της Σοφίας Φραγκίσκου
Η απερχόμενη κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές και την αποχώρηση της υπέγραψε την παράταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2015 και δέχτηκε σφοδρές επικρίσεις από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε ήδη σχεδόν 20 ημέρες διαπραγματεύσεων. Ξεκίνησε από το «δεν χρειαζόμαστε τα χρήματα», προχώρησε σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα για συμφωνία γέφυρα χωρίς μνημόνιο. Μετά αποδέχτηκε να στείλει αίτημα με παράταση της απλής δανειακής σύμβασης χωρίς μνημόνιο (εξίσου αποικιοκρατική με τη νεώτερη εκδοχή της), αλλά μετά την επιμονή και τους εκβιασμούς της γερμανικής πλευράς κατέληξε στο να αποδεχτεί το αίτημα με βάση την «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης».
Η σύμβαση αυτή έχει κυρωθεί με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το Φεβρουάριο του 2012 από την κυβέρνηση Παπαδήμου και ως παραρτήματα της αναφέρονται τα τρία μνημόνια. Είναι ένα περίτεχνο κείμενο πολύ καλά νομικά τεκμηριωμένο και πολύ επαγγελματικά διατυπωμένο. Επίσης είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με το μνημόνιο που σε τουλάχιστον 41 σημεία γίνεται παραπομπή στους όρους του μνημονίου και στη συμμόρφωση με αυτούς. Ουσιαστικά η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπογράψει και να παρατείνει την ίδια ακριβώς σύμβαση και τις μνημονιακές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, με τις προγούμενες κυβερνήσεις. Επιπλέον αποδέχτηκε την εποπτεία και την αξιολόγηση από την πρώην Τρόικα, τώρα πλέον αποκαλούμενη «Θεσμοί».
Η κυβέρνηση ζήτησε εξάμηνη παράταση με τη λογική να καλυφθούν τα ομόλογα και τα δάνεια του ΔΝΤ που λήγουν Ιούλιο και Αύγουστο, αλλά πήρε μόνο τετράμηνη παράταση. Σ’ όλο το διάστημα του τετραμήνου δεν θα εκταμιεύονται χρήματα προς την Ελλάδα, τα οποία ενδεχομένως να εκταμιευτούν μετά το τέλος του τετραμήνου και αφού γίνει αξιολόγηση της επιτυχίας του τρέχοντος προγράμματος από τους «θεσμούς». Τα περίπου 11 δις του ΤΧΣ δεσμεύονται από τον EFSF και φεύγουν από τον έλεγχο της Ελληνικής κυβέρνησης. Θα κατευθυνθούν αποκλειστικά και μόνο προς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και σε καμμία περίπτωση στη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα και τα κέρδη της ΕΚΤ, περίπου 1,2 δις ευρώ, δεν θα επιστραφούν στην Ελλάδα, παρά μόνο μετά την επιτυχή αξιολόγηση στο τέλος του τετραμήνου.
Στο διάστημα της παράτασης δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα και αυτό βεβαίως και αποτελεί μία μικρή νίκη. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να ξηλωθεί κανένας νόμος του μνημονιακού καθεστώτος. Απαγορεύονται μονομερείς ενέργειες από την ελληνική πλευρά. Έτσι σχεδόν ακυρώνεται η δυνατότητα εφαρμογής του προγράμματος, αφού κάθε νόμος που έρχεται προς ψήφιση θα πρέπει να λαμβάνει την έγκριση των δανειστών, εταίρων, θεσμών κ.λ.π.
Η ελληνική κυβέρνηση θα στείλει λίστα με τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες θα προβεί στο τετράμηνο για να εγκριθούν από τους θεσμούς και να υπογραφεί η τελική συμφωνία. Και όταν λέμε μεταρρυθμίσεις πρέπει να γνωρίζουμε τι εννοούμε, ας μην γελοιόμαστε. Οι μεταρρυθμίσεις αφορούν στα εργασιακά, τις αποκρατικοποιήσεις, τον περιορισμό του κράτους και των κρατικών εξόδων, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, τη φορολογία και λοιπά. Στο τέλος του τετραμήνου θα αξιολογηθεί η επιτυχής ή όχι προώθηση των μεταρρυθμίσεων και τα αποτελέσματα τους από πλευρά κυβέρνησης και μόνο τότε ενδέχεται να εκταμιευτούν χρήματα προς την Ελλάδα, ακόμα και όσον αφορά τα οφειλόμενα από τα κέρδη της ΕΚΤ.
