Νέα Γενική 24ωρη Απεργία στις 20 Φλεβάρη !

Πηγή: iskra.gr

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ ΣΤΙΣ 11 π.μ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

Νέα 24ωρη γενική απεργία προκηρύχθηκε για τις20 Φεβρουαρίου, σε όλο τον ιδιωτικό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, και συγκέντρωση στοΠεδίο του Άρεως στις 11 το πρωί.

Κύρια αιτήματα της νέας απεργίας είναι:

- Η υπογραφή και η εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

- Ανάκληση της επιστράτευσης και όλων των κατασταλτικών και αντιδημοκρατικών μέτρων και διώξεων κατά των εργαζομένων, των συνδικάτων και της συνδικαλιστικής δράσης.

- Ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα αντιμετώπισης της Ανεργίας και ανακούφισης των ανέργων.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΥΓΕΙΑ, ΟΣΕ, ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟ, ΔΕΗ ΚΑΙ ΟΤΑ!

ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΑΔΙΚΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ- ΔΗΛΩΣΗ Δ. ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Στη σημερινή κινητοποίηση κλαδικών ομοσπονδιών εργαζομένων και της ΑΔΕΔΥ παραβρέθηκε πολυμελές κλιμάκιο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελούμενο από τους βουλευτές: Στρατούλη Δημήτρη, Ξανθό Αντρέα, Σταθά Γιάννη, Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, Μπόλαρη Μαρία, Μπάρκα Κώστα, Καραγιαννίδη Χρήστο, Αγαθοπούλου Ειρήνη και Αλεξόπουλο Απόστολο.

Ο Δημήτρης Στρατούλης , βουλευτής Β' Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, επικεφαλής της ομάδας κοινοβουλευτικού ελέγχου του Υπ. Εργασίας, κατά τη διάρκεια της σημερινής κινητοποίησης έκανε την εξής δήλωση:

«Είμαστε εδώ δέκα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στηρίζοντας τις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που κλιμακώνονται και ενώνονται σ' ένα τεράστιο κι ορμητικόκοινωνικό ποτάμι, που θα σαρώσει στο διάβα του τις κατασταλτικές κυβερνητικές πολιτικές, τα καταστροφικά μνημόνια και την τρικομματική κυβέρνηση που τα υπηρετεί».

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ!

Ταυτόχρονα, συνεχίζουν και αύριο την απεργία τους οι ναυτεργάτες, στα πλαίσια της 48ωρης απεργίας που είχε προκηρύξει η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ), με προοπτική κλιμάκωσης. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Ελευσίνας συνεχίζουν με αποφασιστικότητα τον απεργιακό αγώνα που ξεκίνησαν στις 22 Ιανουαρίου, με στόχο να βρεθεί μια μόνιμη λύση στο πρόβλημα των Ναυπηγείων καθώς και έκτακτη ενίσχυση για την επίλυση των οξύτατων βιοποριστικών προβλημάτων τους.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ*

14:20: Εργαζόμενοι μπροστά στη Βουλή

14:15 Μηχανοκίνητη πορεία, με μοτοσικλέτες και βαρέα οχήματα, πραγματοποίησαν λίγο μετά τις 9.00 το πρωί οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας, στο πλαίσιο των 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών που πραγματοποιούν.

Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας, που παραμένουν απλήρωτοι από 9 έως 10 μήνες, ζητούν την καταβολή των δεδουλευμένων τους και την πραγματοποίηση της διυπουργικής σύσκεψης υπό τον πρωθυπουργό που έχει εξαγγελθεί και από την οποία αναμένουν να δοθεί σταθερή και βιώσιμη λύση στο πρόβλημα των ναυπηγείων.

Η πορεία κινήθηκε κατά μήκος της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών- Κορίνθου, διέσχισε το μεγαλύτερο μέρος της Ελευσίνας και στις 12.30 μετά το μεσημέρι επέστρεψε στον χώρο των ναυπηγείων.

14:10 Οι κλάδοι υγείας ανεβαίνουν προς Βουλή από Όθωνος.

14:08 Τα ΜΑΤ περιμένουν τους εργαζόμενους μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών.

14:00 Μπλοκ του ΠΑΜΕ στη Σταδίου στο τέλος της πορείας.

13:50 Σωματεία εργαζομένων στη Σταδίου

13:46: Οι πορείες ανεβαίνουν τη Σταδίου

13:43: Αποκλεισμένοι από τα ΜΑΤ οι παράδρομοι στον κόμβο Νίκαιας της Λάρισας, ακόμα και για πεζούς. Συνέλευση των αγροτών σε λίγο (@doleros)

13:40: Οι "επιστρατευμένοι εργαζόμενοι" του Μετρό

13:30 Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ Δ. Στρατούλης και Μ. Μπόλαρη παρευρίσκονται στη συγκέντρωση των εργαζομένων στα Μέσα Μεταφοράς

13:20 Η πορεία μέσω Σταδίου θα ενωθεί με τους κλάδους υγείας για Υπ.Οικονομικών

13:15 Εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, έχουν συγκεντρωθεί έξω από το υπουργείο Υγείας και σε λίγη ώρα θα πραγματοποιήσουν πορεία προς το Σύνταγμα.

13:00 Συνταξιούχοι του ΗΣΑΠ, γύρω στις 11:30, κατέλαβαν συμβολικά για λίγα λεπτά, τις γραμμές του ηλεκτρικού στον Πειραιά διαμαρτυρόμενοι για τις επιτάξεις.Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μεταφοράς θα κάνουν πορεία στη Βουλή.

12:45 "Επιστρατευμένοι εργαζόμενοι" των Μέσων Μεταφοράς

12:45 Πορεία σε κεντρική οδό της Ελευσίνας πραγματοποιούν αυτή την ώρα εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας.

12:40 Εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, κλειστή η Αθηνάς

Υγεία

Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα κέντρα Υγείας, το ΕΚΑΒ, τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και οι Υπηρεσίες Πρόνοιας, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχει προκηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ και η ΟΕΝΓΕ. Το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση έξω από υπουργείο Υγείας και πορεία στο Σύνταγμα.

Σε 48ωρη προειδοποιητική επίσχεση παροχής υπηρεσιών προς τον ΕΟΠΥΥ προχωρούν από την Πέμπτη οι γιατροί του οργανισμού.

Προαναγγέλλουν, επίσης, νέο κύκλο κινητοποιήσεων, πιθανότατα στις 11 Φεβρουαρίου, σε περίπτωση που «το υπουργείο υγείας και ο ΕΟΠΥΥ δεν τιμήσουν τις επανειλημμένες υποσχέσεις του και δεν ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα των κλινικών και εργαστηριακών ιατρών».
Στην Αθήνα για το λουκέτο που μπαίνει σε νοσοκομείο της Ιεράπετρα, φτάνουν οι γιατροί της περιοχής, οι οποίοι θα λάβουν μέρος στο συλλαλητήριο «για τις αλλαγές στο σύστημα Δημόσιας Υγείας και την αποτροπή των απολύσεων μέσω της διαθεσιμότητας»

Δημόσιο και ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

Η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη του ωραρίου προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους εργαζόμενους, να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο.

Εικοσιτετράωρη απεργία για την Πέμπτη έχει κηρύξει και η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, διαμαρτυρόμενη για την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στο Μετρό και σε ένδειξη συμπαράστασης στους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς.

Στην απεργία και η ΠΝΟ

Ξεκινά απεργία η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, κάνοντας την αρχή από την 48ωρη απεργία που έχει κηρύξει από τις 6 το πρωί της Πέμπτης σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, με προοπτική κλιμάκωσης.

Στις 10.30 το πρωί της Πέμπτης θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση μπροστά από το πλοίο «Ελ.Βενιζέλος» στην προβλήτα απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, ενώ την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου η ΠΝΟ θα συνεδριάσει εκ νέου προκειμένου να αποφασίσει τις επόμενες κινήσεις της.

Μηχανοκίνητη πορεία των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Ελευσίνας

Μηχανοκίνητη πορεία με βαρέα οχήματα έχουν εξαγγείλει για τις 9 σήμερα το πρωί, οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας, που πραγματοποιούν κυλιόμενες 24ωρες απεργίες.Η πορεία θα κινηθεί κατά μήκος της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών-Κορίνθου και της Ιεράς Οδού Ελευσίνας Αθηνών.Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία που παραμένουν απλήρωτοι από 10 έως 13 μήνες ζητούν να πραγματοποιηθεί η εξαγγελθείσα διυπουργική σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με την προσδοκία να υπάρξει βιώσιμη λύση που θα διασφαλίσει τη λειτουργία των ναυπηγείων.

Απεργία στα ΜΜΜ

Συνεχίζουν τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι σε Προστιακό, λεωφορεία και τρένα του ΟΣΕ.

Στη συνέλευσή τους οι οδηγοί λεωφορείων αποφάσισαν νέα 24ωρη απεργία για αύριο, Πέμπτη. Εκ νέου Γενική Συνέλευση θα κάνουν στις 14 Φεβρουαρίου.

Από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης τα τρένα και τα λεωφορεία του ΟΣΕ θα μείνουν ακινητοποιημένα, λόγω της 24ωρης απεργίας που έχει εξαγγείλει για την Πέμπτη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ). Δρομολόγια, πάντως, ακυρώνονται και την Τετάρτη.
Ακινητοποιημένοι θα είναι για το ίδιο χρονικό διάστημα και οι συρμοί του προαστιακού σιδηροδρόμου. Δεν θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια του Μετρό στο τμήμα από Δουκίσσης Πλακεντίας μέχρι το Αεροδρόμιο.

*ΠΗΓΗ: left.gr

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει, χωρίς κρίσεις και σχόλια, ρεπορτάζ από διάφορες ιστοσελίδες.

