαν τον Παύλο, η αριστερά και ευρύτερα οι αγωνιζόμενες δυνάμεις οφείλουν να αναλάβουν το χρέος της οργάνωσης. Της οργάνωσης σε επίπεδο αλληλεγγύης αλλά και της οργάνωσης σε επίπεδο λαϊκής αυτοπροστασίας. Κανένας δεν πρέπει να οδηγείται να ζητά ένα κιλό πατάτες από τα χέρια δολοφόνων και κανείς δεν πρέπει να αφήνεται απροστάτευτος στα χέρια των χρυσαυγητών. Κανένας από αυτούς τους δολοφονους δεν πρέπει να έχει την υπεροψία της ατιμωρησίας. Και επειδή η αστυνομία και η δικαιοσύνη όσο έχουμε αυτή την κυβέρνηση τουλάχιστον δεν θα παίξουν αυτό το ρόλο, απαιτείται η λαϊκή αυτοοργάνωση.
Αν τα παραπάνω συνδυασθούν με την προοπτική αριστερής κυβέρνησης και εφαρμογής ενός προγράμματος ριζοσπαστικής πολιτικής διεξόδου τότε το μαύρο που καραδοκεί θα ηττηθεί. Αν η αριστερά σήμερα εγγυηθεί στο πρόγραμμα και το έργο της α) την ανεξαρτησία της πατρίδας με την φυσική, οικονομική και πολιτική έννοια, β) την ελευθερία του λαού και την δημοκρατία στην πολιτική και την κοινωνική ζωή, γ) την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάγκτηση του οικονομικού ελέγχου που σήμερα έχει κατακτηθεί από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και της ΟΝΕ ειδικότερα, δ) το λαϊκό εισόδημα, το μισθό και τη σύνταξη για όλους τους ανθρώπους και αν καλύψει όσους αγωνίζονται (επαναλειτουργώντας επίσημα την ΕΡΤ, ακυρώνοντας τις διαθεσιμότητες κ.ο.κ,) τότε η αγωνία του λαού δεν θα βρίσκει ούτε αριθμητικά μειοψηφική αλλά πολιτικά ιδιαίτερη επικίνδυνη ψευδαίσθηση λύσης στην Χ.Α. Αν το χέρι που ο χρυσαυγήτης σηκωνει, κοπεί τότε και η πολιτική του φτηνού τσαμπουκά στον ανήμπορο μετανάστη και των "40 - εναντίον 1" και με μαχαίρια θα ηττηθεί.
Έχουμε όμως δρόμο για αυτό. Η ιστορία του λαού μας επιβάλλει να κινηθούμε προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας. Φασισμός στον τόπο αυτό δεν θα φυτρώσει. Και όσοι τον σπέρνουν, ντόπιοι και ξένοι θα συντριβούν στη στροφή της ιστορίας. Ανδρίκελα όπως ο Γκαίμπελς που λίγο πριν την αυτοκτονία του φώναξε "θα ξανάρθουμε και τότε η Γη θα τρέμει" δεν θα δικαιωθούν. Στην αυγή ακόμα του 21ου αιώνα και εν μέσω της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης κάτι νέο αντικειμενικά θα γεννηθεί. Με επίγνωση της ιστορίας των λαών και ιδιαίτερα των αγώνων των ελεύθερων προγόνων μας κόντρα στους Ναζί κατακτητές και τους ντόπιους δοσίλογους, θα τσακίσουμε τον σύγχρονο φασισμό και θα φέρουμε "αυτό τον κόσμο στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων" όπως είχε πει ο αδικοχαμένος αγωνιστής - σύμβολο του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος Ν. Μπελογιάννης.
ΥΓ: κάποιοι άνθρωποι τα λένε εδώ και πολύ καιρό. Παρακάτω θα βρείτε δύο συνδέσμους για μια παρέμβαση του Ν. Μπογιόπουλου στην εκπομπή enikos και ένα άρθρο του Στάθη. Δείτε τα γιατί αξίζουν.
Αριστερή Διέξοδος
ΥΓ: κάποιοι άνθρωποι τα λένε εδώ και πολύ καιρό. Παρακάτω θα βρείτε δύο συνδέσμους για μια παρέμβαση του Ν. Μπογιόπουλου στην εκπομπή enikos και ένα άρθρο του Στάθη. Δείτε τα γιατί αξίζουν.
Posts