Οι συνέπειες της παραπάνω υπογραφής δανειακής σύμβασης και μνημονίου έχουν διπλό αρνητικό αποτέλεσμα. Αφενός προκαλείται αδυναμία εκτέλεσης του προεκλογικού προγράμματος της κυβέρνησης, αφού το ποιο πιθανό είναι, όλα τα σχετικά νομοθετήματα να θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες και τελικά να μην νομοθετηθούν ή να τροποποιηθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην εκπληρώνουν σε τίποτα τον αρχικό τους στόχο. Ήδη, τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο έχουμε το πρώτο γερμανικό όχι: «Δεν δεχόμαστε την ρύθμιση κόκκινων δανείων και 100 δόσεων». Αφετέρου, αποδυναμώνει μελλοντικές κινήσεις της όποιας ελληνικής κυβέρνησης ενάντια στη νομιμότητα των παραπάνω εγγράφων και τη νομιμότητα εφαρμογής τους. Για παράδειγμα, απομακρύνεται ακόμα και το ενδεχόμενο σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς της Τρόικας και των μνημονίων καθώς και του ξεπλύματος του παράνομου ιδιωτικού χρέους με τη μετατροπή του σε χρέος σε ευρωπαικά κράτη, αφού η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον υπογράψει την ίδια δανειακή σύμβαση και το ίδιο μνημόνιο, έστω για ένα τετράμηνο.
Τι κέρδισε λοιπόν η Ελληνική πλευρά από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου που τη συνοδεύει? Επί της ουσίας, απλώς δεν βρεθήκαμε στην κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας στις ελληνικές τράπεζες, προερχόμενη από το κλείσιμο της ρευστότητας από ΕΚΤ και ELA. Το ίδιο θέμα όμως θα δημιουργηθεί και μετά το τετράμηνο, οπότε η κυβέρνηση θα αναγκάζεται να παρατείνει το καθεστώς της υποτέλειας και της παράδοσης της χώρας και των κατοίκων της στο διηνεκές, με βάση τον παραπάνω εκβιασμό.
Η γερμανική πλευρά καθώς και τα οικονομικά συμφέροντα που αυτή εκπροσωπει είχαν αποφασίσει είτε να συντρίψουν την Ελλάδα είτε να την υποχρεώσουν σε ταπεινωτική υποταγή. Και αυτό όχι από μίσος ή δογματισμό, όπως συχνά ακούγεται, αλλά για να αποτραπεί μία και καλή κάθε αμφισβήτηση της κυριαρχίας του Γερμανικού παράγοντα και του δόγματος της λιτότητας στην Ευρωζώνη από κάθε άλλη κυβέρνηση ή λαό. Το δόγμα απόλυτη συντριβή ή ταπεινωτική υποταγή εφαρμόστηκε και πέτυχε ακόμα μία φορά. Ο Σόιμπλε, με την κυνικότητα και τη σαδιστική διάθεση που τον διακρίνει, ανέφερε στο Eurogroup, ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ να εξηγήσει στους ψηφοφόρους της τη συμφωνία που υπέγραψε.
Σε αυτό το παιχνίδι αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά ότι δεν μπορείς να κερδίσεις και δεν μπορείς να φέρεις ισοπαλία. Η μόνη δυνατότητα είναι η δημιουργία προυποθέσεων οικονομικών και κοινωνικών ώστε να καταφέρεις να βγείς από το αυτό παιχνίδι και να απαλλαγείς από τις καταστροφικές του συνέπειες για το λαό και τη χώρα. Η εμμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην παραμονή στην Ευρωζώνη και η απουσία εναλλακτικού σχεδίου για ρήξη εντός ή εκτός Ευρωζώνης, οδήγησε ουσιαστικά στο σημερινό αδιέξοδο, που μας γυρίζει πίσω στα συμφωνηθέντα το Νοέμβριο του 2014.
Μένει τώρα να δούμε τις δηλώσεις και τη στάση που θα κρατήσουν οι δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Μένει ακόμα να δούμε τι θα ψηφίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν και εάν η συμφωνία έρθει στη Βουλή προς κύρωση.
Η κυβέρνηση έχει πλέον παραβεί κατάφορα το προεκλογικό της πρόγραμμα. Πλέον δεν υπάρχει στις επίσημες δηλώσεις η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Αντίθετα υπάρχει μέσω της συμφωνίας η διαβεβαίωση της αποδοχής και εξυπηρέτησης όλων των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας προς κάθε πλευρά. Οι ήδη ελάχιστες ρυθμίσεις του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι πλέον αδύνατον να νομοθετηθούν και να εφαρμοστούν σε καθεστώς μνημονίου, εποπτείας και αξιολόγησης από τους «θεσμούς». Η δημοκρατία επιβάλλει την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και την ειλικρινή ενημέρωση του για τα τεκταινόμενα. Ο λαός θα πρέπει εντέλει να αποφασίσει για τη μοίρα του και να πάρει ο ίδιος τις ευθύνες των αποφάσεων του.