ΜΠΑΡΑΖ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

Σε απεργιακό κλοιό μπαίνει σήμερα, Πέμπτη η χώρα, με διάφορους κλάδους εργαζομένων να προχωρούν σε κινητοποιήσεις. Το μεσημέρι θα πραγματοποιηθεί απεργιακή συγκέντρωση όλων των υπηρεσιών του Δημοσίου Τομέα στο Σύνταγμα.

Επίσης, εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς θα πραγματοποιήσουν προσυγκέντρωση στο σταθμό του Πειραιά στις 10.30 και στις 12:00 συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά. Οι σιδηροδρομικοί έχουν προγραμματίσει συγκέντρωση έξω από το κτίριο του ΟΣΕ, στην οδό Καρόλου.

Μηχανοκίνητη πορεία με βαρέα οχήματα των ναυπηγείων Ελευσίνας θα πραγματοποιήσουν στις 9 σήμερα το πρωί οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας, που πραγματοποιούν κυλιόμενες 24ωρες απεργίες. Η πορεία θα κινηθεί κατά μήκος της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών-Κορίνθου και της Ιεράς Οδού Ελευσίνας-Αθηνών.

Ειδικότερα, με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία, τα κέντρα Υγείας, το ΕΚΑΒ, τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και οι Υπηρεσίες Πρόνοιας, στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας που έχει προκηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ και η ΟΕΝΓΕ.

Σε 48ωρη προειδοποιητική επίσχεση παροχής υπηρεσιών προς τον ΕΟΠΥΥ προχωρούν από την Πέμπτη οι συμβεβλημένοι με τον οργανισμό γιατροί.

Προαναγγέλλουν, επίσης, επανέναρξη των κινητοποιήσεων, πιθανότατα στις 11 Φεβρουαρίου, σε περίπτωση που «το υπουργείο υγείας και ο ΕΟΠΥΥ δεν τιμήσουν τις επανειλημμένες υποσχέσεις του και δεν ικανοποιήσουν τα δίκαια αιτήματα των κλινικών και εργαστηριακών ιατρών».

«Απόβαση» στην Αθήνα για το λουκέτο που μπαίνει σε νοσοκομείο της Ιεράπετρας ετοιμάζουν και οι γιατροί της περιοχής, οι οποίοι θα λάβουν μέρος στο συλλαλητήριο «για τις αλλαγές στο σύστημα Δημόσιας Υγείας και την αποτροπή των απολύσεων μέσω της διαθεσιμότητας».

Την ίδια μέρα η ΑΔΕΔΥ έχει κηρύξει στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη του ωραρίου προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους εργαζόμενους, να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο.

Εικοσιτετράωρη απεργία για την Πέμπτη έχει κηρύξει και η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, διαμαρτυρόμενη για την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στο Μετρό και σε ένδειξη συμπαράστασης στους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς.

Ρότα για κινητοποιήσεις έχει χαράξει και η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, αρχής γενομένης από την 48ωρη απεργία που έχει κηρύξει από τις 6 το πρωί της Πέμπτης σε όλες τις κατηγορίες πλοίων και με προοπτική κλιμάκωσης.

Στις 10.30 το πρωί της Πέμπτης θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση μπροστά από το πλοίο «Ελ.Βενιζέλος» στην προβλήτα απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, ενώ την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου η ΠΝΟ θα συνεδριάσει εκ νέου προκειμένου να αποφασίσει τις επόμενες κινήσεις της.

Στους δρόμους θα βρίσκονται και οι αγρότες της Βοιωτίας που αποφάσισαν να συγκεντρωθούν με τα τρακτέρ τους το πρωί της Πέμπτης στον Ορχομενό και το μεσημέρι να κατευθυνθούν προς το Κάστρο Βοιωτίας που βρίσκεται δίπλα στην εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης.

Ακινητοποιημένα θα μείνουν τα λεωφορεία, τα τρόλεϊ, τα τρένα του ΟΣΕ και ο Προαστιακός.

Στη μαραθώνια συνέλευσή τους οι οδηγοί λεωφορείων αποφάσισαν νέα 24ωρη απεργία για την Πέμπτη. Εκ νέου Γενική Συνέλευση θα κάνουν στις 14 Φεβρουαρίου.

Από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης τα τρένα και τα λεωφορεία του ΟΣΕ θα μείνουν ακινητοποιημένα, λόγω της 24ωρης απεργίας που έχει εξαγγείλει για την Πέμπτη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ). Δρομολόγια, πάντως, ακυρώνονται και την Τετάρτη.

Ακινητοποιημένοι θα είναι για το ίδιο χρονικό διάστημα και οι συρμοί του προαστιακού σιδηροδρόμου. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια του Μετρό στο τμήμα από Δουκίσσης Πλακεντίας μέχρι το Αεροδρόμιο.

ΠΗΓΗ: in.gr

ΜΠΑΡΑΖ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΣΗΜΕΡΑ

Ημέρα απεργιών, στάσεων εργασίας και συγκεντρώσεων σήμερα Πέμπτη. Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας, στο δημόσιο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα ναυπηγεία και στα πλοία, αντιδρούν δυναμικά απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης για τα εργασιακά και στην εφαρμογή του .... Μνημονίου 3.

Μέσα μεταφοράς
Ακινητοποιημένα θα μείνουν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, τα τρένα του ΟΣΕ και οι συρμοί του προαστιακού λόγω της 24ωρης απεργίας που έχει εξαγγείλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) για την Πέμπτη 31 Ιανουαρίου. Σε τροποποιήσεις δρομολογίων προχωρά η ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Στους επιβάτες που είχαν προγραμματίσει να ταξιδέψουν την ημέρα της απεργίας, είτε θα επιστρέφεται το συνολικό ποσό της τιμής του εισιτηρίου είτε ή θα εκδίδεται «κουπόνι ταξιδίου».
Επίσης, την Πέμπτη δεν θα πραγματοποιούνται τα δρομολόγια των συρμών του μετρό, στο τμήμα Δουκίσσης Πλακεντίας - Αεροδρόμιο.
Δεν θα κυκλοφορήσουν σήμερα τα λεωφορεία, ενώ οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν εκ νέου Γενική Συνέλευση στις 14 Φεβρουαρίου.
Υγεία

Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν σήμερα τα δημόσια νοσοκομεία, τα κέντρα Υγείας, το ΕΚΑΒ, τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων και οι Υπηρεσίες Πρόνοιας, λόγω της 24ωρης Πανελλαδικής Πανυγειονομικής απεργίας που κήρυξαν η ΠΟΕΔΗΝ και η ΟΕΝΓΕ. Οι ομοσπονδίες του χώρου της υγείας καλούν στις 12.00 το μεσημέρι της Πέμπτης σε συγκέντρωση έξω από υπουργείο Υγείας και πορεία στο Σύνταγμα.
Σκοπός της απεργίας, όπως σημειώνεται στη σχετική ανακοίνωση, «να αναδείξει τα προβλήματα υποβάθμισης και διάλυσης του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ από τις πολιτικές του Μνημονίου καθώς και την αντίσταση των Υγειονομικών για την ανατροπή τους».
Η υποχρηματοδότηση, τα σφαγιαστικά οργανογράμματα, η διαθεσιμότητα του προσωπικού, οι απλήρωτες υπερωρίες και εφημερίες, το πάγωμα των προσλήψεων ακόμη και για νοσηλευτικό - παραϊατρικό προσωπικό, οι συγχωνεύσεις - καταργήσεις νοσοκομείων και τμημάτων είναι μόνο μερικές από τις ανθυγιεινές πολιτικές που επιφυλάσσει το νέο μνημόνιο για το 2013, επισημαίνεται μεταξύ άλλων στις ανακοινώσεις της ΟΕΝΓΕ και της ΠΟΕΔΗΝ.
Σε 48ωρη προειδοποιητική επίσχεση παροχής υπηρεσιών προς τον ΕΟΠΥΥ προχωρούν από αύριο οι συμβεβλημένοι με τον Οργανισμό γιατροί, ενώ προειδοποιούν ότι θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.

ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

Στάση εργασίας από τις 12:00 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη του πρωινού ωραρίου έχουν κηρύξει για σήμερα η ΑΔΕΔΥ και η ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Σε 24ωρη απεργία προχωρά η ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την επίταξη των απεργών του Μετρό. Στην σχετική ανακοίνωση αναφέρεται πως «Η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ πήρε αυτή την απόφαση για λόγους αλληλεγγύης στον αγώνα των συναδέλφων μας στο ΜΕΤΡΟ και σ΄όλα τα ΜΜΜ, αλλά και επειδή η ΓΣΕΕ τέσσερις μέρες μετά την επιστράτευση των συναδέλφων μας στο ΜΕΤΡΟ δεν έχει πάρει καμία ουσιαστική απόφαση αντίδρασης απέναντι σ΄αυτή την αντισυνταγματική απόφαση που καταργεί τους συνδικαλιστικούς αγώνες».
ΠΝΟ
Σε 48ωρη προειδοποιητική πανελλαδική απεργία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, προχωρά από την Πέμπτη η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία, ενώ στις 10.30 το πρωί θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας στον Πειραιά.
Η ΠΝΟ, αντιδρά στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας «Ανασυγκρότηση και άλλες διατάξεις» στο οποίο επέρχονται σημαντικές αλλαγές στα εργασιακά των ναυτικών και στον κλάδο της ακτοπλοΐας.

Ναυπηγεία Ελευσίνας
Μηχανοκίνητη πορεία με βαρέα οχήματα των ναυπηγείων Ελευσίνας έχουν εξαγγείλει για τις 9 το πρωί οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Ελευσίνας, που πραγματοποιούν κυλιόμενες 24ωρες απεργίες.
Η πορεία έχει προγραμματιστεί να γίνει κατά μήκος της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών Κορίνθου και της Ιεράς Οδού Ελευσίνας Αθηνών.
Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία παραμένουν απλήρωτοι από 10 έως 13 μήνες. Ζητούν να πραγματοποιηθεί η εξαγγελθείσα διυπουργική σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό με την προσδοκία να υπάρξει βιώσιμη λύση που θα διασφαλίσει τη λειτουργία των ναυπηγείων.

