Πηγή: aristerovima.gr
Ένα πλήθος 250.000 πορεύτηκε την Κυριακή 22/4, στη μεγαλύτερη από ποτέ πορεία του Κεμπέκ την Ημέρα της Γης, για να εκφράσει την αντίθεσή του στα καταστροφικά για το περιβάλλον σχέδια εκμετάλλευσης αμμωδών εδαφών για την εξόρυξη πετρελαίου και την επέκταση της εξόρυξης στο βορρά της επαρχίας του Κεμπέκ. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν μέτρα προστασίας του οικοσυστήματος. Οι περισσότεροι φορούσαν κονκάρδες με τις οποίες δήλωναν ότι συμπαρατάσσονται με το κίνημα των φοιτητών οι οποίοι αγωνίζονται εδώ και τρεις μήνες κατά της αύξησης των διδάκτρων (75%) που επέβαλε η φιλελεύθερη κυβέρνηση. Η κινητοποίηση αυτή ήταν η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής ενός αυξανόμενου κύματος διαμαρτυρίας των πολιτών που σαρώνει όλη την επαρχία του γαλλόφωνου Καναδά.
Στην πρωτοπορία έχουν βρεθεί οι φοιτητές, στην 11η εβδομάδα μιας αποχής που έχει σταματήσει τη λειτουργία των πανεπιστημίων και των κολεγίων του Κεμπέκ. Τις τελευταίες ημέρες αντιπαλεύουν δικαστικές παρεμβάσεις και αστυνομική καταστολή. Η επιμονή τους έχει εντυπωσιάσει πολλούς κατοίκους και έχει εμπνεύσει την υποστήριξη. Πολλοί έχουν εκπλαγεί επίσης με την πεισματική άρνηση της κυβέρνησης ακόμη και να συζητήσει σχετικά με την αύξηση των διδάκτρων με εκπροσώπους των φοιτητών.
Η φοιτητική αποχή, η πιο μακροχρόνια στην ιστορία του Κεμπέκ, βρίσκεται τώρα σε κρίσιμη φάση. Αν συνεχιστεί οι φοιτητές θα χάσουν ένα εξάμηνο σπουδών. Ωστόσο, κρατάει γερά. 170.000 φοιτητές απέχουν από τα μαθήματα και αρχίζουν να τους ακολουθούν μαθητές λυκείων. Το κίνημα ανατροφοδοτείται με συχνές μαζικές συνελεύσεις και συζητήσεις όπως επίσης με κινητοποιήσεις εκτός των πανεπιστημίων. Τον περασμένο Μάρτιο έγιναν οι μεγαλύτερες φοιτητικές διαδηλώσεις στο Μόντρεαλ (200.000) και στο Κεμπέκ (300.000)
Παρόλο που η αστυνομία έχει δείξει μια κάποια συγκράτηση στις μεγάλες κινητοποιήσεις, αποθρασύνθηκε λόγω της κυβερνητικής αδιαλλαξίας, της συνέργειας των δικαστηρίων και των ακαδημαϊκών αρχών, και άρχισε τις μαζικές συλλήψεις με ποικιλία κατηγοριών, που σόκαραν πολύ τους πολίτες, ιδίως σε χώρους έξω από τη μητροπολιτική περιοχή του Μόντρεαλ. Η εισβολή και κατάληψη πανεπιστημιακών σχολών από αστυνομικούς ξεσήκωσε τους καθηγητές και τα συνδικάτα τους, καθώς και φοιτητές που μέχρι στιγμής δεν συμμετείχαν στην αποχή.
Παρά τις προκλήσεις από τους υπουργούς και την αστυνομία, τις επιθέσεις από τα ΜΜΕ, οι φοιτητές έχουν δείξει μια αξιοσημείωτη ικανότητα να παραμένουν ενωμένοι και να εστιάζονται στα ευρύτερα θέματα του αγώνα τους. Μ΄ αυτό τον τρόπο αποφεύγουν διασπαστικούς χειρισμούς από την κυβέρνηση, η υπουργός Παιδείας της οποίας θέλησε να αποκλείσει από τη συζήτηση με εκπροσώπους των φοιτητών την πιο ριζοσπαστική ένωσή τους, γιατί “δεν είχε αποκηρύξει βίαιες επιθέσεις που υποτίθεται ότι είχαν κάνει μερικοί φοιτητές”. Οι άλλες δύο ενώσεις όμως αρνήθηκαν να συζητήσουν μαζί της. Το κοινό μέτωπο των φοιτητών αποτελεί την πιο σημαντική αλλαγή από την προηγούμενη μεγάλη αποχή τους το 2005, όταν οι δύο πιο συντηρητικές φοιτητικές ενώσεις διαπραγματεύτηκαν μια συμφωνία με το υπουργείο. Εν μέρει η αλλαγή αυτή αντανακλά το μεγαλύτερο ειδικό βάρος της ριζοσπαστικής φοιτητικής ένωσης στην αποχή, η οποία αντιπροσωπεύει τους μισούς απέχοντες φοιτητές και παίζει ηγετικό ρόλο σε όλο το φοιτητικό κίνημα.
Παρόλο που το φοιτητικό κίνημα έχει προκαλέσει τη συμπαράσταση των πολιτών και έχει θέσει ευρύτερα ζητήματα, όπως π.χ. των κοινωνικών δαπανών έναντι των στρατιωτικών και των επιδοτήσεων των μεγάλων επιχειρήσεων, τα συνδικάτα ακόμη παραμένουν αδρανή ως προς την επίδειξη έμπρακτης συμπαράστασης.
Το ρεπορτάζ στηρίχθηκε σε άρθρο του Richard Fidler το οποίο εμφανίστηκε στο μπλογκ του Life on the Left.
Posts
