Το ακόλουθο άρθρο έχει ενδιαφέρον γιατί μεταφέρει στοιχεία που πράγματι κυκλοφορούν στους “παροικούντες την Ιερουσαλήμ”.
Ιδιαίτερης προσοχής χρήζουν τα ακόλουθα:
(1) το σχέδιο και του δεύτερου Μνημονίου δεν βγαίνει (κάτι που από πριν γνώριζαν) αλλά και απαιτεί ίσως άμεσα τροποποίηση (κάτι που δεν προβλεπόταν τόσο σύντομα). Το βάθος της ύφεσης είναι τέτοιο (Σ.Μ.: να μην παραξενευθεί κανείς με μία ύφεση της τάξης του -8% για το 2012, ιδιαίτερα μετά τα απαισιόδοξα μηνύματα από τον τουρισμό) που εκτροχιάζεται τραγικά το πρόγραμμα.
(2) η όποια τροποποίηση δεν θα αφορά αναπτυξιακά μέτρα (αυτά είναι προεκλογικά και επικοινωνιακά παραμύθια για καταναλωτές κουτόχορτου). Αντιθέτως η λιτότητα για τους εργαζόμενους θα γίνει ακόμη πιο άγρια. Όμως η περιστολή του δημοσιονομικού ελλείμματος μπορεί να γίνει πιο αργή χωρίς κόστος για τους ξένους πάτρωνες (άλλωστε τώρα που το πρόβλημα έχει πάει στην Ισπανία, την Ιταλία και την Γαλλία οι κινήσεις εντυπωσιασμού των αγορών δεν παίζονται στην Ελλάδα πλέον).
(3) Μελετάται μία “τρομοκρατική” ενέργεια – πιθανά σε σχέση με μία επόμενη δόση των μνημονιακών δανείων. Δηλαδή – ακόμη πιο άγρια απ’ ότι η καθυστέρηση της προηγούμενης δόσης – να τεθεί ζήτημα καταβολής κάποιας επόμενης με πρόσχημα την πλημμελή τήρηση του Μνημονιακού προγράμματος και απαίτηση για ακόμη αγριότερα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό – σε συμπαιγνία με το ελληνικό κεφάλαιο και τα καθεστωτικά κόμματα – θα εκφρασθεί σε μία εσωτερική στάση πληρωμών του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή για κάποιο ή κάποιους μήνες οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα καταβληθούν στο ακέραιο αλλά εν μέρει (“έναντι”), όπως ήδη γίνεται εκτεταμένα στον ιδιωτικό τομέα. Το κόλπο αυτό έχει ήδη εφαρμοσθεί στη Ρουμανία (και ο άρτι απελθών από αυτή Π.Τόμσεν το γνωρίζει καλά). Στόχος αυτής της “τρομοκρατικής” ενέργειας θα είναι να σπάσει το φρόνημα του λαού και να εκβιασθούν μετεκλογικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις (άλλωστε μάλλον μετεκλογικά θα μπούμε σε μία περίοδο πολιτικής βρωμιάς και εξωνημένων αποστασιών που η Αποστασία του ’60 θα ωχριά μπροστά της).
Αυτό για το οποία μάλλον προβληματίζονται τα εγχώρια και διεθνή κέντρα (και προσπαθούν να μετρήσουν με εργαλεία από τον κλάδο της Διαχείρισης Κρίσεων) είναι εάν μία τέτοια “τρομοκρατική” ενέργεια θα καθυποτάξει ή θα εξαγριώσει τον λαό οπότε θα αποδειχθεί δίκοπο μαχαίρι.
Φυσικά η ελληνική Αριστερά (δυστυχώς, περισσότερο ή λιγότερο, σε όλες τις εκδοχές της) αλλού αρμενίζει.
Posts