Πηγή: enet.gr

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης σχετικά με το θέμα.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΙ

«ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Σήμερα οι εργαζόμενοι στην Υγεία, στην Ενέργεια, στις Συγκοινωνίες, στη Ναυτιλία, στα Ναυπηγεία και στο Δημόσιο, κάνουν ένα νέο δυνατό αγωνιστικό βήμα, ξεσκεπάζοντας την επικοινωνιακή καταιγίδα της ανυπόληπτης και κοινωνικά απονομιμοποιημένης τρικομματικής Κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί με κάθε τρόπο να κρύψει την αλήθεια για τις πολιτικές της, που παράγουν κοινωνικά εγκλήματα, αυταρχισμό και καταστολή των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι και με τις σημερινές μαζικές απεργιακές τους κινητοποιήσεις αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα που έχουν προκαλέσει στην οικονομία και την κοινωνία οι καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και επανεκινούν τον αγώνα για την ανατροπή τους.

Αποδομούν την απελπισμένη προσπάθεια των κυβερνητικών επικοινωνιακών επιτελείων να παρουσιάσουν μια ψευδεπίγραφη εικόνα πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας και εφησυχασμού ότι δήθεν όλα πάνε καλά.

Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να μείνουν ούτε αμίλητοι, ούτε ακούνητοι, όπως επιδιώκει η τρικομματική κυβέρνηση. Αντιπαλεύουν τις πολιτικές της επίταξης και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης και επιμένουν να ασκούν τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα, που έχουν κατακτήσει με αιματηρούς αγώνες.

Δυστυχώς, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παρακολουθεί για μια ακόμα φορά το παιγνίδι από την κερκίδα, συνδικάτα και εργαζόμενοι δίνουν σήμερα καθαρό μήνυμα αγωνιστικής αντίστασης και διεύρυνσης του κοινωνικού ρεύματος, που θα ανατρέψει μια και καλή τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.

Καλούμε τη ΓΣΕΕ, στη σημερινή συνεδρίαση της Ε.Ε., καθώς και την ΑΔΕΔΥ, μέσα στις σημερινές κρίσιμες και έκτακτες συνθήκες να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο αντιπαράθεσης με τη συνολική πολιτική της Κυβέρνησης και να αναλάβει πρωτοβουλίες για τον αναγκαίο κορυφαίο συντονισμό των εργατικών αγώνων, ενταγμένες σε συνεκτικό σχέδιο με αντοχή και διάρκεια.»

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013.

Read more...

Το Τραγούδι της ημέρας - 31/1/2013

Read more...

Κ. Λαπαβίτσας: Ιστορίες με Χρέη

Ας πούμε μια διδακτική ιστορία για χώρες που έχουν υπέρογκα χρέη και υιοθετούν ‘σοβαρές’ οικονομικές πολιτικές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ο παραλληλισμός με Ελλάδα και Ευρωζώνη δεν είναι τυχαίος.

Μια χώρα με τεράστια χρέη 

Τον Νοέμβριο του 1918 η αυτοκρατορική Γερμανία συνθηκολόγησε με την Αντάντ. Ο γερμανικός θρίαμβος επί του Τσάρου στο Ανατολικό Μέτωπο το 1917 που είχε ανοίξει τον δρόμο για τους Μπολσεβίκους, αποδείχθηκε προσωρινός. Η Γερμανία, αν και ο στρατός της στεκόταν ακόμη στα πεδία των μαχών, ήταν ηττημένη κατά κράτος. Μετά τέσσερα χρόνια σφαγών με τους αγγλογάλλους αποικιοκράτες στους λασπότοπους του Βελγίου και της Γαλλίας, ο πραγματικός νικητής ήταν η ανερχόμενη δύναμη των ΗΠΑ.

Η Συνθήκη των Βερσαλλιών τον επόμενο χρόνο υπαγορεύτηκε όμως από τους αγγλογάλλους αποικιοκράτες, που έκαναν στο πλάι τους ‘αφελείς και ιδεολόγους’ Αμερικανούς. Οι όροι της πολλοί και επαχθείς. Ο επαχθέστερος ήταν να αποδεχθεί η Γερμανία την ευθύνη του πολέμου, να δεχθεί ληστρικές παραχωρήσεις και να καταβάλει τεράστιες πολεμικές αποζημιώσεις. Τα ποσά εκφρασμένα σε χρυσά γερμανικά μάρκα ήταν εξωπραγματικά (περίπου 225 δις). Δύο χρόνια μετά, οι μεγάθυμοι νικητές μείωσαν την αρχική απαίτηση στα 130 δις, δηλαδή πάνω από 300% του γερμανικού ΑΕΠ. Οι πληρωμές για τόκους, χρεωλύσια και έξοδα κατοχής θα έφταναν το 10% του γερμανικού ΑΕΠ ετησίως. Η Γερμανία είχε βουλιάξει στα χρέη.

Οικονομική πραγματικότητα και θεωρία

Δεν υπήρχε απολύτως καμία περίπτωση να μπορέσει η γερμανική οικονομία, που είχε συρρικνωθεί κατά 20% στον πόλεμο, να αντιμετωπίσει τέτοιο άχθος. Δεν ήταν επίσης δυνατό να σηκώσει το βάρος του χρέους μετά την παραχώρηση των ανθρακωρυχείων της στη Γαλλία και τη δυσκολία εξαγωγών στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Μόνο αν οι αποζημιώσεις ήταν σαφώς μικρότερες και παράλληλα υπήρχε ανάπτυξη με άνοδο των εξαγωγών θα μπορούσε ίσως να αντιμετωπίσει την «ειρήνη των νικητών».

Αυτό περίπου ήταν το σκεπτικό του νεαρού Τζον Μέιναρντ Κέυνς, ενός από τους οικονομολόγους που συνόδευαν τη βρετανική αντιπροσωπεία στις Βερσαλλίες. Είχε το θάρρος να το δηλώσει δημόσια στο βιβλίο του Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης, ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει. Δεν έπεισε τη βρετανική κυβέρνηση, αλλά η παρρησία του και η τετράγωνη λογική του εντυπωσίασαν τον Λένιν.

Τα επιχειρήματα του Κέυνς δεν είχαν καμία τύχη ούτε στη Γαλλία. Για τους γαλλικούς κύκλους εξουσίας, η Γερμανία έπρεπε να εξουθενωθεί και ο Κέυνς ήταν ένας επικίνδυνος λογοκόπος. Η δυσπιστία προς τον κεϋνσιανισμό κράτησε για δεκαετίες στη Γαλλία. Δεν είναι τυχαίο ότι μεσούντος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ετιέν Μαντού έγραψε τις Οικονομικές Συνέπειες του κ. Κέυνς, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε ότι το σκεπτικό του Κέυνς υπέσκαψε τις προσπάθειες να ελεγχθεί η Γερμανία και φέρει μέρος της ευθύνης για την χιτλερική λαίλαπα.

‘Σοβαρή’ αντιμετώπιση του χρέους και κοινωνική καταστροφή

Ότι συνέβη στη Γερμανία τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν απόρροια των όρων της ειρήνης που επιβλήθηκε. Στην ουσία η γερμανική οικονομία δεν ανέκαμψε παρά μόνο όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία και ξεκίνησαν πρόγραμμα επανεξοπλισμού και εκτενέστατης κρατικής παρέμβασης.

Τα πρώτα χρόνια μετά τις Βερσαλλίες η Γερμανία υποχρεώθηκε να καταβάλει τεράστια ποσά επιτείνοντας τις συνθήκες μεταπολεμικής εξαθλίωσης του πληθυσμού. Τα κρατικά έσοδα στηρίζονταν κυρίως στους έμμεσους φόρους και το γερμανικό δημόσιο κατέφυγε σε έκδοση χάρτινου μάρκου οδηγώντας σε τρομακτικό υπερπληθωρισμό έως το 1923. Η συνεχιζόμενη αδυναμία πληρωμής των αποζημιώσεων έφερε θρασύτατη γαλλική και βελγική κατοχή του Ρουρ. Φτώχεια, ανεργία, υπερπληθωρισμός και ξένη κατοχή αποτέλεσαν εκρηκτικό μείγμα στη γερμανική πολιτική ζωή.

Μέχρι το 1933 η οικονομική πολιτική της Βαϊμάρης ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια να ελεγχθεί η τάση πληθωρισμού, να υπάρξει ανάπτυξη, να μειωθεί η ανεργία, να πληρώνεται το χρέος και να επιχειρείται η μείωσή του με τη συναίνεση των δανειστών. Η συμπαράσταση στον γερμανικό λαό ήρθε από τη Σοβιετική Ένωση, ενώ οι ΗΠΑ έδειξαν πολύ μεγαλύτερη σοφία από τους Αγγλογάλλους για το τι πραγματικά διακυβεύονταν.

Το 1924 η Γερμανία εισήγαγε νέο νόμισμα βασισμένο σε υποθηκευμένη αγροτική και βιομηχανική περιουσία, μειώνοντας έτσι την τάση πληθωρισμού. Η κεντρική τράπεζα διέκοψε την προεξόφληση κρατικών χαρτιών, περιορίζοντας τον όγκο του χρήματος στην κυκλοφορία. Υιοθετήθηκε το Σχέδιο Ντόουζ, βασισμένο σε νέα αμερικανικά δάνεια, που ελάφρυνε το βάρος των ετήσιων πληρωμών της Γερμανίας. Σύντομα όμως έγινε αντιληπτό ότι το Σχέδιο δε θα έφερνε ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ούτε θα επέτρεπε στη Γερμανία να αντιμετωπίσει σε μόνιμη βάση το βάρος των χρεών της. Μετά από μακρόχρονες διαπραγματεύσεις, το 1929 υιοθετήθηκε το Σχέδιο Γιάνγκ, πάλι με αμερικανική πρωτοβουλία, που μείωσε κι άλλο τον όγκο του χρέους, ενώ ελάφρυνε περαιτέρω τις ετήσιες πληρωμές. Η σημασία του αποδείχθηκε μικρή, καθώς το 1929 ξέσπασαν οι θύελλες που έφεραν την κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας την δεκαετία του 1930.