Η απερχόμενη κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές και την αποχώρηση της υπέγραψε την παράταση της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2015 και δέχτηκε σφοδρές επικρίσεις από όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε ήδη σχεδόν 20 ημέρες διαπραγματεύσεων. Ξεκίνησε από το «δεν χρειαζόμαστε τα χρήματα», προχώρησε σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα για συμφωνία γέφυρα χωρίς μνημόνιο. Μετά αποδέχτηκε να στείλει αίτημα με παράταση της απλής δανειακής σύμβασης χωρίς μνημόνιο (εξίσου αποικιοκρατική με τη νεώτερη εκδοχή της), αλλά μετά την επιμονή και τους εκβιασμούς της γερμανικής πλευράς κατέληξε στο να αποδεχτεί το αίτημα με βάση την «Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης».
Η σύμβαση αυτή έχει κυρωθεί με πράξη νομοθετικού περιεχομένου το Φεβρουάριο του 2012 από την κυβέρνηση Παπαδήμου και ως παραρτήματα της αναφέρονται τα τρία μνημόνια. Είναι ένα περίτεχνο κείμενο πολύ καλά νομικά τεκμηριωμένο και πολύ επαγγελματικά διατυπωμένο. Επίσης είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με το μνημόνιο που σε τουλάχιστον 41 σημεία γίνεται παραπομπή στους όρους του μνημονίου και στη συμμόρφωση με αυτούς. Ουσιαστικά η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπογράψει και να παρατείνει την ίδια ακριβώς σύμβαση και τις μνημονιακές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν, με τις προγούμενες κυβερνήσεις. Επιπλέον αποδέχτηκε την εποπτεία και την αξιολόγηση από την πρώην Τρόικα, τώρα πλέον αποκαλούμενη «Θεσμοί».
Η κυβέρνηση ζήτησε εξάμηνη παράταση με τη λογική να καλυφθούν τα ομόλογα και τα δάνεια του ΔΝΤ που λήγουν Ιούλιο και Αύγουστο, αλλά πήρε μόνο τετράμηνη παράταση. Σ’ όλο το διάστημα του τετραμήνου δεν θα εκταμιεύονται χρήματα προς την Ελλάδα, τα οποία ενδεχομένως να εκταμιευτούν μετά το τέλος του τετραμήνου και αφού γίνει αξιολόγηση της επιτυχίας του τρέχοντος προγράμματος από τους «θεσμούς». Τα περίπου 11 δις του ΤΧΣ δεσμεύονται από τον EFSF και φεύγουν από τον έλεγχο της Ελληνικής κυβέρνησης. Θα κατευθυνθούν αποκλειστικά και μόνο προς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και σε καμμία περίπτωση στη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας. Ακόμα και τα κέρδη της ΕΚΤ, περίπου 1,2 δις ευρώ, δεν θα επιστραφούν στην Ελλάδα, παρά μόνο μετά την επιτυχή αξιολόγηση στο τέλος του τετραμήνου.
Στο διάστημα της παράτασης δεν θα επιβληθούν νέα μέτρα και αυτό βεβαίως και αποτελεί μία μικρή νίκη. Ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί να ξηλωθεί κανένας νόμος του μνημονιακού καθεστώτος. Απαγορεύονται μονομερείς ενέργειες από την ελληνική πλευρά. Έτσι σχεδόν ακυρώνεται η δυνατότητα εφαρμογής του προγράμματος, αφού κάθε νόμος που έρχεται προς ψήφιση θα πρέπει να λαμβάνει την έγκριση των δανειστών, εταίρων, θεσμών κ.λ.π.
Η ελληνική κυβέρνηση θα στείλει λίστα με τις μεταρρυθμίσεις στις οποίες θα προβεί στο τετράμηνο για να εγκριθούν από τους θεσμούς και να υπογραφεί η τελική συμφωνία. Και όταν λέμε μεταρρυθμίσεις πρέπει να γνωρίζουμε τι εννοούμε, ας μην γελοιόμαστε. Οι μεταρρυθμίσεις αφορούν στα εργασιακά, τις αποκρατικοποιήσεις, τον περιορισμό του κράτους και των κρατικών εξόδων, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, τη φορολογία και λοιπά. Στο τέλος του τετραμήνου θα αξιολογηθεί η επιτυχής ή όχι προώθηση των μεταρρυθμίσεων και τα αποτελέσματα τους από πλευρά κυβέρνησης και μόνο τότε ενδέχεται να εκταμιευτούν χρήματα προς την Ελλάδα, ακόμα και όσον αφορά τα οφειλόμενα από τα κέρδη της ΕΚΤ.
