Με πήρε η φράου Μέρκελ τηλέφωνο!
Γύρω στις 8 και 38΄ το πρωί!
Από την Τράπεζα, λέω θα είναι, για την καθυστερημένη δόση –
ποια όμως απ’ όλες τις τράπεζες και για
ποια απ’ όλες τις δόσεις;
«
Δεν είμαι εδώ», λέω στο τηλέφωνο και το κλείνω. Ξαναχτυπάει το ρημάδι, «
δεν είμαι εδώείπαμε!», ξαναλέω και το ξανακλείνω.
Και τότε ακούω τη συσκευή να μου λέει κάτι σαν: «
Χακενχόφτεν χέχτερινγκ ντας γκιουντερμπρίνερ!!» - Θεέ μου, λέω!
Ακούω φωνές!
«
Δεν ακούς φωνές!», μου λέει η συσκευή, «
ακούς τη φράου Μέρκελ!»
«
Γιαβόλ», ψιθυρίζω συντετριμμένος και σηκώνω τη συσκευή!
«
Ντας ιστ Στάζις Σταυρόπουλος;», ακούω μια φωνή υμπεργκρουπενφίρερ να με ρωτάει;
«
Μανδάμ Μέρκελ;», ψιθυρίζω.
«
Νάιν Μανδάμ! Ο Τζίπρας είσαι και με λες μανδάμ;»
«
Νάιν Τσίπρας, μάιν Φιούρερ, Sorry…μάιν, κυρία μου!» της λέω, έτοιμος να παραδοθώ, «
εγώ, Στάθης, απλώς Στάθης», ψιθυρίζω ξέπνοος.
«
Για, Στάζις! Είσαι τεμπέλης, Στάζις;»
«
Οχι, κυρία μου!»
«
Θέλεις να βγεις απ’ το ευρώ, Στάζις;»
«
Οχι εγώ, μάιν ντάμε Μέρκελ, ο Λαφαζάνης», καρφώνω τον Πάνο, καλού κακού, μπας και τη γλιτώσω
«
Λαφαζάνης καπούτ! Δραγκαζάκις καπούτ! Ράους ΣΥΡΙΖΑ!»
«
Κι εγώ τους τα λέω, αλλά δεν με ακούνε, οι συνιστώσες μάιν καπιτέν!», παίρνω θάρρος.
«
Σκασμός!»
«
Μπογιουρούμ», της κάνω.
«
Παρντόν;»
«
Με συγχωρείτε!
Αλλά όλο τούρκικα και γερμανικά ακούω τα τελευταία χρόνια στην ελληνική τηλεόραση, καμιά φορά τα μπερδεύω...»
«
Σκασμός!»
«
Γιαβόλ!»
«
Στάζις...»
«
Διατάξτε!»
Σιωπή στο ακουστικό. Μόνον η ανάσα της κυρίας Μέρκελ ακούγεται! Η προσπάθειά της να κάνει υπομονή μαζί μου είναι εμφανής – τη νιώθω, δάκρυα μου ανεβαίνουν στα μάτια, «
Στάζις», μου λέει,
«
το Σύνταγμα»...
«
Ποιο Σύνταγμα;» τη διακόπτω όλο χαρά, «
το Σύνταγμα Βάφεν Ες Ες Εντελβάις;! Ξανάρχεται η Παντσερντιβιζιόν Εντελβάις;»
«
Νάιν, ηλίτιε! Το Ελληνικό Σύνταγμα!»
«
Τι το Ελληνικό Σύνταγμα;» ρωτάω όσο πιο προσεκτικά μπορ
«
Παπούλιας!», μου λέει η κυρία Μέρκελ. «
Είπα στον Πρόεδρο ντης Ντημοκρατίας σας να τηρήσετε το Ζύνταγμά σας και να κάνετε Ντημοφήφισμα αν θέλετε να σας μπαίρνω τηλέφωνο να σας λέω ντι να γκάνετε ή όχι».
Ηταν η σειρά μου να σωπάσω. Εντρομος! Ψιθύρισα: «
Μάλλον κάποιο πρόβλημα υπάρχει, καλή μου κυρία. Εγώ Στάθης, νάιν Παπούλιας, μας συμβαίνει κάτι σαν σπασμένο τηλέφωνο...».
«
Σπασμένο τηλέφωνο σπάσω σπασμένο κεφάλι σου, σβάιν!» ακούω την Καγκελάριο να ουρλιάζει και να μου κλείνει το τηλέφωνο καταπρόσωπο!
«
Αντε από ‘κει, κυρά μου!», της λέω! «
Σε ποιον μιλάς έτσι; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Τσιμουδιά η συσκευή.
«
Α, να χαθείτε, παλιογερμαναράδες!», προσθέτω, και πάω στην κουζίνα να φτιάξω καφέ και να ταΐσω τον Μπαλλάκια, τον γάτο μου, όταν ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
«
Α, δεν υποφέρεσθε», φωνάζω και σηκώνω το ακουστικό έτοιμος για καβγά!
«
Γιαβόλ, φράου Μέρκελ», λέω όσο πιο γλυκά μπορώ.
«
Ποια Μέρκελ;
Από την Τράπεζα Τάδε είμαστε! Ο κ. Σταυρόπουλος;»
Φτου!
«
Βεβαίως!», λέω ψύχραιμα. «
Μόλις τώρα μιλούσα με την κυρία Μέρκελ! Μέρκελ! Ξέρετε, την καγκελάριο της Γερμανίας! Κολλητή μου! Τι με θέλετε; Για εκείνο το δανειάκι; Αυτό συζητούσα και με τη συντρόφισσα Μέρκελ! – μήπως μπορούμε να κάνουμε καμιά ρυθμισούλα;».
«
Νάιν!» μου λέει ξερά η υπάλληλος!
«
Πόρκα μιζέρια!», αναστενάζω.
«
Τι; Καταρρέει και η Ιταλία;»
«
Ορίστε;»
«
Παιδιά», ακούω μέσα απ’ το τηλέφωνο την υπάλληλο να φωνάζει, «
έχω εδώ έναν μαλάκα που μιλάει με τη Μέρκελ και μου λέει ότι καταρρέει η Ιταλίααααα!!!»
ΥΓ.: Αν με πάρει ο
Κρούγκμαν να μάθει για το ντόμινο που άρχισε,
δεν είμαι εδώ...!
Posts