Πολιτική τερατογένεση

Η κρίση του Μεσοπολέμου χτύπησε την αδυνατισμένη οικονομικά Γερμανία ιδιαίτερα σκληρά. Η χρεοκοπία της μεγάλης αυστριακής τράπεζας Κρέντιτανσταλτ το 1931 έφερε οξύτατη τραπεζική κρίση στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Οι οικονομίες πέρασαν σε ύφεση και εκτοξεύτηκε η ανεργία. Κατέρρευσε το παγκόσμιο εμπόριο και η Γερμανία αντιμετώπισε αδυναμία πληρωμών στο εξωτερικό. Η ταχύτατη άνοδος του Χίτλερ αποτελείωσε τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, έστειλε το σχέδιο Γιάνγκ στα αζήτητα και έβαλε τη γερμανική οικονομία σε άλλη βάση.

Η πολιτική άνοδος του φασισμού ήταν σε μεγάλο βαθμό, απόρροια των Βερσαλλιών. Η συνθηκολόγηση του 1918 έφερε επαναστατικές συνθήκες στο Βερολίνο, αλλά το νεαρό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν κατόρθωσε την κατάληψη της εξουσίας. Το αποτέλεσμα ήταν η ειδεχθής δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, με την ηθική αυτουργία του δεξιού τμήματος της Σοσιαλδημοκρατίας. Ο επαναστατικός αναβρασμός συνεχίστηκε μέχρι το 1921 και μετά άρχισε να καταλαγιάζει. Τότε άρχισε να ενισχύεται η ναζιστική άκρα δεξιά, αντλώντας κυρίως από το λαϊκό αίσθημα οικονομικής κατάρρευσης, κοινωνικής διάλυσης και εθνικής ταπείνωσης.

Οι κυβερνήσεις της Βαϊμάρης κυριαρχήθηκαν από τα ‘σοβαρά’ αστικά κόμματα που συνήθως δεν είχαν αρκετή ισχύ για αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Στα ‘σοβαρά΄ κόμματα συμμετείχαν ασμένως και οι Σοσιαλδημοκράτες. Το καταλυτικό στοιχείο για την πολιτική αδυναμία της Βαϊμάρης δεν ήταν όμως ούτε η εξουθένωση των αστικών κομμάτων, ούτε ο συμβιβασμός και η δειλία των Σοσιαλδημοκρατών. Ήταν ο λυσσαλέος πόλεμος ανάμεσα στους Κομμουνιστές και τους Σοσιαλδημοκράτες που αποδυνάμωσε τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις και τελικά επέτρεψε στους φαιοχίτωνες να κυριαρχήσουν. Τα αστικά στρώματα της Γερμανίας συμβιβάστηκαν με τους ασυνάρτητους και γελοίους ιδεολόγους του Χίτλερ, η Αριστερά συντρίφτηκε και η ναζιστική Γερμανία προχώρησε πλησίστια προς τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την καταστροφή της.

Δύο εξέχοντα του δράματος πρόσωπα

 

Ρούντολφ Χίλφερντινγκ

Στο ιστορικό αυτό δράμα δύο πρόσωπα ξεχωρίζουν από πλευράς οικονομικής πολιτικής. Το πρώτο ήταν ο Ρούντολφ Χίλφερντινγκ. Γεννημένος στη Βιέννη, εβραϊκής καταγωγής, είχε τη βαθιά κουλτούρα της κεντρικής Ευρώπης, που ο Χίτλερ έπληξε αδυσώπητα δολοφονώντας τους εβραϊκούς πληθυσμούς. Ανήκε στην εξαιρετική γενιά των νέων διανοητών των αρχών του 20ου αιώνα που βρήκαν στον Μαρξισμό την απάντηση για το κοινωνικό πρόβλημα του βιομηχανικού καπιταλισμού στην Ευρώπη.

Ο Χίλφερντινγκ ήταν από τους γνωστότερους οικονομολόγους και στελέχη της προπολεμικής γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, πριν η κήρυξη του Ά Παγκοσμίου Πολέμου τη διασπάσει ανάμεσα στην επαναστατική Αριστερά, που τελικά διαμόρφωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα, και στους υπόλοιπους Σοσιαλδημοκράτες. Ρηξικέλευθος διανοητής, προχώρησε την ανάλυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος πολύ πιο πέρα από τον Μαρξ, ισχυριζόμενος ότι ο καπιταλισμός της εποχής του βασίζονταν στο ‘χρηματιστικό κεφάλαιο’. Αυτήν την έννοια δανείστηκε ο Λένιν για να διαμορφώσει την θεωρία του περί ιμπεριαλισμού που έγινε σημείο αναφοράς για τους Μαρξιστές του 20ου αιώνα. Ο Χίλφερντινγκ πίστευε επίσης στην ιδέα του ‘οργανωμένου καπιταλισμού’. Στο ότι δηλαδή, τα μεγάλα μονοπώλια μπορούσαν πλέον να οργανώσουν την παραγωγή και το εμπόριο αποφεύγοντας τις κρίσεις. Για τον Χίλφερντινγκ, ο Μαρξισμός ήταν ένα επιστημονικό εργαλείο που μπορούσε αντικειμενικά να διαγνώσει την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας. Τα πολιτικά συμπεράσματα ήταν κάτι άλλο.

Ο Χίλφερντινγκ ξαναμπήκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα την δεκαετία του ’20 και παρέμεινε πολέμιος του Κομμουνιστικού Κόμματος και επικριτικός προς τη Σοβιετική Ένωση. Γρήγορα εξελίχθηκε σε στυλοβάτη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και χρημάτισε δύο φορές υπουργός Οικονομικών (1923 και 1928-9). Η επιλογή του, χαρακτηριστική του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ήταν να διαχειριστεί την κατάσταση συναινετικά, χωρίς ακραίες, μονομερείς επιλογές. Για παράδειγμα, να δοθεί λύση στον υπερπληθωρισμό μέσω της εισαγωγής του νέου μάρκου το 1923, αλλά να προστατευθούν ΄λελογισμένα’ οι εργαζόμενοι από την αλλαγή. Να γίνει μεν η νέα δανειοδότηση που ήταν απαραίτητη για το Σχέδιο Γιάνγκ, αλλά με ευνοϊκότερους όρους για τη Γερμανία δε. Βασικό του μέλημα ήταν να ληφθούν μέτρα για τη βελτίωση της απασχόλησης και την ενίσχυση της παραγωγής.

Το αποτέλεσμα ήταν να ταυτιστεί το όνομα του με τις αποτυχίες και την οικονομική δυστοκία της Βαϊμάρης, χωρίς καν να μπορέσει να πετύχει τις ΄λελογισμένες’ βελτιώσεις που επεδίωκε. Όταν επικράτησε ο Χίτλερ, ο Χίλφερντινγκ εξαναγκάστηκε σε εξορία στην Πράγα, μετά κυνηγημένος στη Γαλλία, όπου το καθεστώς του Βισύ τον παρέδωσε στην Γκεστάπο και μέσα σε λίγες μέρες ήταν νεκρός, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Το τραγικό τέλος του Χίλφερντνινγκ απεικονίζει τη συνολική αποτυχία της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση της χώρας και την άνοδο του φασισμού. Η πολιτική της συναίνεσης είχε εξωκείλει τελείως.

Χιάλμαρ Σαχτ

Το δεύτερο πρόσωπο που ξεχωρίζει ήταν ο Χιάλμαρ Σαχτ. Γόνος αστικής οικογένειας, με γερμανικές και δανέζικες καταβολές, σπούδασε οικονομικά και δούλεψε στον τραπεζικό τομέα πριν και μετά τον πόλεμο. Συντηρητικός και αντικομμουνιστής, δεν είχε ιδιαίτερες θεωρητικές και πνευματικές ανησυχίες. Ήταν ίσως ο κορυφαίος τεχνοκράτης της εποχής του, έξυπνος, καλά μορφωμένος και αδίστακτος. Γρήγορα αναδείχθηκε σε συντηρητικό στυλοβάτη της Βαϊμάρης. Ως διοικητής της κεντρικής τράπεζας ήρθε σε σύγκρουση με τον Χίλφερντινγκ για τον έλεγχο του πληθωρισμού και επιβλήθηκε. Συγκρούστηκε ξανά με τον Χίλφερντινγκ για τους όρους δανειοδότησης του Σχεδίου Γιάνγκ.

Δύο πράγματα έκαναν τον Σαχτ να διακριθεί στην άσκηση οικονομικής πολιτικής στη Βαϊμάρη. Πρώτον, η ανασύσταση της κεντρικής τράπεζας και μαζί η σκληρή περιοριστική πολιτική που πρόκρινε για τον έλεγχο του πληθωρισμού, παρά το κόστος για τα εργατικά στρώματα. Δεύτερον και πολύ σημαντικότερο, η βαθμιαία συνειδητοποίηση από την πλευρά του ότι η συναινετική στάση, η πολιτική της προσαρμογής στις απαιτήσεις των δανειστών, έφερνε αδιέξοδο. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’20, μετά από χρόνια χρέους, χαμηλής ανάπτυξης και κοινωνικής αποσάθρωσης, ο Σαχτ είχε καταλήξει: η Γερμανία ποτέ δε θα ανακτούσε την εθνική της ισχύ, ούτε η κοινωνία της θα έμπαινε σε πορεία ευμάρειας σε αυτήν τη βάση. Χρειαζόταν παρεμβατική κρατική πολιτική για εκβιομηχάνιση, επιθετική πολιτική ως προς το χρέος και επανεξοπλισμός.

