Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ζοφερές εποχές για την Ευρώπη. Οι χώρες της Ευρωζώνης που υπάγονται σε καθεστώς Μνημονίου χάνουν την εθνική τους ανεξαρτησία με ταπεινωτικό και επώδυνο τρόπο ως αντάλλαγμα για τη δανειακή βοήθεια από τους εταίρους τους. Οι «συλλογικές» διαδικασίες των οργάνων της ΕΕ έχουν συρρικνωθεί σε γερμανογαλλικές συναντήσεις κορυφής και στη συνέχεια επιβολή των συμφωνιών Βερολίνου - Παρισιού επί των υπολοίπων κρατών. Ακόμη και στο εσωτερικό των χωρών-μελών της ΕΕ οι όλο και στενότερα ελεγχόμενες από τις χρηματοπιστωτικές αγορές κυβερνήσεις προσπαθούν επίμονα και πετυχαίνουν να περιθωριοποιούν σταδιακά μέχρι και τα κοινοβούλια των χωρών τους. Είναι πανθομολογούμενη πλέον η στραγγαλιστική συρρίκνωση της δημοκρατίας, όπως τη γνωρίσαμε. Εχουν φουντώσει οι συζητήσεις πάνω στο θέμα αυτό.
Για «μια διαδικασία, ήδη πολύ προχωρημένη, η οποία μεταβάλει τη δημοκρατία των πολιτών που δομήθηκε στη βάση της ιδέας του κοινωνικού κράτους σε μια δημοκρατία παράλυτη, καθοδηγούμενη από τους κανόνες της αγοράς» κάνουν λόγο ένα ενδιαφέρον κείμενό τους τρεις κορυφαίοι Γερμανοί: ο φιλόσοφος Γίργκεν Χάμπερμας, ο οικονομολόγος Πέτερ Μπόφινγκερ, ένας από τους «πέντε σοφούς» της χώρας του, και ο Γιούλιαν Νίντα – Ρίμελιν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Από τη «δημοκρατία του κοινωνικού κράτους» στην «παράλυτη δημοκρατία των αγορών», λοιπόν.
Λένε και άλλα οι τρεις Γερμανοί, σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης, οι οποίοι τονίζουν ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «συνεχίζουν να υπονομεύουν τα αδύναμα δημοκρατικά θεμέλια της ΕΕ».
Παραδέχονται ότι «δικαίως οι πολίτες είναι αγανακτισμένοι. Είναι γεγονός ότι οι διαδικασίες των απρόσωπων αγορών αντικατέστησαν κατά την αντίληψη των πολιτών την πολιτική και αυτό προκαλεί αγανάκτηση». Κάνουν λόγο για «τις αμαρτωλές πρακτικές ενός σκιώδους παράλληλου σύμπαντος των επενδυτικών τραπεζών», το οποίο αντιδιαστέλλουν προς την «πραγματική οικονομία των αγαθών και των υπηρεσιών».
Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις κάνει στο θέμα αυτό και ο αρθρογράφος της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παίς» Ιγνάθιο Σοτέλο σε ανάλυση του με τίτλο «Κρίση και δημοκρατικό έλλειμμα στην ΕΕ».
Γράφει μεταξύ πολλών άλλων: «Η ΕΕ όχι μόνο δεν έχει σοβαρούς δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά επιπλέον μην έχοντας κατορθώσει να υπερβεί το στάτους μιας διακρατικής σύμπραξης οικονομικής συνεργασίας, με τον ριζοσπαστικό νεοφιλελευθερισμό της έχει αποκαλυφθεί ως παράγοντας που συντελεί στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, όπως για μια ακόμη φορά φαίνεται από την πολιτική της λιτότητας που προσπαθεί να επιβάλει για να βγούμε από την κρίση». Ο Ισπανός αρθρογράφος προειδοποιεί: «Είναι αναγκαίο να διαπιστώσουμε την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα σε μια μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση στην ΕΕ και σε ένα μικρότερο κοινωνικό κράτος στις χώρες μέλη της. Δεν πρέπει να αποκλείσουμε, λοιπόν, ότι η αντικοινωνική τάση που φέρει η ΕΕ στα σωθικά της θα καταλήξει να προκαλέσει την οργή των λαών. Είναι ήδη αισθητή η αντιευρωπαϊκή εχθρότητα...».
Πέρα, όμως, από τις απόψεις επιστημόνων και δημοσιογράφων, το πιο σοβαρό και πολιτικά επικίνδυνο δείγμα αυτής της τάσης αντιδημοκρατικής εκτροπής των κυβερνήσεων της ΕΕ συνιστούν τα όσα είπε για το θέμα αυτό ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι σε συνέντευξη του προς το γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» προ εικοσαημέρου: «Αν οι κυβερνήσεις (σ.σ.: των χωρών της ΕΕ) επιτρέπουν να δεσμεύονται πλήρως από τις αποφάσεις των κοινοβουλίων τους, χωρίς να διατηρούν ένα δικό τους διαπραγματευτικό περιθώριο, η διάσπαση της Ευρώπης θα ήταν πιθανότερη από μια στενότερη ολοκλήρωση...
