Θ. Καρτερός: Ο Κουτσούμπας και η Γκλίτσα*

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Ο κ. Δ. Κουτσούμπας δεν εννοεί να κάτσει στ' αυγά του και ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Ωρύεται δια των εκπροσώπων του στο χτεσινό Ριζοσπάστη γιατί του θυμίσαμε αυτό που ξέχασε στην ομιλία του στο Πάρκο Ελευθερίας: Την ενωτική πολιτική του ΚΚΕ τόσο κατά τη διάρκεια της χούντας, όσο και μετά από αυτή. Τις ενωτικές προτάσεις προς συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Και τη συνεργασία ακόμα και με δυνάμεις που είχαν διωχτεί ή αποχωρήσει από το κόμμα.

Μπορεί ο ίδιος να ξεχνάει ή να θεωρεί τιμή του την αποκήρυξη του παρελθόντος του και να κάνει συνεχώς δηλώσεις μετανοίας, δεν μπορεί όμως να απαιτεί να γίνουμε όλοι το ίδιο. Να αποκηρύξουμε δηλαδή τις συνεχείς, συστηματικές, επίμονες ενωτικές προσπάθειες του ΚΚΕ. Την πρόταση για συνεργασία ακόμα και με τον τότε εξόριστο βασιλιά. Το μεταδικτατορικό εγχείρημα της Ενωμένης Αριστεράς. Το εγχείρημα του Συνασπισμού. Και εν γένει την ενότητα, ως κύριο στοιχείο της πολιτικής του.

Βεβαίως, το ΚΚΕ δεν καλούσε απλώς σε πανστρατιά για την ανατροπή της δικτατορίας, αλλά έδιναν οι κομμουνιστές το παράδειγμα, επιδιώκοντας συμμαχίες με όλες τις δυνάμεις που αντιστέκονταν στη χούντα -όσες διαφορές κι αν είχαν μ' αυτές. Ξεχνάει δηλαδή ο Δ. Κουτσούμπας ότι αν και δεν πάλευαν το ίδιο όλοι και κυρίως δεν είχαν όλοι τον ίδιο σκοπό, πάγια πολιτική του ΚΚΕ ήταν να συνενώνει δυνάμεις, έστω και σε ένα τακτικό στόχο. Εκείνο, όμως, που κυρίως δε θέλει να θυμάται είναι ότι αν και τότε δεν ήταν μικρότερης σημασίας οι αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις για καίριας και στρατηγικής σημασίας ζητήματα, το ΚΚΕ δεν έκανε πίσω από την ενωτική πολιτική του.

Σήμερα, όταν έχει τεθεί μπροστά μας το πρόβλημα της απαλλαγής από τη δικτατορία των μνημονίων και της τρόικας, ο κ. Κουτσούμπας αποκηρύσσει την ιστορία του ΚΚΕ και επιλέγει τη διάσπαση, διευκολύνοντας έτσι το σύστημα να διαχ