Ακριβώς αυτά υποσχόταν και ο Χίτλερ, τον οποίο ο Σαχτ στήριξε ανοιχτά. Όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία ο Χίτλερ του ανέθεσε ουσιαστικά την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής. Ήδη το Ναζιστικό Κόμμα είχε αρνηθεί το γερμανικό χρέος και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Το χρέος της Γερμανίας δεν τακτοποιήθηκε παρά το 1953, μέσω παραγραφής και ευνοϊκών όρων. Ο Σαχτ προχώρησε σε πρόγραμμα δημοσίων έργων και στήριξη της ιδιωτικής βιομηχανίας με στόχο την μείωση της ανεργίας. Ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας, είχε παρόμοιες οικονομικές επιπτώσεις. Το πρόγραμμα του Σαχτ ήταν πολύ αποτελεσματικότερο του Νιου Ντιλ του Ρούζβελτ στις ΗΠΑ. Σε μικρό χρονικό διάστημα η ανεργία υποχώρησε και η οικονομική παραγωγή ανέκαμψε. Η σύγκριση με τις αποτυχίες της Βαϊμάρης ήταν καταλυτική και πρόσφερε νομιμοποίηση στο Ναζιστικό Κόμμα.

Ο Σαχτ δεν ήταν ο ίδιος Ναζί. Εξέφραζε εκείνο το κομμάτι της αστικής τάξης της Γερμανίας που αντιλήφθηκε ότι, αν δεν λαμβάνονταν δραστικά μέτρα, η χώρα ήταν καταδικασμένη μέσα στο πλαίσιο των Βερσαλλιών. Οι Ναζί ήταν το χρήσιμο εργαλείο που θα μπορούσε να πετύχει αυτόν τον στόχο, τσακίζοντας παράλληλα την Αριστερά και τις εργατικές οργανώσεις. Όταν η βαρβαρότητα και η εγκληματικότητα των ορδών του Χίτλερ φάνηκε καθαρά, ο Σαχτ φρόντισε να πάρει αποστάσεις και κατόρθωσε να περιβληθεί τον μανδύα του αντιστασιακού, γιατί συνελήφθη μετά την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ το 1944. Μετά τον πόλεμο δικάστηκε στη Νυρεμβέργη, αλλά κατάφερε να αθωωθεί. Συνέχισε τις τραπεζικές του δραστηριότητες και πέθανε σε βαθιά γεράματα.

Το (ηθικό) δίδαγμα;

Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα πολεμικών αποζημιώσεων, αλλά έχει τεράστιο χρέος και μηδαμινές προοπτικές ανάπτυξης. Το πρόγραμμα της τρόικα δεν είναι φυσικά η Συνθήκη των Βερσαλλιών, αλλά δημιουργεί πλήρες αδιέξοδο για τη χώρα και τον λαό της. Υπάρχει απτή αίσθηση οικονομικής κατάρρευσης, κοινωνικής διάλυσης και εθνικής ταπείνωσης. Οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις που έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση έχουν την αντιστοιχία τους με τη Βαϊμάρη. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν βέβαια, ούτε Χίλφερντινγκ, ούτε Σαχτ, πόσο μάλλον τα υπόλοιπα πρόσωπα του γερμανικού δράματος. Υπάρχουν όμως τα βαλκανικά τους κακέκτυπα. Τα λοιπά συμπεράσματα δικά σας.

Read more...

Π. Παπακωνσταντίνου: Πλησιάζει η Ώρα της Αλήθειας για την ΕΕ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΥΠΕΡ-ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Το Βερολίνο μετατρέπει την ευρωζώνη σε οικονομική ενδοχώρα, η Βρετανίαβρίσκεται με το ένα πόδι έξω από την Ε.Ε. και το μέλλον της Ένωσης διαγράφεταιαπρόβλεπτο.

Την προηγούμενη εβδομάδα, στις 22 Ιανουαρίου, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και οΓάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ γιόρτασαν στο Βερολίνο την πεντηκοστή επέτειο μιας ιστορικής συμφωνίας, που φέρει τις υπογραφές δύοσπουδαίων προκατόχων τους: της συνθήκης των Ηλυσίων, με την οποία οι Κόνραντ Αντενάουερ και Σαρλ ντε Γκωλ έθεσαν τους δύο γείτονες του Ρήνου, που χωρίζονταναπό ποτάμια αίματος, σε τροχιά συνεργασίας, δρομολογώντας τη μακρά πορεία προςτην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ωστόσο, στην υποτονική ατμόσφαιρα των "πανηγυρικών" εκδηλώσεωνυπήρχε κάτι από τη δυσάρεστη αίσθηση που συνοδεύει κάποιον, ο οποίοςείναι υποχρεωμένος να παραστεί σε πάρτι γενεθλίων, γνωρίζοντας ότι οοικοδεσπότης του πάσχει από βαρύτατη, πιθανόταταμοιραία νόσο.

Οι απαισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον του ευρωπαϊκού εγχειρήματος ενισχύθηκαν μίαημέρα αργότερα, με την ιδιαίτερα σημαντική ομιλία του Ντέιβιντ Κάμερον στηΒουλή των Κοινοτήτων. Ο Βρετανός πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει τηναναθεώρηση του καθεστώτος συμμετοχής της χώρας του στην Ένωση με στόχο ναεπαναφέρει σειρά αρμοδιοτήτων από τις Βρυξέλλες στο Λονδίνο και ότι στησυνέχεια θα οργανώσει δημοψήφισμα με το ερώτημα αν πρέπει η Βρετανία να παραμείνειστην ΕΕ ή να αποχωρήσει από αυτήν.

Παρότι ο Κάμερον δήλωσε ότι επιθυμεί διακαώς, "με την καρδιά και το μυαλό" του, τηνπαραμονή, η κίνησή του αυτή άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. Αν οι Γερμανοί δεχθούντις- αρκετά ασαφείς, για την ώρα- αξιώσεις του Λονδίνου για αποκατάσταση τηςεθνικής κυριαρχίας σε σειρά τομέων, τότε το πουλόβερ μπορεί να αρχίσει ναξηλώνεται, αφού ουδείς θα μπορεί να εμποδίσει αύριο τουςΣκανδιναβούς, τους Ιταλούς ή και τους Γάλλους να πράξουν το ίδιο. Στην αντίθετη περίπτωση του"nein!", κινδυνεύουν ναοδηγήσουν τους πάντα δύσπιστους, έναντι των Βρυξελλών και του Βερολίνου,Βρετανούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ της αποδέσμευσης. Σύμφωνα με τιςτελευταίες δημοσκοπήσεις, το 50% των πολιτών επιθυμεί το οριστικό διαζύγιο τηςνήσου με την ηπειρωτική Ευρώπη.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΚΑΜΕΡΟΝ

Σε πρώτη ματιά, η ριψοκίνδυνη κίνηση του συντηρητικού πρωθυπουργού της Βρετανίας ξενίζει, καθώς ήταν οι πρωθυπουργοί των "Τόρηδων" εκείνοι που προώθησαν τηνένταξη της χώρας τους στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ταεθνικιστικά διαπιστευτήρια του οποίου ουδείς θα μπορούσε να αμφισβητήσει, έριξε ήδη από το 1946 το σύνθημα για "ένα είδος Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης". ΟΧάρολντ Μακμίλαν κατέθεσε την πρώτη αίτηση ένταξης της Βρετανίαςστιςευρωπαϊκές κοινότητες το 1960 και ένας άλλος συντηρητικός πρωθυπουργός, οΈντουαρντ Χιθ, ήταν εκείνος που κατάφερε να πάρει το πράσινο φως για τηνένταξη, το 1973. Επιπλέον, η επιλογή του Κάμερον ουδόλως ενθουσίασε τον πιοστενό σύμμαχο της Βρετανίας, την Αμερική, όπως άφησε σαφέστατα να εννοηθεί οσύμβουλος του Ομπάμα, Τζόζεφ Νάι, στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Η Ουάσιγκτον επιθυμεί διακαώς να παραμείνει η Βρετανία στην ΕΕ, λειτουργώντας ωςαντίβαρο στη γερμανική ηγεμονία.

Σε πείσμα όλων αυτών, ο Κάμερον δεν μπορούσε να αγνοήσει το διογκούμενο ρεύμα τωνευρωσκεπτικιστών, το οποίο αντανακλάται στη δημοσκοπική απογείωση του εθνικιστικού "Κόμματος της Ανεξαρτησίας" και απειλεί να προκαλέσει βαθύτατορήγμα στο εσωτερικό των ίδιων των Συντηρητικών. Οι παράγοντες που τροφοδοτούναυτό το ρεύμα είναι μάλλον προφανείς: Η κρίση της ευρωζώνης έκανε το εγχείρηματης ενοποίησης πολύ λιγότερο ελκυστικό στα λαϊκά στρώματα, ενώ η απάντηση της Γερμανίας στην κρίση- βαθύτερη οικονομική και πολιτική ενοποίηση με τουςόρους του Βερολίνου- έχει καταθορυβήσει μεγάλο μέρος των βρετανικών ελίτ. Είναιχαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο Economist,η δημοσιογραφική ναυαρχίδα των ευρωπαϊστών, συμμερίζεται τηνπρωτοβουλία Κάμερον για δημοψήφισμα, έστω κι αν διατυπώνει ήπιες επιφυλάξεις για τη χρονικήστιγμή που εκδηλώθηκε.