Στο κάτω-κάτω της γραφής, ένα κοινοβούλιο και ένα συνταγματικό δικαστήριο υπάρχουν σε κάθε χώρα της ΕΕ!», δήλωσε υπονοώντας ότι... «αλίμονο αν παίρναμε στα σοβαρά υπόψη μας όλα αυτά τα κοινοβούλια και τα συντάγματα των ευρωπαϊκών χωρών»! Μιλώντας ουσιαστικά ως εκπρόσωπος του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως και πραγματικά είναι, ο Μάριο Μόντι δεν κατόρθωσε να συγκρατήσει την περιφρόνηση και την εχθρότητα των Ευρωπαίων τραπεζιτών προς τα κοινοβούλια. Ελέγχοντας πλήρως τις κυβερνήσεις, οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι θέλουν αυτές και μόνον αυτές να αποφασίζουν για τα πάντα.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ - ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΛΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ
Οι τράπεζες και τα συμφέροντα του υπόλοιπου χρηματοοικονομικού συστήματος, τα οποία γίνονται όλο και πιο «αεριτζίδικα» σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι ο καθοριστικός παράγοντας υπονόμευσης των δημοκρατικών θεσμών στα κράτη της Ε.Ε. Η αυστηρή ιδιωτικοποίηση των κερδών και η απλόχερη... κοινωνικοποίηση των ζημιών του τραπεζικού συστήματος, στις οποίες προβαίνουν οι κυβερνήσεις που ελέγχονται πλήρως από τη χρηματοπιστωτική παντοδυναμία, διαρρηγνύουν τις κοινωνικές συμμαχίες του καπιταλισμού. Τεράστιες μάζες του πληθυσμού αισθάνονται πια αποξενωμένες, καθώς βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει ραγδαία. Η συρρίκνωση της δημοκρατίας και ο αυταρχισμός είναι η πρώτη απάντηση των κυβερνήσεων.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» τη Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012.
Στη συνέχεια, παραθέτουμε το άρθρο του Γ. Δελαστίκ όπως δημοσιεύθηκε στο «Πριν» την Κυριακή 26 Αυγούστου.
ΞΕΦΤΙΛΙΣΑΝ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Προσωπικό πολιτικό διασυρμό ασυνήθιστων διαστάσεων υπέστη στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς. Το «ξέσκισαν» πολιτικά οι Γερμανοί παρόλο που ο ίδιος προσήλθε στη συνάντηση με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ σε πνεύμα απόλυτης δουλοφροσύνης. Δεν τόλμησε να μεταβεί στη γερμανική πρωτεύουσα ούτε καν σαν επαίτης. Το μόνο που ήθελε ήταν να δηλώσει δια ζώσης την απόλυτη υποταγή του στο Τέταρτο Ράιχ. Να πείσει την καγκελάριο ότι έχει διαγράψει για πάντα το αντιμνημονιακό παρελθόν του και ότι τώρα διακατέχεται από τυφλή εθελοδουλία προς τις εντολές του Βερολίνου. Δεν ζήτησε απολύτως τίποτα, δεν του έδωσαν φυσικά τίποτα.
Αυτό δεν τον γλίτωσε, βεβαίως, από τον πολιτικό εξευτελισμό. Οι Γερμανοί τους δούλους τους λιώνουν σαν σκουλήκια για να τους δείξουν τη θέση τους, δεν τους χτυπούν προστατευτικά στην πλάτη μόλις δηλώσουν υποταγή. Αξέχαστο θα του μείνει το χουνέρι που του έκανε η ακροδεξιά και χυδαία, κατωτάτης υποστάθμης γερμανική εφημερίδα Μπιλντ, στην οποία μόλις 48 ώρες νωρίτερα ο Σαμαράς είχε δώσει συνέντευξη. «Υπόσχομαι ότι θα αποπληρώσουμε τα χρέη μας» είχε πει ο Σαμαράς στη συνέντευξη αυτή. «ΑΥΤΟ το θέλουμε γραπτώς!» έγραψε η Μπιλντ και ετοίμασε το σχετικό… έγγραφο! Ένα κείμενο «Εγγύησης-Δήλωσης», γραμμένο με αρχαιοελληνικά γράμματα στα γερμανικά, περικλειόμενο από μαιάνδρους, με στόχο να ξεφτιλίσει τον Σαμαρά στα εκατομμύρια αναγνώστες της. Κάθε μέρα η Μπιλντ πουλάει 2.800.000 φύλλα και υπολογίζεται ότι τη διαβάζουν τουλάχιστον έξι εκατομμύρια Γερμανοί. Το κείμενο του απαξιωτικού εγγράφου υπηρετεί αποτελεσματικά το στόχο για τον οποίο κατασκευάστηκε:
