Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε το 1902 στα Λαγκάδια της Γορτυνίας. Φτωχό αγροτόπαιδο, αποφοιτά το 1924 απο το Διδασκαλείο του Πύργου και 2 χρόνια αργότερα εντάσσεται στο ΚΚΕ. Όντας μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων συμμετέχει δυναμικά στους απεργιακούς αγώνες των δασκάλων με αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να απολυθεί τελικά απο δάσκαλος.
Κατα την περίοδο της Μεταξικής δικτατορίας καθοδηγεί τη δράση του κόμματος στη Θεσσαλία και λίγο αργότερα στη Μακεδονία και τη Θράκη. Συλαμβάνεται απο την ασφάλεια το 1939, φυλακίζεται για αλλη μια φορά και μετα απο φριχτά βασανιστήρια τον παραδίδουν τελικά το ’41, μαζί με άλλους συντρόφους του, στους Γερμανούς κατακτητές . Το 1942 δραπετεύει και ενα χρόνο αργότερα, στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, εκλέγεται μέλος της ΚΕ και του ΠΓ.
Στις δύσκολες και ηρωικές χρονιές της αντίστασης, το 1942-1943, ο Πλουμπίδης καθοδηγεί την κομματική οργάνωση της Αθήνας και διοργανώνει μαζί με άλλους τη μεγαλειώδη διαδήλωση εναντίον της επιστρατευσης στις 5 Μάρτη του 1943. Παρα το γεγονός οτι είχε προσβληθεί απο φυματίωση, συνεχίζει αδιάκοπα τη μάχη και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου 1946-49, ανασυγκροτώντας τις οργανώσεις που είχαν σχεδόν διαλυθεί απο το κυνήγι του αστικού κράτους, τις εξορίες και τις φυλακίσεις.
Το 1952 συλλαμβάνεται τελικά με την κατηγορία της κατασκοπείας. Στην ασφάλεια του δείχνουν την ανακοίνωση του ΚΚΕ σύμφωνα με την οποία ο Πλουμπίδης κατηγορείται ως χαφιές. Ο ίδιος δεν ξεστομίζει ούτε μια κατηγορία εναντίον του κόμματος, αντιθέτως όταν στο δικαστήριο του λένε οτι το ΚΚΕ τον προσβάλει με τον χειρότερο τρόπο εκείνος απαντά «Ματαιοπονείτε, αν πιστεύετε ότι θα με κάνετε να στραφώ ενάντια στο Κόμμα μου» και λίγο αργότερα «Τιμή μου είναι η τιμή του Κόμματός μου». Ο ίδιος πίστευε οτι το κόμμα έκανε λάθος, οτι είχε λάθος πληροφορίες αλλα μέχρι και την τελευταία στιγμη πίστευε οτι το ΚΚΕ θα καταλάβει το λάθος του και θα τον αποκαταστήσει… Σε ενα γραμμα του μεσα απο τη φυλακή υποστήριζε:
“Εγώ, εκείνα που δίδασκα τα εφαρμόζω πρώτος εγώ. Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με περιέβαλε με στοργή και με ανέβαζε στα ανώτερα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που -καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα- με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής. Ο εχθρός δουλεύει και δουλεύει με πολλά μέσα για να διαλύσει το Κόμμα, να σπείρει σύγχυση στις μάζες και να στρέψει τα στελέχη του Κόμματος ενάντια στην ηγεσία. Κρατιέμαι με τα δόντια στη ζωή για να δώσω ακόμα δύο μάχες. Τη μάχη της δίκης και τη μάχη του εκτελεστικού αποσπάσματος. Θα προφθάσω; Θα μ’ αφήσουν; “
Καθ’ολη τη διάρκεια της δίκης υπερασπίζεται με σθένος τη δραση του και τις αρχές του. Η απολογία του ήταν ενα σκληρό κατηγορητήριο εναντίον του αστικού μετεμφυλιακού κρατους που με δίκες παρωδίες, φυλακίσεις και εκτελέσεις έπαιρνε την εκδίκησή του.
Το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου, στις 5.25 π.μ ο Πλουμπίδης εκτελείται στη Αγία Μαρίνα στο Δαφνί. Την επομένη οι εφημερίδες έγραφαν «Ο Πλουμπίδης εξετελέσθη την αυγήν ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ»…
Λίγο πριν την εκτέλεση είχε πεί:
«Δεν έχω κανένα βάρος στη συνείδησή μου και πιστεύω πως φεύγοντας αφήνω στο παιδί μου ένα όνομα τίμιο. Εχω όμως να εκδηλώσω την τελευταία επιθυμία που μου ζητάτε: Να πείτε στο παιδί μου πως ο πατέρας του ήταν ένας τίμιος αγωνιστής»
Το ΚΚΕ αποκατέστησε τη μνήμη του Ν. Πλουμπίδη με απόφαση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ το 1956.
Για την ανάρτηση -xtremyst-
Posts