Όλα δείχνουν ότι βαίνουμε προς ένα αποφασιστικό σημείο καμπής για το μέλλον της Ευρώπης. Παρά την τεχνητή ευφορία που καλλιεργείται για την πρόσκαιρη εκτόνωσητης κρίσης του ευρώ, το μέλλον του κοινού νομίσματος εξακολουθεί να βρίσκεταιεπί ξυρού ακμής. Η ευρωζώνη βρίσκεται σε νέα ύφεση, από την οποία κινδυνεύει ναπληγεί ακόμη και η Γερμανία, ενώ η ανεργία στην Ισπανία και την Ελλάδαεξακολουθεί να οδεύει προς τη στρατόσφαιρα, προκαλώντας μεγάλες ζώνεςκοινωνικής ερήμωσης. Στην Ιταλία, ο Μπερλουσκόνι έχει επικεντρώσει ολόκληρη τηνπροεκλογική του εκστρατεία στον πόλεμο κατά του ευρώ. Εκ των κορυφαίων Αμερικανών οικονομολόγων, ο Μπάρι Άιχενγκρινέκρουσε τον κώδωνα του κινδύνουαπό το χιονισμένο Νταβός: "Κανένα από τα υποβόσκοντα προβλήματα της ευρωζώνης δεν έχει επιλυθεί. Η δίδυμη κρίση του δημοσίου χρέους και των τραπεζών θαοδηγήσει σε νέα υπερθέρμανση εντός του 2013... Οι Ευρωπαίοι θα ξυπνήσουν με ένααπότομο σοκ από το λήθαργο της αυτοϊκανοποίησης, πιστεύω σύντομα. Οι αγορές θαχάσουν κάποια στιγμή την υπομονή τους και η κρίση θα επανέλθει".

ΝΑ...ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΤΟ ΚΑΚΟ

Σε μια προφανή προσπάθεια να προλάβουν τις εξελίξεις, Μέρκελ και Ολάντ ανακοίνωσανστο Βερολίνο ότι θα καταθέσουν κοινή πρόταση για την προώθηση βαθύτερηςοικονομικής και πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης στη σύνοδο κορυφής του Ιουνίου. Τη δήλωση αυτή υποδέχθηκαν περίπου ως βροχή σε ξερή γη οιδημοσιογραφικές ελίτ και πολιτικές ηγεσίες που δε διαθέτουν άλλο οδηγόπολιτικής ανάλυσης από τη χιλιαστική πίστη στο δόγμα "όσο περισσότερη Ευρώπη,τόσο καλύτερα". Αντανακλαστικές αντιδράσεις αυτού του είδους, τις οποίες θαζήλευαν και οι πεινασμένοι σκύλοι του καθηγητή Παβλόφ, ουδόλως δικαιώνονται απότην πρόσφατη πείρα, αλλά η μνήμη είναι είδος εν σπάνει και η ονειροφαντασίωσηανίκητη. Μήπως "περισσότερη Ευρώπη" δεν ήταν η ένταξη στην ευρωζώνη και ταΜνημόνια, που έφεραν δέκα χρόνια πίσω το ελληνικό ΑΕΠ, είκοσι χρόνια πίσω τολαϊκό εισόδημα και έναν αιώνα πίσω το εργατικό δίκαιο; Μήπως το να ζητάμε"περισσότερη Ευρώπη" από τη Μέρκελ και το Σόιμπλε δε διαφέρει και πολύ από τοντρελό του χωριού στο μυθιστόρημα του Γκόγκολ, που πήγαινε στην κηδεία καιφώναζε "πέντε- πέντε την ημέρα, κι εκατό την εβδομάδα";

Όταν υπέγραφε την ιστορική συνθήκη με τον Αντενάουερ, ο στρατηγός Ντε Γκωλ δενέκρυβε τις προθέσεις του για το μέλλον της Ευρώπης. Οραματιζόταν μια "Ευρώπη-ιππήλατη άμαξα, με τη Γερμανία στο ρόλο του πρώτου ίππου και τη Γαλλία στο ρόλοτου αμαξά". Φιλοδοξούσε να χαλιναγωγήσει τον αναδυόμενο οικονομικό κινητήρα τηςΕυρώπης με την ανώτερη πολιτικοστρατιωτική ισχύ μιας Γαλλίας, που διατηρούσεανεξάρτητο πυρηνικό οπλοστάσιο και θέση μονίμου μέλους στο Συμβούλιο Ασφαλείαςτου ΟΗΕ. Μια ένωση κυρίαρχων εθνών- κρατών, ανεξάρτητη από την Αμερική, με δικήτης φωνή στο διεθνή στίβο και ισχυρό κοινωνικό κράτος στο εσωτερικό της.

Έτη φωτός χωρίζουν την "υπαρκτή Ευρώπη" του σήμερα από εκείνα τα όνειρα θερινήςνυκτός. Η επανένωση της Γερμανίας μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου καιη προς ανατολάς διεύρυνση έβαλαν τις βάσεις για τη σταδιακή μετατροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια σύγχρονη εκδοχή της μεσαιωνικής Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Η ασυμμετρία δύναμης μεταξύ μιαςηγεμονικής Γερμανίας και μιας αποδυναμωμένης Γαλλίας ανατρέπει άρδην τους όρουςτης ευρωπαϊκής ενοποίησης. Περισσότερη Ευρώπη σήμερα σημαίνει, αναπόδραστα,περισσότερη γερμανική κυριαρχία- στις ελληνικές τράπεζες, στα οικονομικάυπουργεία, στον ορυκτό πλούτο και πάει λέγοντας.

Όποια άποψη και να έχει κανείς για το ΓιώργοΠαπανδρέου, αποτελεί ταπείνωση για τηνίδια την Ελλάδα το λιντσάρισμά του από τη Μέρκελ και το Σαρκοζί όταν κάτι πήγενα ψελλίσει για δημοψήφισμα γύρω από το ευρώ- βλέπετε, ο Παπανδρέου δεν ήταν Κάμερον και η Ελλάδα δεν ήταν Βρετανία. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τον απίθανο Μπερλουσκόνι, δεν μπορεί να μην αγανακτεί παρακολουθώντας και πάλι τουςΜέρκελ και Σαρκοζί να λοιδωρούν τον εκλεγμένο πρωθυπουργό μιας ιστορικής χώρας,μέλους του G7, για ναβάλουν στη θέση του τον "τεχνοκράτη"Μόντι. Έναν άνθρωπο που ουδέποτε είχεεκλεγεί σε δημόσιο αξίωμα, εκπρόσωπο των διεθνών τοκογλύφων, στέλεχος τηςδιαβόητης Trilateral, τηςΛέσχης Μπίλντεμπεργκ, της Goldman Sachs,της Moody's, της Coca Cola καιδιάφορων άλλων ευαγών ιδρυμάτων.

Τούτων δοθέντων, μήπως θα ήταν προτιμότερο, αντί να περιμένουμε αιωνίως "το φως εξ Εσπερίας",να διδαχθούμε κάποια πράγματα από την πρωτοβουλία Κάμερον και ειδυνατόν να την αξιοποιήσουμε προς όφελός μας; Το ερώτημα είναι, βέβαια,ρητορικό όταν απευθύνεται στην κυβέρνηση της εσωτερικής τρόικα, που έχειεναποθέσει τις τύχες αυτού του τόπου στον αυτόματο πιλότο του Βερολίνου.Ωστόσο, οι αντιμνημονιακές δυνάμεις και κυρίως η Αριστερά δεν θα μπορούσαν,άραγε, να αξιοποιήσουν τις αντιθέσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης καιτο νέο τοπίο που διαμορφώνεται για να θέσουν ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης τηςθέσης της Ελλάδας- μεταφορά κοινοτικώνπόρων, μεταναστευτικό και Δουβλίνο ΙΙ, φύλαξη συνόρων κ.α.-επικαλούμενες τη ληστείασε βάρος της χώρας που έχει ήδη συντελεστεί και ύψιστους λόγους εθνικούσυμφέροντος; Δεν θα έπρεπε τουλάχιστοννα δεσμευθούν από τώρα για δημοψήφισμα που θα επικυρώσει την κατάργηση τωνμνημονίων, ώστε να οχυρωθούν πίσω από τη δημοκρατικά εκφρασμένη βούληση τουλαού μας ενόψει της σύγκρουσης που αναπόφευκτα θα έρθει με τους διεθνείςτοκογλύφους;

Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν ότι η μόνη ελπίδα σωτηρίας είναι να πείσει ο κ. Τσίπρας,σε μια επόμενη συνάντηση, τον κ. Σόιμπλε ότι είναι προς το συμφέρον τηςΓερμανίας να συμπεριφέρεται στην Ελλάδα όχι σαν Σάυλοκ, αλλά σαν Άγιος Βασίλης-κάτι που μάλλον θα μας πάρει περισσότερο καιρό από το να πείσουμε τουςκαρχαρίες πως θα έπρεπε, για το δικό τους καλό, που τόσο καιρό αγνοούσαν, ναγίνουν χορτοφάγοι...

*ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"(31/1/2013)

Read more...

Αντώνης Σταματόπουλος: «Συνεχίζουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα»

«Όταν αντιστέκεσαι γίνεσαι στόχος», τόνισε ο πρόεδρος των εργαζομένων του Μετρό, μιλώντας στο Πριν το βράδυ της Πέμπτης, λίγες μόλις ώρες πριν την εισβολή των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο των Σεπολίων. Και πράγματι, ενάντια στον εκπρόσωπο σύμβολο ενός πολύ κρίσιμου αγώνα, κινήθηκαν διάφοροι υπόγειοι μηχανισμοί. Όπως υποστηρίζει, η περικοπή των μισθών δεν γίνεται για λόγους οικονομίας σε ένα κερδοφόρο μέσο όπως το Μετρό, αλλά για να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίησή του.