«Δια της παρούσης εγώ, ο Αντώνης Σαμαράς, γεννηθείς την 23ην Μαρτίου 1951 στην Αθήνα, κατοικών στο ίδιο μέρος, εν ονόματι του ελληνικού λαού και δυνάμει το αξιώματός μου ως πρωθυπουργού της Ελληνικής Δημοκρατίας, κάνω επισήμως την ακόλουθη δήλωση. Τελών εν γνώσει των μεγάλων ανησυχιών της κοινότητας των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, τελών εν γνώσει των ιδιαίτερων απαιτήσεων των γερμανών φορολογουμένων στην οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα, τελών εν γνώσει του υψηλού μέτρου ευθύνης που φέρει η ελληνική πολιτική για την παρούσα, βαριά κρίση της χώρας μου, υπόσχομαι προσωπικά ότι: 1. Δεν θα προκύψει καμιά ζημιά για τον Γερμανό φορολογούμενο από την οικονομική βοήθεια για τη χώρα μου. 2 Η Ελλάδα θα κάνει γι’ αυτό όλα τα απαραίτητα βήματα, συμπεριλαμβανομένης εν ανάγκη της πώλησης ακατοίκητων νησιών. 3. Η Ελλάδα θα αποπληρώσει όλα τα χρέη της στα προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα με τόκους και πρόσθετες επιβαρύνσεις. Αντώνης Σαμαράς, Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας» αναφέρει επί λέξει το ταπεινωτικό κείμενο της γερμανικής εφημερίδας, το οποίο εμφανίζει το θλιβερό Σαμαρά ως… πωλητή των ελληνικών νησιών! Ένα κείμενο που δεν θα είχε πιθανότητα ποτέ να γραφτεί αν ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έσπευδε να εγγυηθεί… προσωπικά (!) στους Γερμανούς την αποπληρωμή των χρημάτων που έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια προς την Ελλάδα.
Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι κάθε άλλο παρά πρέπει να αποδώσουμε στην κακοήθεια της Μπιλντ την πρόθεση του Σαμαρά να πουλήσει ελληνικά νησιά σε ξένους. Το ρόλο του πλασιέ ξεπουλήματος των ελληνικών νησιών τον ανέλαβε επισήμως ο ίδιος με συνέντευξή του στη γαλλική Μοντ, η οποία δημοσιεύθηκε μάλιστα την ημέρα που βρισκόταν στο Βερολίνο. «Η Αθήνα είναι έτοιμη να πουλήσει “ακατοίκητα νησάκια”» διαφήμιζε με ειδικό τίτλο η γαλλική εφημερίδα το σχετικό τμήμα της συνέντευξης Σαμαρά. «Είστε έτοιμος να πουλήσετε νησιά; Αρκετά είναι ήδη ιδιωτικά» ρώτησε τον αξιοθρήνητο πρωθυπουργό ο ανταποκριτής της Μοντ στην Αθήνα. «Δεν υπάρχουν ιδιωτικά νησιά, εκτός από μερικά νησάκια» απάντησε ο Σαμαράς και μπήκε στο ψητό: Τα περισσότερα από αυτά τα νησάκια είναι ακατοίκητα στη μέση του αρχιπελάγους. Αρκετά από αυτά τα νησάκια μπορούν να έχουν μια εμπορική χρήση, υπό τον όρο αυτό δεν θέτει προβλήματα εθνικής ασφάλειας. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να τα ξεπουλήσουμε (σ.σ. τα νησιά), αλλά να μεταμορφώσουμε ένα έδαφος αχρησιμοποίητο σε κεφάλαιο που μπορεί να παράγει εισοδήματα, με μια κατάλληλη τιμή» δήλωσε ο Σαμαράς, κλείνοντας το μάτι στα αρπακτικά. Ωραίος ο όρος για το ξεπούλημα των μικρών νησιών σε ξένους από τον «υπερπατριώτη» Σαμαρά: Μεταμόρφωση αχρησιμοποίητων εδαφών σε κεφάλαιο παράγον εισόδηματα, με κατάλληλη τιμή»!
Έχουν απίθανη γλωσσοπλαστική ικανότητα οι αστοί, όταν θέλουν να συσκοτίσουν τις βρώμικες πράξεις τους και τις καταστήσουν εξαιρετικά δυσνόητες στο ευρύ κοινό. Και να φανταστεί κανείς ότι αυτός ο απίθανος… «μεταμορφωτής αχρησιμοποίητων εδαφών», ο Σαμαράς, υποτίθεται ότι ήταν… «ανήμερο θηρίο» στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων!
Αιδώς, Αργείοι…
*Δημοσιεύθηκε στο «Πριν» την Κυριακή 26 Αυγούστου 2012
Posts