Οι συνέπειες της παραπάνω υπογραφής δανειακής σύμβασης και μνημονίου έχουν διπλό αρνητικό αποτέλεσμα. Αφενός προκαλείται αδυναμία εκτέλεσης του προεκλογικού προγράμματος της κυβέρνησης, αφού το ποιο πιθανό είναι, όλα τα σχετικά νομοθετήματα να θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες και τελικά να μην νομοθετηθούν ή να τροποποιηθούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην εκπληρώνουν σε τίποτα τον αρχικό τους στόχο. Ήδη, τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο έχουμε το πρώτο γερμανικό όχι: «Δεν δεχόμαστε την ρύθμιση κόκκινων δανείων και 100 δόσεων». Αφετέρου, αποδυναμώνει μελλοντικές κινήσεις της όποιας ελληνικής κυβέρνησης ενάντια στη νομιμότητα των παραπάνω εγγράφων και τη νομιμότητα εφαρμογής τους. Για παράδειγμα, απομακρύνεται ακόμα και το ενδεχόμενο σύστασης εξεταστικής επιτροπής για την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς της Τρόικας και των μνημονίων καθώς και του ξεπλύματος του παράνομου ιδιωτικού χρέους με τη μετατροπή του σε χρέος σε ευρωπαικά κράτη, αφού η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον υπογράψει την ίδια δανειακή σύμβαση και το ίδιο μνημόνιο, έστω για ένα τετράμηνο.
Τι κέρδισε λοιπόν η Ελληνική πλευρά από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου που τη συνοδεύει? Επί της ουσίας, απλώς δεν βρεθήκαμε στην κατάσταση πιστωτικής ασφυξίας στις ελληνικές τράπεζες, προερχόμενη από το κλείσιμο της ρευστότητας από ΕΚΤ και ELA. Το ίδιο θέμα όμως θα δημιουργηθεί και μετά το τετράμηνο, οπότε η κυβέρνηση θα αναγκάζεται να παρατείνει το καθεστώς της υποτέλειας και της παράδοσης της χώρας και των κατοίκων της στο διηνεκές, με βάση τον παραπάνω εκβιασμό.
Η γερμανική πλευρά καθώς και τα οικονομικά συμφέροντα που αυτή εκπροσωπει είχαν αποφασίσει είτε να συντρίψουν την Ελλάδα είτε να την υποχρεώσουν σε ταπεινωτική υποταγή. Και αυτό όχι από μίσος ή δογματισμό, όπως συχνά ακούγεται, αλλά για να αποτραπεί μία και καλή κάθε αμφισβήτηση της κυριαρχίας του Γερμανικού παράγοντα και του δόγματος της λιτότητας στην Ευρωζώνη από κάθε άλλη κυβέρνηση ή λαό. Το δόγμα απόλυτη συντριβή ή ταπεινωτική υποταγή εφαρμόστηκε και πέτυχε ακόμα μία φορά. Ο Σόιμπλε, με την κυνικότητα και τη σαδιστική διάθεση που τον διακρίνει, ανέφερε στο Eurogroup, ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα δυσκολευτεί πολύ να εξηγήσει στους ψηφοφόρους της τη συμφωνία που υπέγραψε.
Σε αυτό το παιχνίδι αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά ότι δεν μπορείς να κερδίσεις και δεν μπορείς να φέρεις ισοπαλία. Η μόνη δυνατότητα είναι η δημιουργία προυποθέσεων οικονομικών και κοινωνικών ώστε να καταφέρεις να βγείς από το αυτό παιχνίδι και να απαλλαγείς από τις καταστροφικές του συνέπειες για το λαό και τη χώρα. Η εμμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στην παραμονή στην Ευρωζώνη και η απουσία εναλλακτικού σχεδίου για ρήξη εντός ή εκτός Ευρωζώνης, οδήγησε ουσιαστικά στο σημερινό αδιέξοδο, που μας γυρίζει πίσω στα συμφωνηθέντα το Νοέμβριο του 2014.
Μένει τώρα να δούμε τις δηλώσεις και τη στάση που θα κρατήσουν οι δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Μένει ακόμα να δούμε τι θα ψηφίσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν και εάν η συμφωνία έρθει στη Βουλή προς κύρωση.
Η κυβέρνηση έχει πλέον παραβεί κατάφορα το προεκλογικό της πρόγραμμα. Πλέον δεν υπάρχει στις επίσημες δηλώσεις η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Αντίθετα υπάρχει μέσω της συμφωνίας η διαβεβαίωση της αποδοχής και εξυπηρέτησης όλων των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας προς κάθε πλευρά. Οι ήδη ελάχιστες ρυθμίσεις του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης είναι πλέον αδύνατον να νομοθετηθούν και να εφαρμοστούν σε καθεστώς μνημονίου, εποπτείας και αξιολόγησης από τους «θεσμούς». Η δημοκρατία επιβάλλει την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο λαό και την ειλικρινή ενημέρωση του για τα τεκταινόμενα. Ο λαός θα πρέπει εντέλει να αποφασίσει για τη μοίρα του και να πάρει ο ίδιος τις ευθύνες των αποφάσεων του.
Posts