Αντώνης Σταματόπουλος, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Μετρό, Συνέντευξη στον Γιώργο Λαουτάρη

Το επιβατικό κοινό ταλαιπωρείται από τις κινητοποιήσεις σας ή συμπαραστέκεται;

Γκάλοπ της ΝΕΤ έδειξε ότι το 80% αυτών που ερωτήθηκαν είναι υπέρ της απεργίας μας. Δεν ταλαιπωρούμε τον κόσμο εμείς, αλλά αυτοί που κυβερνούν. Οι εργαζόμενοι του Μετρό άλλωστε έχουν κάνει πολλά για τους επιβάτες. Πραγματοποιήσαμε δύο 24ωρες απεργίες για να μην αυξηθεί το εισιτήριο του Μετρό. Στο Σύνταγμα κατά τη διάρκεια του κινήματος των πλατειών κρατήσαμε για 45 ημέρες ανοιχτά τα ρολά για τους επιβάτες και τους συγκεντρωμένους για να προστατεύονται από τα χημικά και τις επιθέσεις της Αστυνομίας. Απόφασή μας είναι να συνεχίσουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα για μη μας καταργήσουν τη συλλογική σύμβαση. Η κυβέρνηση με φασιστικό τρόπο μας επιστράτευσε. Είμαστε αποφασισμένοι να μην υποκύψουμε σε αυτό τον εκβιασμό.

Γιατί όπως λένε ορισμένοι δεν επιλέγετε μια άλλη μορφή αγώνα, που να μην σταματά τις συγκοινωνίες;

Η απεργία είναι δικαίωμα του εργάτη. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Πριν ένα μήνα κάναμε κατάληψη στον πύργο ελέγχου και για να μην ταλαιπωρήσουμε τον κόσμο αφήναμε πιο λίγα τρένα στη γραμμή και τα δρομολόγια ήταν πιο αραιά. Έπεσαν πάλι να μας φάνε! Ό,τι και να κάνουμε, υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν να αγωνιζόμαστε. Όταν πάμε στον πάτο όμως, τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Δεν έχουμε άλλο όπλο, παρά μόνο την απεργία. Χώρια που αυτοί οι άνθρωποι που κυβερνούν, δεν κάνουν διάλογο, με δικτάτορες μοιάζουν.

Για ποιο λόγο δεν πειθαρχήσατε στην απόφαση του δικαστηρίου; Οι νόμοι δεν πρέπει να ισχύουν για όλους;

Απ’ όσο θυμάμαι, και είμαι μεγάλος, καμία απεργία δεν είναι πια νόμιμη, όλες βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές. Όλοι γνωρίζουν ότι αν βάλεις απεργία, θα βγει παράνομη. Αν είναι να την πάρεις πίσω μετά την απόφαση, κατά τη γνώμη μου, μην τη βάλεις καθόλου. Οι απεργίες υπάρχουν για να διεκδικήσεις. Αν μιλήσουμε όμως για νόμους, πριν από 8 μήνες κερδίσαμε εμείς δικαστήριο για τις περικοπές που μας έκαναν. Ο δικαστής έβγαλε αντισυνταγματικό το σχετικό νόμο. Η απόφαση έφτασε παντού, συζητήθηκε σε όλη την Ευρώπη, εμείς όμως χρήματα δεν πήραμε ποτέ. Η εργοδοσία λοιπόν γιατί δεν είναι με το νόμο; Είναι νόμιμο να μας κόβουν τα λεφτά και τα κεκτημένα; Η απεργία είναι το όπλο μας.

Η απειλή της κυβέρνησης στρέφεται κατά των συνδικαλιστών, την ίδια στιγμή που και εσείς προσωπικά στοχοποιείστε από διάφορα κέντρα. Πώς απαντάτε σε αυτό;

Εγώ αντιστέκομαι για τους εργαζόμενους. Δεν χρωστάω σε κανέναν και δεν έχω πειράξει κανέναν. Αγωνίζομαι για το ψωμί και τη δουλειά των εργαζομένων και των συναδέλφων μου. Όταν αντιστέκεσαι, γίνεσαι στόχος. Υπάρχουν αρκετοί που δεν θέλουν να ικανοποιηθούν τα δίκια των εργαζομένων. Με την τρομοκρατία που ασκούν στους συνδικαλιστές δείχνουν ότι καταργούν τη δημοκρατία. Ο συνδικαλιστής είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί. Κι όμως, απειλείται με απόλυση. Πρώτα καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, έπειτα και τον ίδιο τον συνδικαλισμό.

Πώς παίρνετε τις αποφάσεις σας;

Οι επαναλαμβανόμενες 24 απεργίες που αποφασίσαμε ορίστηκαν μετά από γενική συνέλευση των εργαζομένων. Εμείς είμαστε το επιχειρησιακό σωματείο που καλύπτει όλους τους εργαζόμενους σε μέσα σταθερής τροχιάς. Η τελευταία απεργία αποφασίστηκε με πάνω από 80% υπέρ.

Πάντως, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλες ομοσπονδίες δεν έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα σας. Πώς το ερμηνεύετε αυτό;

Στο Μετρό εδώ και τρία χρόνια που έχουν ξεκινήσει περικοπές μισθών και απολύσεις, προχωράμε σε κινητοποιήσεις και ποτέ η ΓΣΕΕ δεν ήταν δίπλα μας, παρότι έχουμε απευθυνθεί επανειλημμένα ώστε να μας στηρίξει. Και δεν είχαν ιδιαίτερη μεταχείριση απέναντί μας, όλοι παραπονιούνται. Η ΓΣΕΕ είναι ανύπαρκτη. Εμείς, τα πρωτοβάθμια σωματεία, δεν έχουμε τη δύναμη της συνομοσπονδίας… Ήδη το 2010 με το πρώτο Μνημόνιο, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ελέγξει όλα τα συνδικάτα. Τα απομεινάρια αυτού του ελέγχου της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ υπάρχουν ακόμα. Κι εγώ προσωπικά ανήκα σε συγκεκριμένη κυβερνητική παράταξη, όμως όταν είδα ότι κόβουν λεφτά και διώχνουν κόσμο από τη δουλειά, έφυγα αμέσως. Γι’ αυτό δεν βγαίνουν στον αγώνα και βλέπεις ότι μόνο το Μετρό αντιστέκεται.

Γιατί παρατηρούμε αυτές τις διαφορές στους εργαζομένους στον κλάδο των συγκοινωνιών και δεν επιτυγχάνεται συντονισμός, ώστε οι αγώνες σας να είναι πιο αποτελεσματικοί;

– Οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία της ΕΘΕΛ είναι 90% μαζί μας. Το θέμα είναι ότι οι διοικήσεις των σωματείων τους δεν βγαίνουν στον αγώνα. Ελέγχονται από συγκεκριμένους κομματικούς μηχανισμούς.

– Πιστεύετε ότι ο αγώνας σας μπορεί να νικήσει;

Εγώ πιστεύω ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Όπως συμβαίνει με όλους τους αγώνες, κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Στις εποχές που ζούμε βέβαια αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στόχος του σωματείου αυτή τη στιγμή είναι να κρατήσουμε ό,τι έχουμε, τις δουλειές μας, τη συλλογική μας σύμβαση, να μη γίνουν απολύσεις, να μην έχουμε άλλες περικοπές. Στα τρία αυτά χρόνια του Μνημονίου έχουμε αντισταθεί. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε με όλες τις μορφές πάλης.

Μήπως όμως όπως λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, θέλετε απλώς να εξαιρέσετε εαυτούς από τις περικοπές που υφίστανται όλοι οι εργαζόμενοι;

Στόχος μας είναι να κρατήσουμε τη συλλογική σύμβαση. Αυτό εξ ορισμού δεν αφορά μόνο εμάς, είναι για όλους τους εργαζόμενους σε σταθερή τροχιά, για τον ΟΑΣΑ και τον ΗΛΠΑΠ. Η δική μας εταιρεία είναι καινούρια, έχουμε κάνει μόλις τρεις συμβάσεις. Δεν έχουμε ούτε μεγάλα επιδόματα, ούτε τους μισθούς που ακούγονται. Έχουμε φτάσει στα 1.000 ευρώ. Αν μπούμε στο ενιαίο μισθολόγιο και πάμε στα 700, τότε πραγματικά θα πρόκειται για εξαθλίωση. Δεν θ’ αξίζει να δουλεύεις.

Εργασιακή εξαθλίωση στα σύγχρονα ορυχεία

Το αίτημα να ισχύουν Συλλογικές Συμβάσεις αφορά όλους τους εργαζόμενους

Τι κάνει τις συνθήκες εργασίας σας ιδιαίτερες;

Στο Μετρό υπάρχει τεχνίτης γραμμής για συντήρηση, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι. Ο τεχνίτης μπαίνει τα βράδια στο τούνελ, κάνει συντήρηση στα φρεάτια, καθαρίζει, κάνει κατασκευές κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Δουλεύει στο τέταρτο υπόγειο. Άλλοι συνάδελφοι τροχίζουν γραμμές τη νύχτα, χωρίς εξαερισμό και βγαίνουν το πρωί μαύροι και δεν μπορούν να ανασάνουν. Είναι σύγχρονα ορυχεία εδώ. Κι ο σταθμάρχης όλη μέρα στο υπόγειο είναι. Οι εκδότες έχουν μεγάλο πρόβλημα, ούτε τουαλέτα δεν μπορούν να πάνε. Πριν δυόμισι χρόνια απέλυσαν 270 άτομα και από τότε υπολειτουργεί το Μετρό. Τα εκδοτήρια είναι κλειστά, για έλεγχο υπάρχουν 30 άτομα σε όλο το δίκτυο, για ΗΣΑΠ, τραμ και Μετρό, ενώ ήταν 100, τεχνίτες έχουν φύγει. Η δουλειά βγαίνει δύσκολα, στην πραγματικότητα με το φιλότιμο των εργαζομένων.

Πώς απαντάτε στο επιχείρημα ότι το κράτος δεν έχει χρήματα, άρα δεν μπορείτε να προβάλετε οικονομικά αιτήματα;

Μα μιλάμε για το Μετρό! Έχει 800.000 επιβάτες την ημέρα, που σημαίνει ότι με εισιτήριο 1,40 ευρώ αποκλείεται να μπαίνει μέσα. Είναι ένα εκατομμύριο ευρώ έσοδα την ημέρα. Τα χρήματα αυτά πάντως δεν πάνε στη μισθοδοσία. Τις προάλλες δώσαμε 3 εκατομμύρια ευρώ στην ΕΘΕΛ. Πριν ένα μήνα πάλι 2 εκατομμύρια για τις άλλες εταιρείες. Και σωστά κάνουμε, αφού κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να μείνει απλήρωτος, αλλά αυτά δείχνουν ότι δεν είμαστε ελλειμματικοί. Ούτως ή άλλως, μέχρι στιγμής μας έχουν κόψει ήδη τους μισθούς από 35% μέχρι 50%. Αν κόψει κι άλλο 25%, πάμε σε επίπεδα εξαθλίωσης. Η εταιρεία αν δει κανείς τα πρακτικά από τις συνεδριάσεις του ΔΣ συνεχώς προχωρά σε αγορές και σε παραχώρηση ακριβοπληρωμένων εργολαβιών. Τους πείραξε ο μισθός του εργάτη; Μην ξεχνάμε ότι και ο προηγούμενος γενικός γραμματέας του υπουργείου είχε παραδεχτεί ότι μόνο με τα έσοδα του Μετρό, μπορεί να συντηρηθεί ο ΗΛΠΑΠ και το τραμ.

Αν δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι, τότε ποια είναι τα κίνητρα της κυβέρνησης για τη μισθολογική σας καθίζηση;

Εδώ που έχουμε φτάσει, εγώ βλέπω σίγουρα ότι θέλει να δώσει την εταιρεία σε ιδιώτη. Αγόρασε 17 καινούρια τρένα. Κόβει τα μεροκάματα. Ακριβαίνει το εισιτήριο. Όλα αυτά τι δείχνουν; Θα έρθει ο ιδιώτης και θα τα βρει όλα έτοιμα, ούτε συρμούς δεν θα χρειαστεί να αγοράσει, ούτε θα αυξήσει το εισιτήριο, ούτε θα απολύσει. Πάει μήπως ιδιώτης να πάρει το τραμ που είναι ελλειμματικό; Όχι βέβαια, θέλει το «μαγαζί γωνία», που είναι το Μετρό. Πιστεύω λοιπόν ότι θέλουν να το ξεπουλήσουν. Ήδη πολλές εργασίες έχουν ανατεθεί σε εργολάβους. Στα ακυρωτικά μηχανήματα, στις κυλιόμενες σκάλες, στην καθαριότητα. Εμείς προσπαθούμε να τους κρατήσουμε έξω.

Τι ζητάτε από τους υπόλοιπους εργαζόμενους; Πώς μπορεί κάποιος να στηρίξει αυτό τον αγώνα που δίνετε;

Πρώτα πρέπει να καταλάβουν οι συνδικαλιστές ότι ο αγώνας είναι κοινός. Να στηρίξουμε όλοι μαζί τη συλλογική σύμβαση. Αρχικά η κυβέρνηση θέλησε να εφαρμόσει το «διαίρει και βασίλευε» διασπώντας τους εργαζόμενους, όταν υποσχόταν σε διάφορα κομμάτια εργαζομένων, όπως τους σταθμάρχες, ότι θα τους εξαιρέσει από το μισθολόγιο. Στο τέλος βέβαια δεν εξαιρέθηκε κανείς. Οι εργαζόμενοι τώρα πρέπει πρώτα από όλα να ενωθούν. Ενωμένοι δύσκολα θα νικηθούν. Να κατεβαίνουν στις γενικές συνελεύσεις, να είναι δίπλα στα σωματεία τους.

Πηγή: prin.gr

Read more...

Το Τραγούδι της ημέρας - 27/1/2013

Read more...

Π. Παπακωνσταντίνου: Γαλλία - Γερμανία, Δύο Ξένοι στην Ευρώπη

Toυ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Η φωτογραφία της Αγκελα Μέρκελ και του Φρανσουά Ολάντ με φόντο την Πύλη του Βραδεμβούργου ήταν παράξενα συμβολική. Οι δύο ηγέτες συναντήθηκαν την περασμένη Τρίτη στο Βερολίνο για την πεντηκοστή επέτειο ενός ιστορικού γεγονότος: της συνθήκης που υπέγραψαν, στοΜέγαρο των Ηλυσίων, ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ και ο Δυτικογερμανός καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, εγκαινιάζοντας μια νέα πορεία, η οποία θα μετέτρεπε τους δύο παραδοσιακούς εχθρούς σε ηγετικό δίδυμο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αυτό που απαθανάτισε, ωστόσο, ο φωτογραφικός φακός ακτινοβολούσε λιγότερο εγκαρδιότητα και περισσότερο αποξένωση: διπλωματικά χαμόγελα, τόσο παγωμένα όσο και ο περιβάλλων χώρος, στη χιονισμένη Παρίζερ Πλατς, η οποία έλκει την ονομασία της από την... εισβολή των πρωσικών στρατευμάτων στη γαλλική πρωτεύουσα, ύστερα από τη συντριβή του Ναπολέοντα, το 1814!

Διπλωματικά χαμόγελα, τόσο παγωμένα όσο και ο περιβάλλων χώρος. Φρανσουά Ολάντ και Αγκελα Μέρκελ με φόντο την Πύλη του Βραδεμβούργου, την περασμένη Τρίτη στο Βερολίνο, για τον εορτασμό των 50 χρόνων της συνθήκης των Ηλυσίων.

Όλοι γνωρίζουν ότι, σε προσωπικό επίπεδο, οι σχέσεις μεταξύ Μέρκελ και Ολάντ ουδέποτε υπήρξαν θερμές. Η Γερμανίδα καγκελάριος υποστήριξε ανοιχτά τον Νικολά Σαρκοζί στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012, ενώ ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας καυτηρίασε τη δρακόντεια λιτότητα που επιβάλλει η Μέρκελ, προσθέτοντας ότι «δεν είναι στο χέρι της Γερμανίας να αποφασίζει μόνη της για όλη την Ευρώπη». Ωστόσο, ο βασικός παράγοντας αποξένωσης των δύο γειτόνων δεν εντοπίζεται στις προσωπικές σχέσεις μεταξύ των ηγετών τους, αλλά σε κάτι πολύ σοβαρότερο: την ολοένα και εντονότερη ασυμμετρία δύναμης στο εσωτερικό του γαλλογερμανικού ζεύγους.

Το άλογο και ο αμαξάς

Ο Σαρλ ντε Γκωλ περιέγραψε κάποτε με γλαφυρό τρόπο το όραμά του για την Ευρώπη: «Μια άμαξα με άλογα, όπου το πρώτο άλογο θα είναι η Γερμανία και ο αμαξάς, η Γαλλία». Σε μια τέτοια Ευρώπη, η Γερμανία θα παρέμενε οικονομικός γίγαντας και πολιτικός νάνος, ενώ η Γαλλία θα εξισορροπούσε το οικονομικό της μειονέκτημα με την πολιτική ισχύ που της έδιναν το ανεξάρτητο πυρηνικό οπλοστάσιο και η θέση του μονίμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας. Μόνο που, από την εποχή του στρατηγού, έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα και του Σπρέε.

«Στον σύγχρονο κόσμο της παγκοσμιοποίησης, οι γεωοικονομικοί παράγοντες μετράνε περισσότερο από τους γεωπολιτικούς και η Γερμανία έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος από τη Γαλλία», δήλωσε στη Le Monde ο Μαρκ Λέοναρντ, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και τη γερμανική ενοποίηση, τα γαλλικά πυρηνικά υποβρύχια μετράνε λιγότερο από τα γερμανικά πλεονάσματα. «Αυτό που χτυπάει στο μάτι είναι ότι η Γερμανία κυριαρχεί οικονομικά, ενώ η Γαλλία υποφέρει λόγω του χρέους και της μειωμένης ανταγωνιστικότητας, οπότε η μεταξύ τους σχέση γίνεται ετεροβαρής», σχολιάζει στους Financial Times ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και εκ των «πατέρων» του ευρώ, Ζακ Ντελόρ.

Ασφαλώς, η Γαλλία διαθέτει όχι ευκαταφρόνητα πλεονεκτήματα, όπως τον ρόλο της γέφυρας ανάμεσα στον Βορρά και τον Νότο, το κέντρο και την περιφέρεια της Ευρώπης. Ωστόσο, πολλοί στο Παρίσι αναγνωρίζουν, όχι χωρίς πικρία, ότι η αξία χρήσης αυτών των πλεονεκτημάτων περιορίζεται. «Η Γαλλία μπορεί να ικανοποιείται επιχειρώντας τακτικούς ελιγμούς, πότε με την Ιταλία, πότε με τη Βρετανία, αλλά καμία βιώσιμη στρατηγική δεν μπορεί να υποκαταστήσει το γαλλογερμανικό ζεύγος», έγραφε στο κύριο άρθρο της η Liberation. Προς επίρρωσιν αυτών των εκτιμήσεων, ο Ολάντ δεν άργησε καθόλου να αποσύρει την προεκλογική του υπόσχεση για αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, κάτι που θα τον είχε φέρει σε μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο.

Πάντως, από τους πανηγυρικούς εορτασμούς της περασμένης εβδομάδας για τα 50 χρόνια της συνθήκης των Ηλυσίων, δεν έλειψε η πολιτική ουσία. Μέρκελ και Ολάντ δεσμεύθηκαν ότι θα προσκομίσουν κοινή πρόταση για εμβάθυνση της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, με στόχο τη θωράκιση του ευρώ, εν όψει της συνόδου κορυφής του προσεχούς Ιουνίου. Απομένει να αποδειχθεί ότι οι δύο ηγέτες είναι σε θέση να γεφυρώσουν τη στρατηγική διαφορά τους για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που τους κληροδότησαν οι προκάτοχοί τους, Αντενάουερ και Ντε Γκωλ: τη διαφορά ανάμεσα στη γερμανική λογική της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας και την παραδοσιακή γαλλική αντίληψη για μια Ευρώπη των εθνών–κρατών. Ιδωμεν...

Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής 27 Ιανουαρίου 2013

Read more...